ตอนที่34.ในขณะที่จุมพิตาได้มีชีวิตใหม่สองชีวิตที่เคยทำร้ายน้องชายของเธอก็กำลังตกต่ำไร้ที่อยู่ซ้ำยังต้องคอยหลบหนีเจ้าหนี้และชาวบ้านที่เคยไปหลอกลวงเอาไว้หัวซุกหัวซุน“เราไม่มีที่ไปแล้วนะพี่ นี่ถ้าหากเราถูกไล่จากวัดนี้เราก็ไม่มีที่ไปแล้วนะ ฉันว่าเราหยุดหลอกชาวบ้านดีมั้ยพี่แล้วหางานรับจ้างทำพอได้เงินปะทังชีวิต” อาภรณ์ร่ำไห้อย่างหมดอาลัยตายอยาก“ก็ไหนว่าไม่อยากทำงานรับจ้างเพราะอายไง”วัชรากระชากเสียงถามอย่างหงุดหงิดพลางสอดส่ายสายตาหาขวดพลาสติกตามถนนแล้วบังเอิญสายตาก็ไปเจอกับหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งจึงหยิบมาอ่านเพราะรูปเล็กๆ บนพาดหัวข่าวนั้นมันดูคุ้นตา“เฮ้ย นังพอลล่า มาดูอะไรนี่ นี่มัน นังจ๋อมนี่หว่า”“ไหนๆ พี่ จริงด้วยนังจ๋อมจริงๆ มันกลายเป็นลูกมหาเศรษฐีแล้วเราล่ะพี่” อาภรณ์ตาโตด้วยความตื่นเต้น สายตาไล่อ่านข่าวแล้วก็รู้สึกเจ็บใจและอิจฉาจุมพิตาที่โชคดีกลายเป็นลูกสาวมหาเศรษฐี“เราก็เป็นยาจกไง มันน่าเจ็บใจนัก ทำไมเราไม่รู้ก่อนหน้า
ตอนที่35.“ต๊าย.. มาแล้วๆ หนูจ๋อมของป้าไม่น่าเชื่อเลยว่าจะได้เป็นเจ้าหญิงชั่วข้ามคืน”“ป้าก็คิดแล้วว่าลักษณะอย่างหนูจ๋อมเนี่ยไม่น่าจะเป็นลูกของนายจักรจริงๆ ดูสิผิวพรรณก็ออกจะผู้รากมากดี ป้าทั้งสองคนก็ยังพูดกันอยู่ว่าหนูจ๋อมต้องเป็นลูกผู้ดีแน่ๆ นายจักรมันต้องไปขโมยหนูมาเลี้ยงหรือไม่ก็หยิบลูกมาผิดแน่ๆ”“ตอนที่หนูจ๋อมถูกมาเฟียบุกเข้าไปจับตัวนะ พวกป้านี่พยายามจะเข้าไปช่วยนะจ๊ะแต่พวกเราก็ถูกข่มขู่ พวกเราล่ะเป็นห่วงหนูจ๋อมมากเลยแต่ไม่รู้จะไปช่วยได้ทีไหน”วัชรากับอาภรณ์ต่างก็แสดงออกถึงความรักเอ็นดูจนจุมพิตามากล้นรู้สึกสะอิดสะเอียน“ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์คิดช่วย ว่าแต่ป้ามาทำไมกันคะ” หญิงสาวถามตรงๆ เพราะในใจนั้นรู้ดีว่าสองคนนี้ไม่ได้มาเพราะคิดถึงเธอด้วยความรักอันบริสุทธิ์แน่นอน“แหม.. หนูจ๋อมถามแบบนี้พวกป้าล่ะรู้สึกน้อยใจเลย เราคิดถึงหนูนะพอรู้ข่าวว่าหนูเจอพ่อแม่ที่แท้จริงพวกป้าก็รีบมาเยี่ยมเลย แล้วไอ้ เอ่อ.. นายจักรกับจ้อยไปไหนล่ะจ๊ะ”วัชรา
ตอนที่36.“ไม่ไปอย่ามายุ่งกับเขานะ ปล่อย”หญิงสาวส่ายหน้าหวือใจเต้นกระหน่ำเมื่อเขาแทนตัวเองเสียสนิทสนม และคว้าเอวบางเข้าไปให้ชิดร่างแกร่งมากขึ้นจนสามารถรับรู้ความร้อนจากกายของกันและกันได้“ถ้าไม่อยากให้ยุ่งก็ไปตรวจร่างกาย ถ้าไม่ท้องรับรองว่าจะไม่มายุ่ง”ชายหนุ่มยิ้มมองสบตากลมโตที่เบิกกว้างอย่างมั่นใจ จุมพิตาหน้าซีดแล้วซีดอีกทั้งร้อนผ่าวที่ใจกลางร่างอย่างน่าละอายเพียงแค่เขาสัมผัสนิดๆ หน่อยๆ ไม่แตกต่างจากพยัคฆ์ซึ่งร้อนระอุจนปวดหนึบไปทั้งกายอย่างไม่อาจจะหักห้ามได้ เขาอยากโจนจ้วงเข้าไปในกายสาวชุ่มฉ่ำคับแคบแล้วร่วมรักกับเธอให้สมใจปรารถนาที่อดทนเก็บกักมาเกือบเดือน..“แต่คุณไม่มีสิทธ์..”หญิงสาวค้านทั้งขืนตัวไว้สุดกำลังเมื่อเขาพยายามรั้งให้เธอเดินตาม พยัคฆ์จึงหยุดแล้วหันมามองเธอนัยน์ตาพราวพราย“อ้อ.. อยากให้แสดงสิทธิ์ ก็ได้อยู่นะ ว่าแต่น้องจ๋อมพร้อมจะให้ ทำ แน่นะ”“อ๊าย ตาบ้าใครเขาจะมาทำเรื่องน่าเกลียดแบบนั้นในที่แบ
ตอนที่37.“ครับ.. ผมเข้าใจ แต่รับรองได้เลยว่าลูกเขยของคุณแม่จะต้องชื่อพยัคฆ์ คิงส์”ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแม้ใจจะนึกหวั่นและไม่มั่นใจในผลการตรวจนัก แต่เพื่อรักษาสิทธิ์รักษาสิ่งที่มีค่ากับตนเอง เขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ง่ายๆ แผนสำรองมีอยู่แล้ว...“พ่อว่าจริงๆ แล้วเราไม่จำเป็นต้องให้ยักษ์รับผิดชอบอะไรก็ได้นะ ถ้าหากลูกจ๋อมเกิดท้องจริงๆ เราก็เลี้ยงหลานกันเองได้”“นั่นน่ะสิ ยักษ์ไม่น่ามากังวลผู้หญิงอยากจะเป็นเมียยักษ์เยอะแยะ” คุณจริยาเสริมคำพูดของสามีด้วยสีหน้าจริงจัง“แต่ผมไม่ต้องการพวกเธอนี่ครับ ผมต้องการน้องจ๋อมเท่านั้น และผมคิดว่าเราเกิดมาคู่กัน พ่อก็หล่อแม่ก็สวย คุณแม่คิดดูสิครับหลานคุณแม่ออกมาจะน่ารักน่าชังแค่ไหน”เอากับเขาสิ พ่อคุณแถไปได้หน้ามึนๆ ซ้ำยังแอบหยอดคำหวานใส่คุณแม่คุณสวยอีกด้วย เหตุผลของเขาทำให้ผู้สูงวัยหมั่นไส้แกมขบขัน และเห็นด้วยอยู่ไม่น้อย แต่พยัคฆ์นั้นขึ้นชื่อว่าเป็นเสือผู้หญิงและมีชื่อเสียเรื่องผู้หญิงมากจนน่าเป็นห่วง เพราะหากพยัคฆ
ตอนที่38.“ขอให้นายโชคดีและรับมือกับพ่อแม่ฉันให้ดีก็แล้วกัน เชื่อได้เลยว่าที่ยอมง่ายๆ แบบนี้ต้องมีแผนสำรอง”“ฉันก็มีเหมือนกันน่า รับมือได้สบายๆ ว่าแต่ฉันไม่เคยป้องกันแต่ทำไมจ๋อมไม่ท้องวะ” ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น“จะท้องได้ยังไง ในเมื่อคุณพยาบาลที่แสนดีของฉันเอายาคุมให้น้องจ๋อมไปในวันที่เธอมาเยี่ยมน้องชาย..” หมอนนท์เฉลยยิ้มๆ นึกขันที่เห็นหน้าเหวอๆ ของพยัคฆ์“ถึงว่าสิฉันไม่เคยป้องกันแม่คุณก็ไม่เห็นจะป่อง กะจะจับให้มั่นเลยนะเนี่ยพลาดได้ไงวะ น้องสาวนายนี่มันร้ายกาจมาก เห็นเงียบๆ ดูเหมือนจะหัวอ่อนแต่ดื้อรั้นที่สุด..”น้ำเสียงของพยัคฆ์มีแววเอ็นดูมากกว่าจะโกรธเคืองแล้วเล่าถึงเรื่องที่จุมพิตาจัดการสุมณฑาจนพ่ายไม่เป็นท่า“พ่อแม่ฉันก็ร้ายรอดูเถอะ..”“ฉันรู้ เรื่องนี้ฉันผิดเองและหากฉันไม่ทำแบบนี้ฉันก็คงไม่ได้เธอมาและนายก็คงไม่เจอเธอ”“เออ.. นี่จะทวงบุญคุณสินะ”“เปล่า แค่อยากจะบอกว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องบั
ตอนที่39.“ก็ของมันน่าอยากได้นี่ครับ โถ ที่รักอย่าหน้างอสิครับเดี๋ยวลูกหน้างอไปด้วยนะ เราไปหาหมอกันเถอะ”พยัคฆ์ไม่ใส่ใจคนสวยที่ทำหน้างอใส่ยิ่งทำให้จุมพิตาเดือดดาล ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องกลัวเขา สถานะของเธอเปลี่ยนไปแล้ว“ฉันจะไปเอง คุณไม่ต้องมายุ่ง”“ได้ยังไงครับ พี่ยักษ์เป็นสามีก็ต้องพาภรรยาไปน่ะถูกแล้ว เอาล่ะไปกันเถอะอย่ามัวเสียเวลาเลย”ไม่พูดเปล่าแต่เดินมาคว้าเอวบางเข้ามาใกล้อย่างถือสิทธิ์ท่ามกลางแววตาเขียวๆ ของว่าที่พ่อตาแม่ยาย“ผมรับรองว่าจะกลับมาส่งน้องจ๋อมอย่างปลอดภัยครับ” พยัคฆ์รั้งร่างเล็กให้เดินตามไปหน้าตาเฉยโดยที่คุณนทีกับคุณจริยาได้แต่ยืนมองตาปริบๆ“น้องตามไปดีมั้ยคะ” ถามสามีเหมือนไม่แน่ใจ“ไม่ต้องหรอก สองคนนั้นเขารักกัน...” คุณนทีถอนหายใจแล้วนั่งมองหนังสือพิมพ์ในมือ“แล้วเราจะต้องรีบให้พวกเขาแต่งงานกันเร็วๆ ด้วย จะรออีกไม่ได้”คุณจริยาถอนหายใจแล้วนั่งลงข้างสามีปรายตามองหนังสือพ
ตอนที่40.ขณะที่เขาเล่าให้ฟังจุมพิตาก็ได้มองไปรอบกายและหันมามองเขาอย่างชื่นชม ไม่น่าเชื่อว่าพยัคฆ์จะมีมุมที่น่ารักและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม“พี่ให้พวกเขาปลูกสมุนไพรและพรรณไม้หายากไว้ด้านโน้น แล้วจ้างพวกเขาให้ดูแลที่นี่ไปด้วยเพื่อให้พวกเขามีรายได้และรักที่นี่มากพอที่จะช่วยกันดูแลรักษา เห็นตรงโน้นมั้ยที่เห็นหลังคาบ้านอยู่สี่ห้าหลัง ตรงนั้นเป็นบ้านพักของพวกเขา ถัดออกไปจะเป็นสวนผักและสวนสตรอว์เบอร์รี่ พวกเขาจะเก็บไปขายเป็นรายได้ใช้จ่ายในครัวเรือน ปกติจะมีคนงานอยู่สิบคนแต่วันนี้วันหยุด และพี่อยากจะใช้เวลากับเมียเพียงลำพังที่นี่จึงมีแค่เราสองคน”หญิงสาวค้อนเขาหน้าแดง แล้วนึกค่อนขอดเขาในใจอย่างหมั่นไส้ เพิ่งนึกชื่นชมไปหยกๆ แต่พ่อคุณก็ไม่ทิ้งลายความเจ้าเล่ห์ และกว่ารู้ว่าเสียทีคนที่อยากอยู่กับเมียเขาก็รวบร่างเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแล้วเรียบร้อย“ปล่อยนะคะ คนบ้าเจ้าเล่ห์ที่สุด จ๋อมไม่น่าหลงฟังคนขี้โม้โอ้อวดเลย”“ไม่ปล่อยหรอก รู้มั้ยว่าอยากกอดจ๋อมมาตั้งนานแล้ว เป็นเดือนๆ เลยนะที่เราไม่ไ
ตอนที่41.จุมพิตาอ่อนอกอ่อนใจกับพ่อคนเอาแต่ใจ พยัคฆ์ปรนเปรอเธอด้วยเพลิงเสน่หาอันร้อนแรงทว่าอ่อนโยนในทีจนเธอหลงเพริดไปกับเขาง่ายดายและแสนจะยินดี เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังกระหึ่มไปทั้งห้องอย่างไม่มีใครยอมใครและจับจูงกันพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งลำนำเสน่หาเร่าร้อนอีกครั้ง...“พี่ยักษ์รักจ๋อมนะครับคนดี..”เขากระซิบบอกเมื่อเพลงสวาทครั้งที่สามจบลง น้ำเสียงของเขาหนักแน่นไม่มีการหอบกระเส่าเหมือนกับเธอ จุมพิตามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิดว่าตัวเองคงเหนื่อยล้าจากบทรักเร่าร้อนของเขาจนหูฝาดไป“จ๋อมหูไม่ฝาดหรอกครับและที่พามาที่นี่เพื่อจะบอกว่า แต่งงานกับพี่ยักษ์นะ..”พูดเหมือนนั่งอยู่ในใจเธอแล้วเอ่ยขอแต่งงานดื้อๆ ทั้งยังสวมแหวนเพชรเม็ดงามลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอหน้าตาเฉย จุมพิตามองนิ้วนางข้างซ้ายของตนที่ประดับด้วยแหวนเพชรน้ำงามด้วยความมึนงง และตื้นตันอยู่ลึกๆ เพราะไม่คิดว่าจะเจอการจู่โจมของเขาแบบนี้ ร่างบางที่ถูกรั้งให้ลุกขึ้นนั่งนิ่งงันมองมือตัวเองเหมือนอยู่ในห้วงหลงละเมอจนชายหนุ่
ตอนที่48. อวสาน“ก็พี่รักจ๋อม รักลูกของเรา และจะรักตลอดไป”“จ๋อมก็รักพี่ยักษ์และลูกของเราค่ะ เราจะรักกันตลอดไป..” หญิงจูบแก้มสามีเบาๆ แล้วโอบกอดเขาไว้“แบบนี้ต้องตกรางวัลหนักๆ เลยนะครับที่รัก”“แน่ะ คนอะไรเห็นแก่รางวัลจริงเชียว นี่บอกรักกันเพราะหวังรางวัลแค่นั้นหรือคะ”หญิงสาวทำทีเง้างอดขณะเคลื่อนกายขึ้นเหนือร่างแกร่งเปล่าเปลือยที่เอนกายลงนอนอย่างรู้งานมองภรรยาคนสวยนัยน์ตากรุ้มกริ่ม“เปล่าเสียหน่อยก็รักเมียหลงเมียจะแย่แล้วครับ” ปากก็พูดไปมือก็ลูบไล้เรือนกายขาวลอออิ่มเอิบอย่างแสนรัก“แบบนี้ต้องทำให้หลงมากๆ ค่ะ จะได้ไม่ไปวอแวกับสาวๆ คนไหน..”ว่าแล้วหญิงสาวก็ก้มลงจูบสามีสุดหล่ออย่างเร่าร้อนซึ่งพยัคฆ์ก็จูบตอบภรรยาที่รักเร่าร้อนไม่แพ้กัน แม้เธอจะอยู่ในช่วงตั้งครรภ์ก็ไม่ได้ทำให้ความเสน่หาของเขาลดลงแม้แต่น้อย นับวันมันยิ่งเพิ่มความรักความเสน่หาให้กับเขาจนไม่อาจจะละเลยที่จะให้ความรักแก่เธอกับลูกได้มือหนาลูบไล้ท้อง
ตอนที่47.บทส่งท้าย หญิงสาวมองดูสองพ่อลูกที่ทุ่มเถียงกันเรื่องเลี้ยงแมวจรจัดที่ถูกทำร้ายมาจนบาดเจ็บสาหัสซึ่ง น้องเจ้าจอม หรือ เด็กหญิงจันท์ยาวี วัยห้าขวบเศษเป็นคนพามันไปส่งโรงพยาบาลด้วยตัวเองโดยมีชาติชายเป็นคนขับรถพามาเด็กหญิงเฝ้าดูอาการเจ้าแมวเหมียวตัวสีขาวสะอาดเพศผู้อย่างใจจดจ่อ และรอฟังอาการของมันโดยไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะรู้ว่ามันปลอดภัย เมื่อจุมพิตาซึ่งออกไปธุระกับสามีรู้ข่าวว่าลูกสาวจอมซนพาลูกแมวไปโรงพยาบาลรักษาสัตว์ก็รีบเดินทางมาดูด้วยห่วงลูกสาวทั้ งยังอยากเห็นเจ้าแมวน้อยที่น้องเจ้าจอมดั้นด้นพามันมาส่งด้วยตัวเอง“คุณพ่อบอกเหตุผลมาสิคะว่าทำไมเจ้าจอมเลี้ยงเจ้าเสือขาวไม่ได้”เด็กหญิงวัยห้าขวบผมหยักศกรวบผมครึ่งศีรษะปล่อยลอนผมยาวครึ่งแผ่นหลังคลอเคลียแผ่นหลังเล็กในชุดฟูฟ่องตามแบบที่เด็กหญิงชื่นชอบดูงดงามราวเจ้าหญิง แก้มแดงเปล่งปลั่ง และริมฝีปากสีชมพูระเรื่อเม้มแน่นดวงตากลมโตที่ถอดแบบผู้เป็นแม่มานั้นจ้องบิดาเขม็งพร้อมทั้งตั้งชื่อให้เจ้าแมวน้อยเสร็จสร
ตอนที่46.“อุ๊ย..”หญิงสาวอุทานอย่างตกใจเมื่อมือใหญ่คว้ามือเล็กของเธอหมับพร้อมทั้งลืมตามองเธออย่างมีความหมาย“แอบคิดอะไรกับพี่รึเปล่าคนสวย”“บ้า เปล่าเสียหน่อยจ๋อมเห็นว่าผ้ามันเลื่อนลงมาจะหยิบมาปิดหน้าอกให้หรอกเดี๋ยวไม่สบาย” แก้ตัวหน้าแดงก่ำหลบตาคมพราวพราย“แน่ใจเหรอจ๊ะ เอ.. จ๋อมบุกรุกที่ของพี่รึเปล่านี่ แบบนี้ต้องลงโทษข้อหาบุกรุก”“จะบ้าเหรอ จ๋อมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่ามาโมเมนะ ไม่เอาแล้วจ๋อมจะไปอาบน้ำพี่ยักษ์ปล่อยมือจ๋อมได้แล้วค่ะ คนอะไรเขาอุตส่าห์หวังดีแท้ๆ มากล่าวหาเขา เชอะ.. ไม่ยุ่งด้วยแล้ว..”หญิงสาวทำทีขึงขังกลบเกลื่อนความหวั่นไหวเมื่อรู้ดีว่าบทลงโทษของเขานั้นร้อนแรงเพียงใด“ก็ได้ครับเจ้าหญิง”พยัคฆ์ปล่อยมือเธอแต่โดยดีหญิงสาวจึงรีบลุกไปเข้าห้องน้ำจึงไม่ได้เห็นแววตาของสามีที่มองตามไปพยัคฆ์ยิ้มกริ่มเมื่อกวางน้อยติดกับร่างสูงลุกขึ้นจากที่นอนแล้วเดินตามภรรยาเข้าไปในห้องน้ำ จุมพิตาซึ่งกำลังจะหันมาป
ตอนที่45.งานแต่งงานของจุมพิตากับพยัคฆ์มีขึ้นในสองสัปดาห์ถัดมา งานแต่งของพวกเขานั้นไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอย่างที่ใครๆ หลายคนคิด เพราะหญิงสาวเพียงต้องการจัดงานแต่งงานเล็กๆ ที่เชิญเฉพาะคนที่สนิทเท่านั้นเพราะไม่ชอบความวุ่นวาย และเธอเองก็มีเพื่อนแค่ไม่กี่คนและแทบไม่มีญาติพี่น้องที่ไหนเลย เนื่องจากนายจักรนั้นอพยพมาจากที่อื่นแล้วมาตั้งรกรากอยู่แถบชายแดนไทย ลาว ญาติของนายจักรที่จุมพิตาเคยเห็นหน้าค่าตา พอรู้ว่าเขาไม่ได้รับราชการต่างก็พากันเหินห่างออกไปและก็ขาดการติดต่อไปโดยปริยายงานแต่งงานที่ใหญ่โตหรูหราที่เชิญแขกมาเป็นร้อยเป็นพันแต่ไม่มีสักคนที่เธอรู้จักอย่างจริงจังจริงใจมันก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใดเลย เพราะคนเหล่านั้นไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ และเธอเองก็ไม่ได้รู้จักพวกเขาด้วย งานแต่งงานในความคิดของจุมพิตาจึงต้องเป็นงานแต่งที่อบอุ่นเต็มไปด้วยญาติมิตรที่สนิทสนมกัน มีความรักและความจริงใจต่อกันมากกว่างานแต่งใหญ่โตหรูหรา แต่แสนอ้างว้างมีแต่คนใส่หน้ากากมาร่วมงาน ซึ่งพยัคฆ์เองก็เห็นด้วยกับความคิดของคนที่จะมาศรีภรรยาโดยไม่คัดค้านใดๆ
ตอนที่44.คุณนทีปรายตามองว่าที่ลูกเขยอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะพยัคฆ์มักแอบขโมยลูกสาวของตนไปพลอดรักอยู่ร่ำไป เผลอเป็นไม่ได้เสือร้ายที่ทำตัวเป็นแมวจะต้องขโมยปลาย่างไปกินเสียทุกที“มันยังไม่ถึงฤกษ์จะแต่ง ก็ควรอยู่ห่างๆ กันไว้บ้างนะ”“โธ่.. คุณพ่อครับ แค่ห่างจ๋อมนาทีเดียวผมก็จะใจขาดแล้วครับให้ผมเจอหน้าจ๋อมสักสามนาทีได้ไหมครับ”“งั้นก็ห่างไปสักสามวันก็แล้วกัน”คุณจริยาพูดขึ้นนางเดินมาพร้อมด้วยคุณย่าคริสตี้และคนงานที่ถือพลั่วและบุ้งกี๋มาด้วย“เอาล่ะไปทำงานของตัวเองเสียทีอย่ามาวุ่นวายกับน้องเขา มันจะเสียฤกษ์เสียยาม ความจริงแล้วถ้ายึดแบบประเพณีโบราณของไทยเจ้าบ่าวเจ้าสาวนี่ต้องห้ามเจอหน้ากันเป็นเดือนๆ เลยนะ”คุณย่าคริสตี้ซึ่งร่างกายยังคงแข็งแรงเดินเหินราวกับคนวัยห้าสิบต้นๆ ทั้งที่ปีนี้ท่านจะย่างเข้าสู่ปีที่เจ็บสิบเก้าแล้วทำสีหน้าจริงจังใส่หลานชายหัวแก้วหัวแหวน ยิ่งรู้ว่าก่อนหน้าที่จะพิสูจน์ได้ว่าจุมพิตาเป็นลูกสาวของคุณนทีกับคุณจริยา พยัคฆ์ได้ทำอะไรกับจุ
ตอนที่43.“โอ้ว จ๋อมจ๋า จ๋อม อา.. อ๊า..”พยัคฆ์ครางกระเส่าไม่แพ้กันก่อนที่ความเสียวซ่านจะบีบรัดจนเขาและเธอไม่อาจจะทานทนกับความร้อนระอุแห่งกระแสสวาทได้ ชายหนุ่มโถมกายเข้าหาร่างงามครั้งสุดท้ายปลดปล่อยทุกหยาดหยดแห่งความสุขสมเข้าสู่กายบางที่แทบจะทรุดลงกับพื้นทันทีที่พุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งเพลงสวาทร้อนแรงพยัคฆ์มองร่างงามที่ซวนซบอยู่กับพื้นกระเบื้องลายสวยอย่างพอใจ หากเขาพยายามปั๊มลูกทุกๆ วันมีหรือที่เธอจะไม่ท้องแล้วทีนี้พอแต่งปุ๊บเขาก็จะได้เป็นว่าที่คุณพ่อปั๊บสมปรารถนา ใครจะว่าเขาโกหกเรื่องเธอท้องไม่ได้เพราะจุมพิตาจะท้องจริงๆ“ทีนี้เรามาอาบน้ำด้วยกันดีกว่านะครับที่รัก”ปากบอกว่าจะอาบน้ำแต่เขาไม่ยอมถอดถอนตัวตนใหญ่โตออกจากร่างสาว พยัคฆ์พลิกร่างงามให้หันกลับมาแล้วจับเรียวเขาเสลาให้โอบรัดรอบเอวสอบก่อนจะพาเธอไปที่ฝักบัวใหญ่หรูหราแล้วเปิดน้ำพร่างพรมลงมาและเริ่มเกมรักเราร้อนใต้ฝักบัวอีกครั้งโดยที่จุมพิตาไม่มีโอกาสได้คัดค้านความต้องการของเขาได้เลย...
ตอนที่42.ร่างระหงเดินไปหยิบหนังสือเล่มโปรดที่อ่านค้างไว้แล้วเดินไปที่เก้าอี้โยกริมหน้าต่างบานยาวจรดพื้นที่เธอมักจะมานั่งตรงนี้เพราะลมพัดเย็นสบายโดยไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ และยังมองเห็นสวนสวยเขียวขจีสลับกับดอกไม้ที่ออกดอกแข่งขันประชันกันด้วย ที่สำคัญได้เห็นคนตัวโตที่ปลูกดอกไม้ ต้นไม้ให้มารดาของตนด้วย ซึ่งเธอแอบมองพยัคฆ์อยู่ทุกวันนับตั้งแต่บิดามารดายื่นข้อเสนอในการสมัครเป็นลูกเขยของพวกท่าน ด้วยการให้พยัคฆ์ทำงานทุกอย่างตามแต่พวกท่านต้องการเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก่อนจะถึงวันแต่งงาน เพื่อทดสอบความอดทนและความจริงใจของพยัคฆ์ แต่ผ่านไปสองสัปดาห์กว่าแล้วพยัคฆ์ก็ยังคงทำตามความต้องการของบิดามารดาของเธออย่างไม่อิดออดหรือขัดข้อง...จุมพิตานอนอ่านหนังสืออย่างสบายอารมณ์แต่แล้วจู่ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีลมร้อนๆ เป่ารดอยู่ข้างแก้มหญิงสาวสะดุ้งเมื่อหันมาก็พบกับปลายจมูกโด่งของคนที่เธอเพิ่งเห็นเขาอยู่บนหลังคาโรงรถเมื่อครู่“อุ้ย..”“คิดถึงจัง” ชายหนุ่มไม่อินังขังขอบกับแววตาเขียวๆ ของสาวเจ้า“ขึ้นมาได
ตอนที่41.จุมพิตาอ่อนอกอ่อนใจกับพ่อคนเอาแต่ใจ พยัคฆ์ปรนเปรอเธอด้วยเพลิงเสน่หาอันร้อนแรงทว่าอ่อนโยนในทีจนเธอหลงเพริดไปกับเขาง่ายดายและแสนจะยินดี เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังกระหึ่มไปทั้งห้องอย่างไม่มีใครยอมใครและจับจูงกันพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุดแห่งลำนำเสน่หาเร่าร้อนอีกครั้ง...“พี่ยักษ์รักจ๋อมนะครับคนดี..”เขากระซิบบอกเมื่อเพลงสวาทครั้งที่สามจบลง น้ำเสียงของเขาหนักแน่นไม่มีการหอบกระเส่าเหมือนกับเธอ จุมพิตามองเขาอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง คิดว่าตัวเองคงเหนื่อยล้าจากบทรักเร่าร้อนของเขาจนหูฝาดไป“จ๋อมหูไม่ฝาดหรอกครับและที่พามาที่นี่เพื่อจะบอกว่า แต่งงานกับพี่ยักษ์นะ..”พูดเหมือนนั่งอยู่ในใจเธอแล้วเอ่ยขอแต่งงานดื้อๆ ทั้งยังสวมแหวนเพชรเม็ดงามลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอหน้าตาเฉย จุมพิตามองนิ้วนางข้างซ้ายของตนที่ประดับด้วยแหวนเพชรน้ำงามด้วยความมึนงง และตื้นตันอยู่ลึกๆ เพราะไม่คิดว่าจะเจอการจู่โจมของเขาแบบนี้ ร่างบางที่ถูกรั้งให้ลุกขึ้นนั่งนิ่งงันมองมือตัวเองเหมือนอยู่ในห้วงหลงละเมอจนชายหนุ่
ตอนที่40.ขณะที่เขาเล่าให้ฟังจุมพิตาก็ได้มองไปรอบกายและหันมามองเขาอย่างชื่นชม ไม่น่าเชื่อว่าพยัคฆ์จะมีมุมที่น่ารักและเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม“พี่ให้พวกเขาปลูกสมุนไพรและพรรณไม้หายากไว้ด้านโน้น แล้วจ้างพวกเขาให้ดูแลที่นี่ไปด้วยเพื่อให้พวกเขามีรายได้และรักที่นี่มากพอที่จะช่วยกันดูแลรักษา เห็นตรงโน้นมั้ยที่เห็นหลังคาบ้านอยู่สี่ห้าหลัง ตรงนั้นเป็นบ้านพักของพวกเขา ถัดออกไปจะเป็นสวนผักและสวนสตรอว์เบอร์รี่ พวกเขาจะเก็บไปขายเป็นรายได้ใช้จ่ายในครัวเรือน ปกติจะมีคนงานอยู่สิบคนแต่วันนี้วันหยุด และพี่อยากจะใช้เวลากับเมียเพียงลำพังที่นี่จึงมีแค่เราสองคน”หญิงสาวค้อนเขาหน้าแดง แล้วนึกค่อนขอดเขาในใจอย่างหมั่นไส้ เพิ่งนึกชื่นชมไปหยกๆ แต่พ่อคุณก็ไม่ทิ้งลายความเจ้าเล่ห์ และกว่ารู้ว่าเสียทีคนที่อยากอยู่กับเมียเขาก็รวบร่างเธอเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนแล้วเรียบร้อย“ปล่อยนะคะ คนบ้าเจ้าเล่ห์ที่สุด จ๋อมไม่น่าหลงฟังคนขี้โม้โอ้อวดเลย”“ไม่ปล่อยหรอก รู้มั้ยว่าอยากกอดจ๋อมมาตั้งนานแล้ว เป็นเดือนๆ เลยนะที่เราไม่ไ