บททั้งหมดของ ขังใจร้ายนายอสูร: บทที่ 21 - บทที่ 30

“ทำตัวโสดบอกว่ามากับเจ้านายอยากจะสานสัมพันธ์กับมันใหม่หรือยังไง...จำไว้ให้ขึ้นใจเลยว่าผมเป็นผัวคุณ...คุณมีผัวแล้ว”เป็นเพราะอารมณ์หึงหวงของทิวาที่ยังควบคุมสติให้มันเบาลงไม่ได้ทั้งยังเสริมด้วยความดื้อของหญิงสาวที่ต่อต้านเขาทำให้ตอนนี้ชายหนุ่มนั้นไม่มีทีท่าว่าจะหยุดต่อว่าหญิงสาวเสียๆหายๆอีกทั้งยังตอกย้ำให้เธอรู้ว่าเธอนั้นมีเขาเป็นสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วถ้าคิดจะไปหาผู้ชายคนอื่นคงจะเป็นไปได้ยากเพราะเขานั้นไม่ยอมปล่อยเธอไปเป็นแน่พร้อมทั้งโน้มตัวไปหาหญิงสาวที่นั่งหน้าหงิกหน้างออยู่ข้างๆใช้มือแร่งทั้งสองจับใบหน้าของเธอและใช้ริมฝีปากหนาของเขาบดจูบอย่างหนักหน่วงสั่งสอนให้เธออย่ามาโต้เถียงและคิดที่จะดื้อกับเขา“อื้อ...ก็คุณไทม์เป็นคนบอกเองนี่คะว่าเรื่องของเราเป็นความลับครั้งหน้าถ้าอยากจะให้ฝันแนะนำคุณกับคนอื่นว่าอะไรก็สั่งมาค่ะ”ทอฝันรีบผลักชายหนุ่มออกอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าใครจะมาเห็นถึงเธอและเขาจะนั่งอยู่ในรถก็ใช่ว่าจะเป็นจุดสนใจไม่ได้เธอไม่เข้าใจว่าเขาจะโมโหอะไรนักหนาทั้งที่เขาเป็นคนออกคำสั่งกับเธอเองเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขาแต่พอเธอพยายามปกปิดตามข้อตกลงเขาก็ชอบประชดประชันเธอทุกที“ท้าทา

“เจ็บนะ....โอ้ยยยย”ผู้หญิงสามสี่คนไม่พูดพร่ำทำเพลงกระหน่ำรุมตบลีลาวดีจนยับเยินอย่างสาแก่ใจกับคนที่ไม่มีทางสู้เพราะถูกล็อคตัวเอาไว้“นี่ทำอะไรหยุดเดี๋ยวนี้นะ”ธีภพที่กำลังขับรถออกมาจากลานจอดรถของห้างเขาขับผ่านเห็นว่ามีผู้คนกำลังทำร้ายกันเมื่อลงไปดูเขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นพนักงานร้านของเขาพร้อมรีบวิ่งเข้าไปห้ามเหตุการณ์รุนแรงครั้งนี้อย่างรวดเร็ว“บอส!!!!”“ปล่อยเธอนะ...ไม่อย่างนั้นผมจะแจ้งความถึงเรื่อที่พวกคุณทำทุกเรื่องเลย”เมื่อกลุ่มคนที่รุมทำร้ายเห็นว่าเป็นใครที่วิ่งเข้ามาพวกนั้นก็รีบปล่อยหญิงสาวที่สภาพไม่เหลือชิ้นดีลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นพร้อมวิ่งหนีกันอย่างรวดเร็วแต่ยังดีที่รปภแถวนั้นวิ่งจับเอาไว้ได้ทันธีภพจึงให้จับคนพวกนั้นส่งตำรวจพร้อมพยุงลีลาวดีขึ้นไปนั่งบนรถของเขา“...คุณเป็นยังไงบ้าง...”ธีภพพาหญิงสาวมานั่งบนรถพร้อมส่งผ้าเช็ดหน้าให้เธอได้ซับเลือดที่มุมปากที่มีเลือดหลออกมาตอนนี้เขาพยายามคุยกับเธอให้เธอบอกเขาว่าเธอนั้นมีอาการอย่างไรบ้างหากอาการหนักเขาก็จะพาเธอส่งโรงพยาบาลทันที“ขอบคุณนะคะคุณเจ้าของร้าน....โอ้ยยยย...ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ”ลีลาวดีต้องขอบคุณชายหนุ่มอย่างมากที่เขานั้นช่

“ผมจะสี่สิบแล้วนะครับคุณแม่เลิกเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตผมซะทีได้ไหม...ส่งน้องวีมาเป็นเลขาผมผมก็ยอมแล้วคุณแม่จะเอาอะไรอีก”ธีภพรู้สึกขำกับชีวิตตัวเองที่อายุปูนนี้แล้วคนเป็นแม่ของเขาก็ไม่ยักจะเห็นเลิกบังคับเขาเสียทีการที่เขาไปต่างประเทศบ่อยๆก็เพราะบ้านของเขมันสร้างความสุขให้เขาไม่ได้นั่นเองขนาดเขามีกิจการส่วนตัวแล้วคุณแม่ของเขาก็ยังไม่วายมาแทรกแซงบางเรื่องอีกด้วย“ทำไมป้าต้องบังคับคุณธีด้วยล่ะคะ...ใครเค้าอยากจะอยู่กับแม่ใจร้ายที่ชอบบังคับกันเล่า”ลีลาวดีเห็นว่าผู้หญิงที่เป็นแม่ของธีภพเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยคราแรกที่เธอได้ฟังธีภพเล่าให้ฟังว่าแม่เป็นคนชอบบังคับเธอก็ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ด้วยความเป็นคนรักความถูกต้องและสงสารชายหนุ่มจึงช่วยชายหนุ่มพูดอีกแรงให้แม่ของเขาได้คิดว่าไม่มีใครอยากจะอยู่กับคนที่ชอบบังคับเด็กยี่สิบอย่างเธอยังคิดได้เธอไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของธีภพคิดไม่ได้กัน“นี่เธอ...นังเด็กนี่ใครเดี๋ยวนี้แกคบกับเด็กเหลือขอพวกนี้ด้วยเหรอ”นาราหันไปหาเด็กสาวที่ท่าทางยังเรียนไม่จบแถมยังดูกะโปโลไม่น่ารู้จักกับลุกชายของเธอได้เธอชี้หน้าเด็ที่กล้าต่อว่าเธอเมื่อครู่พร้อมถามลูกชายของเธอว่าไปคบ

“ผมต้องการใช้เงินแล้วถ้าคุณไม่หามาให้ผมล่ะก็....อย่าต้องให้ผมตั้งใช้วิธีบังคับเลย”นภดลเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีปฏิเสธเขาเองก็ต้องคำขู่บังคับเธอเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเพราะเขารู้ว่าคำขู่ของเขามันทำให้หญิงสาวต้องหาทางหาเงินมาให้เขาจนได้เป็นแน่“อีกสองวันฉันจะโอนให้คุณกลับไปได้แล้ว”บุษบาหันมองค้อนใส่ชายหนุ่มอย่างเคียดแค้นเธอค่อยๆปรับอารมณ์โกรธให้ลดลงพร้อมทั้งบอกกับชายหนุ่มว่าเธอจะพยายามหามาให้แต่ขอเวลาเธอสองวันเท่านั้นพร้อมบอกให้เขานั้นกลับไปได้แล้วเพราะตอนนี้เธอไม่อยากจะมองหน้าเขาสักเท่าไร“หึ่...แกคงอยู่ขูดเลือดขูดเนื้อฉันไม่นานหรอก”เมื่อชายหนุ่มออกไปแล้วบุษบาเองก็ต้องหาอะไรมาดื่มเพื่อแก้เครียดเธอแค่รอเวลาที่เหมาะสมเท่านั้นหากเรื่องราวมันเป็นไปตามที่เธอวางเอาไว้ไม่นานนี้เธอก็คงได้กำจัดเหลือบไรอย่างนภดลออกไปจากชีวิตได้เสียทีและเรื่องที่เธอเคร่งเครียดอยู่ตอนนี้ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างทอฝันกับทิวาตอนนี้เธอมีอะไรยุ่งๆให้สะสางมากมายตอนนี้เธอจะปล่อยให้ทั้งคู่ได้อยู่กันอย่างสงบไปก่อนเมื่อถึงเวลาเธอจะกำจัดหญิงสาวออกไปจากชีวิตชายหนุ่มแน่นอนไร่ภูตะวันหลายวันแล้วที่แพรวาใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ตอนน

“มาทำอะไรตรงนี้”“เอ่อ...แพรแค่มาเดินเล่นค่ะ..”แพรวาตกใจจนสะดุ้งเฮือกเพราะเธอมัวแต่มองหานิดหน่อยอย่างใจจดใจจ่อจึงไม่ทันได้สังเกตว่าชายหนุ่มนั้นกำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยความที่ไม่อยากให้ชายหนุ่มสงสัยเธอจึงตอบกับเขาไปว่าเธอเพียงแค่ออกมาเดินเล่นเท่านั้น“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณกลับบ้านกันก่อนเถอะ”ภูดิษฐ์บอกหญิงสาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมเดินไปขึ้นรถโดยมีหญิงสาวนั้นเดินตามไปแต่โดยดีเพราะเธอเองก็ไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเจ้าของไร่ที่นี่มาหาเธอถึงที่พักขี้เกียจถูกมองไม่ดี“คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับแพรคะ”เมื่อมาถึงบ้านแล้วแพรวาก็เริ่มเปิดประเด็นถามถึงเรื่องที่ชายหนุ่มบอกว่ามีเรื่องที่จะคุยกับเธอทันทีเพราะเธอก็ไม่ได้อยากให้เขาอยู่ที่นี่นานเท่าไรถ้าเป็นไปได้“คุณรู้...ว่าผมไม่ใช่พ่อของลูกในท้องพิมใช่หรือเปล่า”ภูดิษฐ์หันมาถามหญิงสาวเสียงสั่นเครือตอนนี้หน้าของเขาแดงกล่ำน้ำตาคลอและมีสายตาที่เศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด“แพรพยายามบอกคุณตั้งแต่แรกแล้วแต่คุณก็ไม่ฟังแพรเห็นว่ามันไม่มีประโยชน์คนที่มันมีทิฐิบดบังยู่ในใจใครพูดอะไรก็ไม่เชื่อทั้งนั้นแหละค่ะ”แพรวารู้สึกอึ้งเล็กน้อยกับคำถามของชายหนุ่มไม่ใช่ว่าเธอ