บททั้งหมดของ เล่ห์รักร้าย: บทที่ 1 - บทที่ 10

ตอนที่1.นิโคลัส ฟ็อกซ์ มองหนังสือพิมพ์ในมือย่างเย็นชา ร่างสูงถึงร้อยแปดสิบเก้าเซนติเมตรยืนขึ้นเต็มความสูงเหยียดยิ้มให้กับหนังสือพิมพ์เหล่านั้นอย่างไม่ใยดี นักข่าวพยายามเหลือเกินที่จะเขียนข่าวของเขาทั้งในแง่ดีและแง่ลบ แต่ส่วนใหญ่น่าจะเป็นข่าวในแง่ลบมากกว่า เช่นข่าวของเขากับดารานางแบบสาวหลายคน รวมไปถึงข่าวเกี่ยวกับธุรกิจที่มีคนพยายามดิสเครดิตเขาชายหนุ่มมีผิวสีแทนใบหน้าคมเข้มอย่างลูกครึ่งไทย แอฟริกาใต้ ใบหน้าเรียวยาวมีเคราเขียวๆ ขึ้นครึ้มจรดจอนผม ผมหยักศกหนาในแบบฉบับของผู้ชายเลือดผสมตัดเล็มได้รูปรับกับเครื่องหน้าที่ประกอบด้วยคิ้วเข้มดกหนาเหนือดวงตาคมใหญ่สีน้ำเงินเข้มจัด และมันจะแทบกลายเป็นสีดำยามที่เจ้าของดวงตาคมโกรธจัด จมูกโด่งเป็นสันสวยรับกับริมฝีกปากหยักได้รูปสีเรื่อด้วยสุขภาพที่ดีแต่ใบหน้าหล่อเหลานั้นกลับเรียบเฉยอยู่เป็นนิจ ทำให้บุคลิกของนิโคลัสดูเย็นชาและเย่อหยิ่ง ชายหนุ่มวัยสามสิบสามในปีนี้กอดอกมองผ่านกระจกใสซึ่งเห็นทิวทัศน์ของเมืองกรุงที่เต็มไปด้วยตึกรามมากมายรถราขวักไขว่อยู่ทั้งบนทางด่วนและไม่ด่วน ผู้คนที่เห็นเป็นเพียงจุดเล็กๆ เบื้องล่างราวกับมดตัวเล็กๆ นั้นขยับเคลื่อนไหวไปมาไม

ตอนที่3.“ขอบคุณนะคะพี่ลิลลี่ที่มาช่วยชีวิตปราง”“แหม.. ช่วยชีวิตเลยหรือน้องหนูปรางขา ฮิฮิ”วัชรินทร์ปิดปากหัวเราะอย่างขบขันที่สามารถทำให้คู่ปรับอย่างพัชดาหัวฟัดหัวเหวี่ยงได้ เขาหมั่นไส้ยายพัชดาตั้งแต่เข้ามาทำงานแล้ว เขาไม่เคยเห็นพัชดาทำงานเป็นชิ้นเป็นอันส่วนใหญ่จะสั่งให้คนโน้นคนนี้ทำเสียมากกว่า แต่เวลาที่รายงานนายใหญ่ คนที่ได้ผลงานได้หน้าก็จะเป็นตัวพัชดาเอง ซึ่งการทำงานกับคนเช่นนี้เป็นสิ่งที่น่าเบื่อและไม่ค่อยมีความสุขนัก แต่ที่เขาทำงานที่นี่ได้นานเพราะเจ้าของโรงแรมนี้เป็นอดีตดาราหนุ่มที่เขาชื่นชอบ เงินดี ที่พักอาหารก็ฟรี เงินเดือนก็เยอะ ทนๆ เอาหน่อยให้ผ่านไปแต่ละเดือนก็อยู่ได้สบายๆ ชายใจสาวคิดอย่างชื่นมื่นขณะถ่ายเอกสารให้สาวน้อยฝึกงานช่วยเย็บเอกสารเข้าชุดให้“วันนี้แม่ของปรางเข้าโรงพยาบาลอีกแล้วค่ะเลยทำให้มาสาย”“จ้า ไม่เป็นไรแล้วแม่เราเป็นอย่างไรบ้างล่ะ”“ก็อาการทรงๆ อยู่ค่ะ โรคหลอดเลือดหัวใจตีบก็เป็นแบบนี้ล่ะค่ะ หายไม่ขาดเสียทีตอนนี้ก็รอผ่าตัดค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่...” เฌอปรางพูดหงอยๆ“ขอให้คุณแม่น้องหนูปรางหายไวๆ นะจ๊ะ” ทั้งสองคุยกันไปขณะที่มือก็ทำงานไปด้วย“ขอบคุณค่ะพี่ลิลล

ตอนที่5.ต้นหลิวมองเพื่อนรักที่ทำกับข้าวด้วยตัวเองอย่างพิถีพิถันและเอาใจใส่ กับข้าวทุกอย่างที่เฌอปรางทำนั้นอร่อยรสชาติดีถูกปาก ในตลาดของอำเภอเล็กๆ แห่งนี้ไม่มีใครไม่รู้จักสาวน้อยนามเฌอปรางลูกสาวแม่ปิ่น ผู้ขยันขันแข็งและแสนกตัญญู เฌอปรางเป็นที่รักของทุกคนแม้แต่เตี่ยกับม้าของเธอยังรักเอ็นดูเฌอปราง คอยสั่งให้เธอมาดูแลหลานๆ กับมารดาของเฌอปรางเสมอ และให้มาเรียนทำกับข้าวกับเฌอปรางด้วย บอกเธอทำตัวให้เป็นกุลสตรีแม่บ้านแม่เรือนไม่ใช่กระโดกกระเดกเที่ยวเล่นสนุกไปวันๆ“มองอะไรยายม้าดีดกะโหลก” เฌอปรางถามแต่มือสาวะวนกับการยกหม้อแกงขึ้นบนรถเข็น พร้อมด้วยเด็กๆ ที่เตรียมพร้อมเข็นรถไปยังตลาด“แหม.. พูดซะเสียหายขายไม่ออกเลย”“รึไม่จริง”“จริงจ้าจริง ใครจาน่ารักอ่องหวางเป็งกุงลาสะตีทุกกาเบียกนิ้วอย่าง อาหนูปรางของเตี่ยล่า” ต้นหลิวค้อนเพื่อนรักแล้วทำเสียงเลียนแบบเตี่ยของตนที่ชื่นชมเฌอปรางว่าเป็นกุลสตรีน่ารักอ่อนหวาน เฌอปรางกับหลานๆ ขบขันหัวเราะท่าทางของต้นหลิวเมื่อมาถึงตลาดประจำอำเภอซึ่งช่วงเวลาห้าโมงเย็นถึงหนึ่งทุ่มถือได้ว่าเป็นเวลาทองของพ่อค้าแม่ขายซึ่งจะเป็นช่วงที่ขายของดีที่สุดเพราะคนเลิกงานหรือชาวบ้า

ตอนที่7. เสียงกุกกักๆ และเสียงพูดคุยเบาๆ อยู่ด้านนอกทำให้นิโคลัสลุกขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่นึกสงสัยว่าคนของเขากำลังทำอะไรอยู่หรือมีเหตุการณ์อะไรที่ไม่ชอบมาพากลแต่ก็ไม่เห็นมีใครเข้ามารายงานเขา“นายออกไปดูสิมิตร ว่ามีอะไร” เขาบอก มิตร บอดีการ์ดประจำตัวอีกคนซึ่งอยู่ในห้องกับเขา พอมิตรออกไปข้างนอกได้ไม่ถึงนาทีก็กลับเข้ามาในห้องพร้อมด้วยหญิงสาวในชุดที่ทำให้เลือดร้อนๆ ในกายเขาเดือดพล่านได้อย่างไม่น่าเชื่อ เดรสสั้นเกาะอกสีทองอร่ามเนื้อผ้าวาวระยับแนบไปกับเรือนร่าง ที่ทำให้ผู้ชายคลั่งได้เพียงแค่มอง ทรวงอกกลมกลึงอวบอัด เอวเล็กคอดอย่างไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงจะมีเอวคอดได้ขนาดนี้กับสะโพกมนรับกันอย่างเหมาะเจาะ เรียวขาเสลาเนียนละเอียดไม่ต้องพึ่งพาถุงน่องแต่ย่างใดนั้นเรียวได้รูป และเขาเห็นว่าเธอมีเรียวขาที่สวยมาก... สวยกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยเจอ แม้แต่พิมพ์อักษรคู่หมั้นของเขาก็ไม่ได้มีเรียวขาที่เรียวยาวเสลาเช่นนี้ และแม้ว่าจะไม่เห็นหน้าเธอชัดๆ เพราะผู้หญิงคนนั้นกำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับรองเท้าส้นสูงสีเดียวกันกับชุดคู่นั้นของเธอ แต่มันก็สั่นคลอนความเข้มแข็งขอ

ตอนที่9. “ใช่ฉันสงสัยมัน ถามไอ้ชัยสิว่าครั้งล่าสุดเห็นไอ้ราเชนทร์อยู่ที่ไหนกับใคร เดี๋ยวนี้!” ชายหนุ่มสั่งการแล้วหันมามองไม้ด้วยแววตาที่เขารู้ดีว่าเจ้านายของเขาจะมีงานสำคัญให้ทำ“บอกคนของเราดูแลความเรียบร้อยบริเวณรีสอร์ตให้เข้มงวด เพิ่มความปลอดภัยและดูแลจุดเสี่ยงให้ดี อย่าให้เกิดเหตุการณ์ที่ฉันไม่ชอบ และทำให้เงียบที่สุดแล้วก็บอกไอ้มิตรมาหาฉัน”“ครับคุณนิค”“ปล่อยฉันนะ พวกคุณเป็นใคร ปล่อยนะ” เฌอปรางร้องอย่างตกใจเมื่อแขนเรียวถูกกระชากลากถูจากชายผิวกร้านดำหน้าตาบ่งบอกยี่ห้อผู้ร้ายสองคนที่ฉุดกระชากร่างบอบบางของเธออย่างไม่ปราณี พร้อมกับอาการแปลกๆ ในร่างกายที่สลับร้อนสลับหนาวราวจะเป็นไข้ แต่ก็ไม่ใช่ ซึ่งทำให้เธอหวาดกลัวเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ยิ่งเห็นสายตาของพวกมันมองเธอด้วยแววหื่นกระหาย เฌอปรางอยากจะหายไปจากตรงนี้หากมีมนต์วิเศษ แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น...               “นี่พวกแกจะ