บททั้งหมดของ เล่ห์รักร้าย: บทที่ 31 - บทที่ 40

ตอนที่32.นิโคลัสกระซิบบอกเสียงแหบพร่าแววตาพราวระยับซึ่งมันทำให้เธอหลงละเมอไปกับแววตาเว้าวอนในทีนั้นอย่างง่ายดาย เฌอปรางค่อยๆ คุกเข่าลงตรงหน้ากายแกร่ง มองความแข็งขึงตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจมันช่างใหญ่โตอะไรเช่นนี้เธอรับเขาไว้ได้ทั้งหมดไห้อย่างไรนะ...“เธอชอบมันไหมปราง นี่ล่ะสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข ครอบครองมันสิปราง... ด้วยปากของเธอ..” เสียงสั่งแหบพร่าด้วยความปรารถนาแรงกล้า“ปรางไม่... ทำไม่เป็น” เธอบอกอายๆ เมื่อเขาสั่ง มือหนาจึงลดลงมาลูบแก้มแดงระเรื่อ นิ้วโป้งของเขาไล้ริมฝีปากล่างที่อวบอิ่มยิ่งขึ้นเพราะจูบเร่าร้อนที่เขามอบให้ของเธอช้าๆ แล้วค่อยๆ จับแก่นกายของตนจับปลายยอดฉ่ำพราวของตนไล้กลีบปากเธอทั้งบนและล่าง ท่วงท่าของเขาแสนเร้าใจเฌอปรางเผยอปากช้าๆ ค่อยๆ แตะปลายลิ้นเล็กของตนกับปลายยอดนุ่มของท่อนกายแกร่ง และเมื่อลิ้นเล็กชุ่มชื้นของเธอแตะลงไปบนกายของเขาเท่านั้น นิโคลัสก็ครางหนักๆ ประคองใบหน้าเรียวชักนำให้เธอขยับริมฝีปากตามจังหวะที่เขาสอนสั่ง เฌอปรางดูดดื่มแก่นกายแกร่งอย่างเงอะงะ ไม่มั่นใจแต่กลับสร้างความพอให้ให้เขาเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มมองเงาที่สะท้อนภาพของชายหนุ่มผู้หล่อเหลา ร่างกายง

ตอนที่34.“มองคุณผู้หญิง เฮ้ย.. อะไรของแกวะไอ้มิตรมาเงียบๆ ตกใจหมดเลย”“แหม.. ทำขวัญอ่อนไอ้ไม้ แกเล่นของสูงนะเว้ยนั่น”มิตรตบบ่าเพื่อนเบาๆ มองร่างบางที่ลับประตูไปด้วยความชื่นชมไม่แพ้กัน ตั้งแต่เจ้านายของพวกเขาพาเฌอปรางเข้ามาในชีวิต พวกเขาก็เห็นเฌอปรางมาตลอด และสิ่งที่พวกเขาเห็นชัดเจนอีกอย่างคือความมีน้ำใจของเธอเฌอปรางเป็นคนจิตใจดีอ่อนโยน เมื่อเห็นพวกเขากลับมาจากทำงานเหนื่อยๆ เธอจะมีน้ำดื่มที่แก้กระหายได้เป็นอย่างดีออกมารอรับพร้อมกับอาหารว่างที่เธอเตรียมไว้ให้นิโคลัสและพวกเขาก็พลอยรับอานิสงส์ได้ลิ้มรสของอร่อยๆ ไปด้วย เฌอปรางเป็นคนละเอียดลออเจียมเนื้อเจียมตัว แม้ว่าบิดามารดาของนิโคลัสจะให้ความเอ็นดูเธอมากแต่เฌอปรางก็ไม่เคยยกตนข่มใคร ทุกคนต่างให้ความเอ็นดูเธอเพราะความเจียมตัว และพวกเขาก็เห็นความงดงามของเธอเหมือนกับที่เจ้านายพวกเขาเห็น“ฉันก็แค่ชื่นชมเธอ และอดคิดแทนไม่ได้เมื่อคุณลูกศรกลับมามันจะเป็นอย่างไร...” สองหนุ่มหันมองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ไม่แตกต่าง“เธอมัวทำอะไรอยู่ไม่รีบเข้ามา หรือว่ากำลังอ่อยลูกน้องฉันอยู่” เสียงนั้นเต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวซึ่งเธอไม่รู้สาเหตุว่าเพราะอะไรเขาถึ

ตอนที่36.“ฉันขอโทษ..” ชายหนุ่มมองสาวน้อยตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด และเขาก็ยังเอ็นดูเฌอปรางไม่เสื่อมคลาย ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเฌอปรางเขาก็รู้สึกเหมือนว่าเธอเป็นน้องสาวของเขาเขาเคยมีน้องสาวคนหนึ่งแต่เธอเสียชีวิตไปตั้งแต่อายุได้เพียงสิบปีเพราะโรคร้าย หากน้องสาวของเขายังมีชีวิตอยู่ก็คงจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับเฌอปราง แต่ที่เขาหลอกใช้เธอนั้นก็เพราะความเห็นแก่ตัวและไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้ เขาไม่คิดว่านิโคลัสจะพาตัวเฌอปรางไปด้วย และยังเอาตัวหลานๆ ของเธอไปด้วยเพื่อเป็นหลักประกันไม่ให้เฌอปรางหนีไปไหน ซึ่งการกระทำของนิโคลัสนั้นทำให้เขาคิดว่านิโคลัสต้องมีเหตุผลอื่นลำพังสาวน้อยผู้ต่ำต้อยอย่างเฌอปรางที่ไม่มีอะไรเทียบเท่าคนเย่อหยิ่งอย่างนิโคลัสได้ หากนิโคลัสจะทำอะไรเธอก็ไม่มีทางรอด หรือหากจะหนีสาวน้อยไร้พิษสงอย่างเฌอปรางจะหนีไปไหนได้... นั่นแสดงว่านิโคลัสสนใจหรือมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งกับเฌอปรางมากกว่าจะเก็บไว้เพื่อเป็นตัวประกันหรือเพื่อแก้แค้นเขา...“คำขอโทษของคุณไม่ได้ช่วยให้ชีวิตปรางดีขึ้นหรือไร้ราคีหรอกค่ะ มันเป็นเพียงคำพูดที่คุณพูดเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น เสียแรงที่ปรางเชื่อใจค

ตอนที่38.“เธอนี่ไว้ใจไม่ได้เลยนะเฌอปราง เผลอนิดเดียวก็หลงเสน่ห์ไอ้ราเชนทร์ หากฉันไปช้ากว่านี้เธอคงไม่นอนแบให้มันเลยรึไง”นิโคลัสเหวี่ยงร่างบางหวือเดียวเฌอปรางก็ล้มไม่เป็นท่าอยู่บนเตียงกว้าง“หยาบคาย คุณมันคนใจร้ายไม่เข้าใจอะไรเลย”“จะให้ฉันเข้าใจว่าอย่างไรล่ะ หึ.. เข้าใจว่าเธอกับไอ้ราเชนทร์รวมหัวกันน่ะถูกแล้วใช่ไหม เพราะเธอคิดอยู่แล้วว่า หากผละจากฉันไปเธอก็โผไปเกาะมัน เธอคิดทำลายฉัน ทำลายลูกศรใช่ไหม”เขากัดฟันพูดพร้อมกับคว้าไหล่มนมาเขย่าอย่างโมโห เมื่อรู้ว่าบัดนี้คู่หมั้นของเขาได้ตกเป็นของราเชนทร์ และเธอเลือกที่จะอยู่กับราเชนทร์มากกว่ากลับมากับเขา พิมพ์อักษรบอกว่ายินดีที่จะอยู่กับราเชนทร์และให้ล้มเลิกความคิดที่จะพาตัวเธอกลับมา เพราะเธอเป็นภรรยาของราเชนทร์แล้ว พิมพ์อักษรบอกเขาว่าจะมีสามีเพียงคนเดียว นั่นก็คือราเชนทร์ แม้เขาไม่ได้รักเธออย่างชายหนุ่มหญิงสาวแต่ก็เจ็บใจที่ราเชนทร์ข่มเหงพิมพ์อักษร...เรื่องทั้งหมดนั้นเฌอปรางจะต้องรับผิดชอบแลกกับความชั่วร้ายของราเชนทร์ แม้พิมพ์อักษรขอร้องไม่ให้เขาทำร้ายราเชนทร์และให้เลิกแล้วต่อกันเรื่องที่เกิดจากเธอ แต่พิมพ์อักษรไม่ได้ขอให้เขาทำดีกับผู้หญิง

ตอนที่40.เฌอปรางตอบอย่างฉุนเต็มที่กับท่าทางราวคุณชายของเขา ร่างสูงสวมกางเกงยีนสีเข้ม เสื้อเชิ้ตแขนสั้นเนื้อดีที่เขาสวมนั้นไม่ได้ติดกระดุมตลอดแนวเผยแผงอกกว้างล่ำสัน นิโคลัสราวเจ้าชายหมาป่าผู้เพียบพร้อมในขณะที่เธอเหมือนสาวใช้ผู้ต่ำต้อย หน้ามันเยิ้มหัวฟูอยู่ในเสื้อยืดตัวโคร่งของเขา เธอถอนใจกับสภาพของตัวเองแล้วทำท่าจะเดินหนีหน้าไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ต้องปลิวหวือกลับมาปะทะอกแกร่ง ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งจัดจนเธอใจเสียแล้วซีดลงเมื่อเขาก้มหน้ามาใกล้“นั่งลง แล้วกินข้าวกับฉันเดี๋ยวนี้!”“ประ ปราง ไม่...”“นี่คือคำสั่ง... แล้วอย่าเดินหนีฉัน และห้ามขัดคำสั่งฉันเด็ดขาด ฉันไม่ชอบ!”นิโคลัสเค้นเสียงหนักๆ แล้วดึงข้อมือบางให้นั่งลงตรงข้ามเขา เฌอปรางอยากจะร้องไห้นัก เธอเหมือนอะไรสักอย่างสำหรับเขา กลางคืนมีหน้าที่บำเรอความใคร่ ตอนกลางวันก็เป็นสาวใช้ที่ต้องทำตามคำสั่งเขาทุกอย่าง“เมื่อไหร่คุณจะปล่อยปรางไป”กลั้นใจถามออกไปพลางตักข้าวเข้าใส่ปากอย่างเสียไม่ได้ แม้อาหารที่ทำนั้นจะรสชาติอร่อยล้ำเพราะเธอเป็นคนที่ใส่ใจการทำอาหารเสมอ แต่ตอนนี้กลับกลืนกับข้าวฝีมือตัวเองไม่ลง ในขณะที่ชายหนุ่มนิ่งรับประทานอาหารตรงหน้า