บททั้งหมดของ เล่ห์รักร้าย: บทที่ 41 - บทที่ 50

ตอนที่41.นิโคลัสถอดเสื้อยืดเปียกโชกออกจากร่างบางอย่างว่องไวมือหนาลูบไล้ไปทั้งเรือนกายงดงาม ริมฝีปากร้อนระอุจูบไซ้ต่ำลงมาตามลำคอระหงเข้าครอบครองยอดอกอิ่มที่อยู่เหนือระดับน้ำวนในอ่างที่อุณหภูมิเริ่มร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์ของหนุ่มสาว เฌอปรางแหงนเงยใบหน้าครางกระเส่ากับจังหวะลิ้นร้อนที่ตวัดดูดึงเลียยอดอกเธอเล่นด้วยจังหวะแสนรัญจวนใจ ทั้งมือหนาร้อนร้ายก็กำลังลูบไล้ซอกขาเนียนหยอกเย้าเนินสาวชุ่มฉ่ำจนเธอเกร็งร่างด้วยความกระสัน“โอ... ปรางจ๋า เธอรู้สึกร้อนเหมือนฉันไหม”“คะ ค่ะ...อ๊ะ... อา” เธอตอบเสียงกระเส่า ครางระงมเมื่อ นิ้วแกร่งสะกิดยอดเกสรสวรรค์ซึ่งสั่นระริกอยู่ใต้น้ำวน ก่อนจะสอดแทรกนิ้วยาวเข้าออกด้วยจังหวะสอดคล้องกับจังหวะลิ้นร้อนซึ่งกำลังดูดดื่มทรวงสาวอย่างมันเมา ร่างเขากับเธอเสียดสีกันอยู่ในน้ำอย่างซ่านใจ มือบางลูบไล้เรือนกายแกร่งอย่างหลงใหลไม่แพ้กัน และเลื่อนต่ำลงไปยังหน้าท้องตึงแน่นด้วยกล้ามเนื้อของเขา จดๆ จ้องๆ ว่าจะเลื่อนมันต่ำลงไปกว่านั้นดีหรือไม่ และคำตอบของเธอก็คือมือหนาอีกข้างละจากสะโพกมนมานำทางมือของเธอไปยังแก่นกานแข็งขึงของเขา“มันเป็นของเธอแล้วปราง เอาสิ.. จัดการมันเลย..”เขาบอกเ

ตอนที่43.“เป็นไงบ้างจ๊ะแม่ รู้สึกดีขึ้นไหม”“จ้า ดีมากเลย คุณนิคเขาใจดีจังนะ”มารดาตอบพลางยิ้มให้มองบุตรสาวอย่างเอ็นดูแม้สงสัยในความสัมพันธ์ของเฌอปรางกับนิโคลัส แต่นางก็ไม่อาจจะถามออกไปได้แต่ก็ดูออกว่ามันเป็นอย่างไร และหากถามออกไปว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน นิโคลัสอาจจะไม่พอใจได้ หากมันไม่ได้เป็นอย่างที่นางคิดและเฌอปรางอาจจะรู้สึกอับอายด้วย“ค่ะ คุณนิโคลัสเขาใส่ใจลูกน้องทุกคน คนอื่นๆ ยามที่ลูกหลานหรือญาติพี่น้องป่วยไข้เขาก็ช่วยเหลืออย่างดีค่ะ ลูกน้องทุกคนจะรักเขามาก” “อืม.. แล้วข่าวที่เขาถูกถอนหมั้นล่ะลูกเป็นจริงแค่ไหน”“แม่... แม่ได้ข่าวนี้มาจากไหนคะ” เฌอปรางถามมารดาตาโต พลางมองรอบกายหน้าตื่นกลัวว่าเขาจะมาได้ยิน“โธ่.. ปราง ข่าวของคุณนิคเขาดังจะตาย ที่โรงพยาบาลเขาก็สนใจข่าวนี้กัน พวกพยาบาลสาวๆ น่ะ ดีใจกันยกใหญ่ที่คุณนิคโสด” นางอธิบายให้ฟัง“ช่างมันเถอะจ้ะแม่ อีกหน่อยถ้าแม่หายเราจะได้กลับบ้านกัน”“ปราง... ปรางก็รู้ว่าแม่ไม่มีทางหาย ที่แม่ยังมีลมหายใจอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะรอพี่ชายเรากลับมา แม่อยากเห็นหน้าพี่ปั่นของลูกสักครั้งก่อนตาย”นางปิ่นเสียงเครือเล็กน้อยแต่ใบหน้าที่เหี่ยวย่นซูบผอมนั้นก็

ตอนที่45.“อ๋อ... เหรอ ก็ทำไมเธอไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ล่ะ”นิโคลัสรู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูกปรายตามองดูพ่อลูกที่กอดกันกลมด้วยความรักและดีใจอย่างสุดซึ้งอย่างเก้อๆ เขินๆ ไปเล็กน้อยเด็กๆ กอดพ่อของตนแน่นเมื่อพ่อที่หายไปกว่าสามปีกลับมาหาพวกเขาอย่างปลอดภัย“คุณพ่อขา น้องปานคิดถึงคุณพ่อที่สุดเลย”“ปิงก็ด้วยครับ คุณพ่อไปอยู่ที่ไหนมาครับ” เด็กๆ ต่างตื่นเต้นเมื่อพบบิดารวมถึงคนที่รู้จักเขาทุกคนต่างมารายล้อมถามข่าวคราว“เอาล่ะครับเด็กดีของพ่อ เราเผาศพคุณย่ากันก่อนนะครับแล้วพ่อจะเล่าทุกอย่างให้ฟังว่าพ่อไปผจญภัยที่ไหนมาบ้าง...”ชายหนุ่มตอบลูกๆ แต่ดวงตาคมกลับมองคนที่ตนสงสัยว่าเป็นน้องเขยเขม็งอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้...“เธอน่าจะบอกฉันว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอ” “ก็ปรางกำลังจะบอก แต่คุณก็ชกพี่ปั่นเฉยเลย” เฌอปรางขึ้นเสียงใส่เขาทั้งโมโหแทนพี่ชาย และโมโหที่เขาทำให้ทุกคนมองเธออย่างสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างกัน“โอเค ฉันผิดก็ได้ พอใจไหม..”ชายหนุ่มพูดอย่างฉุนเฉียวเล็กน้อยทั้งเสียหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เขาหึงเธอหรือ หึงก็แปลว่ารักสิ ไม่หรอกไม่ใช่ นิโคลัสปฏิเสธตนเองในใจอย่างสับสน“คุณต้องขอโทษพี่ปั่น...

ตอนที่47.“ขยับสิจ๊ะ ลูกศร... นั่นล่ะ แบบนั้น อา คนดีเก่งจัง...” ชายหนุ่มเอ่ยชมเชยอย่างจริงใจ พร้อมกับกระดกเอวสอบเข้าโรมรันสอดประสานกันอย่างลงตัวและเริ่มแรงร้อนขึ้นเรื่อยๆ“พี่เชน ขา... ลูกศร โอว อื้ม...”หญิงสาวครางอย่างสุดเสียวโยกกายบดคลึงแก่นกายของเขาอย่างเมามันไม่แพ้กัน จ๊อกกี้สาวควบขับอาชาหนุ่มอย่างเร่าร้อน สองร่างขยับเข้าหากันด้วยจังหวะรักร้อนแรง ใบหน้างามหงายเริดครางกระเส่า ในขณะที่เขาเองก็บีบขยำทรวงสาวไปพร้อมกับส่งเสียงครางหนักๆ ออกมา เสียงครางระงมของเขาและเธอดังแว่วหวานสร้างความสุขสมให้แก่กัน ร่างเปลือยเปล่าขยับโยกด้วยลีลารักเร่าร้อนอ่อนหวานตลอดทั้งค่ำคืน...พิมพ์อักษรลงมารับประทานอาหารเช้าเอาเกือบสิบเอ็ดโมงซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้มารดาสงสัยนักเพราะช่วงนี้เธอมักตื่นสายและมีอาการอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งปกติร่างกายเธอก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่แล้วมารดาจึงบอกให้ไปหาหมอบ้างแต่เธอก็ดื้อรั้นว่าไม่เป็นอะไร“วันนี้จะกินอะไรดีคะคุณหนูลูกศร” เสียงแม่บ้านวัยชราที่อยู่กับครอบครัวเธอมานานเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มละไม“ข้าวต้มกุ้งที่ป้าเจียมทำล่ะค่ะ ง่ายดี”“อุ้ย.. ทำไมรู้ล่ะคะว่าเจียมทำข้าวต้มกุ้ง”

ตอนที่49.“พี่จะกลับอเมริกาอีกสองวัน... ปรางตัดสินใจเอาเองก็แล้วกันว่าจะเอาอย่างไรต่อ”เฌอปรางมองพี่ชายอย่างสับสน แล้วมองหน้าพี่ลิลลี่กับต้นหลิวอย่างขอความคิดเห็นซึ่งทั้งสองก็พยักหน้าเป็นคำตอบ...ร่างสูงใหญ่เดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนกว้างที่เคยมีคนตัวบางนอนเคียงข้าง เขาคิดมาหลายวันแล้วว่าจะตามไปพาตัวเธอกลับมาแต่ก็กลัวเสียฟอร์ม ตอนนี้เฌอปรางหมดประโยชน์แล้วจะให้เธอกลับมาทำไมล่ะ ทุกอย่างของราเชนทร์ก็เป็นของเขาแล้วเฌอปรางก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป... แต่เขาคิดถึงเธอนี่นา... สมองของเขายุ่งเหยิงด้วยความคิดอันสับสนของตนเอง...“เฌอปราง... เธอจะมากไปแล้วนะ ที่มาป่วนวุ่นวายในหัวของฉัน...” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนกว้างอย่างหงุดหงิด แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าจักรโทรฯ มา “มีอะไรวะไอ้จักร” “อีกสองวันพี่ชายของปรางจะกลับอเมริกาครับเหมือนเขามีปัญหาที่ร้านอาหารคุณประวิชจะกลับไปก่อน ตอนนี้เขาขอย้ายเด็กๆ ออกจากโรงเรียนเพื่อให้ลูกของเขาไปเรียนต่อที่นู่น แต่ก็คงอีกประมาณสามเดือนกว่าเด็กๆ จะไปได้ ตอนนี้คุณประวิชกำลังเดินเรื่องอยู่ครับ”“อืม.. ช่วยเขาจัดการให้เสร็จเร็วๆ ด้