ตอนที่43.“เป็นไงบ้างจ๊ะแม่ รู้สึกดีขึ้นไหม”“จ้า ดีมากเลย คุณนิคเขาใจดีจังนะ”มารดาตอบพลางยิ้มให้มองบุตรสาวอย่างเอ็นดูแม้สงสัยในความสัมพันธ์ของเฌอปรางกับนิโคลัส แต่นางก็ไม่อาจจะถามออกไปได้แต่ก็ดูออกว่ามันเป็นอย่างไร และหากถามออกไปว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน นิโคลัสอาจจะไม่พอใจได้ หากมันไม่ได้เป็นอย่างที่นางคิดและเฌอปรางอาจจะรู้สึกอับอายด้วย“ค่ะ คุณนิโคลัสเขาใส่ใจลูกน้องทุกคน คนอื่นๆ ยามที่ลูกหลานหรือญาติพี่น้องป่วยไข้เขาก็ช่วยเหลืออย่างดีค่ะ ลูกน้องทุกคนจะรักเขามาก” “อืม.. แล้วข่าวที่เขาถูกถอนหมั้นล่ะลูกเป็นจริงแค่ไหน”“แม่... แม่ได้ข่าวนี้มาจากไหนคะ” เฌอปรางถามมารดาตาโต พลางมองรอบกายหน้าตื่นกลัวว่าเขาจะมาได้ยิน“โธ่.. ปราง ข่าวของคุณนิคเขาดังจะตาย ที่โรงพยาบาลเขาก็สนใจข่าวนี้กัน พวกพยาบาลสาวๆ น่ะ ดีใจกันยกใหญ่ที่คุณนิคโสด” นางอธิบายให้ฟัง“ช่างมันเถอะจ้ะแม่ อีกหน่อยถ้าแม่หายเราจะได้กลับบ้านกัน”“ปราง... ปรางก็รู้ว่าแม่ไม่มีทางหาย ที่แม่ยังมีลมหายใจอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะรอพี่ชายเรากลับมา แม่อยากเห็นหน้าพี่ปั่นของลูกสักครั้งก่อนตาย”นางปิ่นเสียงเครือเล็กน้อยแต่ใบหน้าที่เหี่ยวย่นซูบผอมนั้นก็
ตอนที่44.“อืม.. ถ้าอย่างนั้นช่วยอาบน้ำให้หน่อยสิ วันนี้ประชุมเครียดทั้งวัน”“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นปรางไปเปิดน้ำรอนะคะ”เฌอปรางขานรับอย่างเต็มใจเป็นครั้งแรกกับความต้องการของเขา นิโคลัสปล่อยเธอไปแล้วก็หันไปมองสวนสวยเบื้องล่างด้วยความรู้สึกสับสนเขาคิดอย่างไรกับสาวน้อยคนนี้กันแน่นะ.. แล้วถึงเวลารึยังที่เขาจะปล่อยเฌอปรางไป เพราะเธอไม่ได้มีส่วนทำให้ราเชนทร์ต้องรู้สึกหรือสูญอะไร ยิ่งใกล้เธอ เขายิ่งสูญเสียการควบคุมตัวเองและเขาไม่มันชอบเลยที่มันเป็นแบบนั้น...ปล่อยเธอไปสิ เธอไม่สำคัญกับนายนี่นานิคกี้... เธอก็แค่ผู้หญิงที่นายจะเล่นสนุกด้วยเท่านั้น ไล่เธอไปนิคกี้... ไม่ใช่ นายรักเธอ บอกเธอสิ นิคกี้... เธอเป็นคนดี น่ารัก เธอจะเป็นแม่ที่ดีของลูกๆ เรา... สองเสียงเล็กๆ ดังก้องอยู่ในหัวมันกำลังต่อล้อต่อเถียงกันวุ่นวายอยู่ในหัวของเขา นิโคลัสลุกขึ้นสะบัดศีรษะแรงๆ จนพวกมันกระเจิงไปแล้วถอนหายใจ หนักๆกับตัวเอง...เจองานหนักหรือศัตรูที่ร้ายกาจเขาก็ยังสามารถรับมือได้อย่างสบาย แต่กับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเฌอปราง เขากลับรู้สึกอับจนหนทางที่จะจัดการกับเธอ...แล้ววันที่เฌอปรางต้องเสียน้ำตาอย่างท่วมท้นก็มาถึง เมื่อ
ตอนที่45.“อ๋อ... เหรอ ก็ทำไมเธอไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ล่ะ”นิโคลัสรู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูกปรายตามองดูพ่อลูกที่กอดกันกลมด้วยความรักและดีใจอย่างสุดซึ้งอย่างเก้อๆ เขินๆ ไปเล็กน้อยเด็กๆ กอดพ่อของตนแน่นเมื่อพ่อที่หายไปกว่าสามปีกลับมาหาพวกเขาอย่างปลอดภัย“คุณพ่อขา น้องปานคิดถึงคุณพ่อที่สุดเลย”“ปิงก็ด้วยครับ คุณพ่อไปอยู่ที่ไหนมาครับ” เด็กๆ ต่างตื่นเต้นเมื่อพบบิดารวมถึงคนที่รู้จักเขาทุกคนต่างมารายล้อมถามข่าวคราว“เอาล่ะครับเด็กดีของพ่อ เราเผาศพคุณย่ากันก่อนนะครับแล้วพ่อจะเล่าทุกอย่างให้ฟังว่าพ่อไปผจญภัยที่ไหนมาบ้าง...”ชายหนุ่มตอบลูกๆ แต่ดวงตาคมกลับมองคนที่ตนสงสัยว่าเป็นน้องเขยเขม็งอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้...“เธอน่าจะบอกฉันว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอ” “ก็ปรางกำลังจะบอก แต่คุณก็ชกพี่ปั่นเฉยเลย” เฌอปรางขึ้นเสียงใส่เขาทั้งโมโหแทนพี่ชาย และโมโหที่เขาทำให้ทุกคนมองเธออย่างสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างกัน“โอเค ฉันผิดก็ได้ พอใจไหม..”ชายหนุ่มพูดอย่างฉุนเฉียวเล็กน้อยทั้งเสียหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เขาหึงเธอหรือ หึงก็แปลว่ารักสิ ไม่หรอกไม่ใช่ นิโคลัสปฏิเสธตนเองในใจอย่างสับสน“คุณต้องขอโทษพี่ปั่น...
ตอนที่46.พิมพ์อักษรอธิบายให้ชายหนุ่มฟังด้วยน้ำเสียงปนความขมขื่น ราเชนทร์โอบกอดเธอไว้ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดที่เขาเป็นต้นเหตุให้เธอเป็นทุกข์ และรู้สึกสงสารชีวิตในวัยเด็กของพิมพ์อักษร เขาก็คงทำให้คุณพิมพ์พรเธอใจอ่อนยากมากทีเดียว“พี่ขอโทษนะครับคนดี ที่ทำให้ทุกอย่างมันแย่ไปหมด”“ไม่เป็นไรค่ะ ลูกศรคิดเสมอว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด”“พี่รู้สึกรักลูกศรมากขึ้นทุกวันรู้ไหม..”เขากล่าวเสียงหวานเชยคางมนขึ้นมา พิมพ์อักษรมองสบตาเขาอย่างเอียงอายกับแววตาที่แสดงความรักใคร่ต่อเธอเปิดเผย ซึ่งมันทำให้หัวใจที่เศร้าหมองเหี่ยวแห้งของเธอชุ่มชื่นขึ้นอย่างประหลาด“พี่เชนปากหวานแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนไหมคะ”“ไม่เลย.. กับลูกศรคนเดียวคำพูดนี้พี่เก็บไว้ให้ลูกศรคนเดียว... แล้วลูกศรล่ะ รู้สึกรักพี่บ้างหรือยัง”“ก็เอ่อ... ถามอะไรกันคะ พี่เชนน่ะกลับไปได้แล้วค่ะเดี๋ยวคุณแม่จะสงสัยเอา” เธอกล่าวกลบเกลื่อนแล้วผลักอกกว้างอย่างเขินๆ กับแววตาของเขา“ลูกศรจ๋า คิดถึงเหลือเกินคนดี พี่อยากมาหาอยากเห็นหน้าลูกศรทุกวัน...”“ลูกศรก็คิดถึงพี่เชนค่ะ กลับได้รึยังคะ”“ไม่กลับหรอก หากไม่ได้ศรรักปักอก...” เขาพูดเป็นนัยและเธอก็รู้ดีว่า ศรรั
ตอนที่47.“ขยับสิจ๊ะ ลูกศร... นั่นล่ะ แบบนั้น อา คนดีเก่งจัง...” ชายหนุ่มเอ่ยชมเชยอย่างจริงใจ พร้อมกับกระดกเอวสอบเข้าโรมรันสอดประสานกันอย่างลงตัวและเริ่มแรงร้อนขึ้นเรื่อยๆ“พี่เชน ขา... ลูกศร โอว อื้ม...”หญิงสาวครางอย่างสุดเสียวโยกกายบดคลึงแก่นกายของเขาอย่างเมามันไม่แพ้กัน จ๊อกกี้สาวควบขับอาชาหนุ่มอย่างเร่าร้อน สองร่างขยับเข้าหากันด้วยจังหวะรักร้อนแรง ใบหน้างามหงายเริดครางกระเส่า ในขณะที่เขาเองก็บีบขยำทรวงสาวไปพร้อมกับส่งเสียงครางหนักๆ ออกมา เสียงครางระงมของเขาและเธอดังแว่วหวานสร้างความสุขสมให้แก่กัน ร่างเปลือยเปล่าขยับโยกด้วยลีลารักเร่าร้อนอ่อนหวานตลอดทั้งค่ำคืน...พิมพ์อักษรลงมารับประทานอาหารเช้าเอาเกือบสิบเอ็ดโมงซึ่งมันก็ไม่ได้ทำให้มารดาสงสัยนักเพราะช่วงนี้เธอมักตื่นสายและมีอาการอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งปกติร่างกายเธอก็ไม่ค่อยจะแข็งแรงอยู่แล้วมารดาจึงบอกให้ไปหาหมอบ้างแต่เธอก็ดื้อรั้นว่าไม่เป็นอะไร“วันนี้จะกินอะไรดีคะคุณหนูลูกศร” เสียงแม่บ้านวัยชราที่อยู่กับครอบครัวเธอมานานเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มละไม“ข้าวต้มกุ้งที่ป้าเจียมทำล่ะค่ะ ง่ายดี”“อุ้ย.. ทำไมรู้ล่ะคะว่าเจียมทำข้าวต้มกุ้ง”
ตอนที่48.“แสดงว่าลูกศรก็รู้ดีและมีส่วนในเรื่องนี้ใช่ไหม เรื่องที่เขาแอบคบกันบอกอามาเถอะ”นางถามด้วยน้ำเสียงเจือสะอื้นเมื่อรู้ข่าวร้ายอีกว่า พิมพ์อักษรนั้นเป็นเนื้องอกในสมองมาได้สักระยะแล้ว และบุตรสาวกับคู่หมั้นก็เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ นิโคลัสถอนหายใจแล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังรวมทั้งเรื่องที่ราเชนทร์ลักพาตัวพิมพ์อักษรไปด้วย“ลูกศร ลูกศรอยู่ไหน ลูกศรเป็นอะไร แกทำอะไรเธอไอ้นิค...”เสียงร้องถามพร้อมกับร่างสูงของราเชนทร์ปรากฏตัวขึ้นในสภาพที่เสื้อผ้าผมเผ้าค่อนข้างยับย่นยุ่งเหยิง ใบหน้าหล่อเหลาดูอ่อนล้าไรหนวดเขียวครึ้มเหมือนเจ้าตัวไม่มีเวลาดูแลหรือไม่สนใจจะดูแลตัวเอง“มาทำไมราเชนทร์” นิโคลัสเดินมาขวางไว้มองราเชนทร์อย่างเอาเรื่อง“มึงไอ้นิค มึงไอ้เลวมึงเทคโอเวอร์บริษทกู โกงกู” “พูดให้ดีๆ หน่อย มึงบริหารผิดพลาดเอง ไม่ใช่กูที่ทำให้มึงเป็นแบบนั้น”“มึงโกงกู..” ราเชนทร์ตะโกนก้องจนทั้งหมอและพยาบาลเยี่ยมหน้าออกมามอง คนทั้งสามยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินซึ่งพิมพ์อักษรยังอยู่ในนั้น“มึงกลับไปดีกว่า ไม่มีประโยชน์อะไรที่มึงจะมาที่นี่”“กูไม่กลับกูจะมาหาลูกศร ลูกศรเป็นอะไร มึงบอกมานะ”“ไม่มีประโยชน์ถึงร
ตอนที่49.“พี่จะกลับอเมริกาอีกสองวัน... ปรางตัดสินใจเอาเองก็แล้วกันว่าจะเอาอย่างไรต่อ”เฌอปรางมองพี่ชายอย่างสับสน แล้วมองหน้าพี่ลิลลี่กับต้นหลิวอย่างขอความคิดเห็นซึ่งทั้งสองก็พยักหน้าเป็นคำตอบ...ร่างสูงใหญ่เดินไปเดินมาอยู่ในห้องนอนกว้างที่เคยมีคนตัวบางนอนเคียงข้าง เขาคิดมาหลายวันแล้วว่าจะตามไปพาตัวเธอกลับมาแต่ก็กลัวเสียฟอร์ม ตอนนี้เฌอปรางหมดประโยชน์แล้วจะให้เธอกลับมาทำไมล่ะ ทุกอย่างของราเชนทร์ก็เป็นของเขาแล้วเฌอปรางก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป... แต่เขาคิดถึงเธอนี่นา... สมองของเขายุ่งเหยิงด้วยความคิดอันสับสนของตนเอง...“เฌอปราง... เธอจะมากไปแล้วนะ ที่มาป่วนวุ่นวายในหัวของฉัน...” ชายหนุ่มพูดกับตัวเองแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนกว้างอย่างหงุดหงิด แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขายกขึ้นมาดูก็พบว่าจักรโทรฯ มา “มีอะไรวะไอ้จักร” “อีกสองวันพี่ชายของปรางจะกลับอเมริกาครับเหมือนเขามีปัญหาที่ร้านอาหารคุณประวิชจะกลับไปก่อน ตอนนี้เขาขอย้ายเด็กๆ ออกจากโรงเรียนเพื่อให้ลูกของเขาไปเรียนต่อที่นู่น แต่ก็คงอีกประมาณสามเดือนกว่าเด็กๆ จะไปได้ ตอนนี้คุณประวิชกำลังเดินเรื่องอยู่ครับ”“อืม.. ช่วยเขาจัดการให้เสร็จเร็วๆ ด้
ตอนที่50.เงินที่หายไปบางส่วนนั้นมูลค่าเยอะเอาการอยู่นั้นมีเงื่อนงำที่ทอดไปยังผู้จัดการรีสอร์ตซึ่งชิงลาออกไปก่อนกับพัชดาผู้จัดการฝ่ายบัญชี แต่เขายังไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนว่าใครเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง ตอนนี้เขาให้จักรจ้างพนักงานตรวจบัญชีที่มีฝีมือมาช่วยตรวจเอกสารการเงินตลอดความเคลื่อนไหวเงินในบัญชีของรีสอร์ตอย่างละเอียดอีกครั้งและคงรู้ในเร็วๆ นี้ว่าใครกันแน่คือตัวการสำคัญ“อะไรกัน โมเมที่สุดเลย” “เลือกเอาเฌอปราง หากเธอทำให้ฉันไม่พอใจ ฉันรับรองเลยว่าครอบครัวใหม่ของพี่ชายเธอย่อยยับแน่ๆ หากร้านอาหารของคุณโรเจอร์ขายไม่ได้ เธอคิดว่าพวกเขาจะมีความสุขไหม...”เขาบอกเสียงเย็นแล้วเดินกลับไปยังรถยนต์ที่เธอจำได้ว่าเขาชอบขับรถคันนี้ แล้วขับออกไปด้วยใบหน้าที่ฉาบไว้ด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ เฌอปรางมองตามเขาอย่างหมั่นไส้ขบริมฝีปากของตนอย่างครุ่นคิด...ประวิชมองหน้าเศร้าๆ ของคนที่ตามมาส่งเขาถึงสนามบินอย่างเป็นห่วงและค่อนข้างไม่พอใจกับการตัดสินใจของน้องสาวนัก แม้เขาค่อนข้างจะมั่นใจว่านิโคลัสรู้สึกดีๆ กับเฌอปรางถึงขั้นหลงรักเลยก็ว่าได้ แต่ก็อดห่วงเฌอปรางไม่ได้“ไปเถอะน่า ปรางอยู่ได้ อีกอย่างงานที่ทำค้างไว้ก็ยัง
ตอนที่75. จบบริบูรณ์“ก็เละอย่างที่เห็น แต่ดูท่าเจ้าหมอนี่จะชอบแม่สาวน้อยคนนั้นเสียแล้วล่ะ แต่ไม่ยอมรับ นี่เห็นร่ำๆ จะกลับไปแก้มือ แล้วเอาชนะ มันชอบเอาชนะ แต่ไม่รู้หรอกว่ามันจะแพ้ราบคาบกลับมาเหมือนเดิมและจะเป็นวัวพันหลัก เหมือนพี่ไงล่ะ”“ก็ไปว่าพี่โรมแบบนั้น แต่แหม... วกเข้าหาตัวเองตลอดเลยนะคะ”“ไม่เอาแล้วคุยเรื่องไอ้หมอนี่ทำไมกันนะเรา มาทำหน้าที่ของเราดีกว่า”นิโคลัสเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเพื่อปฏิบัติภารกิจอันสำคัญของตน ชายหนุ่มพลิกร่างบางลงกับที่นอนนุ่มพลางกระชากเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วด้วยความใจร้อนเฌอปรางก็ได้แต่ร้องอุ๊ยๆ แต่ไม่อาจจะขัดขวางเขาได้“อุ๊ย... คนบ้า ชุดใหม่ของปรางขาดหมดเลย ซื้อให้ปรางใหม่เลยนะชุดนี้ปรางชอบมากด้วย”เธอแง่งอนใส่สามีแต่ก็เผยอปากรับจุมพิตเร่าร้อนจากเขา มือบางก็ลูบไล้กายแกร่งอย่างหลงใหลแยกเรียวขาออกกว้างเพื่อให้เขาเข้ามาแทรกเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้นบดเบียดร่างงามกับร่างของเขาอย่างเร่าร้อนเชิญชวน“ปรางจ๋าเรามาทำน้องให้น้องป้องกันเถอะ มันนานแล้วนะทำทุกวันทำไมปรางไม่ท้องสักที” ชายหนุ่มพ้อภรรยาเสียงพร่าทั้งยังดูดกลืนยอดอกเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย“อืม... ใครบอกว่าปร
ตอนที่74.ราเชนทร์ครางชิดช่อดอกไม้งามนิ้วแกร่งสอดประสานกับเรียวลิ้นอย่างลง พิมพ์อักษรพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุด ก่อนที่เธอจะร้องครางอีกครั้งเมื่อเขายกขาเรียวทั้งสองพาดไปที่บ่าแกร่งของเขาข้างหนึ่งแล้วนำแก่นกายแกร่งเข้าไปในความนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดี แรงตอดรัดจากร่างสาวทำให้เขาหลับตาแน่นครางหนักๆ ออกมาอย่างเสียวซ่านสุดใจ“โอ้ว... ลูกศรจ๋า ลูกศรของพี่ แน่นเหลือเกิน อูย... ยอดเยี่ยมมากที่รัก”ราเชนทร์ครางกระหึ่มแล้วเอ่ยชมภรรยาอย่างรักใคร่เมื่อเธอขยับสะโพกช้าๆ ยั่วเย้าเขาก่อน ดวงตางามพร่าพรายด้วยไฟสวาทจนเขาไม่อาจจะให้เธอขยับยั่วเขาอยู่ฝ่ายเดียว ราเชนทร์จึงควบขับขยับโยกกายแกร่งเข้าออกในโพรงสวาทสาวอย่างเมามันด้วยจังหวะหนักแน่นเร้าใจ แล้วปลดปล่อยลาวาระอุจากกายแกร่งเข้าสู่ดอกไม้งามจนหมดทุกหยาดหยด...“อ๊ะ อ๊า พี่เชนขา...”พิมพ์อักษรเกร็งกระตุกเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของลาวาสวาทที่สาดซัดเข้าไปในกายของเธอ และร่างสูงก็ทรุดฮวบลงบนอกอิ่มไหวสะท้านด้วยแรงหอบหายใจจากบทรักเร่าร้อนทางด้านต้นหลิวก็ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกซึ่งตอนนี้ น้องต้นกล้า หรือเด็กชายจักรรัตน์ ซึ่งได้ชื่อบิดากับมารดารวมกันนั้นอายุได้
ตอนที่73.“โอ้ว.. เมียจ๋า คิดจะกินผัวจริงๆ หรือจ๊ะ อ๊า...” นิโคลัสครางกระเส่าเมื่อมือน้อยกอบกุมความเป็นชายแข็งขึงไว้ในมือแล้วขยับช้าๆ ด้วยจังหวะยั่วยวนให้ใจชายสั่นระทึกเมื่อริมฝีปากงามครอบครองมันความอุ่นร้อนนุ่มลื่นของปากสาวรูดไล้อย่างเมามันร่างแกร่งก็เกร็งสะท้าน กระดกเอวเข้าหาริมฝีปากและมือของเธออย่างห้ามใจไม่ไหว เสียงดูดกลืนและเสียงครางดังระงมไปทั้งห้องกว้าง เฌอปรางปล่อยท่อนกายแกร่งออกจากมือทาบร่างเปลือยลงบนร่างร้อนระอุของเขาแล้วเลื่อนเบียดต่ำลงเสียดสีร่างของตนกับเขาอย่างยั่วให้เขาเตลิดไป“โอ... เมียจ๋า ปรางจ๋า... เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ พี่ต้องการปรางเหลือเกิน”นิโคลัสอ้อนวอนขอเสียงกระเส่าลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าเธอมาบดจูบเร่าร้อน มือหนาก็กุมสะโพกกลมมนไว้แน่นนำพาให้มันเคลื่อนลงครอบครองความปวดร้าวของเขา“อ๊า....” เฌอปรางครางลึกเมื่อค่อยๆ กดสะโพกลงไปช้าๆ แหงนหน้าไปข้างหลังหลับตาแน่นกับความเสียวเสียดเมื่อท่อนกายแกร่งสอดลึกเข้าไปในโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน“ปรางจ๋า ปราง ที่รัก ขยับแรงๆ เลยครับ” เสียงแหบพร่าสั่งการเมื่อเธอหมุนวนสะโพกยั่วยวนเขาอย่างเนิบช้า นิโคลัสบีบคลึงทรวงอวบอย่างหลงใหลนิ้วแกร่งสะกิดยอดอกส
ตอนที่72.“อาปราง อาปราง” เสียงเด็กๆ ดังขึ้นพร้อมกับเด็กทั้งสองซึ่งเข้าไปกราบคุณรินดากับคุณเควินแล้ว ก็พากันวิ่งมาลาอาปรางของพวกเขา เฌอปรางอ้าแขนรับพวกเขาไว้ในอ้อมกอดอย่างแสนรัก ในขณะที่ประวิชก็เดินไปยืนข้างๆ คนขี้หวงแล้วกระทุ้งข้อศอกกับสีข้างของนิโคลัสอย่างหมั่นไส้ และโอกาสนี้ก็เป็นโอกาสงามที่เขาจะสามารถทำอย่างนั้นกับหมาป่าจอมหวงอย่างนิโคลัสได้โดยที่ตนเองจะปลอดภัยทุกประการ แล้วบิดามารดาของนิโคลัสพร้อมกับราเชลและคุณโรเจอร์ก็เดินเข้ามาในห้องรับรองโอ่อ่า “เด็กๆ เป็นเด็กดีนะกันนะคะ เดินทางปลอดภัยด้วยจ้ะ”“ขอบคุณค่าอาปราง แล้วพวกเราจะกลับมาเยี่ยมน้องนะคะ”“ไปกันเถอะลูกๆ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง ผมลานะครับคุณท่าน ฝากปรางด้วยนะครับ” ประวิชกับลูกๆ ไหว้ล่ำลาอย่างนอบน้อม“จ้ะ เดินทางปลอดภัยกันทุกคนนะจ๊ะ ดิฉันฝากพวกเขาด้วยนะคะคุณโรเจอร์ และดีใจมากที่เราได้พบกันและเป็นครอบครัวเดียวกัน” คุณรินดาบอกอย่างยินดีฝากฝังคุณโรเจอร์อีกครั้ง“ครับ ผมสัญญาเลยว่าจะรักพวกเขาเหมือนกับที่ผมรักราเชล เพราะพวกเขาคือครอบครัวของผม” คุณโรเจอร์ชายวัยหกสิบปลายอ้วนท้วนท่าทางใจดีเหมือนซานตาคลอสบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก่อนล
ตอนที่71.“ก็เรียกกันแค่เราสองคนเท่านั้นนี่นาจะอายทำไม มากกว่าเรียกก็เคย”“บ้า.. คนแก่จอมหื่น นี่จ้องจะเอาเปรียบเขาอยู่ใช่ไหม”“ใครว่าเอาเปรียบ เราก็ได้เปรียบกันทั้งสองคนล่ะน่า หรือต้นหลิวไม่มีความสุขยามที่พี่สอนรักให้ว่าที่เมียในอนาคต” จักรพูดเสียงพร่าแล้วคว้าร่างอวบอิ่มให้ล้มนั่งลงบนโซฟารับแขกตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ปิดมิดชิด“อุ้ย.. พี่จักร อย่าค่ะเดี๋ยวใครมาเห็น”“ที่นี่มีแค่เราสองคน... ต้นหลิวจ๋า รู้ไหมคิดถึงใจจะขาด...”จมูกโด่งคมคลอเคลียไม่ห่างแก้มสาวแดงปลั่งมือก็ซุกซนถอดเสื้อผ้าของสาวเจ้า จนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็เปล่าเปลือยด้วยกัน จักรจับร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของต้นหลิวนอนลงบนโซฟาอย่างง่ายดายเมื่อเธออ่อนระทวยและเต็มอกอกเต็มใจ มือสีเข้มลูบไล้เรือนกายขาวผ่องเป็นยองใยอย่างชื่นชอบ ชายหนุ่มมองดูสีผิวที่ตัดกันของเขากับเธออย่างหลงใหลมึนเมาไปกับรูปร่างขาวอวบอึ๋มสุดเอ็กซ์ของเธอ“บ้า พี่จักรจะมองทำไมนักหนาต้นหลิวอายนะ”เสียงพ้อดังขึ้นแผ่วๆ พลางเบี่ยงกายหลบสายตาคมเข้าหาพนักโซฟา แต่เขาไม่ยอมจับร่างอวบอิ่มพลิกกลับมาแล้วคร่อมทับร่างเธอไว้ด้วยแขนแกร่งก่อนจะครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อ
ตอนที่70.นิโคลัสครางกระเส่าชิดแผ่นหลังนวลไล้ลิ้นร้อนลงบนแผ่นหลังของเธออย่างหยอกเย้า มือหนาข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำสอดไซ้เข้าไปใต้ชายกระโปรงยาวคลุมเข่ามน ลากไล้หัวเข่ากลมกลึงวกเข้ามาด้านในต้นขาอวบเรื่อยมาจนถึงเนินดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้ม นิโคลัสแสนจะตื่นเต้นยินดีกับการต้อนรับของเธอนิ้วแกร่งคลอคลึงกุหลาบงามผ่านเนื้อผ้าบางเฉียบของชั้นในตัวน้อย สะกิดยอดเกสรสาวเล่นอย่างมันมือยิ่งเมื่อร่างอวบส่ายพลิ้วครางกระเส่ารัญจวนใจเขาก็สอดมือแหวกเนื้อผ้าเข้าไปพบเนื้อแท้อ่อนละมุนและเขาก็ไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเสยเขาไปในกลีบกายสาวทันทีแล้วแช่นิ่งไว้อย่างนั้น ความเสียวซ่านเริ่มจากนิ้วแล้วพล่านไปทั้งกายโดยเฉพาะความปวดร้าวที่แก่นกายแกร่งของตน“อ๊ะ พี่นิคกี้... อืม...” เฌอปรางครางกระเส่าเมื่อนิ้วแกร่งที่สอดไซ้อยู่ในกลีบดอกไม้งามนั้นขยับเข้าออกด้วยจังหวะเร้าอารมณ์ให้เตลิดลิ่ว “ปรางจ๋า... คิดถึงพี่นิคกี้ไหมครับ” เขาพูดชิดแก้มนวลริมฝีปากขบเม้มใบหูบางแดงก่ำอย่างหยอกเย้าแหย่ลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูเล็กๆ นั้นอย่างหลงใหล“พี่นิคกี้ขา... ปราง อา...”เสียงเธอขาดหายไปกลายเป็นเสียงครางกระสันเมื่อน
ตอนที่69.“คุณแม่ของหนูแอบหนีคุณพ่อมาแบบนี้ เห็นทีคุณพ่อต้องทำโทษคุณแม่เสียละมั้งนี่”เสียงทุ้มคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรอบตัวหันไปตามเสียง มองเขาอย่างตื่นตะลึงและคาดไม่ถึง แม้จะแอบตื่นเต้นดีใจ“พี่นิคกี้...”“ใช่ พี่เอง...”“ตามเราพบได้อย่างไรคะ” เธอถามเมื่อหายตื่นตะลึงแล้วก็ขยับหนีคนตัวโตที่ทรุดนั่งลงเบียดชิดร่างอวบอิ่มของตนอย่างจงใจ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหนีอ้อมแขนอันอบอุ่นที่ถวิลหาอยู่ทุกวันไปได้“ก็ตามหัวใจมาไง หัวใจมันบอกว่ามีเด็กดื้อแอบมาหลบอยู่ที่นี่”“ปรางเปล่าหลบเสียหน่อย แค่พาลูกมาพักผ่อนเท่านั้น”เธอแย้งเสียงอ่อยหลบสายตาคมที่มองมาอย่างอ่อนหวาน ใจสาวตื่นเต้นระรัวเพียงแค่เห็นเขา เนื้อตัวตื่นเร้าสั่นไหวเพียงแค่สบแววตาแห่งความปรารถนาของเขา“รู้ไหมหนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ ให้ผัวตามหาจนแทบพลิกแผ่นดินมีความผิดมากนะ”“ปรางไม่ได้หนีนะคะ เพียงแต่ปรางมาพักผ่อนและต้องการความมั่นใจก็เท่านั้นค่ะ”“ความมั่นใจในอะไรล่ะปราง แค่ที่พี่จดทะเบียนกับปรางมันยังไม่พออีกหรือ ไม่พอที่จะทำให้ลูกของเราที่เกิดมานั้นสมบูรณ์พร้อมหรอกหรือ”ชายหนุ่มถามพลางยกร่างอวบให้มานั่งบ
ตอนที่68.คุณพิมพ์พรถอนใจอย่างปลอดโปร่งมองราเชนทร์กับบุตรสาวของตนสลับกันไปมาด้วยความสุข การวางทิฐิของตัวเองลงมันก็ทำให้คนเราพบความสุขเช่นนี้นี่เอง และนางก็โชคดีเหลือเกินที่มีเพื่อนที่ดีอย่างบิดามารดาของนิโคลัสที่คอยให้ความช่วยเหลือมาเสมอ และโชคดีที่นิโคลัสไม่เจ้าคิดเข้าแค้นราเชนทร์จนเกินไปและนั่นก็เป็นผลมาจากความรักเช่นกันเฌอปรางทำให้ผู้ชายอย่างนิโคลัสเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับที่พิมพ์อักษรทำให้ผู้ชายร้ายๆ อย่างราเชนทร์ถอดเขี้ยวเล็บ และยังช่วยให้บุตรสาวของนางรอดพ้นความตายมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์ แต่ตอนนี้นางเองก็นึกห่วงและเห็นใจนิโคลัสอยู่ไม่น้อยที่ช่วยให้ครอบครัวของนางได้พบกับความสุขแต่ตัวเองกลับกำลังเป็นทุกข์เพราะภรรยาหอบลูกในท้องหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ และตอนนี้นิโคลัสก็กำลังตามหาเฌอปรางจ้าละหวั่น...“พวกมึงนี่มันเลี้ยงเปลืองข้าวสุกจริงๆ โว้ย! เมียกูหายไปทั้งคนพวกมึงยังไม่มีใครรู้ว่าลูกเมียกูอยู่ที่ไหน หลายวันแล้วนะมึงที่เมียกูหายไป หากปรางกับลูกกูเป็นอะไรไปกูจะฆ่าพวกมึงทุกตัวเลย เริ่มที่มึงไอ้จักร แล้วมึงก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับแฟนมึงเลย” นิโคลัสแผดเสียงลั่นด้วยความโมโหสุดขีดไม่มี
ตอนที่67.นิโคลัสจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเข่นเขี้ยวและหมั่นไส้เหลือกำลัง อยากจะกระโดดเข้าไปชกหน้าให้หงายแค้นแล้วกระทืบซ้ำอย่างให้ได้หยอดข้าวต้มเสียด้วย“มึงจะเอาอย่างไร จะไปหรือไม่ไป กูบอกได้อย่างเดียวว่าชีวิตของลูกศรขึ้นอยู่กับมึง”นิโคลัสเสียงเข้มจับจ้องมองราเชนทร์ที่สวมเพียงกางเกงขาก๊วยแบบชาวเล เผยแผงอกแกร่งที่คล้ำแดดลงไปใบหน้าหล่อเหลาขาวใสดูตอบลงเล็กน้อยและรกรุงรังด้วยหนวดเคราที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจจะโกนราเชนทร์ดูต่างจากคนที่เขารู้จักโดยสิ้นเชิง นักธุรกิจหนุ่มเจ้าสำอางที่มีความเจ้าชู้ไม่เป็นรองใครซ้ำยังเป็นคนร้ายกาจในเกมธุรกิจคนนั้นไม่มีให้เห็นอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงหนุ่มชาวเลหน้าตารกรุงรังด้วยหนวดเคราเท่านั้น“มันก็เรื่องของพวกมึงไม่ใช่เหรอ กูไม่ใช่คนกรุง หรือคนที่เกี่ยวข้องกับใครที่นั่นแล้ว”“แม้ว่าลูกศรจะรอมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือ”“มันไม่มีประโยชน์คนที่มีแต่ตัวอย่างกู คนเลวอย่างกูจะดูแลใครได้ อีกอย่างแม่ของเขาก็รังเกียจกูอย่างกับอะไรดี มึงพาคนของพวกมึงไปซะก่อนที่กูจะหมดความอดทน”ราเชนทร์ประกาศกร้าวมองนิโคลัสอย่างชิงชังแล้วก้าวเดินออกจากตรงนั้นไป แต่แล้วเท้าแกร่งเหยียบย่ำผืนทราย