All Chapters of เล่ห์รักร้าย: Chapter 61 - Chapter 70

ตอนที่62.“คุณแม่... คุณแม่ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าผมกับปราง เรา...”“นั่นมันเมื่อก่อนจ้ะ แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แล้ว นิคกี้ไม่มีสิทธิ์ในตัวของปรางกับลูก เพราะลูกยังไม่ได้แต่งงานหรือจดทะเบียนกับเธอ...”มารดาบอกเสียงหนักแน่นแล้วเดินจูงมือคุณเควินซึ่งพยักหน้าเห็นด้วยกับภรรยาอย่างที่สุดเดินออกไป ปล่อยให้นิโคลัสอยู่ในห้องรับแขกกว้างขวางโอ่อ่าอย่างสับสนคนเดียว“ก็อย่างที่คุณแม่บอกล่ะนะ ว่าน้องปรางกับพี่ยังไม่ได้แต่งงานหรือจดทะเบียนกัน เพราะฉะนั้น ผู้ชายทุกคนย่อมมีสิทธิ์จะจีบเธอและหากผู้ชายคนนั้นเขาไม่รังเกียจอดีตของน้องปราง... ทุกอยางก็ลงตัว...ฮ่าๆ”โรมิโอเข้ามาพูดใกล้ๆ พี่ชาย ลอยหน้าลอยตาอย่างน่าหมั่นไส้แล้วรีบเดินตามมารดาไปทันที เพราะขืนช้าอาจจะโดนพี่ชายเตะกระเด็น “ไอ้ๆ ไอ้โรม กลับมาให้ฉันเตะเลยไอ้น้องบ้า”นิโคลัสร้องตามหลังน้องชายที่เดินเร็วๆ จากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยให้เจ็บใจ และคิดตามคำพูดของโรมิโอผู้ชายทุกคนมีสิทธิ์จีบเฌอปรางอย่างหรือ... ไม่มีทาง หากไอ้ผู้ชายหน้าไหนมันกล้ามาจีบเมียของเขา มันตาย สถานเดียว!ทางด้านจักรซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับว่าที่พ่อตาของตนนั้นต่างโล่

ตอนที่64.“อ้อ.. พี่นิคกี้ที่รักครับ ไม่ต้องขับรถให้คุณแม่แล้วครับพอดีว่าผมว่าง เดี๋ยวหน้าที่นี้ผมทำเอง”“แกแน่ใจนะ ถนนในกรุงเทพฯ เปลี่ยนไปมากนะโรม”“แน่ใจ เพราะผมแอบหนีคุณแม่มาเที่ยวหาเจ้าสาวที่เมืองไทยบ่อยๆ” โรมิโอกล่าวติดตลกซึ่งก็ได้ค้อนงามๆ จากมารดาเป็นรางวัล“ไปกันเถอะที่รัก ไปโรมเดี๋ยวจะดึก” บิดาเอ่ยขึ้นแล้วจูงมือภรรยาออกไปท่ามกลางอาการลังเลของคุณรินดาซึ่งมองบุตรชายคนโตอย่างไม่ไว้ใจ“เอาน่าคุณ อย่างน้อยลูกเราก็รักหนูปรางน่า” ผู้เป็นสามีก้มลงกระซิบเบาๆ อีกครั้งคุณรินดาจึงยอมเดินตามไป แต่ไม่วายหันมาส่งสายตามาคาดโทษลูกชายตัวดี...ร่างอวบอิ่มด้วยอายุครรภ์ย่างเข้าเดือนที่สี่หลับสนิทอยู่บนเตียงกว้างแต่ก็เล็กกว่าเตียงในห้องนอนของเขา ชายหนุ่มเดินช้าๆ มาย่อกายลงมองใบหน้านวลใสนิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอแสดงว่าเธอหลับสนิท ทรวงอกที่อวบใหญ่ขึ้นอีกเพราะตั้งครรภ์สั่นไหวขึ้นลงช่างยั่วตายั่วใจให้เตลิดนัก แม้จะเพียรบอกตัวเองว่าเธอกำลังตั้งท้องอยู่ก็ตาม แต่ความเสน่หาความปรารถนาในตัวเธอก็ไม่ได้ลดลง แต่กลับมีมากขึ้น เกือบสองสัปดาห์ที่เขาถูกกันออกจากเฌอปรางยิ่งทำให้เขามีความต้องการมากขึ้นทบทวีคูณ และเขาก็พย

ตอนที่66.“เดี๋ยวเราแวะไปหาอะไรกินกันแถวชายทะเลดีไหม ไปฉลองวันเกิดปรางกันสองคนเรา เอ๊ะ ไม่สิ สามคนเรา พ่อแม่ลูกต่างหาก” นิโคลัสพยายามพูดเอาใจอย่างที่ไม่เคยเอาใจผู้หญิงอื่นมาก่อน นอกจากมารดาของตน แต่ตอนนี้คนที่เขาจะเอาใจและใส่ใจมากที่สุดก็คือเฌอปราง“ไม่ค่ะ”“ไม่ปฏิเสธใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยนะ” เขาโมเมเข้าข้างตัวอย่างหน้าทนที่สุด เฌอปรางสะบัดหน้าหนีคนจอมเผด็จการอย่างหมั่นไส้ ถึงจะตอบตกลงหรือไม่มันก็ไม่ได้สำคัญอยู่แล้วเพราะถึงอย่างไรเขาก็คงพาเธอไปตามความต้องการของเขาอยู่ดี แล้วจะถามเธอให้ได้อะไรขึ้นมา...“คิดนินทาว่าผัวตัวเองไม่ดีน้า เดี๋ยวลูกจะพลอยคิดโกรธพ่อขึ้นมาด้วย”“ปรางเปล่านะคะ”เฌอปรางรีบออกตัวปฏิเสธหน้าแดงจัดนึกเคืองเขาขึ้นมาครามครัน ยิ่งนิโคลัสหันมามองอย่างล้อเลียนเชิงว่ารู้ทันเธอก็ยิ่งโกรธ โกรธที่ตัวเองหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มของเขา โกรธตัวเองที่ รัก เขาคุณรินดาหน้างอใส่สามีเมื่อรู้ว่านิโคลัสขโมยตัวเฌอปรางไปจดทะเบียนสมรส ซ้ำยังพาไปที่บ้านพักริมหาดสวยเพื่อฉลองวันเกิดครบยี่สิบเอ็ดปีของเฌอปรางสองต่อสอง ทั้งๆ ที่นางเองก็เตรียมจะจัดงานวันเกิดเล็กๆ ในครอบครัวให้เฌอปรางเช่นกัน แ

ตอนที่68.คุณพิมพ์พรถอนใจอย่างปลอดโปร่งมองราเชนทร์กับบุตรสาวของตนสลับกันไปมาด้วยความสุข การวางทิฐิของตัวเองลงมันก็ทำให้คนเราพบความสุขเช่นนี้นี่เอง และนางก็โชคดีเหลือเกินที่มีเพื่อนที่ดีอย่างบิดามารดาของนิโคลัสที่คอยให้ความช่วยเหลือมาเสมอ และโชคดีที่นิโคลัสไม่เจ้าคิดเข้าแค้นราเชนทร์จนเกินไปและนั่นก็เป็นผลมาจากความรักเช่นกันเฌอปรางทำให้ผู้ชายอย่างนิโคลัสเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับที่พิมพ์อักษรทำให้ผู้ชายร้ายๆ อย่างราเชนทร์ถอดเขี้ยวเล็บ และยังช่วยให้บุตรสาวของนางรอดพ้นความตายมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์ แต่ตอนนี้นางเองก็นึกห่วงและเห็นใจนิโคลัสอยู่ไม่น้อยที่ช่วยให้ครอบครัวของนางได้พบกับความสุขแต่ตัวเองกลับกำลังเป็นทุกข์เพราะภรรยาหอบลูกในท้องหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ และตอนนี้นิโคลัสก็กำลังตามหาเฌอปรางจ้าละหวั่น...“พวกมึงนี่มันเลี้ยงเปลืองข้าวสุกจริงๆ โว้ย! เมียกูหายไปทั้งคนพวกมึงยังไม่มีใครรู้ว่าลูกเมียกูอยู่ที่ไหน หลายวันแล้วนะมึงที่เมียกูหายไป หากปรางกับลูกกูเป็นอะไรไปกูจะฆ่าพวกมึงทุกตัวเลย เริ่มที่มึงไอ้จักร แล้วมึงก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับแฟนมึงเลย” นิโคลัสแผดเสียงลั่นด้วยความโมโหสุดขีดไม่มี

ตอนที่70.นิโคลัสครางกระเส่าชิดแผ่นหลังนวลไล้ลิ้นร้อนลงบนแผ่นหลังของเธออย่างหยอกเย้า มือหนาข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำสอดไซ้เข้าไปใต้ชายกระโปรงยาวคลุมเข่ามน ลากไล้หัวเข่ากลมกลึงวกเข้ามาด้านในต้นขาอวบเรื่อยมาจนถึงเนินดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้ม นิโคลัสแสนจะตื่นเต้นยินดีกับการต้อนรับของเธอนิ้วแกร่งคลอคลึงกุหลาบงามผ่านเนื้อผ้าบางเฉียบของชั้นในตัวน้อย สะกิดยอดเกสรสาวเล่นอย่างมันมือยิ่งเมื่อร่างอวบส่ายพลิ้วครางกระเส่ารัญจวนใจเขาก็สอดมือแหวกเนื้อผ้าเข้าไปพบเนื้อแท้อ่อนละมุนและเขาก็ไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเสยเขาไปในกลีบกายสาวทันทีแล้วแช่นิ่งไว้อย่างนั้น ความเสียวซ่านเริ่มจากนิ้วแล้วพล่านไปทั้งกายโดยเฉพาะความปวดร้าวที่แก่นกายแกร่งของตน“อ๊ะ พี่นิคกี้... อืม...” เฌอปรางครางกระเส่าเมื่อนิ้วแกร่งที่สอดไซ้อยู่ในกลีบดอกไม้งามนั้นขยับเข้าออกด้วยจังหวะเร้าอารมณ์ให้เตลิดลิ่ว “ปรางจ๋า... คิดถึงพี่นิคกี้ไหมครับ” เขาพูดชิดแก้มนวลริมฝีปากขบเม้มใบหูบางแดงก่ำอย่างหยอกเย้าแหย่ลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูเล็กๆ นั้นอย่างหลงใหล“พี่นิคกี้ขา... ปราง อา...”เสียงเธอขาดหายไปกลายเป็นเสียงครางกระสันเมื่อน