ตอนที่38.“เธอนี่ไว้ใจไม่ได้เลยนะเฌอปราง เผลอนิดเดียวก็หลงเสน่ห์ไอ้ราเชนทร์ หากฉันไปช้ากว่านี้เธอคงไม่นอนแบให้มันเลยรึไง”นิโคลัสเหวี่ยงร่างบางหวือเดียวเฌอปรางก็ล้มไม่เป็นท่าอยู่บนเตียงกว้าง“หยาบคาย คุณมันคนใจร้ายไม่เข้าใจอะไรเลย”“จะให้ฉันเข้าใจว่าอย่างไรล่ะ หึ.. เข้าใจว่าเธอกับไอ้ราเชนทร์รวมหัวกันน่ะถูกแล้วใช่ไหม เพราะเธอคิดอยู่แล้วว่า หากผละจากฉันไปเธอก็โผไปเกาะมัน เธอคิดทำลายฉัน ทำลายลูกศรใช่ไหม”เขากัดฟันพูดพร้อมกับคว้าไหล่มนมาเขย่าอย่างโมโห เมื่อรู้ว่าบัดนี้คู่หมั้นของเขาได้ตกเป็นของราเชนทร์ และเธอเลือกที่จะอยู่กับราเชนทร์มากกว่ากลับมากับเขา พิมพ์อักษรบอกว่ายินดีที่จะอยู่กับราเชนทร์และให้ล้มเลิกความคิดที่จะพาตัวเธอกลับมา เพราะเธอเป็นภรรยาของราเชนทร์แล้ว พิมพ์อักษรบอกเขาว่าจะมีสามีเพียงคนเดียว นั่นก็คือราเชนทร์ แม้เขาไม่ได้รักเธออย่างชายหนุ่มหญิงสาวแต่ก็เจ็บใจที่ราเชนทร์ข่มเหงพิมพ์อักษร...เรื่องทั้งหมดนั้นเฌอปรางจะต้องรับผิดชอบแลกกับความชั่วร้ายของราเชนทร์ แม้พิมพ์อักษรขอร้องไม่ให้เขาทำร้ายราเชนทร์และให้เลิกแล้วต่อกันเรื่องที่เกิดจากเธอ แต่พิมพ์อักษรไม่ได้ขอให้เขาทำดีกับผู้หญิง
ตอนที่39.“พูดไม่ออกเลยล่ะสิ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ เพราะฉันก็ไม่ว่างจะพูดแล้ว...”นิโคลัสพูดอย่างอารมณ์ดี เมื่อสัมผัสร่างงามตรงหน้าเขาก็คิดเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นในตอนนี้ คือเขาต้องการเธอเหลือเกิน...มือหนาปลดกระดุมกางเกงของตนออกอย่างรวดเร็วด้วยมือเพียงข้างเดียว ในขณะที่ปากและอีกมือกำลังโลมลูบเรือนกายงามอย่างหลงใหล ริมฝีปากร้อนเร่าครอบครองยอดอกอิ่มอย่างหิวโหยทั้งตวัดหยอกเย้าไล้เลียดูดกลืนมันอย่างเอร็ดอร่อยราวอาหารชั้นเลิศ เฌอปรางแอ่นอกส่ายพลิ้วอย่างซ่านเสียวเกินบรรยาย ความร้อนระอุจากทั้งริมฝีปากและมือของเขาทำให้เธอมึนงงร้อนผ่าวไปทั้งซอกกายสาวทั้งรู้สึกเปียกชื้นร้อนรุมอยู่ใจกลางร่าง ความรู้สึกที่อยากให้เขาทำมากกว่านี้เพื่อปลดปล่อยเธอจากความทรมาน ทั้งอยากปฏิเสธสิ่งที่เขาหยิบยื่นให้ สุดท้ายก็ได้แต่ครางหวิวเนื้อสาวสั่นระริกรอคอยสัมผัสจากเขาอย่างใจจดจ่อ“คุณนิโคลัส ได้โปรด... ปล่อยปราง..” เธอครางกระเส่าพูดแทบไม่เป็นภาษาเมื่อเขาผละจากอกคู่งามไปยังแอ่งสะดือน่ารัก ลิ้นร้อนเลียไล้สะดือของเธอเล่นอย่างเพลิดเพลิน ในขณะที่มือเลื่อนขึ้นไปแทนที่ริมปากบีบเคล้นอกอวบล้นมืออย่างเมามัน สาวน้อย
ตอนที่40.เฌอปรางตอบอย่างฉุนเต็มที่กับท่าทางราวคุณชายของเขา ร่างสูงสวมกางเกงยีนสีเข้ม เสื้อเชิ้ตแขนสั้นเนื้อดีที่เขาสวมนั้นไม่ได้ติดกระดุมตลอดแนวเผยแผงอกกว้างล่ำสัน นิโคลัสราวเจ้าชายหมาป่าผู้เพียบพร้อมในขณะที่เธอเหมือนสาวใช้ผู้ต่ำต้อย หน้ามันเยิ้มหัวฟูอยู่ในเสื้อยืดตัวโคร่งของเขา เธอถอนใจกับสภาพของตัวเองแล้วทำท่าจะเดินหนีหน้าไปอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ต้องปลิวหวือกลับมาปะทะอกแกร่ง ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งจัดจนเธอใจเสียแล้วซีดลงเมื่อเขาก้มหน้ามาใกล้“นั่งลง แล้วกินข้าวกับฉันเดี๋ยวนี้!”“ประ ปราง ไม่...”“นี่คือคำสั่ง... แล้วอย่าเดินหนีฉัน และห้ามขัดคำสั่งฉันเด็ดขาด ฉันไม่ชอบ!”นิโคลัสเค้นเสียงหนักๆ แล้วดึงข้อมือบางให้นั่งลงตรงข้ามเขา เฌอปรางอยากจะร้องไห้นัก เธอเหมือนอะไรสักอย่างสำหรับเขา กลางคืนมีหน้าที่บำเรอความใคร่ ตอนกลางวันก็เป็นสาวใช้ที่ต้องทำตามคำสั่งเขาทุกอย่าง“เมื่อไหร่คุณจะปล่อยปรางไป”กลั้นใจถามออกไปพลางตักข้าวเข้าใส่ปากอย่างเสียไม่ได้ แม้อาหารที่ทำนั้นจะรสชาติอร่อยล้ำเพราะเธอเป็นคนที่ใส่ใจการทำอาหารเสมอ แต่ตอนนี้กลับกลืนกับข้าวฝีมือตัวเองไม่ลง ในขณะที่ชายหนุ่มนิ่งรับประทานอาหารตรงหน้า
ตอนที่41.นิโคลัสถอดเสื้อยืดเปียกโชกออกจากร่างบางอย่างว่องไวมือหนาลูบไล้ไปทั้งเรือนกายงดงาม ริมฝีปากร้อนระอุจูบไซ้ต่ำลงมาตามลำคอระหงเข้าครอบครองยอดอกอิ่มที่อยู่เหนือระดับน้ำวนในอ่างที่อุณหภูมิเริ่มร้อนขึ้นตามแรงอารมณ์ของหนุ่มสาว เฌอปรางแหงนเงยใบหน้าครางกระเส่ากับจังหวะลิ้นร้อนที่ตวัดดูดึงเลียยอดอกเธอเล่นด้วยจังหวะแสนรัญจวนใจ ทั้งมือหนาร้อนร้ายก็กำลังลูบไล้ซอกขาเนียนหยอกเย้าเนินสาวชุ่มฉ่ำจนเธอเกร็งร่างด้วยความกระสัน“โอ... ปรางจ๋า เธอรู้สึกร้อนเหมือนฉันไหม”“คะ ค่ะ...อ๊ะ... อา” เธอตอบเสียงกระเส่า ครางระงมเมื่อ นิ้วแกร่งสะกิดยอดเกสรสวรรค์ซึ่งสั่นระริกอยู่ใต้น้ำวน ก่อนจะสอดแทรกนิ้วยาวเข้าออกด้วยจังหวะสอดคล้องกับจังหวะลิ้นร้อนซึ่งกำลังดูดดื่มทรวงสาวอย่างมันเมา ร่างเขากับเธอเสียดสีกันอยู่ในน้ำอย่างซ่านใจ มือบางลูบไล้เรือนกายแกร่งอย่างหลงใหลไม่แพ้กัน และเลื่อนต่ำลงไปยังหน้าท้องตึงแน่นด้วยกล้ามเนื้อของเขา จดๆ จ้องๆ ว่าจะเลื่อนมันต่ำลงไปกว่านั้นดีหรือไม่ และคำตอบของเธอก็คือมือหนาอีกข้างละจากสะโพกมนมานำทางมือของเธอไปยังแก่นกานแข็งขึงของเขา“มันเป็นของเธอแล้วปราง เอาสิ.. จัดการมันเลย..”เขาบอกเ
ตอนที่42.“มันไม่ง่ายอย่างที่คิดพี่ชาย ผมยังหาหลักฐานไม่ได้ บัญชีก็ดูปรกติผมดูหลายรอบแล้วยังหาช่องโหว่ไม่ได้แต่อีกหน่อยก็คงรู้”“เอาเป็นว่าฉันจัดการทางนี้เสร็จแล้วจะไปช่วย”“อย่าลืมพาสาวน้อยหน้าใสมาด้วยล่ะพี่ชาย ผมอยากเห็นจริงๆ ว่าเธอมีอะไรดีถึงได้ทำให้พี่ชายผมติดหนึบ”“อย่าทะลึ่งไอ้โรม แค่นี้ล่ะ”เขาทำเสียงเขียวใส่น้องชายก่อนวางสาย แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะล้อเลียนของโรมิโอดังแว่วๆ ตามมาทำให้เขารู้สึกฉุนคนตัวต้นเหตุขึ้นมา“หึ เธอก็แค่ ผู้หญิงแก้ขัด เพื่อความสะใจเท่านั้นล่ะ” เขาพยายามคิดแบบนั้น แต่ในใจกลับคัดค้านกันจนน่าโมโหคุณพิมพ์พรมองดูชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ บุตรสาวของตนอย่างชิงชัง นางไม่เคยชอบใจราเชนทร์เลยแม้แต่น้อย ผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรดีเลยแม้แต่อย่างเดียว ทั้งเจ้าเล่ห์ เหลี่ยมจัดและเห็นแก่ตัว เขาไม่เคยเห็นใจใคร และที่สำคัญผู้ชายคนนี้ทำลายอนาคตของพิมพ์อักษรจนย่อยยับ“ฉันไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นกับเรื่องของเธอ กลับไปซะ แล้วก็อย่าติดต่อหรือพบกับลูกสาวของฉันอีก..” คุณพิมพ์พรเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาไม่แม้แต่จะมองหน้าคนที่มาขอขมาตน“คุณแม่คะ...”“ไม่ต้องพูดลูกศร ตอนนี้ลูกน่าจะกลับขึ
ตอนที่43.“เป็นไงบ้างจ๊ะแม่ รู้สึกดีขึ้นไหม”“จ้า ดีมากเลย คุณนิคเขาใจดีจังนะ”มารดาตอบพลางยิ้มให้มองบุตรสาวอย่างเอ็นดูแม้สงสัยในความสัมพันธ์ของเฌอปรางกับนิโคลัส แต่นางก็ไม่อาจจะถามออกไปได้แต่ก็ดูออกว่ามันเป็นอย่างไร และหากถามออกไปว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน นิโคลัสอาจจะไม่พอใจได้ หากมันไม่ได้เป็นอย่างที่นางคิดและเฌอปรางอาจจะรู้สึกอับอายด้วย“ค่ะ คุณนิโคลัสเขาใส่ใจลูกน้องทุกคน คนอื่นๆ ยามที่ลูกหลานหรือญาติพี่น้องป่วยไข้เขาก็ช่วยเหลืออย่างดีค่ะ ลูกน้องทุกคนจะรักเขามาก” “อืม.. แล้วข่าวที่เขาถูกถอนหมั้นล่ะลูกเป็นจริงแค่ไหน”“แม่... แม่ได้ข่าวนี้มาจากไหนคะ” เฌอปรางถามมารดาตาโต พลางมองรอบกายหน้าตื่นกลัวว่าเขาจะมาได้ยิน“โธ่.. ปราง ข่าวของคุณนิคเขาดังจะตาย ที่โรงพยาบาลเขาก็สนใจข่าวนี้กัน พวกพยาบาลสาวๆ น่ะ ดีใจกันยกใหญ่ที่คุณนิคโสด” นางอธิบายให้ฟัง“ช่างมันเถอะจ้ะแม่ อีกหน่อยถ้าแม่หายเราจะได้กลับบ้านกัน”“ปราง... ปรางก็รู้ว่าแม่ไม่มีทางหาย ที่แม่ยังมีลมหายใจอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะรอพี่ชายเรากลับมา แม่อยากเห็นหน้าพี่ปั่นของลูกสักครั้งก่อนตาย”นางปิ่นเสียงเครือเล็กน้อยแต่ใบหน้าที่เหี่ยวย่นซูบผอมนั้นก็
ตอนที่44.“อืม.. ถ้าอย่างนั้นช่วยอาบน้ำให้หน่อยสิ วันนี้ประชุมเครียดทั้งวัน”“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นปรางไปเปิดน้ำรอนะคะ”เฌอปรางขานรับอย่างเต็มใจเป็นครั้งแรกกับความต้องการของเขา นิโคลัสปล่อยเธอไปแล้วก็หันไปมองสวนสวยเบื้องล่างด้วยความรู้สึกสับสนเขาคิดอย่างไรกับสาวน้อยคนนี้กันแน่นะ.. แล้วถึงเวลารึยังที่เขาจะปล่อยเฌอปรางไป เพราะเธอไม่ได้มีส่วนทำให้ราเชนทร์ต้องรู้สึกหรือสูญอะไร ยิ่งใกล้เธอ เขายิ่งสูญเสียการควบคุมตัวเองและเขาไม่มันชอบเลยที่มันเป็นแบบนั้น...ปล่อยเธอไปสิ เธอไม่สำคัญกับนายนี่นานิคกี้... เธอก็แค่ผู้หญิงที่นายจะเล่นสนุกด้วยเท่านั้น ไล่เธอไปนิคกี้... ไม่ใช่ นายรักเธอ บอกเธอสิ นิคกี้... เธอเป็นคนดี น่ารัก เธอจะเป็นแม่ที่ดีของลูกๆ เรา... สองเสียงเล็กๆ ดังก้องอยู่ในหัวมันกำลังต่อล้อต่อเถียงกันวุ่นวายอยู่ในหัวของเขา นิโคลัสลุกขึ้นสะบัดศีรษะแรงๆ จนพวกมันกระเจิงไปแล้วถอนหายใจ หนักๆกับตัวเอง...เจองานหนักหรือศัตรูที่ร้ายกาจเขาก็ยังสามารถรับมือได้อย่างสบาย แต่กับผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเฌอปราง เขากลับรู้สึกอับจนหนทางที่จะจัดการกับเธอ...แล้ววันที่เฌอปรางต้องเสียน้ำตาอย่างท่วมท้นก็มาถึง เมื่อ
ตอนที่45.“อ๋อ... เหรอ ก็ทำไมเธอไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ล่ะ”นิโคลัสรู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูกปรายตามองดูพ่อลูกที่กอดกันกลมด้วยความรักและดีใจอย่างสุดซึ้งอย่างเก้อๆ เขินๆ ไปเล็กน้อยเด็กๆ กอดพ่อของตนแน่นเมื่อพ่อที่หายไปกว่าสามปีกลับมาหาพวกเขาอย่างปลอดภัย“คุณพ่อขา น้องปานคิดถึงคุณพ่อที่สุดเลย”“ปิงก็ด้วยครับ คุณพ่อไปอยู่ที่ไหนมาครับ” เด็กๆ ต่างตื่นเต้นเมื่อพบบิดารวมถึงคนที่รู้จักเขาทุกคนต่างมารายล้อมถามข่าวคราว“เอาล่ะครับเด็กดีของพ่อ เราเผาศพคุณย่ากันก่อนนะครับแล้วพ่อจะเล่าทุกอย่างให้ฟังว่าพ่อไปผจญภัยที่ไหนมาบ้าง...”ชายหนุ่มตอบลูกๆ แต่ดวงตาคมกลับมองคนที่ตนสงสัยว่าเป็นน้องเขยเขม็งอย่างไม่ยอมอ่อนข้อให้...“เธอน่าจะบอกฉันว่าเขาเป็นพี่ชายของเธอ” “ก็ปรางกำลังจะบอก แต่คุณก็ชกพี่ปั่นเฉยเลย” เฌอปรางขึ้นเสียงใส่เขาทั้งโมโหแทนพี่ชาย และโมโหที่เขาทำให้ทุกคนมองเธออย่างสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างกัน“โอเค ฉันผิดก็ได้ พอใจไหม..”ชายหนุ่มพูดอย่างฉุนเฉียวเล็กน้อยทั้งเสียหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เขาหึงเธอหรือ หึงก็แปลว่ารักสิ ไม่หรอกไม่ใช่ นิโคลัสปฏิเสธตนเองในใจอย่างสับสน“คุณต้องขอโทษพี่ปั่น...
ตอนที่75. จบบริบูรณ์“ก็เละอย่างที่เห็น แต่ดูท่าเจ้าหมอนี่จะชอบแม่สาวน้อยคนนั้นเสียแล้วล่ะ แต่ไม่ยอมรับ นี่เห็นร่ำๆ จะกลับไปแก้มือ แล้วเอาชนะ มันชอบเอาชนะ แต่ไม่รู้หรอกว่ามันจะแพ้ราบคาบกลับมาเหมือนเดิมและจะเป็นวัวพันหลัก เหมือนพี่ไงล่ะ”“ก็ไปว่าพี่โรมแบบนั้น แต่แหม... วกเข้าหาตัวเองตลอดเลยนะคะ”“ไม่เอาแล้วคุยเรื่องไอ้หมอนี่ทำไมกันนะเรา มาทำหน้าที่ของเราดีกว่า”นิโคลัสเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีเพื่อปฏิบัติภารกิจอันสำคัญของตน ชายหนุ่มพลิกร่างบางลงกับที่นอนนุ่มพลางกระชากเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็วด้วยความใจร้อนเฌอปรางก็ได้แต่ร้องอุ๊ยๆ แต่ไม่อาจจะขัดขวางเขาได้“อุ๊ย... คนบ้า ชุดใหม่ของปรางขาดหมดเลย ซื้อให้ปรางใหม่เลยนะชุดนี้ปรางชอบมากด้วย”เธอแง่งอนใส่สามีแต่ก็เผยอปากรับจุมพิตเร่าร้อนจากเขา มือบางก็ลูบไล้กายแกร่งอย่างหลงใหลแยกเรียวขาออกกว้างเพื่อให้เขาเข้ามาแทรกเข้ามาแนบชิดยิ่งขึ้นบดเบียดร่างงามกับร่างของเขาอย่างเร่าร้อนเชิญชวน“ปรางจ๋าเรามาทำน้องให้น้องป้องกันเถอะ มันนานแล้วนะทำทุกวันทำไมปรางไม่ท้องสักที” ชายหนุ่มพ้อภรรยาเสียงพร่าทั้งยังดูดกลืนยอดอกเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย“อืม... ใครบอกว่าปร
ตอนที่74.ราเชนทร์ครางชิดช่อดอกไม้งามนิ้วแกร่งสอดประสานกับเรียวลิ้นอย่างลง พิมพ์อักษรพุ่งทะยานไปสู่จุดสูงสุด ก่อนที่เธอจะร้องครางอีกครั้งเมื่อเขายกขาเรียวทั้งสองพาดไปที่บ่าแกร่งของเขาข้างหนึ่งแล้วนำแก่นกายแกร่งเข้าไปในความนุ่มหยุ่นราวกำมะหยี่เนื้อดี แรงตอดรัดจากร่างสาวทำให้เขาหลับตาแน่นครางหนักๆ ออกมาอย่างเสียวซ่านสุดใจ“โอ้ว... ลูกศรจ๋า ลูกศรของพี่ แน่นเหลือเกิน อูย... ยอดเยี่ยมมากที่รัก”ราเชนทร์ครางกระหึ่มแล้วเอ่ยชมภรรยาอย่างรักใคร่เมื่อเธอขยับสะโพกช้าๆ ยั่วเย้าเขาก่อน ดวงตางามพร่าพรายด้วยไฟสวาทจนเขาไม่อาจจะให้เธอขยับยั่วเขาอยู่ฝ่ายเดียว ราเชนทร์จึงควบขับขยับโยกกายแกร่งเข้าออกในโพรงสวาทสาวอย่างเมามันด้วยจังหวะหนักแน่นเร้าใจ แล้วปลดปล่อยลาวาระอุจากกายแกร่งเข้าสู่ดอกไม้งามจนหมดทุกหยาดหยด...“อ๊ะ อ๊า พี่เชนขา...”พิมพ์อักษรเกร็งกระตุกเมื่อรับรู้ถึงความอุ่นร้อนของลาวาสวาทที่สาดซัดเข้าไปในกายของเธอ และร่างสูงก็ทรุดฮวบลงบนอกอิ่มไหวสะท้านด้วยแรงหอบหายใจจากบทรักเร่าร้อนทางด้านต้นหลิวก็ให้กำเนิดบุตรชายคนแรกซึ่งตอนนี้ น้องต้นกล้า หรือเด็กชายจักรรัตน์ ซึ่งได้ชื่อบิดากับมารดารวมกันนั้นอายุได้
ตอนที่73.“โอ้ว.. เมียจ๋า คิดจะกินผัวจริงๆ หรือจ๊ะ อ๊า...” นิโคลัสครางกระเส่าเมื่อมือน้อยกอบกุมความเป็นชายแข็งขึงไว้ในมือแล้วขยับช้าๆ ด้วยจังหวะยั่วยวนให้ใจชายสั่นระทึกเมื่อริมฝีปากงามครอบครองมันความอุ่นร้อนนุ่มลื่นของปากสาวรูดไล้อย่างเมามันร่างแกร่งก็เกร็งสะท้าน กระดกเอวเข้าหาริมฝีปากและมือของเธออย่างห้ามใจไม่ไหว เสียงดูดกลืนและเสียงครางดังระงมไปทั้งห้องกว้าง เฌอปรางปล่อยท่อนกายแกร่งออกจากมือทาบร่างเปลือยลงบนร่างร้อนระอุของเขาแล้วเลื่อนเบียดต่ำลงเสียดสีร่างของตนกับเขาอย่างยั่วให้เขาเตลิดไป“โอ... เมียจ๋า ปรางจ๋า... เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ พี่ต้องการปรางเหลือเกิน”นิโคลัสอ้อนวอนขอเสียงกระเส่าลุกขึ้นนั่งแล้วคว้าเธอมาบดจูบเร่าร้อน มือหนาก็กุมสะโพกกลมมนไว้แน่นนำพาให้มันเคลื่อนลงครอบครองความปวดร้าวของเขา“อ๊า....” เฌอปรางครางลึกเมื่อค่อยๆ กดสะโพกลงไปช้าๆ แหงนหน้าไปข้างหลังหลับตาแน่นกับความเสียวเสียดเมื่อท่อนกายแกร่งสอดลึกเข้าไปในโพรงดอกไม้ฉ่ำหวาน“ปรางจ๋า ปราง ที่รัก ขยับแรงๆ เลยครับ” เสียงแหบพร่าสั่งการเมื่อเธอหมุนวนสะโพกยั่วยวนเขาอย่างเนิบช้า นิโคลัสบีบคลึงทรวงอวบอย่างหลงใหลนิ้วแกร่งสะกิดยอดอกส
ตอนที่72.“อาปราง อาปราง” เสียงเด็กๆ ดังขึ้นพร้อมกับเด็กทั้งสองซึ่งเข้าไปกราบคุณรินดากับคุณเควินแล้ว ก็พากันวิ่งมาลาอาปรางของพวกเขา เฌอปรางอ้าแขนรับพวกเขาไว้ในอ้อมกอดอย่างแสนรัก ในขณะที่ประวิชก็เดินไปยืนข้างๆ คนขี้หวงแล้วกระทุ้งข้อศอกกับสีข้างของนิโคลัสอย่างหมั่นไส้ และโอกาสนี้ก็เป็นโอกาสงามที่เขาจะสามารถทำอย่างนั้นกับหมาป่าจอมหวงอย่างนิโคลัสได้โดยที่ตนเองจะปลอดภัยทุกประการ แล้วบิดามารดาของนิโคลัสพร้อมกับราเชลและคุณโรเจอร์ก็เดินเข้ามาในห้องรับรองโอ่อ่า “เด็กๆ เป็นเด็กดีนะกันนะคะ เดินทางปลอดภัยด้วยจ้ะ”“ขอบคุณค่าอาปราง แล้วพวกเราจะกลับมาเยี่ยมน้องนะคะ”“ไปกันเถอะลูกๆ เดี๋ยวไม่ทันเครื่อง ผมลานะครับคุณท่าน ฝากปรางด้วยนะครับ” ประวิชกับลูกๆ ไหว้ล่ำลาอย่างนอบน้อม“จ้ะ เดินทางปลอดภัยกันทุกคนนะจ๊ะ ดิฉันฝากพวกเขาด้วยนะคะคุณโรเจอร์ และดีใจมากที่เราได้พบกันและเป็นครอบครัวเดียวกัน” คุณรินดาบอกอย่างยินดีฝากฝังคุณโรเจอร์อีกครั้ง“ครับ ผมสัญญาเลยว่าจะรักพวกเขาเหมือนกับที่ผมรักราเชล เพราะพวกเขาคือครอบครัวของผม” คุณโรเจอร์ชายวัยหกสิบปลายอ้วนท้วนท่าทางใจดีเหมือนซานตาคลอสบอกด้วยรอยยิ้มแห่งความสุขก่อนล
ตอนที่71.“ก็เรียกกันแค่เราสองคนเท่านั้นนี่นาจะอายทำไม มากกว่าเรียกก็เคย”“บ้า.. คนแก่จอมหื่น นี่จ้องจะเอาเปรียบเขาอยู่ใช่ไหม”“ใครว่าเอาเปรียบ เราก็ได้เปรียบกันทั้งสองคนล่ะน่า หรือต้นหลิวไม่มีความสุขยามที่พี่สอนรักให้ว่าที่เมียในอนาคต” จักรพูดเสียงพร่าแล้วคว้าร่างอวบอิ่มให้ล้มนั่งลงบนโซฟารับแขกตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้ปิดมิดชิด“อุ้ย.. พี่จักร อย่าค่ะเดี๋ยวใครมาเห็น”“ที่นี่มีแค่เราสองคน... ต้นหลิวจ๋า รู้ไหมคิดถึงใจจะขาด...”จมูกโด่งคมคลอเคลียไม่ห่างแก้มสาวแดงปลั่งมือก็ซุกซนถอดเสื้อผ้าของสาวเจ้า จนในที่สุดทั้งเขาและเธอก็เปล่าเปลือยด้วยกัน จักรจับร่างอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือของต้นหลิวนอนลงบนโซฟาอย่างง่ายดายเมื่อเธออ่อนระทวยและเต็มอกอกเต็มใจ มือสีเข้มลูบไล้เรือนกายขาวผ่องเป็นยองใยอย่างชื่นชอบ ชายหนุ่มมองดูสีผิวที่ตัดกันของเขากับเธออย่างหลงใหลมึนเมาไปกับรูปร่างขาวอวบอึ๋มสุดเอ็กซ์ของเธอ“บ้า พี่จักรจะมองทำไมนักหนาต้นหลิวอายนะ”เสียงพ้อดังขึ้นแผ่วๆ พลางเบี่ยงกายหลบสายตาคมเข้าหาพนักโซฟา แต่เขาไม่ยอมจับร่างอวบอิ่มพลิกกลับมาแล้วคร่อมทับร่างเธอไว้ด้วยแขนแกร่งก่อนจะครอบครองยอดอกสีชมพูระเรื่อ
ตอนที่70.นิโคลัสครางกระเส่าชิดแผ่นหลังนวลไล้ลิ้นร้อนลงบนแผ่นหลังของเธออย่างหยอกเย้า มือหนาข้างหนึ่งก็ฟอนเฟ้นทรวงอกอิ่มในขณะที่อีกข้างเลื่อนลงต่ำสอดไซ้เข้าไปใต้ชายกระโปรงยาวคลุมเข่ามน ลากไล้หัวเข่ากลมกลึงวกเข้ามาด้านในต้นขาอวบเรื่อยมาจนถึงเนินดอกไม้สาวฉ่ำเยิ้ม นิโคลัสแสนจะตื่นเต้นยินดีกับการต้อนรับของเธอนิ้วแกร่งคลอคลึงกุหลาบงามผ่านเนื้อผ้าบางเฉียบของชั้นในตัวน้อย สะกิดยอดเกสรสาวเล่นอย่างมันมือยิ่งเมื่อร่างอวบส่ายพลิ้วครางกระเส่ารัญจวนใจเขาก็สอดมือแหวกเนื้อผ้าเข้าไปพบเนื้อแท้อ่อนละมุนและเขาก็ไม่รอช้าใช้นิ้วกลางสอดเสยเขาไปในกลีบกายสาวทันทีแล้วแช่นิ่งไว้อย่างนั้น ความเสียวซ่านเริ่มจากนิ้วแล้วพล่านไปทั้งกายโดยเฉพาะความปวดร้าวที่แก่นกายแกร่งของตน“อ๊ะ พี่นิคกี้... อืม...” เฌอปรางครางกระเส่าเมื่อนิ้วแกร่งที่สอดไซ้อยู่ในกลีบดอกไม้งามนั้นขยับเข้าออกด้วยจังหวะเร้าอารมณ์ให้เตลิดลิ่ว “ปรางจ๋า... คิดถึงพี่นิคกี้ไหมครับ” เขาพูดชิดแก้มนวลริมฝีปากขบเม้มใบหูบางแดงก่ำอย่างหยอกเย้าแหย่ลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูเล็กๆ นั้นอย่างหลงใหล“พี่นิคกี้ขา... ปราง อา...”เสียงเธอขาดหายไปกลายเป็นเสียงครางกระสันเมื่อน
ตอนที่69.“คุณแม่ของหนูแอบหนีคุณพ่อมาแบบนี้ เห็นทีคุณพ่อต้องทำโทษคุณแม่เสียละมั้งนี่”เสียงทุ้มคุ้นหูดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้คนที่กำลังเพลิดเพลินกับบรรยากาศรอบตัวหันไปตามเสียง มองเขาอย่างตื่นตะลึงและคาดไม่ถึง แม้จะแอบตื่นเต้นดีใจ“พี่นิคกี้...”“ใช่ พี่เอง...”“ตามเราพบได้อย่างไรคะ” เธอถามเมื่อหายตื่นตะลึงแล้วก็ขยับหนีคนตัวโตที่ทรุดนั่งลงเบียดชิดร่างอวบอิ่มของตนอย่างจงใจ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สามารถหนีอ้อมแขนอันอบอุ่นที่ถวิลหาอยู่ทุกวันไปได้“ก็ตามหัวใจมาไง หัวใจมันบอกว่ามีเด็กดื้อแอบมาหลบอยู่ที่นี่”“ปรางเปล่าหลบเสียหน่อย แค่พาลูกมาพักผ่อนเท่านั้น”เธอแย้งเสียงอ่อยหลบสายตาคมที่มองมาอย่างอ่อนหวาน ใจสาวตื่นเต้นระรัวเพียงแค่เห็นเขา เนื้อตัวตื่นเร้าสั่นไหวเพียงแค่สบแววตาแห่งความปรารถนาของเขา“รู้ไหมหนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ ให้ผัวตามหาจนแทบพลิกแผ่นดินมีความผิดมากนะ”“ปรางไม่ได้หนีนะคะ เพียงแต่ปรางมาพักผ่อนและต้องการความมั่นใจก็เท่านั้นค่ะ”“ความมั่นใจในอะไรล่ะปราง แค่ที่พี่จดทะเบียนกับปรางมันยังไม่พออีกหรือ ไม่พอที่จะทำให้ลูกของเราที่เกิดมานั้นสมบูรณ์พร้อมหรอกหรือ”ชายหนุ่มถามพลางยกร่างอวบให้มานั่งบ
ตอนที่68.คุณพิมพ์พรถอนใจอย่างปลอดโปร่งมองราเชนทร์กับบุตรสาวของตนสลับกันไปมาด้วยความสุข การวางทิฐิของตัวเองลงมันก็ทำให้คนเราพบความสุขเช่นนี้นี่เอง และนางก็โชคดีเหลือเกินที่มีเพื่อนที่ดีอย่างบิดามารดาของนิโคลัสที่คอยให้ความช่วยเหลือมาเสมอ และโชคดีที่นิโคลัสไม่เจ้าคิดเข้าแค้นราเชนทร์จนเกินไปและนั่นก็เป็นผลมาจากความรักเช่นกันเฌอปรางทำให้ผู้ชายอย่างนิโคลัสเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับที่พิมพ์อักษรทำให้ผู้ชายร้ายๆ อย่างราเชนทร์ถอดเขี้ยวเล็บ และยังช่วยให้บุตรสาวของนางรอดพ้นความตายมาได้อย่างกับปาฏิหาริย์ แต่ตอนนี้นางเองก็นึกห่วงและเห็นใจนิโคลัสอยู่ไม่น้อยที่ช่วยให้ครอบครัวของนางได้พบกับความสุขแต่ตัวเองกลับกำลังเป็นทุกข์เพราะภรรยาหอบลูกในท้องหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ และตอนนี้นิโคลัสก็กำลังตามหาเฌอปรางจ้าละหวั่น...“พวกมึงนี่มันเลี้ยงเปลืองข้าวสุกจริงๆ โว้ย! เมียกูหายไปทั้งคนพวกมึงยังไม่มีใครรู้ว่าลูกเมียกูอยู่ที่ไหน หลายวันแล้วนะมึงที่เมียกูหายไป หากปรางกับลูกกูเป็นอะไรไปกูจะฆ่าพวกมึงทุกตัวเลย เริ่มที่มึงไอ้จักร แล้วมึงก็อย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับแฟนมึงเลย” นิโคลัสแผดเสียงลั่นด้วยความโมโหสุดขีดไม่มี
ตอนที่67.นิโคลัสจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเข่นเขี้ยวและหมั่นไส้เหลือกำลัง อยากจะกระโดดเข้าไปชกหน้าให้หงายแค้นแล้วกระทืบซ้ำอย่างให้ได้หยอดข้าวต้มเสียด้วย“มึงจะเอาอย่างไร จะไปหรือไม่ไป กูบอกได้อย่างเดียวว่าชีวิตของลูกศรขึ้นอยู่กับมึง”นิโคลัสเสียงเข้มจับจ้องมองราเชนทร์ที่สวมเพียงกางเกงขาก๊วยแบบชาวเล เผยแผงอกแกร่งที่คล้ำแดดลงไปใบหน้าหล่อเหลาขาวใสดูตอบลงเล็กน้อยและรกรุงรังด้วยหนวดเคราที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจจะโกนราเชนทร์ดูต่างจากคนที่เขารู้จักโดยสิ้นเชิง นักธุรกิจหนุ่มเจ้าสำอางที่มีความเจ้าชู้ไม่เป็นรองใครซ้ำยังเป็นคนร้ายกาจในเกมธุรกิจคนนั้นไม่มีให้เห็นอีกต่อไป ตอนนี้มีเพียงหนุ่มชาวเลหน้าตารกรุงรังด้วยหนวดเคราเท่านั้น“มันก็เรื่องของพวกมึงไม่ใช่เหรอ กูไม่ใช่คนกรุง หรือคนที่เกี่ยวข้องกับใครที่นั่นแล้ว”“แม้ว่าลูกศรจะรอมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างนั้นหรือ”“มันไม่มีประโยชน์คนที่มีแต่ตัวอย่างกู คนเลวอย่างกูจะดูแลใครได้ อีกอย่างแม่ของเขาก็รังเกียจกูอย่างกับอะไรดี มึงพาคนของพวกมึงไปซะก่อนที่กูจะหมดความอดทน”ราเชนทร์ประกาศกร้าวมองนิโคลัสอย่างชิงชังแล้วก้าวเดินออกจากตรงนั้นไป แต่แล้วเท้าแกร่งเหยียบย่ำผืนทราย