Lahat ng Kabanata ng A NIGHT TO REMEMBER WITH THE CEO: Kabanata 31 - Kabanata 40

Dalawang buwan na ang lumipas mula nang iwan ni Maria ang Maynila. Sa mga unang araw ng kanyang pananatili sa Cebu, unti-unti niyang sinisikap na kalimutan ang mga sakit ng nakaraan, lalo na ang gabing iyon na hindi niya malilimutan—ang gabing nawala ang kanyang dangal sa isang estranghero. Pero kahit paano ay masaya siyang nakaalis sa kamay ni Roland, ang lalaking nagtaksil sa kanya at ipinagpalit siya sa pera.Ngunit ngayon, tila may kakaibang nangyayari sa kanyang katawan. Tuwing umaga, madalas siyang naduduwal at nahihilo, isang sintomas na hindi niya mawari. Sa una, inisip niyang baka dahil lang ito sa kinakain o sa stress na nararanasan niya sa kanyang bagong trabaho sa Klean RTW, isang sikat na clothing retail store sa SM Cebu. Ngunit habang tumatagal, napagtanto niyang may mas malalim na dahilan."Hindi ako dinatnan last month," biglang sumagi sa isip niya habang nag-aalmusal isang umaga. Para bang binuhusan siya ng malamig na tubig. Halos mabitiwan niya ang kutsara at tinido

Naisipan ni Maria na huwag nang kausapin si Kean, baka malaman pa nito na siya ay nagdadalang-tao. Baka hindi naman niya ito maalala at namumukhaan siya. Kaya't nagkibit-balikat na lang siya. Nagpokus na lamang siya sa kanyang trabaho at hindi na ininda ang mga nangyari. Sa araw ng anibersaryo at engrandeng selebrasyon ng Klean RTW, hindi maiiwasan na maging bahagi ng programa si Maria bilang isa sa mga pinaka-maaasahang staff ng tindahan.Sa gitna ng mga palakpakan at masiglang pagdiriwang ng anibersaryo ng Klean RTW, tila kay Maria huminto ang oras. Ramdam niya ang bigat ng bawat hakbang papunta sa entablado, hindi lamang dahil sa kanyang sitwasyon kundi sa pagkakatitig ng mga matang tila bumabalik sa isang nakaraan na pilit niyang tinatakasan.Si Kean, nakaupo sa harapan kasama ang iba pang mga executives, ay abala sa pakikipag-usap ngunit nang magtama ang kanilang mga mata, parang lahat ng tunog sa paligid ay nawala. Ang mga taong nag-uusap, ang mga ilaw na nagniningning, lahat ay

Hindi parin mawala sa isip niya ang engkwentro na nangyari sa pagitan niya at ni Kean nang makita ni Maria ang matalim na tingin nito bago ito umalis, parang nadurog ang kanyang puso. Hindi siya makapaniwala sa bigat ng sitwasyon na kanyang kinasasadlakan. Alam niyang hindi niya kayang harapin si Kean ng ganito at lalo na, hindi pa siya handang sabihin ang totoo. Ramdam niya ang pamimigat ng kanyang damdamin, ngunit pilit niya itong nilulunod sa kanyang isipan.“Hindi ko ito pwedeng sabihin... lalo na kay Kean,” bulong niya sa sarili, hinawakan ang tiyan niyang nagsisimula nang magpahiwatig ng bagong buhay. “Kukunin nila ang anak ko. Wala na akong ibang pamilya, ito na lang ang natitira sa akin.”Palala nang palala ang mga sintomas ng kanyang pagbubuntis. Tuwing umaga, magigising siya ng masama ang pakiramdam, nagsusuka, at halos wala siyang lakas para bumangon. Sa kabila ng lahat ng ito, ipinilit niyang magtrabaho, ipinilit niyang magpakatatag. Hindi niya maaring ipakita sa kahit sino

Napakunot-noo si Kean, tila ba may biglang pumasok sa kanyang isipan. Naging seryoso ang kanyang mukha, at nagtataka siyang tumingin kay Maria. “Maria... bakit parang... may itinatago ka?” tanong ni Kean, ang kanyang mga mata'y puno ng pagsusuri, tila binabasa ang kanyang kaluluwa.Napalunok si Maria, at kahit na gusto niyang ipaliwanag ang sarili, parang natuyo ang kanyang lalamunan. Alam niyang oras na para sabihin ang totoo, ngunit sa bawat paghinga, nararamdaman niyang lumalalim ang takot. Ano nga ba ang iisipin ni Kean kapag nalaman niya? Paano niya tatanggapin ang katotohanang pilit niyang itinatago?"Maria?" mababa ngunit mariing tawag ni Kean. Hindi iyon isang tanong; tila iyon ay isang pahiwatig na gusto nitong marinig ang kanyang paliwanag. Kitang-kita sa kanyang mukha ang pagtataka at pag-aalala.Hindi alam ni Maria kung ano ang gagawin. Pilit niyang hinahakbang ang mga paa upang makalayo, ngunit parang mabigat ang bawat hakbang na para bang may humihila sa kanya pabalik."

Habang nakikinig si Doña Loida sa pinag-uusapan nina Kean at Maria, isang malalim na ngiti ang namuo sa kanyang mga labi. Sa wakas, magkakaroon na siya ng apo sa tuhod, isang bagay na matagal na niyang pinangarap. Bagama't puno ng tensyon ang pagitan ng dalawa, dama ni Doña Loida ang kaligayahan sa posibilidad ng bagong buhay sa kanilang pamilya.Hindi na mapigilan ni Kean ang paghalo ng emosyon—galit, pagtataka, at kalituhan. Ngunit isang bagay ang malinaw: mayroon siyang karapatan sa batang iyon."Maria," muli siyang bumaling sa kanya, habang si Doña Loida ay tahimik na nagmamasid sa isang sulok. "Anak ko rin siya. Hindi mo pwedeng itago sa akin 'to. Hindi lang ikaw ang may karapatan sa batang ito. Kailangan nating harapin 'to, at hinding-hindi kita hahayaang itago siya sa akin."Napatingin si Maria kay Kean, halata ang kaba at pag-aalinlangan sa kanyang mukha. Alam niyang hindi na niya kayang ilihim ang lahat, ngunit paano nga ba siya magpapatuloy sa mundong ito? Sa harap ng isang