All Chapters of My Billionaire Bodyguard: Chapter 1 - Chapter 10

Elijah is thirty years old. He's been guarding me a few months after I turned 18. Ang papa ang nag-hire sa kaniya dahil isang buwan pagkatapos ng debut ko ay muntik na akong mamatay dahil may nagpaulan ng mga bala ng baril sa family car namin kung saan ako nakasakay. Ngayon, pang siyam na buwan na niya dito sa mansyon bilang bodyguard ko. Naalala ko tuloy, when he was introduced to me, napansin ko kaagad ang mukha niya, how handsome he is. Nakukuha agad niya ang atensyon ng kahit sino, kadalasan mga babae. At ang tangkad niya. Kahit na 5'8 ang height ko ay hanggang balikat lang niya ako. I learned that Elijah was under a special force agency, dating navy seal. Wala akong masyadong alam tungkol sa personal na buhay niya dahil hindi naman rin siya noon nagkukwento. Hindi kami madalas mag-usap. Talagang binabantayan lang niya ako at sinisiguro ang kaligtasan ko. He talks less. Kapag may tinatanong ako, tango at iling lang ang nakukuha ko na sagot mula sa kanya.Pero hindi ako non naap

It sounded wrong for me. Pero tingin ko naman ay walang ibang gagawin si Gael. Lalo na at narito siya sa loob ng mansion namin. Wala akong dapat ikakaba dahil tiyak na kung may gagawin siya ay hindi siya makakatakas agad."I didn't know you want to meet me alone."Ngumisi naman siya at sumandal sa kaniyang upuan. Hindi niya ako inaalisan ng tingin simula pa kanina. I don't know what is the reason of that smile but he annoys me. Siguro rin kaya ayaw ni Elijah na umalis at iwan ako dito ay naramdaman niya na maaaring may gawin o sabihin na hindi maganda si Gael.But I think I can handle him."That's given, Pristine. Saan ka naman nakakita na lunch date, tapos may bodyguard?" he said.I don't like the way he talk to me. Wala rin siyang ingat sa mga salita niya at doon ako hindi sanay. Also, the way his eyes gaze at me bothers me. Pati na ang pagbasa ng kaniyang mga labi. I let out a deep sigh. Sinabi ko kay Elijah na sandali lang ang lunch na 'to at hindi maaaring magtagal dahil sigurado

"Still no friends at school, anak?"I am having breakfast with Papa right now. It's one of the things he makes sure of every day. Na dapat magsimula ang araw na magkaharap kami sa hapagkainan at sabay na kumakain. I was fifteen when he started doing it, at nalaman ko rin kalaunan na kaya pala ay dahil nabasa niya noon ang laman ng diary ko. Laman kasi doon ang mga bagay na nakapagpapasaya sa akin at sa likod ay mga bagay naman na nais ko na maranasan.It's not exactly how I wanted it. I wish it were more unplanned, but this is still okay for me. Papa isn't being forced to do this. Saka, I'm eighteen now, ilang taon na rin kaming palagi sabay kumain ng agahan, hindi lang ilang buwan na lang ay mag-na-nineteen na ako, but he still eats breakfast with me."It's too early to have friends, papa. Ilang linggo pa lang po na nagsisimula ang skwela," sagot ko.I am in my first year of college, majoring in Business Management with a specialization in Administration. I study at an elite school w

Araw-araw ay umaasa ako na magkakaroon ako ng interaction sa mga kaklase ko. Iyong kahit normal na pag-uusap tungkol sa subject. At habang nakatingin ako sa kanila ngayon at pinapanood sila dahil may thirty minutes break time kami ay hindi ko talaga maiwasan na hindi mainggit.Usually, kapag ganito na may libreng oras o wala pa ang professor ay nagbabasa-basa ako ng mga notes pero sila ay nagkukwentuhan tungkol sa kani-kanilang mga buhay. Kung saan silang bansa nagbakasyon, o kung ano ang mga bagong gamit na mayroon sila at saan nabili.I also want to experience that with them. Sharing a few things about myself. At nakakalungkot lang, na ang mga ganoon kasimple at kaliit na bagay ang hangad ko sa araw-araw pero hindi ko pa nakukuha."Male-late daw si Ma'am Jaz. May meeting sila pero may ipinapagawa nang activity sa book, sa page 12."Narinig ko ang pag-angal ulit ng mga kaklase ko. Parang kanina lang nang may surprise quiz kami.Bumalik sila sa kani-kanilang mga upuan."Wala pa akong

It's still the same week at school. Wala pa rin akong nagiging kaibigan pero nagkaroon naman ng changes on how my classmates and my schoolmates treat me! That's the reason why I was in a great mood, even though I knew Lolo would pay us a visit.Sabado ngayon at narito kami ni papa sa labas sa may maluwang namin na hardin habang nagbe-breakfast. Just this morning, Papa's secretary called and said Lolo would come today. Kung dati ay wala na ako sa mood at kinakabahan na ako ay ngayon hindi naman."Parang ang ganda ng gising mo, anak? I noticed you've been smiling since you came out of your room?"Paano ko ba sasabihin? Or huwag muna? Ayokong mabati na ganito kasaya ang mga nangyayari because I have fear that things would not continue to be good kapag napangungunahan. Ewan ko, ramdam ko lang.Pero sa naging tanong na 'yon ni papa, napansin ko sa gilid ko ang pagkilos ni Elijah. I looked at him, nang makita ko na napatingin rin siya sa akin ay ngumiti ako. He knows the reason why I've bee