It's still the same week at school. Wala pa rin akong nagiging kaibigan pero nagkaroon naman ng changes on how my classmates and my schoolmates treat me! That's the reason why I was in a great mood, even though I knew Lolo would pay us a visit.Sabado ngayon at narito kami ni papa sa labas sa may maluwang namin na hardin habang nagbe-breakfast. Just this morning, Papa's secretary called and said Lolo would come today. Kung dati ay wala na ako sa mood at kinakabahan na ako ay ngayon hindi naman."Parang ang ganda ng gising mo, anak? I noticed you've been smiling since you came out of your room?"Paano ko ba sasabihin? Or huwag muna? Ayokong mabati na ganito kasaya ang mga nangyayari because I have fear that things would not continue to be good kapag napangungunahan. Ewan ko, ramdam ko lang.Pero sa naging tanong na 'yon ni papa, napansin ko sa gilid ko ang pagkilos ni Elijah. I looked at him, nang makita ko na napatingin rin siya sa akin ay ngumiti ako. He knows the reason why I've bee
"What do you want me to do, princess?"Habang nakayakap ako kay Elijah ay natigilan ako dahil sa tinanong niya. He said that in a low and dangerous tone. Saka ko lang na-realize ang magiging outcome ng mga sinabi ko at kung tutulungan niya ako.Lumayo ako sa pagkakayakap at tumingin sa kaniya. Elijah is still holding me firmly around my waist. Seryoso na nakababa ang tingin niya sa akin. His face has no emotion and his jaw is clenching."Do you want me to take you away from here?"Hindi ako kaagad nakasagot. At habang nakatingin ako sa kaniya ay naalala ko kung ano ang ginawa ng lolo sa mga taong tumalikod sa kaniya at tinraydor siya. How he killed them mercilessly... a-at kung paano 'yon nasaksihan ng mga mata ko na naging dahilan ng matinding takot ko sa kaniya."Princess," Elijah called me. Ang haplos niya sa pisngi ko ang nakapagpabalik sa akin sa realidad mula sa trauma ng nakaraan."No... N-No..."Pinalis ko ang mga luha na tumulo sa aking mukha habang umiiling sa kaniya."E-Eli
The next day, papa talked to me. He apologized for not even saying a word to save me from Lolo Yago. Pero alam ko rin naman na sinubukan niya, umasa lang ako na siguro may boses siya pagdating sa lolo.But we are both just in Lolo's hands. The leash around our necks was so tight that we couldn't even complain. Bata pa lang ay namulat na ako sa kalupitan ng lolo, I witnessed his evil deeds, I watched how he killed. Malinaw 'yon sa isipan ko hanggang ngayon kaya sa tuwing makikita ko siya at maririnig ko ang boses niya ay natitigilan ako.Malaki ang takot ko, na nakatatak na rin sa isip kong hindi ko siya dapat suwayin."You've lost weight, Pristine."I looked at my personal seamstress, Lena. Pagkapasok pa lang dito sa silid ko ay 'yon na agad ang sinabi niya."Hello, ate."Muntik ko nang makalimutan na ngayon ang punta niya.Tipid ako na ngumiti. I gestured for her to sit down. She arrived early because she'll be the one making my gowns. Vera Esperanza was invited to a charity gala. Pa
Elijah is back. Napatingin ako sandali sa cellphone ko sa ibabaw ng kama. Nagpadala kaya siya ng mensahe? Hindi ko na nabasa dahil malalim rin ang iniisip ko kanina. "Ayan may makakasama ka na pala ulit," sabi ng ate. "Kumain ka ng marami, ha? Sexy ka naman, mas sumeksi ka nga lalo nang mabawasan ng timbang pero hindi pa rin mainam." Tumango ako at nagpasalamat. Nang makaalis na ang Ate Lena ay napatingin ako kay Elijah. Siya na ang nagsara ng pinto. "You left early," iyon lang ang sinabi ko. "Umuwi ako. An emergency happened at home." Nang marinig ko naman ang sinabi niya ay napahakbang ako palapit. Saka ko lang rin napansin ang panga niya na namumula. There was also a scratch near his neck. "W-What happened?" tanong ko. May kinalaman kaya 'yon sa kausap niya sa cellphone nitong nakaraan? Mas lumapit ako kay Eli. Iniangat ko rin ang kamay ko at hinawakan ang panga niya. He didn't move away. Nanatili lang siya sa harapan ko at nakatingin sa akin. "Nothing serious, p
Hindi nakaligtas sa paningin ko ang sandaling gulat na dumaan sa mukha ni Elijah. I noticed how his face turned a bit red—he blushed! Pero ilang segundo na ang lumipas. Ang matagal na hindi pagsagot niya sa tanong ko ay nagdulot sa akin ng matinding kaba. At habang nakatingin ako sa kaniya ay mas nararamdaman ko ang hiya sa diretsahan na pagtatanong. Pero nagawa ko na, eh! A-At kung tatalikod pa ako ay hindi ko naman maririnig ang sagot niya!I felt my fingers go numb and my whole body turn cold while waiting for his answer. Parang bawat segundo ay nahihirapan ako sa paghinga habang nakatingin sa kaniya.H-He's taking longer to answer!But as I was about to say that I wasn't pressuring him to answer right away, Elijah suddenly looked away. He touched the part of his face that I had treated, at nang tumayo siya ay ipinatong niya ang palad niya sa ibabaw ng ulo ko."Is that what made you think about what I am doing for you, Pristine?"It's neither 'Yes' nor 'No.' But his question hurt e
Sinabi ko kay Elijah na sana huwag magbabago kung ano ang mayroon kami. But look who's avoiding him right now? Dalawang araw pagkatapos ko siya tanungin kung may gusto siya sa akin ay halos hindi ko siya matingnan. Naalala ko ang ginawa kong kahihiyan para sa sarili ko. Hindi na rin ako ganoon nag-re-request na manatili siya sa silid ko at kahit na kailangan ko siya para turuan ako sa isang subject ko ay hindi ko ginawa. Kahit ang mag-usap ay hindi na rin. But I am greeting him 'good morning' everyday. Iyon ay kapag binabati niya lang ako.Sa nangyayari at sa ginagawa ko ay siguro mas tamang sabihin na nahihiya pa ako--at sobra pa rin na nasaktan.Why do I sound so bitter?"It's unusual to see you without Elijah, anak. Kung nasaan ka ay nasa tabi siya palagi. Where is he right now?"I was having lunch with papa. Mamaya na ang flight niya at sasama ako na ihatid siya sa airport. "Sa likod po. Sa paborito niyang pagpalipasan ng oras."Elijah was sleeping in the hammock. Pabalik na ako
"Are you done eating your breakfast?""Why are you not replying, princess?Napasimangot ako nang mabasa ang mensahe ni Elijah. Nasa back garden ako sa paborito niyang pwesto. Naiinis habang nagtatanggal ng petal ng mga bulaklak. Dapat ay magbabasa ako ng libro pero ito at ang mga inosenteng bulaklak ang napagbuntunan ng inis ko.He loves me... he loves me not... he loves me...Nang isang petal na lang ay napabuga ako ng hangin.He loves me not.Napatingin ako sa cellphone ko ulit nang may mensahe na naman akong marinig."Pristine. Why are you so stubborn?"Paanong hindi? Akala ko talaga ay hindi na siya aalis. Napangiti na ako ng malawak kahapon pero hindi pa rin siya napigilan."I just need to check the place with my men, princess.""Bakit ang tagal? Dalawang linggo?""We need to install cameras around the whole place for the family's security--""Hindi ba pwede na iba na lang? Saka, hindi naman mukhang vacation iyan. Trabaho pa rin."It's still work. Parang naubusan na nga si Eli ng
Medyo weird nga, eh. Lalo na nang malaman ko ang dahilan ng pag-alis niya. Why is his mother not living with them? I mean with his father? At bakit nag-aaway ang mga ito? Kahit sinabi ni Elijah na it's his parents' way of loving each other weird pa rin for me.Is his life really that private? Come to think of it, he never share anything from me. Napabuntong hininga ako. Mag-iisang taon na nga siya pero kahit isa ay wala siyang nababanggit na kaganapan."Ma'am, kain na po kasi kayo."Hindi pa pala siya tapos mamilit sa pagkain. Napatingin ako sa oras sa cellphone ko dahil may pasok ako ng 10:00 am. Hanggang 5:00 pm ako ngayon at lunch lang ang break ko."Ma'am--""Ayoko," maiksing sagot ko habang malayo pa rin ang tingin.I am still thinking about Eli.Maybe they're broken family? So that's why he doesn't want to share it. Tama. Sino nga ba naman ang magkakagana magkwento tungkol sa sariling pamilya kung hindi ito kumpleto ang mga ito.At habang nag-iisip pa ako ng itatanong tungkol ka
Nakatingin lang ako kay Elijah, at kahit mukhang nagmamadali siya ay hindi naman marahas ang pagkakahila niya sa akin. Tumahimik na rin ako dahil hindi naman niya ako sinagot. At nang makarating kami sa sasakyan niya na nakapark sa gilid ay pinagbuksan niya ako at nauna na akong pumasok sa loob.My lips pouted as I looked outside the window, seeing Kio and Esther heading to their car. At si Eli ay nilingon ko naman nang makasakay na rin. I was watching him, waiting for him to start the engine, but then I noticed his eyes were closed, and his head was resting.Napabuntong-hininga talaga ako habang nakatingin pa rin sa kaniya. Nang hindi ako makatiis ay hinawakan ko ang kamay niya.The silence between us is making us think the wrong things about what we’re feeling.“If this is about the kiss, Elijah, you don’t need permission. You’re always allowed to. You have every right because you’re my man,” I reminded him and my lips pressed together and I took courage to say what’s on my mind nex
“Wala,” walang ngiting sagot ko at nilingon ko na lang ang labas ng bintana. And as soon as I turned my head, I was caught off guard. My lips parted as the city lights gleamed beautifully before my eyes.“W-Wow…”Hindi ko namalayan na nasa tuktok na kami ngayon habang nakasakay sa ferris wheel and that, it suddenly stopped. Mas napagmasdan ko at na-appreciate ko pa lalo kung gaano kaganda ang mga ilaw sa baba. At nang bahagya naman akong tumingin sa itaas ay nailapat ko pa ang isang palad ko sa bintana nang makita naman ang iilang mga bituin. Up in the sky, the stars were starting to show—twinkling softly, as if they, too, were part of this moment.Lilingunin ko na sana non si Elijah para sabihin kung gaano kaganda ang labas nang bigla ay hawakan niya ako sa kamay ko na mismong nakalapat sa bintana.“Why…” I paused, thrown off by the way he was looking at me.“Are you mad at me?” he asked—and that’s when I noticed it. His eyes flickered with unease, like he was searching my face for a
I couldn’t wipe the smile off my face even as the Ferris wheel went higher. Pero hindi na ako tumingin pa ulit sa baba, sa dalawang nagbabangayan pa rin. I shook my head at them. But honestly, just the thought of Esther and Kio being together made me giggle. Napapangiti ako at napapailing. What if nga, ano?Sometimes it’s true that the more you hate, the more you love.“Nakakatuwa talaga silang dalawa.”A few seconds passed by after I recovered from the kilig I was feeling for the two, I looked at Eli in front of me. Medyo nagulat ako ng kaunti sa paraan ng tingin niya. His attention is still focused on me!And the way Elijah was positioned made it seem even more intense, drawing me in without saying a word.His legs were crossed, his elbow resting on his knee. Nakasalumbaba siya habang malalim ang tingin sa akin. Nang magkatitigan kami ng ilang segundo ay sandali akong natigilan. His eyes pull me in, those that once seemed emotionless are now gazing at me intently, filled with warmth
Napapangiti ako pero pinipigil ko. Nang makita ko naman na nilingon ‘yon ni Elijah ay pagbaling sa akin saka siya tumango. Hinawakan niya ulit ang kamay ko at naglakad na kami palapit sa gate–ay teka, wala pa kaming ticket.“Eli, bibili pa tayo ng–” pero napahinto ako bigla para sabihin na wala nga kaming ticket nang makita ko si Esther at si Kio na pababa ng kahihinto pa lang na ferris wheel.Hala! Sumakay sila?“Pristine!” sigaw ni Esther sa akin at nauna na siyang lumapit. She’s smiling at me, nakasuot siya ng faded jeans at simpleng sky blue na blouse. Nakatali rin ang buhok niya. And Kio, who’s always wearing a bodyguard suit, was now dressed in casual clothes. Naka-faded blue jeans rin ito at sky blue na t-shirt. Para silang naka-couple attire ni Esther! Not to mention they’re both wearing a white sneakers!“Esther…” sambit ko nang yakapin ako ni Esther, napangit ako at hinimas ang likod niya. Si Kio ay dumiretso naman kay Eli at nag-abot ng ticket. At napaawang ang mga labi ko
Mas naramdaman ko na humigpit ang pagkakahawak ni Elijah sa kamay ko, hinila rin niya ako ng mas malapit at sa gilid ng mga mata ko ay pansin ko na napapatingin sa amin ang ibang mga nagdaraan.Sa sagot na ‘yon ni Eli ay mas napagtanto ko lang na tama ako kaya naman umiling agad ako sa kaniya.“I am not thinking that you cannot protect me alone, Eli, hindi ganoon, saka alam kong hindi mo ako pababayaan, masyado lang rin akong nag-iisip pagkatapos ng mga nangyari kagabi. Alam natin pareho na hindi naman titigil ang lolo, but this time he won’t just take me away from you, m-malakas ang kutob ko na babalikan ka niya o si Ma’am Kamila at ‘yon… ‘yon ang ikinakatakot ko.”Napapikit ako ng mariin at huminga ng malalim. Sa sandaling ‘yon, dumaan ang malamig na hangin sa gitna naming dalawa. Nang idilat ko ang mga mata ko, at pagtingin ko kay Elijah, saka ko biglang narinig ang boses ng lolo na papatayin niya rin ako… katulad ng ginawa niya sa mama.My body trembled and I lowered my head again
Habang kasama ko si Elijah, hindi mawala sa isipan ko na baka ang saya na nararamdaman ko ngayon ay may kapalit. I couldn’t avoid overthinking. I tend to feel this a lot when I’m at my happiest—like something bad is bound to happen, waiting just around the corner to hit me.Siguro dahil sanay ako na ang buhay ko ay umiikot sa takot, lungkot, at puro pagbabanta. Na sandaling kaligayahan lang, hindi ko na ma-enjoy dahil sa isip ko na may mangyayari na mas mabigat.It’s just that what’s happening feels surreal, like a dream.Umangat ang tingin ko kay Eli na kasabay ko naglalakad. Hawak niya ng mahigpit ang kamay ko at nandito kami sa isang amusement park. Sinunod niya ang gusto ko kanina, pero hindi kami sumakay sa kahit anong rides. We just walked around, played some games, and walked some more while he held my hand. Masaya ako simula kanina, pero ito nga, at nawala ang saya na 'yon nang mapagtanto ko na pakiramdam ko may kapalit ang nararanasan kong ligaya.Hindi pa naman kasi tapos an
PristineI never thought that one day, Elijah and I would be out in the daylight, simply enjoying the view of the lake while watching the swans glide gracefully across the water. Kahit noong bodyguard ko pa siya, hindi ko talaga naisip na makakalabas ako ng ganito kasama siya. Siguro dahil dati, noong nasa bahay pa ako, hindi ko man lang sinubukan na magpaalam para lumabas o kahit maglibot sa mall. That’s because I knew Lolo wouldn’t agree, and Papa would also tell me to just stay at home.My world back then was limited to the mansion and school, doon lang talaga, kahit nga field trip? Hindi ako pwedeng sumama. It wasn’t just about strict rules, it was about safety. Lolo’s enemies were always lurking, and I knew that stepping outside meant taking a risk. Syempre, ayokong mag-alala ang papa noon kaya’t sumusunod rin ako. Isa pa, wala rin akong mga kaibigan na maaari kong maisama dahil nga takot na makipaglapit sa akin ang mga ito dahil isa akong Vera Esperanza.The surname alone speaks
“What did you say? Ulitin mo nga ang sinabi mo!”Rinig na rinig sa labas ng malaking gate ng mansion ng mga Ynares ang boses ni Halyago Vera Esperanza. Hindi siya makapaniwala na maaga siyang tumungo doon para makausap si Margus ngunit ang ibubungad sa kaniya ng guard ay bawal siyang pumasok! “Sinusunod ko lang po ang trabaho ko, sir.”What the hell just happened!“Bago ka lang ba dito, ha? Hindi mo ba ako nakikilala?!” he shouted. Umabante pa siya upang mas malapitan ang guard na bahagyang nakayuko. Ang dalawang tauhan niya na nasa likod niya ay naglakad rin palapit at ang isa ay nagsalita pa.“Kasosyo sa negosyo ni Mr. Ynares ang amo namin, pwede na tawagan mo siya at sabihin na narito si Mr. Vera Esperanza para makausap siya.The old man’s hands clenched as he took his phone out from his pocket. Dati-rati ay nakakapasok naman siya kaagad ng diretso sa mansion ng mga Ynares dahil pinagbubuksan siya ng kahit na sinong guard. “Kung bago ka dito, I’ll make sure you’re fired once Mar
Pierre ignored it before because he hoped that one day, his father would treat them well.“I-I’m sorry… I’m s-so sorry…”Nanghihina ang katawan ni Pierre na napahawak sa gilid ng sofa at muling napaupo. His head tilted to the side, his gaze unfocused and his eyes wide and unblinking in shock while tears kept on falling. Patuloy rin siya sa pagbulong ng patawad pero ganoon rin si Kamila, nagpatuloy rin ito sa paglabas ng saloobin at hinanakit sa kaniya.“Tapos ngayon gusto mo pa rin na kausapin ang ama mo? You tried last night, and for me, that was enough! Wala ka nang nakuhang maayos na salita, tapos sasabihin mo pa ‘yon for the last time? Gumising ka, Pierre! Your words will never change him! Even if you beg, or even if your life was on it, hinding-hindi na magbabago si Halyago!”His mind still refused to process it. Yet Kamila’s firm voice echoed in his ears. Alam ni Pierre na hindi ito magsisinungaling para lang idiin ang ama niya dahil ramdam niya ang bigat at sakit sa bawat salit