All Chapters of The Mafia's Unwanted Wife (Tagalog): Chapter 81 - Chapter 90

"Hindi ka ba makaintindi? Hindi nga sabi ako aalis dito nang hindi nabibigyan ng hustisya ang mga magulang ko!" pakikipagtalo ko kay Noah. It's been two days nang sabihin niya na umalis na ako ng bansa for the sake of my baby's protection. "Ni hindi ko alam kung talaga ba na nag-appeal kayo for another hearing o sinasabi mo lang iyon para gumaan ang loob ko at sundin ang utos mo na lisanin ang bansa na ito!"Sabunot ang kaniyang buhok na tiningnan ako, animo'y hindi na rin alam kung ano ang gagawin. "Wala ka bang tiwala sa akin, Aurora?" tanong niya. "You know I love your parents the way you do dahil noon pa man ay hindi nila ako tinuring na iba bagkus ay ramdam ko inalagaan din nila ako na para bang anak nila ako kaya huwag mong isipin na nagsisinungaling ako at palalagpasin ko na lang ang lahat ng ito!"Masama ang tingin ko sa kaniya sa kawalan ng masabi. Desidido siya na paalisin kahit na gusto ko manatili. Why can't he understand me? Magulang ko iyon, inaasahan ba niya na kapag

Tahimik ko na pinagmasdan ang mga anak ko na siyang mahimbing ang tulog. Tanghali na ngunit hindi pa rin sila nagigising. Wala naman akong problema roon dahil na rin sa weekends at wala silang pasok sa paaralan.Bahagya ko na inayos ang buhok ni Luna na tumatabing sa kaniyang mukha. Tipid ako na napangiti nang makita ang napakaamo niyang mukha. She got all my features. From the shape of her face and her over all physical appearance.Kinagat ko ang loob ng pisngi ko nang balingan si Liam. We never expected na kambal ang batang dinadala ko sa akin noon. We are just expecting Luna but Liam came.Hindi ko maiwasan na makaramdam ng guilt. Si Liam ang mas nakaranas ng pananakit mula sa akin noong mga sanggol pa lamang sila. Sariwa pa ang mga nangyari noon at halos hindi ko mapatawad ang sarili ko dahil alam ko sa sarili ko na sa akin nagsimula ang lahat. Sa akin sinisi ni Lucas lahat na naging dahilan upang pati mga magulang ko ay madamay pa sa gulo namin na dalawa.Kung nakuha ni Luna laha

Tumigil ako sa paglalakad at tiningnan ang tao na naroroon at nakaupo sa tapat ng lapida ng mga magulang ko.Ramdam ko ang pagkabuhay ng dugo ko nang dahil sa galit. Kahit ilang taon pa ang lumipas ay hindi ko pa rin maitatanggi na kilala ko ang bawat pangangatawan at kilos ni Lucas. Kaya kong sabihin at patunayan na siya ang nakaupo ngayon doon.Sa ilang taon namin na magkasama ay memorya ko na ang tindig niya. Sadyang hindi ko lang inaasahan na magkikita kami ngayon at dito pa mismo.Gaano kakapal ang mukha niya upang umupo mismo sa tapat ng lapida ng mga magulang ko kung siya mismo ang siyang may kagagawan kung bakit nakahimlay ang mga magulang ko sa ilalim ng lupa?As much as I could, I calm myself while walking towards. Gusto ko siyang pagsalitaan ng masasama, gusto ko siyang saktan pero bilang paggalang na rin sa pahingaan ng mga magulang ko ay hindi ko iyon ginawa.I was alone, Noah was with Bernadette while my children was with Noah's parents. Gustong isama nila Bernadette ang

"Are you okay?" tanong ni Noah.He was looking at me intently. Kanina ko pa nararamdaman ang mga mata niya at kanina ko pa rin pinipilit na maging okay sa harapan niya kahit na binabagabag pa rin ako sa dahilan na naririto lang din sa resort na ito si Lucas.What a fucking damn small world."Kanina ka pa hindi mapakali. You kept wandering your eyes, what is it?" pangugulit niya.Umiling ako. "Medyo nasu-suffocate lang ako," pagdadahilan ko.Nanliit ang kaniyang mga mata na para bang binabasa kung ano ang nasa isip ko. Nagbuntonghininga na lang ako at binalingan sila Liam na abala naman sa pagkain ng mga seafoods sa harapan nila."Auntie, kain na po kayo. Ako na po bahala sa kanila," ani ko dahil siya ang panay na asikaso sa mga anak ko."No, it's okay. Tapos na rin naman ako."I was about to speak nang maramdaman ang paghawak ni Noah sa kamay ko na nakapatong sa aking hita."You're making me worried," halos pabulong na sambit niya. "Tell me what's bothering you, please.""Noah, ayos l

Tahimik ako na tumayo. Isa lang ang nais ko sa mga oras na ito at iyon ay ang makalayo sa kaniya."You can't even walk straight for at least four steps. Pupusta ako na kahit pumutok na ang araw ay hindi ka pa nakababalik sa room mo," pagdadaldal niya."Puwede ba? Iwan mo na lang ako. Hindi kita kailangan dito."Kahit balingan siya ay hindi ko magawa. Lasing ako pero nasa katinuan pa ako. Kung sakali na wala ako ngayon sa wisyo ay hindi ko na alam kung ano ang magagawa ko sa lalaki na ito.Ni hindi ko nga alam kung bakit kinakausap ko siya at mas lalong hindi ko alam kung saan niya pinagawa ang napakakapal niyang mukha para lapitan ako pagkatapos ng lahat ng nangyari sa pagitan naming dalawa.Animo'y normal ang lahat ng mga nangyayari ngayon at para bang hindi niya ako pinagbantaan noong nagkita kami sa sementeryo. Wala ang nakakatakot an aura niya at napalitan iyon ng nakakagalit. Ang lahat ng galit sa puso ko ay nabubuhay ngayon na nakikita ko siya ngayon na parang wala naman sa pla