Lahat ng Kabanata ng The Mafia's Unwanted Wife (Tagalog): Kabanata 91 - Kabanata 100

Katulad ko ay nanlalaki rin ang mga mata ng mga anak ko nang masaksihan ako. Tuluyan ko nang hindi mapigilan ang sarili ko sa pag-iyak."Hayop ka talaga, Haze!" sigaw ko.Tumakbo palapit sa akin ang mga anak ko ngunit mabilis din silang hinarang ng mga kalalakihan na nagbabantay rito sa loob.Nakangisi siya na naglakad papalapit sa akin. Gusto kong putulin ang mga kamay niya nang ilapat niya iyon sa balat ko. Hindi pa siya nakuntento nang pisilin niya ang dibdib ko."Nice body. Kaya pala mukhang nag-enjoy ang lahat."Mabigat ang paghinga ko nang taluntunin ng kaniyang kamay ang daan patungo sa aking pinakamaselang parte ng katawan ngunit bago pa niya iyon mahawakan ay mabilis ko nang inipon ang laway ko at saka iyon idinura sa mukha niya.Napabaling ang ulo ko sa kabilang gawi nang mabilis na hinampas ni Haze sa ulo ko ang hawak niya na baril.Naging mabilis ang mga pangyayari at ang sunod ko na lang nakita ay ang madilim niyang mga mata at naghahabol na ako ng hangin dahil sa mahigpi

"Aurora," tawag sa akin ni Auntie Gia nang pumasok sila sa room ko. Akala ko wala nang pupunta ngayong araw dahil gabi na rin nang dumating sila."Mommy!" tawag sa akin ni Luna at nagmamadali na tumabi.Mabilis na humarang si Liam sa kaniyang kapatid at umiling. "Hindi pa tuluyan na magaling si Mommy, Luna. Hindi ka niya mabubuhat," paalala niya.Nagsimangot si Luna ngunit hindi na rin nagpumilit pa. Patuloy sila na nag-uusap sa harapan ko habang tahimik lang ako na nakamasid sa kanila. Namasa ang aking mga mata habang nakatingin sa kanilang dalawa. I don't know how long a year was for them to grew up really fast.Mas matangkad na si Liam kumpara noon, gayundin si Luna."P'wede babg yakapin niyo si Mommy?" halos maiyak na sambit ko.Walang alinlangan na niyakap nila akong dalawa. Pigil ang pag-iyak ko nang mahagkan sila sa aking mga braso.I can clearly remember how they were thrown in that room. They were too young to experience that yet I don't have any choice to save them from th

Ilang minuto na ang lumipas ngunit pareho kami na walang imik.Katulad ko ay tahimik lang din siya at animo'y nakikiramdam sa kaniyang paligid."Huwag mo akong titigan," utos niya.Pansin ko ang mga peklat sa kaniyang braso at binti. Hindi rin ako nakasisiguro kung bakit naka-wheelchair siya. Isang taon... isang taon ako bago nagising. Ibig-sabihin ba noon ay mas malala pa ang nangyari sa kaniya kaya hanggang ngayon ay naririto pa rin siya sa hospital."Gusto ko na muna na magpahinga. Kung p'wede iwan mo na muna ako—""Mukhang ayos ka naman katulad nang sinabi ni Chris," pagpuputol ko sa kaniya.Kahit hindi niya sabihin ay ramdam ko ang pag-iwas niya sa akin. Kung p'wede lang mag-inarte ay ginawa ko na. Ni hindi ko alam kung bakit nila ako iniiwasan.Is it because I heard what they were talking about earlier? Kung hindi ko ba narinig ang lahat ng iyon ay hindi siya ganito umakto sa harapan ko ngayon?Nakakasawa lang sa pakiramdam na parang ayaw kang makita, kausapin, o malaman na nasa

Ramdam ko ang pagod ng katawan ko pero hindi man lang ako dinalaw ng antok. Nakatingin lang ako sa kisame habang pinakikinggan ang ugong ng aircon sa loob ng silid.Hindi ako pinatutulog sa dami nang tumatakbo sa isipan ko. I just don't know how to act lalo na ngayon na parang may kakaiba talaga sa kinikilos ni Auntie Gia.The first thing was she was being distant with me and now, nagsisinungaling siya kay uncle which is super unusual.Although, there are instances that someone can change, naniniwala ako na si Auntie Gia pa rin na kinalakihan ko ang kasama ko ngayon.Pero kilala ko pa nga ba talaga siya? Sa ilang taon namin na nanatili ni Noah sa ibang bansa, I had barely have communication with them. Si Noah lang ang madalas na kausap nila at mga anak ko.At ngayon naman na umuwi kami rito sa Pilipinas ay hindi man lang tumagal ng isang buwan na magkakasama kami dahil ang sana na pag-unwind namin sa resort ay nauwi naman sa hindi inaasahan na pangyayari.Inabot ko ang cellphone nila

Matapos ang pag-uusap namin ni Auntie Gia noong gabing iyon ay minabuti ko na manatili muna sa bahay nila dahil baka iba na naman ang maging dating sa kaniya kung pipilitin ko na bumalik na sa bahay namin.Mayroong ilangan pagsapit ng umaga ngunit siniguro ko rin na makakahingi ako ng tawad sa mga nasabi ko. Ayaw ko rin na magkalamat ang samahan namin nang dahil lamang doon.Inaasahan ko na magtatampo siya o kaya magagalit kaya naman napaghandaan ko na iyon bago pa mangyari. Mabuti na lamang nga ay tinanggap niya ang sorry ko.Humingi rin ako ng sorry kay uncle at aniya ay huwag ko na lamang uulitin. Aaminin ko rin na may bumabagabag pa rin sa akin.Palaisipan pa rin sa akin na sa paglipas ng mga araw ay walang Noah na nagpaparamdam sa akin. I asked Auntie Gia if Noah knows that I woke up and already discharged from the hospital at ang sagot naman niya ay oo. Alam ni Noah na gising na ako at nakalabas na yet hindi pa rin siya umuuwi para kumustahin man lang ako o kaya puntahan sila Li