TMUW 93: Distant

"Aurora," tawag sa akin ni Auntie Gia nang pumasok sila sa room ko.

Akala ko wala nang pupunta ngayong araw dahil gabi na rin nang dumating sila.

"Mommy!" tawag sa akin ni Luna at nagmamadali na tumabi.

Mabilis na humarang si Liam sa kaniyang kapatid at umiling. "Hindi pa tuluyan na magaling si Mommy, Luna. Hindi ka niya mabubuhat," paalala niya.

Nagsimangot si Luna ngunit hindi na rin nagpumilit pa. Patuloy sila na nag-uusap sa harapan ko habang tahimik lang ako na nakamasid sa kanila.

Namasa ang aking mga mata habang nakatingin sa kanilang dalawa. I don't know how long a year was for them to grew up really fast.

Mas matangkad na si Liam kumpara noon, gayundin si Luna.

"P'wede babg yakapin niyo si Mommy?" halos maiyak na sambit ko.

Walang alinlangan na niyakap nila akong dalawa. Pigil ang pag-iyak ko nang mahagkan sila sa aking mga braso.

I can clearly remember how they were thrown in that room. They were too young to experience that yet I don't have any choice to save them from th