Lahat ng Kabanata ng The Mafia's Unwanted Wife (Tagalog): Kabanata 71 - Kabanata 80

Lucas watched as I adjusted the headband. Hindi ako makakuha ng tapang ng loob upang maghubad sa harapan niya. Even though he was trying to make me wear the undies but the fact that it was transparent, para lang din akong nakahubad sa harapan niya.Ano pa ang pinagkaiba noon? He could just said na maghubad na lang ako sa harapan niya. Hindi ko tinanggal ang mga mata ko sa kaniya habang dahan-dahan na tinanggal ang aking mga saplot. I was waiting for him na bawiin niya ang kaniyang gusto but instead of doing it, I saw the expression of his eyes, softening slightly, as if he had momentarily forgotten the tense atmosphere. I could see a hint of curiosity in his eyes, which, strangely, made me feel even more vulnerable.I swallowed hard na para bang kasabay noon ay ang paglunok ko sa aking dignidad. As I completed my transformation into the absurd bunny costume with this fucking transparent undies, I couldn't help but feel a mix of embarrassment, resentment, and, most surprisingly, a spa

Nanginginig ang aking mga kamay. Hindi ako mapakali habang tinatahak ko ang daan patungo sa Gazila highway. Walang sinabi kung saan ang eksaktong hospital kung saan dinala sila Mommy but I searched for hospitals that was around that highway.Hanggang ngayon ay parang hindi pa rin nagsi-sink in sa akin ang lahat. Kanina ko lang din napagtanto na hindi pa pala umuuwi sila Mommy but the thing is that... hindi ko alam na may malaki na naman silang kaso na hinahawakan. Ganoon na ba ako kawalang kwenta na anak?Ito na ang kinatatakutan ko. Matagal ko nang pinapaalalahan sila Daddy na magbawas na ng mga kliyente na sobrang bibigat ang pangalan na kinakabangga dahil sa huli ay sila ang mapapahamak.Muli ako napabuga ng hangin. Tanging ang mga magulang ko lang ngayon ang nasa isipan ko. Hindi ko alam kung may balita na ulit tungkol sa insidente dahil matapos maibalita iyon ay agad na rin akong umalis upang puntahan ang hospital na sinasabi sa balita.Kung saan pinakamalapit na hospital na nasa

"Hindi ako manggugulo, Noah. I— I just want to know who did this to my parents. They deserve justice," pagkausap ko sa kaniya sa telepono nang tawagan niya ako."Come on, Aurora. You know na mas mabuti kung nasa bahay ka na lang muna. You need to rest, mentally and physically. Huwag mo kalimutan na may bata ka na dinadala sa sinapupunan mo—""I know— just after this one. Hindi ko naman pababayaan ang anak ko. Gusto ko lang makuha ang hustisya sa pagkamatay nila Mommy lalo na at alam nating lahat na hindi naman aksidente ang lahat.""Even so, dapat hayaan mo na lang sila—"Pinatay ko na lang ang tawag at tahimik na pinagmasdan ang highway na tinatahak namin. Paikot-ikot na lang ang usapan naming dalawa at nakakairita na."Hindi pa rin ba sapat ang ebidensiya na nakalap?" pagkausap ko kay Sergeant Torre.Busy ang isa pa namin kasama na pulis. Kasama rin namin ang imbestigador ng attorney na maglalaban sa kaso na ito.I don't know, parang may nagsasabi sa akin... May nag-uudyok sa akin n

Nanginginig ako habang paalis sa unit ni Lucas. My hands were covered by his blood. I sensed that the attention of the people was on me but no one dare na lapitan ako dahil sa hawak ko na kutsilyo. I feel nauseous as I call Noah. hindi ko na alam ang gagawin ko. I was so scared after what happened. Hindi nila ako masisisi, I was just fighting for my life, to save myself from him. If there's someone who should blame for, it's Lucas. "Can you pick me up, please," halos pagmamakaawa ko nang sagutin ni Noah ang tawag."What happened? Where are you?""Please, make it fast," sambit ko.Nasusuka na itinapon ko ang kutsilyo at napasabunot na lang sa aking buhok. Napatakip ako sa aking mga tainga habang tinitingnan ang paligid.Hanggang ngayon ay naririnig ko si Lucas kahit na wala siya rito. Ang mas nagpapatakot sa akin ay ang naririnig kong tawa ni Iris na animo'y nakadikit lang sa aking mga tainga ang bibig niya upang tuluyan akong mabaliw sa nangyayari.Nakapikit na umiling ako upang maw

Naging mabagal ang usad ng mga araw, pakiramdam ko ay isang taon na ang lumipas kahit mag-iisang buwan pa lang.The day went busy and so do I. Halos hindi na ako maayos na makatulog dahil habang tumatagal ang pag-iimbestiga ay pakiramdam ko na hindi ko binibigyan ng hustisya ang pagkamatay ng mga magulang ko."We will win this, we got this, Aurora," sambit ni Noah at bahagyang piniga ang aking kamay.Tipid ko siyang nginitian at nagbuga ng hangin. We are finally here yet I feel nervous about something. Hindi ko alam kung ano ang magiging kalabasan nito pero naniniwala ako na maipapanalo namin ang kaso na ito. Hindi ko hahayaan na mapunta sa wala ang lahat. This is for my parents and I will sacrifice all I have just to get the justice that they deserve.Ilang sandali pa nang makita ko ang pagmumukha ni Lucas. Pakiramdam ko ay biglang tumaas ang pressure ng dugo ko.Nakasuot siya ng three-piece suit at animo'y kumpiyansa siya na hindi siya makukulong. Ngayon na nakikita ko siyang malaya