TMUW 73: Black

Mugto ang aking mga mata na tulala akong nakatingin sa dalawang kabaong na nasa harapan ko.

Napakabilis ng mga pangyayari. Para akong tinanggalan ng isang paa nang dahil sa nangyari. Para akong nilisan ng sarili kong kaluluwa at higit sa lahat ay parang inalisan ako ng motibasyon para ipagpatuloy pa ang buhay ko.

Muli kong pinunasan ang luha na lumandas sa aking mga pisngi. Ramdam ko ang presensiya ni Bernadette sa aking tabi. I don't know if I should be thankful dahil sinasamahan nila ako lalo na sa mga oras na ito dahil maging ako sa sarili ko ay gusto ko muna mapag-isa.

Although, hindi naman nila ako pinipilit na kausapin sila ni Noah ay mas gusto ko na wala muna akong nakasasalamuha. I felt so tired with all the events that I faced.

Up until now I cannot still accept the fact that I lost my parents. The parents where I depend myself. How come that being dependent to parents will be this hard. Pakiramdam ko ay pinatay rin ako matapos kuhanin ang buhay ng mga magulang ko.

I can't ev