All Chapters of The Mafia's Unwanted Wife (Tagalog): Chapter 11 - Chapter 20

Mula nang maihatid ako ni Noah noong gabi na iyon ay hindi na nawala pa sa isipan ko ang nangyari.Sigurado ako sa sarili ko na wala naman ako nakaaway at humantong pa talaga sa ganito na susundan ako.Ang nakakaaway ko lang naman ay si Lucas pero imposible iyon. Hindi naman niya siguro ako papasundan. Pero paano kung oo?Kinuha ko ang cellphone ko at hinanap ang kaniyang pangalan. Nais ko sana siya na tawagan ngunit pinigilan ko rin ang sarili ko.Ayaw ko naman na lumabas na pinagbibintangan ko siya. Paano kung hindi naman pala talaga siya ang nagpapasunod?Nagbuga ako ng hangin at naiiling na kinuha ang basket ng crochet kit ko. Ilang araw na rin mula ang insidente na iyon at kahit papaano ay natatakot din ako para sa sarili ko.Hindi pa ako lumalabas. Wala pa naman kasiguraduhan kung ako talaga ang sinusundan ngunit natatakot pa rin ako. Sa buong buhay ko ay ngayon lang ako naka-encounter ng ganoon at si Noah pa ang unang nakaalam. Iwinaksi ko iyon sa aking isipan at nilibang na l

"Kailangan mo ng kasama?"Tinaasan ko ng kilay si Haze na nagtanong noon. Nagugulat na lang ako dahil para siyang kabuti na sulpot nang sulpot sa harapan ko."Hindi," sagot ko at muling binalik ang paningin sa harapan.Dinig ko ang pagtawa niya bago naupo sa tabi ko. "Bakit wala kang kasama? Delikado para sa'yo lalo na at babae ka," aniya.Napairap na lang ako. Iwinasiwas ko sa buhangin ang nasa tabi ko na kahoy. "Kanina ka pa pinagtitinginan ng mga kalalakihan kanina. Actually, hanggang ngayon," subok pa niya muli. "Alam mo kung ano ang mas nakakatakot?" baling ko sa kaniya. Naiintriga niya akong tiningnan. Naghihintay ng sagot ko. "Ikaw. Hindi kita kilala pero kung makalapit ka ay para ba na magkakilala na tayo noon pa," pagtutuloy ko. Natigilan siya ng bahagya ngunit natawa rin matapos ang ilang sandali. "Come on, para naman hindi tayo pareho ng city na pinanggalingan—""At paano ka nakasisiguro na pareho lang ang pinanggalingan natin? Mas nakakatakot kung sasabihin mo na alam

Halos hindi ko maigalaw ang katawan ko nang magising ako. Napadaing na lang ako sa sakit na nararamdaman ko sa parte ng katawan ko.Sinanay ko sa liwanag ang mga mata ko. Gusto kong ilibot ang paningin ko kaso nahihirapan ako dahil sa brace na nakalagay sa leeg ko.Dinig ko ang pagbukas ng pintuan. "Aurora, anak," tinig ni Mommy.Nakita ko na lang siya nang lumapit sa gawi ko. Wala siyang kasama at kung magpapakatotoo ay hindi rin siya ang inaasahan ko na makikita pagmulat ng mga mata ko. "My," bati ko sa kaniya at bahagyang ngumiti."What happened to you?" nag-aalalang tanong niya."May sumalubong po kasi na mabilis na sasakyan kaya kinabig ko manibela ko," sabi ko. "Si... Lucas po?" alanganin na tanong ko. "Kaalis-alis lang ng asawa mo. Sabi niya ay may emergency raw sa kumpaniya niya at kailangan siya roon. Sakto na kadarating-dating ko lang din," aniya. Ipinikit ko na lang ang mga mata ko. Gusto kong tawanan ang sarili ko dahil nag-expect ako na siya rin ang magigisingan ko. "

"Hindi natin alam kung ano-ano pa ang binabalak niya. Hindi natin mahuli-huli kung ano ang mga plano niya at ang mas nakakabahala ay parang alam niya ang mga plano natin." "Then, patayin niyo siya," boses ni Lucas. Paalis na sana ako nang marinig ko ang pag-uusap ng mga tao sa pool area.Nanaig ang kuryosidad ko. Sa halip na dumiretso ng lakad upang umalis na ay nagawa ko pang magtago sa likod ng kurtina kung saan alam ko na hindi nila ako makikita."If that's the only way para matigil na siya then so be it. Kill him," sambit ni Lucas."But we are not like that, Lucas. Tinatama natin ang mga nagkakamali at hindi pinapatay kung sino ang nagkamali.""Do you think we can apply it to him? Halang ang kaluluwa ng tao na iyon at kahit anong gawin mo ay hindi na iyon magbabago pa," balik ni Lucas.Nanlaki ang mga mata ko nang hindi sinasadya na magalaw ko ang vase na malaki sa likod ko dahilan upang makagawa iyon ng ingay. Nakaramdam ako ng takot nang wala nang nagsasalita pa. Napalunok na

Napatigil ako sa pag-inom ng tubig ko nang makita ang pamilyar na mukha. Right now, Nadirito ako sa gym. Matagal na rin mula nang tumigil ako sa pagwo-work out and I think this is the best day to continue what I left just for the sake of being a housewife. "Tingnan mo nga naman kung gaano kaliit ang mudo," aniya. Hindi ko siya pinansin at dala ang bag ay tumayo na ako. Tapos na rin naman ako. Amoy pawis na rin ako kaya gusto ko na maligo. "Okay," aniya. Tumatango-tango pa siya sa gilid ko. "Still the girl na hindi namamansin, I see." "Girl locker room." Tinuro ko ang sign na nasa taas nang patuloy pa rin ang pagbuntot ni Haze sa likod ko. Itinaas niya ang kaniyang mga palad na animo'y sumusuko. Napairap na lang ako at pumasok sa loob. Hindi ko alam kung bakit nandito na naman ito. Ni hindi nga pumasok sa isip ko na magkikita pa kaming dalawa. Nilinis ko ang katawan ko. Nagsuot lang din ako ng simpleng maong na short at white shirt. Halos mahampas ko siya nang salubungin niya