Awang ang aking bibig at hindi makapaniwala na nakatingin sa likod niya."Hoy!" sigaw ko. Inis na sinundan ko siya. "Ano ako? Aso?!"Masama ang tingin na ipinukol niya sa akin. "Can you fucking shut your mouth?" inis na aniya. Sinasabayan ang inis na nadarama ko. "Ano pa ang ginagawa mo rito? Ang sabi ko, leave," pag-uulit niya. Napipikon na tumawa ako. "Hindi mo ako aso. Hindi mo ako utusan!"Padarag ko na hinili ang braso niya ngunit nabawi ko rin nang dumaing siya."May— may sugat ka na naman," sambit ko.Sinamaan lang niya ako ng tingin bago tumungo sa kusina. "Wala kang pakialam.""Yes, I care! Asawa mo pa rin ako, Lucas. Mag-asawa pa rin tayo kahit sa papel—""Exactly, Aurora! Mag-asawa lang tayo sa papel. Huwag ka rin umasta na you care for me dahil you never did right from the start! I don't need your pity at all." "If I didn't care for you, bakit ako nagboboluntaryo na gamutin ang mga sugat mo sa tuwing uuwi ka na may pasa, saksak ng kutsilyo, at alagaan ka kahit na may pas
I was keeping an eye to that guy who seems to follow me simula pa kanina. Even though, I came here to have fun with myself, I just can't.Pakiramdam ko ay kanina pa niya ako sinusundan dahil kahit saan ako pumunta ay nakikita ko siya sa paligid ko. Hindi ko naman siya napapansin kanina pero nang minsan ako na humanap ng ibang mapupuntahan ay nakikita ko siyang nakamasid sa akin.Isa pa ay hindi rin ako tiwala sa suot niya. Balot na balot. Naka-cap, mask, naka-pants at naka-jacket na para bang lamig na lamig siya kahit na sobrang init dito sa loob.I looked at his direction and waited to meet his eyes. Although, I failed since he was wearing mask, alam ko na alam niya na aware ako sa presence niya. He acted like he was busy while looking at the aquarium in front of him and I took that chance to hide behind a group of people. Naging malikot ang ulo niya na parang may hinahanap. Nagpalinga-linga pa siya hanggang sa naglakad na rin paalis. Napabuga na lang ako ng hangin at saka nagpatulo
I fixed myself and head towards the Amaricano Café. Hinahanap ko ang pamilyar na mukha niya at nang makita ay dumiretso na ako sa gawi niya. Abala siya sa kaniyang cellphone kaya kahit angatan ako ng tingin ay hindi niya magawa. Nagpeke ako ng ubo upang makuha ang atensiyon niya at mukhang nagtagumpay naman ako nang mag-angat siya ng tingin sa akin. Mukhang nagulat pa siya ngunit kalmado niya na itinaob ang cellphone sa lamesa upang ibigay ang kaniyang buong atensiyon. "You really did. Akala ko paasahin mo lang ako because that's what I am expecting. Knowing how you solidly declined all my efforts," aniya. Umiling ako. "Sana pala hindi na kita pinunatahan," sambit ko. Nagbibiro. Natawa na lang ako nang nagkibitbalikat lang siya. "Hindi pa ako nakakapag-order. Hindi ko alam kung ano ang gusto mo." Kinuha ko ang menu na nakalagay sa gilid ng lamesa. Ganoon din ang ginawa niya. "Won't you mind if I asked bakit bigla mo ka nag-aya na mag-coffee with me?" tanong niya. I
"Sure ka ba na hindi ka busy?" tanong ko kay Haze. "Hindi nga. Let's go, should I pick you up?" tanong niya pabalik. Umiling ako. "Convoy na lang," sagot ko at nagmamadali na kinuha ang bag ko upang umalis na. Sa mga nagdaan na araw ay si Haze lang ang kau-kausap ko. Hindi na rin ako nakakaramdam ng hiya dahil mas nagiging matagal na magkasama kami ay mas nakikilala ko ang ugali niya. Naiwan ko pa ang susi sa kuwarto kaya kinuha ko pa iyon at nang mabuksan ko ang pinto ay halos batuhin ko si Lucas nang siya ang bumungad sa akin. "Anong ginagawa mo rito?!" inis na tanong ko dahil sa gulat. Mukhang maging siya ay nagulat pa na makita ako sa harapan niya ngunit umayos din naman agad na animo'y walang nangyari. "Saan ka pupunta?" tanong niya. Kumunot ang noo at bahagyang nagsalubong ang mga kilay. "May pupuntahan lang," sagot ko. "May kailangan ka ba? Nagmamadali ako," usal ko habang sinasarado ang pinto ng suit ko. Tinaasan ko siya ng kilay nang hindi man lang siya sumagot
"Why didn't you tell me much more earlier?" galit na tanong niya nang tuluyan siya na makasakay sa sasakyan dahil ayaw talaga umandar ng sasakyan ko. Iiwan na lang namin tuloy ito rito pero babalikan naman. Sa ngayon ay hindi na rin ako makareklamo pa dahil galit na agad si Lucas. "It's too late for pete sake, Aurora." "Kung labag naman pala sa loob mo na tulungan ako ay sana hindi ka na nagsayang pa ng oras na pumunta rito. Tutulong ka nga ay manenermon ka naman," sagot ko. Hindi ko maiwasan na mainis. Hindi ba puwedeng tumulong na lang siya. "Do you really think I'll let you here alone? What if something happens to you? Sinong magpaplaiwanag sa mga magulang mo? Paano ko ipapaliwanag sa kanila na hindi ko alam na umalis ka ng bahay—" "Then as simple as that. Sabihin mo na hindi mo alam dahil umalis na ako sa bahay at nasa condo ako," pagpuputol ko. "Sabihin mo na under the process na ang annulment paper natin dalawa dahil iyon naman talaga ang totoo 'di ba? Huwag ka mag-alal
Naalimpungatan na inabot ko ang kumot. Dinig ko ang malakas na pagbuhos ng ulan. Sa hindi inaasahan ay nalingunan ko si Lucas na natutulog doon sa sofa at medyo nanginginig pa. Inaantok na bumangon ako at saka wala sa sarili na inabot ang kumot na ipapagamit sana niya sa akin kanina bago iyon ipinatong sa kaniya. Nang agawin niya iyon sa kamay ko ay bumalik na ako sa kama at muling natulog. Umaga na nang marinig ko ang boses ni Lucas. Mukhang pinapabangon na ako ngunit sa halip na magmulat ay sumuksok ako sa gawi ng mga unan nang makaramdam ng lamig. Antok na antok na ako at wala akong lakas na bumangon upang kuhanin ang remote ng air-conditioned at hinaan iyon. "Hey, you're hugging me too tight," reklamo niya. Kumunot ang noo ko at inaantok na napilitan akong nagmulat ng mga mata. Napakurap na lang ako nang makita na nakayakap na ako sa kaniya. Mabilis ko na inalis ang braso ko na nakayakap sa katawan niya at nahihiya na tumalikod. "Puwede naman tayo mag-cuddle if that's what
Mabigat ang ulo nang magising ako ng madaling araw na. Hindi ako nagkamali nang dalawin ako ng lagnat. Nagsabay pa ang ubo at sipon ko kaya iritadong-iritado ako. Ito ang dahilan kung bakit ayaw na ayaw ko na umuulan at nauulanan ako. Linggo pa naman ang lilipas bago ito mawala.Nanatili ako sa kama ko at gusto pa sana matulog nang marinig ang pagtunog ng suite ko. Pinagdadasal ko na umalis na lang iyon pero hindi iyon natigil kaya naman inis na bumangon ako at pinagbuksan iyon.Pakiramdam ko ay mugtong-mugto na ang mga mata ko kahit hindi naman ako umiyak. "Sandali lang!" sagot ko dahil hindi pa rin iyon tumitigil.Napapahilot na sintido na nagbukas ako ng pinto. Natigilan ako sa dapat na pagtanong nang wala akong makita na tao sa labas. Nagsalubong ang mga kilay ko na tiningnan ang hallway pero wala naman tao.Mukhang nanti-trip lang kaya pumasok ako ulit sa loob. Sinagot ko ang tawag ni Mommy nang makarating ako sa kama. I thought it was emergency dahil madalang lang tumawag si Mom
"Lucas!" tawag ko sa kaniya.Nanghihina ako pero hindi ko rin mapapalagpas ang ginawa niyang ito."Lucas!" sigaw ko.Walang mapaglagyan ang galit ko nang lumabas siya sa kusina hawak ang baso na may laman na tubig."Why are you here again—""Ayan ba?" tanong ko matapos ihagis sa kaniya ang box kung nasaan ang teddy bear na naliligo sa dugo. "Lucas, hindi na kita maintindihan! Ano ba ang nagawa ko sa'yo!"Nandidilim ang mga mata niya habang nakatingin sa akin habang bahagya na pinupunasan ang iilang tilamsik na dugo sa kaniyang mukha."Anong problema mo?!" galit na tanong niya pabalik.Matapang na sinalubong ko ang mga mata niya. "Ganito ka ba gumanti?" tanong ko. "And in the first place, ano naman ba ang ginawa ko sa'yo para gumanti ka? Linawin mo sa'kin," galit na utos ko.Bahagya siya na umiling. "Umalis ka na habang nakakapgtimpi pa ako," utos niya dahilan upang matawa ako."And why would I? Tell me, Lucas... Why would I?" pagdiriin ko."For the fuck sake, Aurora! You are accusing