บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 81 - บทที่ 90

100

บทที่ 81

พูดจบ กู้ว่างเชินก็วางสายไปไม่ว่ากู้ว่างเชินจะเป็นคนยังไง ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะหานซือลี่จะมาวิพากษ์วิจารณ์ได้!เขาโยนโทรศัพท์ไปที่โต๊ะข้างเตียง แล้วมองฉู่เหมียนที่อยู่บนเตียงอีกครั้ง สิ่งที่หานซือหลี่พูดเมื่อกี้ยังคงดังก้องอยู่ในหู… “ผู้ชายที่ไร้ศีลธรรมแบบนี้ทำให้ผู้ชายอย่างพวกผมขายหน้าจริง ๆ”กู้ว่างเชินยิ่งหงุดหงิด เขาหยิกแก้มของฉู่เหมียนแล้วบ่น “หว่านเสน่ห์ไปทั่ว!”ในขณะนั้น โทรศัพท์ของกู้ว่างเชินก็ดังขึ้นมาอีกรอบคนที่โทรมาคือ…เจียวเจียวกู้ว่างเชินกำลังจะกดรับสาย แต่มือกลับกดวางสายไปโดยไม่รู้ตัว!กู้ว่างเชินรู้สึกรำคาญ ไม่อยากมานั่งปลอบลู่เจียว ก็เลยกดปิดเสียงโทรศัพท์แล้วโยนไปไว้ด้านข้าง ตอนกลางดึกฉู่เหมียนนอนไม่ค่อยสบายและรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดเป็นระยะตอนเช้าเมื่อเธอตื่นมาพบว่าเพิ่งจะหกโมงเช้า ข้างนอกยังอากาศมัวซัว แสงในห้องนั้นมืดสลัวฉู่เหมียนบีบนวดศีรษะตนเอง รู้สึกว่าร่างกายนั้นเจ็บปวดไปหมดเมื่อฉู่เหมียนพลิกตัวกำลังจะลุกออกจากเตียง จู่ ๆ ก็เห็นใบหน้าของชายที่นอนหลับอยู่ข้างเธอลู่เจียวนิ่งอึ้งไปคนที่ตอนหลับอยู่ตรงหน้าเธอ ถ้าไม่ใช่กู้ว่างเชินแล้วจะเ
Read More

บทที่ 82

ฉู่เหมียนรู้สึกแปลกใจมากที่กู้ว่างเชินอยากให้เธอทานข้าวเช้าด้วยกันแต่ฉู่เหมียนไม่ได้อยากจะอยู่ต่อ“ไม่ล่ะ ทำให้คุณกู้ลำบากมามากแล้ว” ฉู่เหมียนส่ายหัว ดึงมือกู้ว่างเชินออกแล้วปฏิเสธไปมือของกู้ว่างเชินตกลงข้างตัว เขามองดูฉู่เหมียนเดินออกไป อดไม่ได้ที่จะตามไป“ฉู่เหมียน ฉันรู้ว่าสามปีมานี้เธอไม่ได้รับความเป็นธรรม หลังจากหย่ากันฉันหวังว่าพวกเราจะยังให้เกียรติกันบ้าง ไม่จำเป็นต้องตัดขาดไม่ติดต่อกันแล้วทำเป็นคนแปลกหน้าหรอก“เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เมื่อฉู่เหมียนได้ฟังก็รู้สึกรำคาญสามปีมานี้ เขาไม่เคยให้อะไรเลยและไม่รู้ว่าความเจ็บปวดใจมันเป็นยังไงแน่นอนว่าเขาสามารถให้เกียรติกันและทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้แต่เธอทำไม่ได้เธอเจ็บปวด ถูกทำร้าย ถูกใส่ร้ายมามากมาย สามีของเธอนอกใจไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นขณะที่ยังแต่งงานกันอยู่ แล้วเขาต้องการจะให้เธอให้เกียรติกันงั้นเหรอ? เธอจะไปทำได้ยังไง?ดังนั้นเมื่อวานที่ทำดีกับเธอ แค่หวังว่าหลังจากหย่ากันแล้วเธอจะไม่สร้างปัญหาให้เขาสินะ?ก็ดูมีเหตุผล ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นประธานบริษัทตระกูลกู้ อย่างน้อยเขาก็ต้องรักษาชื่อเสียงและหน้าตาเอาไว้“
Read More

บทที่ 83

ลู่เจียวร้องหนักขึ้นไปอีก ยิ่งร้องไห้เสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆกู้ว่างเชินใจอ่อนยวบ เขาลูบหัวลู่เจียวแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “อย่าร้องไห้เลย นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”ฉู่เหมียนจ้องมองกู้ว่างเชินด้วยความแปลกใจมอบบัวหิมะพันปีปลอมต่อหน้าคนมากมายในงานวันเกิดคุณย่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้ยังไง?ฉู่เหมียนมองไปที่ลู่เจียว ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจคำว่า “เด็กที่ร้องไห้จะได้ขนม”บางทีคนที่มีคนรักใครหนุนหลังคงมีความมั่นใจมาก“ฉันไปล่ะ” ฉู่เหมียนไม่อยากดูอีกต่อไป“ฉู่เหมียน…” กู้ว่างเชินเรียกเธอ ใจเขาอยากจะเดินตามไป แต่ลู่เจียวกอดเขาแน่น “อาเชิน ในงานเลี้ยงเมื่อคืนทุกคนต่างสงสัยในตัวฉัน ฉันอับอายมากจริง ๆ” ฉู่เหมียนไม่หันกลับไปมองและเดินออกไปกู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ทำได้แค่ยอมแพ้ที่จะตามฉู่เหมียนไปเพราะถูกลู่เจียวขวางไว้“ในงานเลี้ยงวันเกิดเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” กู้ว่างเชินพาลู่เจียวเข้าไปในวิลล่าจู่ ๆ ลู่เจียวก็สะอึกสะอื้นและถามทันที “อาเชิน รหัสวิลล่าเปลี่ยนแล้วเหรอ?”เมื่อกี้เธอลองหลายครั้งแต่รหัสก็ไม่ถูก ถ้าเกิดลองอีกครั้งระบบคงส่งเสียงเตือน ดังนั้นเธอเลยไม่กล้าลองอีก“อืม เปลี่ยนแล้ว” น้ำเสีย
Read More

บทที่ 84

ร้านชาอันเย่ฉู่เหมียนกับเสิ่นเหราเดินเข้าไปที่ห้องส่วนตัว เสิ่นเหราถามขึ้น “แล้วเธอจะเลือกยังไง?”“แน่นอนว่าต้องไปโรงพยาบาล! การหย่าของฉันกับกู้ว่างเชินไม่ได้จะหย่ากันได้ง่าย ๆ นะ คุณหญิงกู้จับตามองอยู่แบบนั้น!” ฉู่เหมียนถอนหายใจ“ที่รักของฉันช่างน่าสงสารจริง ๆ เพิ่งหลุดออกมาจากการแต่งงานที่แสนขมขื่นได้ ไม่นานก็ต้องทำงานแล้ว!” เสิ่นเหราอดหัวเราะไม่ได้ ฉู่เหมียนปิดประตูห้องส่วนตัว พ่นลมหายใจ แล้วจู่ ๆ ก็ทำท่าทางเป็นเหมือนตาแก่หื่นกาม ยิ้มตาหยีแล้วชูกระเป๋ายาเล็ก ๆ ที่อยู่ในมือ “มานี่สิแม่ดาราดัง ให้ป๋าได้ดูแลเธอหน่อย!”เสิ่นเหรา “…อี๋! ขนลุก!”เสิ่นเหราเพิ่งกลับมาจากการถ่ายทำภาพยนตร์ มีอาการปวดหลังและตะคริวที่ขา ทำให้รู้สึกไม่สบายตัวมาก ๆ!เมื่อฉู่เหมียนได้ยิน เธอก็รีบมาหาพร้อมเข็มและแก้วสำหรับครอบแก้ว วางแผนที่จะฝังเข็มและครอบแก้วให้เสิ่นเหราเพื่อคลายความเหนื่อยล้า!“รีบถอด ๆ สิ!” ฉู่เหมียนเปิดกระเป๋าชุดอุปกรณ์ทางการแพทย์และหรี่ตามองเสิ่นเหราไปด้วยใครมันจะไม่ชอบมองผู้หญิงสวยกัน?เสิ่นเหราป
Read More

บทที่ 85

แต่จนถึงวันนี้ไม่มีใครรู้ว่าเทคนิคการฝังเข็มแบบนี้มาจากฉู่เหมียน!“เสร็จแล้ว อีกสี่สิบนาทีฉันจะถอดเข็มให้เธอ” ฉู่เหมียนบอกแล้วใข้ผ้าห่มผืนบางคลุมให้เสิ่นเหราแล้วถามว่า “ช่วงนี้จะมีถ่ายหนังไหม? ฉันจะได้ไม่ต้องครอบแก้วให้”“มี” เสิ่นเหราพยักหน้าทุกครั้งที่ฉู่เหมียนฝังเข็มให้เธอ เธอมักจะรู้สึกง่วงนอนมากเธอรู้ดีว่าฉู่เหมียนนั้นตั้งใจทำแบบนี้ ฉู่เหมียนรู้ว่าปกติเธอนั้นพักผ่อนไม่เพียงพอก็เลยอยากให้เธอนอนหลับลึกเพื่อเป็นการเติมพลังให้ตัวเอง!คนนอกอาจจะมองว่าฉู่เหมียนนั้นไร้ค่า แต่ในสายตาของเสิ่นเหรานั้น ฉู่เหมียนเป็นคนแสนวิเศษที่สามารถรักษาได้ทุกอย่าง!ฉู่เหมียนนอนอยู่บนเก้าอี้โยกด้านข้าง เธอหยิบโทรศัพท์มาดูและเห็นว่าวันนี้ข่าวค่อนข้างเงียบ ไม่มีข่าวแย่ ๆ เกี่ยวกับงานเลี้ยงคุณหญิงกู้เมื่อคืนออกมาเลยแม้แต่ข่าวเดียว!เรื่องที่ลู่เจียวมอบบัวหิมะพันปีปลอมให้กับคุณหญิงไม่มีใครพูดถึงเลยเหรอ?ฉู่เหมียนหรี่ตา เธอค้นหาคำว่า “บัวหิมะพันปี” แต่กลับไม่พบอะไรเลย มีแต่ความว่างเปล่าดูเหมือนว่าจะมีคนจงใจบล็อกคำค้นหานี้ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นตระกูลลู่ที่กลัวขายหน้า ตระกูลกู้หรือไม่ก็เป็นกู้ว่างเชิ
Read More

บทที่ 86

“ผู้อำนวยการหลิน ปกติคุณเป็นตะคริวแบบนี้ประจำใช่ไหม? พวกเราโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว! คุณใจเย็น ไว้นะ…”พนักงานร้านน้ำชาปลอบใจเขาฉู่เหมียนแหวกฝูงชนเดินเข้าไปคนกลุ่มนั้นหันมาจ้องมอง “เบียดเข้ามาทำไม!”“ใช่! คุณสามารถรักษาเขาได้เหรอไงกัน?”“ก็แค่ชาวบ้านอยากมามุง พวกไม่รู้จักมารยาท!”“ดูเธอปิดหน้าปิดตาสิ…นี่อะไร? คนดีที่ไหนจะปิดหน้าปิดตาแบบนี้?”พวกเขาปิดปาก สายตาเต็มไปด้วยความตำหนิ แล้วเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ฉู่เหมียนฉู่เหมียนปรายตามองพวกเขา อดรู้สึกรำคาญไม่ได้คนในสังคมปัจจุบันเต็มไปด้วยความรุนแรงและชอบพูดต่อว่าถากถางคนอื่น!“เจ็บ เจ็บมาก !” หลินเฮิงชุยกัดฟันแน่นที่ผ่านมาเขาเป็นชอบตะคริวอยู่บ่อย ๆ แต่งานของเขายุ่งมากเลยไม่ได้สนใจมันหมอส่วนมาก จะชอบรักษาตนเองและคิดว่าตนเองนั้นไม่เป็นอะไร!ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นอะไร เมื่อเขากำลังลุก อาการมันก็หนักขึ้น!อาการคราวนี้รุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน! ความเจ็บค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นชา เหมือนกับทั้งขานั้นไร้ความรู้สึกฉู่เหมียนสังเกตกล้ามเนื้อที่กระตุกของเขา แผนการฝังเข็มก็ผุดขึ้นมาในหัวเธอมั่นใจมากกว่าหลังจากที่เธอฝังเข็มแล้วเขาจะค่อย ๆ ดี
Read More

บทที่ 87

ยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เหมียนไม่ใช่พนักงานของร้านชา ถ้าเกิดฉู่เหมียนทำอะไรที่เกิดปัญหา ร้านน้ำชาของพวกเขาจะไม่รับผิดชอบแน่“ถ้าเกิดปัญหาอะไร ฉันจะรับผิดชอบเอง!” หลินเฮิงชุยพูดอย่างจริงจังฉู่เหมียนอดยิ้มออกมาไม่ได้ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนนี้เชื่อใจเธอจริง ๆ ถ้างั้นเธอจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง!พอพูดจบฉู่เหมียนจัดการเตรียมเข็มเข็มของเธอดูจริงจังและน่ากลัวหลินเฮิงชุยสังเกตเห็นเข็มในมือของฉู่เหมียนอย่างพินิจพิจารณา เข็มนี้…ทำไมถึงดูคุ้น ๆ นัก?ฉู่เหมียนหันไปมองหลินเฮิงชุย จากนั้นวางมือไปบนขาของเขาที่บวมแล้วม่วงขึ้น “คุณคะ ฉันจะเริ่มแล้วนะคะ”หลินเฮิงชุยพยักหน้าฉู่เหมียนไม่พูดอะไรแล้วลงเข็มทันทีหลินเฮิงชุยคิดว่ามันจะเจ็บมาก แต่แปลกที่เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยเขาคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่คิดไม่ถึงเมื่อฉู่เหมียนลงเข็มไปกี่สิบเข็ม ไม่มีเข็มไหนเลยที่เจ็บ!นี่มันน่าทึ่งมาก! แม้แต่อาจารย์แพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลที่มีประสบการณ์หลายสิบปียังไม่สามารถทำให้ไม่เจ็บเลยได้!เด็กสาวคนนี้ ทำได้ยังไงกัน?“ยังเจ็บอยู่ไหมคะ?” ฉู่เหมียนหันไปถามหลินเฮิงชุยหลินเฮิงชุยพยักหน้า แล้วตอบตามจริง “มันยังไม่ดี
Read More

บทที่ 88

เสิ่นเหรานอนอยู่บนเตียง แล้วโทรหาฉู่เหมียน “คุณหนูฉู่ หายไปไหนมาตั้งนาน?”ทันทีที่พูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกเสิ่นเหรามองออกไป ก็เห็นฉู่เหมียนกลับสู่สภาพเดิม“ดาราของฉัน ฉันมาถอนเข็มให้เธอแล้ว” ฉู่เหมียนเดินไปหา ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอก“หมวกล่ะ?” เสิ่นเหราถามเธอ“ฉันชอบก็เลยเก็บไว้เอง เธอไม่ต้องใส่แล้ว ไม่งั้นถ้าออกไปไหนพวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นเธอ!” ฉู่เหมียนหาเหตุผลมาพูดแบบส่ง ๆเสิ่นเหราไม่ได้ถามอะไรต่อมากมายหลังจากที่ฉู่เหมียนฝังเข็มให้กับเสิ่นเหราแล้ว ร่างกายของเสิ่นเหราก็ผ่อนคลายลง ไม่รู้สึกล้าเลยสักนิดเมื่อเดินออกไป ฉู่เหมียนได้ยินผู้จัดการพูดที่ล็อบบี้ “แปลกจริง ๆ ทำไมคลิปจากกล้องวงจรปิดช่วงนั้นถึงหายไปได้?”“คุณหลินขอร้องให้ฉันตามแขกคนหนึ่ง นี่มันกลายเรื่องยุ่งยากไปแล้ว!”“โอ๊ย ก็ไม่รู้เลยว่าสาวน้อยคนนั้นมาจากไหน! แปลกมากจริง ๆ!”ฉู่เหมียนก้มหน้าดูโทรศัพท์ แล้วบ่นพึมพำ “ดูสิ พวกเราจะไปกินอะไรดี?”“เหมียนเหมียน!” มีมือมาแตะแขนเธอฉู่เหมียนหันไปกำลังจะถามเสิ่นเหราว่ามีอะไร ก็เห็นสองคนที่เดินเข้าประตูมากู้ว่างเชินกับลู่เจียวในมือของกู้ว่างเชินมีของขวัญอยู
Read More

บทที่ 89

ทีแรกเธอไม่อยากจะด่ากู้ว่างเชิน เพราะฉู่เหมียนยังรักกู้ว่างเชินอยู่ หากเธอด่ากู้ว่างเชินฉู่เหมียนคงเสียใจ แต่เขาดันเสนอหน้ามาให้เธอด่าเอง!ใบหน้าของกู้ว่างเชินนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาพูดเสียงต่ำ “เสิ่นเหรา!”เสิ่นเหราไม่ใช่ฉู่เหมียนไม่เคยทนยอมให้ใครมาเหยียบย่ำ เธอถลึงตาใส่กู้ว่างเชินและพูดอย่างไม่แยแส “เรียกอะไรหนักหนา คิดว่าเรียกหมาเหรอ”กู้ว่างเชินขมวดคิ้วแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาคนอื่นที่อยู่ในร้านน้ำชาต่างมองมา เมื่อผู้จัดการร้านเห็นกู้ว่างเชิน ก็รีบขอให้คนมาจัดการกับผู้มุงอยู่เพื่อไม่ให้รอบ ๆ มีคนมากเกินไปลู่เจียวมองดูสถานการณ์ ก็ไปยืนขวางหน้ากู้ว่างเชิน “พอเถอะ! เสิ่นเหรา ถ้าเธอมีปัญหาอะไรกับฉันก็มาลงที่ฉัน เธอจะด่าอาเชินทำไม?”“เธอคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ?” เสิ่นเหราจ้องลู่เจียวลู่เจียวคิดว่าตัวเองเป็นใคร?“เธอก็เป็นเมียน้อย คิดจะมาสร้างเรื่องอะไรต่อหน้าเมียหลวงเหรอ?”ลู่เจียวได้ยินตัวก็สั่นไปหมด เสิ่นเหราด่าว่าเธอเป็นเมียน้อยงั้นเหรอ?“เสิ่นเหรา เธอพูดแรงเกินไปหรือเปล่า?”เสิ่นเหราหัวเราะ แรงงั้นเหรอ? เธอสามารถพูดได้แรงกว่านี้อีกนะไม่รู้ลู่เจียวจะอยากฟัง
Read More

บทที่ 90

ตอนนี้ตระกูลฉู่เต็มไปด้วยดอกไม้ เสิ่นเหราเกือบซื้อดอกกุหลาบที่มีในเมืองอวิ๋นทั้งหมดให้ฉู่เหมียนฉู่เหมียนยืนอยู่ตรงระเบียงมองดูดอกกุหลาบที่อยู่เต็มสนามหญ้าทั้งด้านหน้าและด้านหลัง และคิดในใจว่ามีเพื่อนซี้ที่ดีขนาดนี้จะมีแฟนไปทำไมกัน?“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ข้างล่าง ฉู่เทียนเหอที่กำลังเลิกงานกลับมารู้สึกงุนงง “ลูกมีหนุ่มคนใหม่มาจีบเหรอ? โอ้โห ทุ่มเทชะมัดเลย?!”“โอ๊ยลูกสาวฉัน อย่าให้คนใช้สวนดอกกุหลาบนี้มาหลอกเอาล่ะ!” ฉู่เทียนเหอเงยหน้าเตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนยิ้มเศร้าติ๊งจู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉู่เหมียนหันกลับไปแล้วพิงราวระเบียงไว้ ปรากฏว่าเป็นกู้ว่างเชินที่โทรมาหาฉู่เหมียนลังเลอยู่สักครู่แล้วกดรับสาย เธอยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแล้วก้มหน้าลง น้ำเสียงนั้นเย็นชาและห่างเหิน ”คุณกู้”“ออกมาสิ ฉันอยู่หน้าบ้านเธอ” น้ำเสียงออกคำสั่งของเขานั้นชัดเจนและเข้มงวดฉู่เหมียนนิ่งไปสักพัก หา?เธอรีบหันกลับไปมองที่ประตูบ้าน มองผ่านสวนกุหลาบไปก็เห็นซุปเปอร์คาร์สีเทาเงินจอดอยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกล“มีเรื่องอะไร?” ฉู่เหมียนสงสัยเขามาที่ตระกูลฉู่น้อยมาก ทำไมช่วงนี้ถึงมาที่นี่เสียบ่อย?“ลู่เจีย
Read More
ก่อนหน้า
1
...
5678910
DMCA.com Protection Status