บทที่ 89

ทีแรกเธอไม่อยากจะด่ากู้ว่างเชิน เพราะฉู่เหมียนยังรักกู้ว่างเชินอยู่ หากเธอด่ากู้ว่างเชินฉู่เหมียนคงเสียใจ

แต่เขาดันเสนอหน้ามาให้เธอด่าเอง!

ใบหน้าของกู้ว่างเชินนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาพูดเสียงต่ำ “เสิ่นเหรา!”

เสิ่นเหราไม่ใช่ฉู่เหมียนไม่เคยทนยอมให้ใครมาเหยียบย่ำ เธอถลึงตาใส่กู้ว่างเชินและพูดอย่างไม่แยแส “เรียกอะไรหนักหนา คิดว่าเรียกหมาเหรอ”

กู้ว่างเชินขมวดคิ้วแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา

คนอื่นที่อยู่ในร้านน้ำชาต่างมองมา เมื่อผู้จัดการร้านเห็นกู้ว่างเชิน ก็รีบขอให้คนมาจัดการกับผู้มุงอยู่เพื่อไม่ให้รอบ ๆ มีคนมากเกินไป

ลู่เจียวมองดูสถานการณ์ ก็ไปยืนขวางหน้ากู้ว่างเชิน “พอเถอะ! เสิ่นเหรา ถ้าเธอมีปัญหาอะไรกับฉันก็มาลงที่ฉัน เธอจะด่าอาเชินทำไม?”

“เธอคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ?” เสิ่นเหราจ้องลู่เจียว

ลู่เจียวคิดว่าตัวเองเป็นใคร?

“เธอก็เป็นเมียน้อย คิดจะมาสร้างเรื่องอะไรต่อหน้าเมียหลวงเหรอ?”

ลู่เจียวได้ยินตัวก็สั่นไปหมด เสิ่นเหราด่าว่าเธอเป็นเมียน้อยงั้นเหรอ?

“เสิ่นเหรา เธอพูดแรงเกินไปหรือเปล่า?”

เสิ่นเหราหัวเราะ แรงงั้นเหรอ? เธอสามารถพูดได้แรงกว่านี้อีกนะไม่รู้ลู่เจียวจะอยากฟัง