Share
บทที่ 90
Related chapter
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 91
แม้ว่าจะเรียกฉู่เหมียน แต่กู้ว่างเชินรู้ว่าคำพูดนี้หมายถึงเขาด้วยคำพูดของฉู่เทียนเหอนั้นชัดเจน เพื่อเร่งให้พวกเขาหย่ากันเร็ว ๆ เลิกลากเรื่องนี้ให้ยืดเยื้อสักที“เข้าใจแล้วค่ะพ่อ” ฉู่เหมียนตอบไปนิ่ง ๆฉู่เหมียนส่งสายตาให้กู้ว่างเชิน เพื่อเป็นการบอกว่าพวกเขาควรออกไปคุยกันข้างนอกกู้ว่างเชินเดินตามฉู่เหมียนไป เธอสวมกระโปรงสายเดี่ยวหลวม ๆ สีดำ และผมยาวสลวยที่ตกลงไปบนไหล่ ผิวผิวเธอขาวราวหิมะ และกระดูกไหปลาร้าก็เซ็กซี่มากข้อมือและหลังมือของเธอนั้นถูกพันด้วยผ้าก๊อซสีขาว นึกถึงอาการบาดเจ็บเหล่านั้นแล้ว กู้ว่างเฉินก็ยังรู้สึกปวดใจอยู่“คุณนี่ดื้อจริง ๆ ตามมาถึงในบ้านเลย ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่โกรธ” ฉู่เหมียนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ใช้มือเด็ดดอกกุหลาบแล้วค่อย ๆ หยิบหนามบนก้านออกอย่างระมัดระวังกู้ว่างเชินสังเกตเห็นกุหลาบเต็มสวนตั้งแต่ที่เดินเข้ามาจึงถาม “หานซือหลี่เป็นคนส่งมาให้เหรอ?”ฉู่เหมียนเหลือบมองเขา พลางสูดกลิ่นหอมของดอกกุหลาบเบา ๆ แล้วตอบไปส่ง ๆ “อืม”เขาพูดว่าใช่ งั้นก็ใช่แล้วกันเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของกู้ว่างเชินก็เข้มขึ้นหานซือหลี่นั้นลงมือจีบเธอเต็มที่จริง ๆฉู่เ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 92
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้!” ฉู่เหมียนปฏิเสธหานซือหลี่“ให้ผมไปกับคุณนะ เอาแบบนี้แหละ” หานซือหลี่ไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธ แล้ววางสายไปฉู่เหมียนทำอะไรไม่ถูก เธอวางโทรศัพท์ลง และเพิ่งรู้ตัวว่ายังถูกกู้ว่างเชินจับไว้“คุณกู้ มันจะหยาบคายมากเกินไปนะถ้าคุณยังจับมือฉันไว้แบบนี้” เธอเตือนเขาอย่างเป็นมิตรพวกเขาเป็นอดีตสามีภรรยากัน ทำไมยังต้องมาแตะเนื้อต้องตัวกันอีก?ถ้าเกิดถูกลู่เจียวเห็นเข้า คงร้องไห้และโวยวายแน่“เธอจริงจังกับหานซือหลี่แล้วเหรอ?” น้ำเสียงของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความไม่พอใจ“สนใจแต่ตัวเองเถอะ จะมาสนใจฉันทำไม?” ฉู่เหมียนจับมือกู้ว่างเชินออกด้วยความรังเกียจเราควรทำยังไงดีถ้าอดีตสามีเข้ามาวุ่นวายมากไป? ใครก็ได้บอกหน่อย!“ฉู่เหมียน เขาไม่ใช่คนดีนะ!” กู้ว่างเชินพยายามเตือนเธอฉู่เหมียนหัวเราะ “คนที่เลวที่สุดในโลกฉันก็เคยรักมาแล้ว ฉันต้องกลัวว่าหานซือหลี่จะไม่ใช่คนดีอีกเหรอ?”กู้ว่างเชินอึ้งเขาเป็นคนเลวที่สุดในโลกงั้นเหรอ?“สนใจเรื่องตัวเองเถอะ!” พูดจบ ฉู่เหมียนก็เดินเข้าบ้านเมื่อมองดูฉู่เหมียนที่เดินจากไป ในใจของกู้ว่างเชินนั้นกลับยิ่งรู้สึกโกรธผู้หญิงคนนี้นี่มันจร
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 93
เธอมุ่งความสนใจไปที่คุณย่า คงเป็นเพราะแนวการปฏิบัติทางการแพทย์ของเธอนั้นคล้ายกับย่า เพราะยังไงฉู่เหมียนได้รับอิทธิพลจากคุณย่ามาตั้งแต่เด็กเชียนลี่จวินรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลูกศิษย์ผู้หญิงเหรอ?ตลอดชีวิตนี้เธอไม่เคยรับลูกศิษย์เลย! คนเดียวที่เธออยากสอนก็คือฉู่เหมียน แต่ฉู่เหมียนไม่เชื่อฟัง ไม่อยากเรียนแพทย์กับเธอ!มันน่าโมโหจริง ๆ“เสี่ยวหลิน ฉันไม่เคยรับลูกศิษย์เลยนะลืมไปแล้วเหรอ?” เชียนลี่จวินถามด้วยสีหน้าจริงจังหลินเฮิงชุยนิ่งไป แล้วคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้“งั้น…” หลินเฮิงชุยเงยหน้าขึ้น อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉู่เหมียน“สวัสดีค่ะคุณลุงหลิน” ฉู่เหมียนยิ้ม ในที่สุดก็มีโอกาสเอ่ยทักทายหลินเฮิงชุยมองไปที่ฉู่เหมียน นี่คือฉู่เหมียน…เธอดูมีรูปร่างคล้าย ๆ กับเด็กสาวในวันนี้หรือจะเป็นฉู่เหมียน?แม้ว่าผู้คนข้างนอกจะบอกว่าฉู่เหมียนไร้ฝีมือทางการแพทย์ แต่เขารู้ว่าฉู่เหมียนนั้นไม่ธรรมดา!แต่เสียงของฉู่เหมียนไม่เหมือนกับคนผู้นั้น เสียงของสาวน้อยคนนั้นแหบห้าวกว่าคิดถึงตรงนี้ หลินเฮิงชุยก็หยิบเข็มออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตนแล้วส่งให้คุณหญิงดู แล้วถาม “อาจารย์ คุณรู้ไหมครับว่าเป็น
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 94
“กู้ว่างเชิน คุณมาที่นี่ทำไม?” ฉู่เหมียนมองคนตรงหน้า สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยกู้ว่างเชินใบหน้าเรียบเฉย “คุณไม่ดีใจที่เห็นผมเลยนะ?”ดูจากการแสดงออกของฉู่เหมียน เธอไม่ใช่แค่ไม่ดีใจแต่ยังโมโหอีก เธอผิดหวังเป็นเพราะเขาไม่ใช่หานซือหลี่งั้นเหรอ?ตอนนั้นเองเสียงเซิ่งฉิงก็ดังมาจากในบ้าน “เหมียนเหมียน มีอะไรหรือเปล่า?”“ไม่ค่ะ หานซือหลี่มาแล้ว หนูไปก่อนนะคะ!” ฉู่เหมียนพูด แล้วจับแขนของกู้ว่างเชินมาข้างนอกกู้ว่างเชินขมวดคิ้ว มองใบหน้ารูปไข่แสนสวยของฉู่เหมียนซึ่งไม่แม้แต่จะเปลี่ยนสีเวลาโกหก แล้วถาม “คิดว่าฉันเป็นหานซือหลี่เหรอ?”“ถ้าคุณไม่กลัวพ่อของฉันทุบด้วยไม้กวาด คุณก็พูดเองเลยว่าคุณเป็นใคร!” ฉู่เหมียนถลึงตาใส่กู้ว่างเชิน แล้วมองด้วยสายตารังเกียจกู้ว่างเชิน “…”ฉู่เทียนเหอทำแบบนั้นได้จริง ๆฉู่เหมียนผลักกู้ว่างเชินออกไปที่นอกประตูใหญ่ก่อนที่จะปล่อยมือ “มาทำไมอีก?”“นี่สามวันแล้ว ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผล” เขาขมวดคิ้ว แล้วพูดอย่างใจเย็นเขาจะไม่ยอมให้หานซือหลี่เป็นคนพาฉู่เหมียนไปทำแผลแน่นอนคนในโรงพยาบาลทุกคนรู้ว่าฉู่เหมียนเป็นภรรยาของกู้ว่างเชิน ถ้าหานซือหลี่เป็นคนพาไป คนอ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 95
ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นและเห็นรถของหานซือหลี่ หานซือหลี่นั่งมองพวกเขาอยู่ในรถอย่างเงียบ ๆไม่นาน หานซือหลี่ลงจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขาฉู่เหมียนขยับออกมาสองก้าว เพื่อรักษาระยะห่างจากกู้ว่างเชินการรักษาระยะห่างแบบนี้ทำให้กู้ว่างเชินปวดใจ“เหมียนเหมียน ผมมาสายหรือเปล่า?” หานซือหลี่ถามติดตลก“ไม่เลย” เขาไม่ได้มาสาย แต่เป็นกู้ว่างเชินที่มาถึงก่อน“งั้นผมพาคุณไปตรวจที่โรงพยาบาลดีไหม?” เขาถามอย่างไม่แน่ใจฉู่เหมียนพยักหน้าและพูดอย่างชัดเจน “ได้”พูดจบเธอก็เดินไปกับหานซือหลี่กู้ว่างเชินจับมือของฉู่เหมียนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ใช้แรงมากกว่าที่ผ่านมาใต้ต้นอู๋ถง แสงแดดส่องผ่านลอดกิ่งไม้ ทำให้เกิดเงาทอดกระทบกับทั้งสามคน กู้ว่างเฉินก้มหน้ามองมือที่สั่นเทาของฉู่เหมียน เขากลืนน้ำลาย เสียงของเขาต่ำลงและนิ่ง “แน่ใจนะว่าอยากไปกับเขา?”ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชินเขาเงยมาสบตาเธอพอดี สายตาของเขานั้นยากจะคาดเดา ฉู่เหมียนมองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ไม่ใช่แค่ตอนนี้ที่เธอไม่เข้าใจกู้ว่างเชิน แต่หลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยเข้าใจกู้ว่างเชินเลยจู่ ๆ ฉู่เหมียนก็นึกถึงฤดูร้อนตอนปีสี่ กู้ว่างเชินพาลู่เจี
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 96
ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชินที่เดินอ้อมรถแล้วขึ้นมานั่งในที่นั่งคนขับด้วยสายตางุนงงว่างเปล่าเขากำลังข่มขู่เธอเหรอ?คนที่ต้องกังวลเกี่ยวกับการหย่าไม่ใช่เขาเหรอ? ทำไมถึงเปลี่ยนมาเป็นเธอได้?น่าตลกเสียจริง!หานซือหลี่ยืนอยู่ข้าง ๆ รถ แล้วมองกู้ว่างเชินอย่างงุนงง หลังผ่านไปสักพัก เขาก็กอดอกพิงหน้ารถแล้วยิ้มออกมาอย่างจนปัญญาหมอนั่่นรักหรือไม่รักฉู่เหมียนกันแน่?ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชินที่อยู่ฝั่งคนขับ รู้ดีว่าไม่สามารถใช้วิธีแข็งกร้าวกับกู้ว่างเชินได้ เธอจึงลองพูดดี ๆ ดูเธอยิ้มอย่างสดใสด้วยใบหน้าจริงใจ “คุณกู้ ฉันซาบซึ้งในความมีน้ำใจของคุณ แต่หานซือหลี่เขาก็มาแล้ว ฉันไม่สามารถปล่อยให้เขามาเก้อได้ใช่ไหม? นั่นกระอักกระอ่วนไปหน่อยไหม?”กู้ว่างเชินเงยหน้ามองไปที่ดวงตารูปอัลมอนด์ของฉู่เหมียนเธอดูสวยงามที่สุดยามเธอยิ้ม ดูราวกับสายลมที่ทำให้หัวใจคนสั่นไหว“แล้วเธอคิดว่าปล่อยให้ฉันเก้อได้อย่างนั้นเหรอ?” เขาโน้มตัวไปหาฉู่เหมียน ดวงตาสีเข้มของเขามองไปที่ฉู่เหมียน เสียงต่ำลง “หืม?”ฉู่เหมียน “…” เขาพยายามแข่งกับหานซือหลี่เหรอ?“คุณกู้ คุณไร้เหตุผลมากเกินไปหรือเปล่า? คู่หมั้นของคุณก็สบายใจแล
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 97
หานซือหลี่ยังไม่ไปไหนยิ่งฉู่เหมียนขัดขืน กู้ว่างเชินยิ่งไม่ยอมปล่อยให้เธอลงจากรถ“นั่งดี ๆ” เขาเตือนเสียงเย็น หลังจากนั้นก็เหยียบคันเร่งรถสปอร์ตวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นการท้าทายหานซือหลี่ฉู่เหมียนโมโห ทำได้แค่ส่งข้อความไปขอโทษหานซือหลี่หานซือหลี่ตอบกลับอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไร ผมมาสายเอง”เห็นแบบนี้แล้ว ฉู่เหมียนยิ่งรู้สึกผิดหานซือหลี่นั้นเป็นคนมีความมั่นคงทางอารมณ์ คนแบบนี้แหละเหมาะจะเป็นอีกคู่ชีวิตแต่หัวใจของเธอนั้นกลับยากที่จะรักคนอื่นอีกฉู่เหมียนอดไม่ได้ที่จะมองกู้ว่างเชินเขาขับรถด้วยสีหน้าบูดบึ้ง อาจเป็นเพราะสายตาที่ร้อนแรงของเธอที่มองเขา เขาจึงหันมามองเธอฉู่เหมียนรีบมองออกไปนอกหน้าต่าง ใจของเธอนั้นว้าวุ่น ปลายนิ้วของเธอจับกันแน่นอย่างกระวนกระวายจนแทบจะมัดเป็นปมได้ตอนนี้เหมือนความรู้สึกของเธอที่มีต่อกู้ว่างเชินยิ่งเหมือนจะกลายเป็นปมที่ยากจะแก้ไขรถหยุดตรงหน้าประตูโรงพยาบาลกู้ว่างเชินเปิดประตูให้เธอ ฉู่เหมียนเหลือบมองเขานิดหน่อยแล้วก้าวเท้าไปที่ห้องฉุกเฉินกู้ว่างเชินเดินตามหลังเธอไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมฉู่เหมียนรู้สึกอึดอัด หันไปมองเขาเป็นระยะกู้ว่
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 98
“อาเชิน ฉู่เหมียน?”จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงมาจากด้านหลังฉู่เหมียนและกู้ว่างเชินหันไปมองก็เห็นลู่เจียวสวมเสื้อกาวน์สีขาว ในมือถือแก้วกาแฟอยู่สีหน้าของลู่เจียวแข็งทื่อไปชั่วขณะ เธออดกัดปากไม่ได้ ไม่แปลกใจว่าทำไมเธอถึงติดต่อกู้ว่างเชินไม่ได้เช้านี้เพราะว่าเขามาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนฉู่เหมียนนี่เองเขาทำแบบนี้หมายความว่ายังไง? ทำไมถึงไปไหนมาไหนกับภรรยาเก่าอยู่ล่ะ?“ฉันมารบกวนพวกคุณหรือเปล่า?” ลู่เจียวถามอย่างขมขื่นกู้ว่างเชินรีบอธิบายกับลู่เจียว “ไม่เลย งานเลี้ยงไม่กี่วันก่อนที่ฉุ่เหมียนได้รับบาดเจ็บ ผมแค่เธอมาล้างแผล”ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชิน อดไม่ได้ที่จะด่าเขาในใจว่าคนต่ำช้า อยากจะคว้าไว้ทั้งคู่สินะลู่เจียวฝืนยิ้ม เห็นได้ชัดว่าไม่มีพอใจ แต่ต้องยิ้มไว้ “วันนั้นต้องขอบคุณเหมียนเหมียนที่ช่วยฉัน ไม่งั้น…”“เขาโกหกเธอ” ฉู่เหมียนขัดลู่เจียวกู้ว่างเชินรีบหันไปมองฉู่เหมียนพลางหรี่ตาลง นี่เธอคิดจะทำอะไร?ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้น ยิ้มให้กู้ว่างเชินด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ “ลู่เจียว คุณควรจับตาดูคู่หมั้นของคุณไว้ ตอนเช้าเขาก็ไปหาฉันที่บ้านแต่เช้า ยืนกรานจะพาฉันมาโรงพยาบาลเพื่อล้างแผล ตอนนี้ฉันชักเริ
Latest chapter
