บทที่ 88

เสิ่นเหรานอนอยู่บนเตียง แล้วโทรหาฉู่เหมียน “คุณหนูฉู่ หายไปไหนมาตั้งนาน?”

ทันทีที่พูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออก

เสิ่นเหรามองออกไป ก็เห็นฉู่เหมียนกลับสู่สภาพเดิม

“ดาราของฉัน ฉันมาถอนเข็มให้เธอแล้ว” ฉู่เหมียนเดินไปหา ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอก

“หมวกล่ะ?” เสิ่นเหราถามเธอ

“ฉันชอบก็เลยเก็บไว้เอง เธอไม่ต้องใส่แล้ว ไม่งั้นถ้าออกไปไหนพวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นเธอ!” ฉู่เหมียนหาเหตุผลมาพูดแบบส่ง ๆ

เสิ่นเหราไม่ได้ถามอะไรต่อมากมาย

หลังจากที่ฉู่เหมียนฝังเข็มให้กับเสิ่นเหราแล้ว ร่างกายของเสิ่นเหราก็ผ่อนคลายลง ไม่รู้สึกล้าเลยสักนิด

เมื่อเดินออกไป ฉู่เหมียนได้ยินผู้จัดการพูดที่ล็อบบี้ “แปลกจริง ๆ ทำไมคลิปจากกล้องวงจรปิดช่วงนั้นถึงหายไปได้?”

“คุณหลินขอร้องให้ฉันตามแขกคนหนึ่ง นี่มันกลายเรื่องยุ่งยากไปแล้ว!”

“โอ๊ย ก็ไม่รู้เลยว่าสาวน้อยคนนั้นมาจากไหน! แปลกมากจริง ๆ!”

ฉู่เหมียนก้มหน้าดูโทรศัพท์ แล้วบ่นพึมพำ “ดูสิ พวกเราจะไปกินอะไรดี?”

“เหมียนเหมียน!” มีมือมาแตะแขนเธอ

ฉู่เหมียนหันไปกำลังจะถามเสิ่นเหราว่ามีอะไร ก็เห็นสองคนที่เดินเข้าประตูมา

กู้ว่างเชินกับลู่เจียว

ในมือของกู้ว่างเชินมีของขวัญอยู