Share
บทที่ 87
Related chapter
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 88
เสิ่นเหรานอนอยู่บนเตียง แล้วโทรหาฉู่เหมียน “คุณหนูฉู่ หายไปไหนมาตั้งนาน?”ทันทีที่พูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกเสิ่นเหรามองออกไป ก็เห็นฉู่เหมียนกลับสู่สภาพเดิม“ดาราของฉัน ฉันมาถอนเข็มให้เธอแล้ว” ฉู่เหมียนเดินไปหา ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอก“หมวกล่ะ?” เสิ่นเหราถามเธอ“ฉันชอบก็เลยเก็บไว้เอง เธอไม่ต้องใส่แล้ว ไม่งั้นถ้าออกไปไหนพวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นเธอ!” ฉู่เหมียนหาเหตุผลมาพูดแบบส่ง ๆเสิ่นเหราไม่ได้ถามอะไรต่อมากมายหลังจากที่ฉู่เหมียนฝังเข็มให้กับเสิ่นเหราแล้ว ร่างกายของเสิ่นเหราก็ผ่อนคลายลง ไม่รู้สึกล้าเลยสักนิดเมื่อเดินออกไป ฉู่เหมียนได้ยินผู้จัดการพูดที่ล็อบบี้ “แปลกจริง ๆ ทำไมคลิปจากกล้องวงจรปิดช่วงนั้นถึงหายไปได้?”“คุณหลินขอร้องให้ฉันตามแขกคนหนึ่ง นี่มันกลายเรื่องยุ่งยากไปแล้ว!”“โอ๊ย ก็ไม่รู้เลยว่าสาวน้อยคนนั้นมาจากไหน! แปลกมากจริง ๆ!”ฉู่เหมียนก้มหน้าดูโทรศัพท์ แล้วบ่นพึมพำ “ดูสิ พวกเราจะไปกินอะไรดี?”“เหมียนเหมียน!” มีมือมาแตะแขนเธอฉู่เหมียนหันไปกำลังจะถามเสิ่นเหราว่ามีอะไร ก็เห็นสองคนที่เดินเข้าประตูมากู้ว่างเชินกับลู่เจียวในมือของกู้ว่างเชินมีของขวัญอยู
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 89
ทีแรกเธอไม่อยากจะด่ากู้ว่างเชิน เพราะฉู่เหมียนยังรักกู้ว่างเชินอยู่ หากเธอด่ากู้ว่างเชินฉู่เหมียนคงเสียใจ แต่เขาดันเสนอหน้ามาให้เธอด่าเอง!ใบหน้าของกู้ว่างเชินนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาพูดเสียงต่ำ “เสิ่นเหรา!”เสิ่นเหราไม่ใช่ฉู่เหมียนไม่เคยทนยอมให้ใครมาเหยียบย่ำ เธอถลึงตาใส่กู้ว่างเชินและพูดอย่างไม่แยแส “เรียกอะไรหนักหนา คิดว่าเรียกหมาเหรอ”กู้ว่างเชินขมวดคิ้วแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาคนอื่นที่อยู่ในร้านน้ำชาต่างมองมา เมื่อผู้จัดการร้านเห็นกู้ว่างเชิน ก็รีบขอให้คนมาจัดการกับผู้มุงอยู่เพื่อไม่ให้รอบ ๆ มีคนมากเกินไปลู่เจียวมองดูสถานการณ์ ก็ไปยืนขวางหน้ากู้ว่างเชิน “พอเถอะ! เสิ่นเหรา ถ้าเธอมีปัญหาอะไรกับฉันก็มาลงที่ฉัน เธอจะด่าอาเชินทำไม?”“เธอคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ?” เสิ่นเหราจ้องลู่เจียวลู่เจียวคิดว่าตัวเองเป็นใคร?“เธอก็เป็นเมียน้อย คิดจะมาสร้างเรื่องอะไรต่อหน้าเมียหลวงเหรอ?”ลู่เจียวได้ยินตัวก็สั่นไปหมด เสิ่นเหราด่าว่าเธอเป็นเมียน้อยงั้นเหรอ?“เสิ่นเหรา เธอพูดแรงเกินไปหรือเปล่า?”เสิ่นเหราหัวเราะ แรงงั้นเหรอ? เธอสามารถพูดได้แรงกว่านี้อีกนะไม่รู้ลู่เจียวจะอยากฟัง
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 90
ตอนนี้ตระกูลฉู่เต็มไปด้วยดอกไม้ เสิ่นเหราเกือบซื้อดอกกุหลาบที่มีในเมืองอวิ๋นทั้งหมดให้ฉู่เหมียนฉู่เหมียนยืนอยู่ตรงระเบียงมองดูดอกกุหลาบที่อยู่เต็มสนามหญ้าทั้งด้านหน้าและด้านหลัง และคิดในใจว่ามีเพื่อนซี้ที่ดีขนาดนี้จะมีแฟนไปทำไมกัน?“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ข้างล่าง ฉู่เทียนเหอที่กำลังเลิกงานกลับมารู้สึกงุนงง “ลูกมีหนุ่มคนใหม่มาจีบเหรอ? โอ้โห ทุ่มเทชะมัดเลย?!”“โอ๊ยลูกสาวฉัน อย่าให้คนใช้สวนดอกกุหลาบนี้มาหลอกเอาล่ะ!” ฉู่เทียนเหอเงยหน้าเตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนยิ้มเศร้าติ๊งจู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉู่เหมียนหันกลับไปแล้วพิงราวระเบียงไว้ ปรากฏว่าเป็นกู้ว่างเชินที่โทรมาหาฉู่เหมียนลังเลอยู่สักครู่แล้วกดรับสาย เธอยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแล้วก้มหน้าลง น้ำเสียงนั้นเย็นชาและห่างเหิน ”คุณกู้”“ออกมาสิ ฉันอยู่หน้าบ้านเธอ” น้ำเสียงออกคำสั่งของเขานั้นชัดเจนและเข้มงวดฉู่เหมียนนิ่งไปสักพัก หา?เธอรีบหันกลับไปมองที่ประตูบ้าน มองผ่านสวนกุหลาบไปก็เห็นซุปเปอร์คาร์สีเทาเงินจอดอยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกล“มีเรื่องอะไร?” ฉู่เหมียนสงสัยเขามาที่ตระกูลฉู่น้อยมาก ทำไมช่วงนี้ถึงมาที่นี่เสียบ่อย?“ลู่เจีย
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 91
แม้ว่าจะเรียกฉู่เหมียน แต่กู้ว่างเชินรู้ว่าคำพูดนี้หมายถึงเขาด้วยคำพูดของฉู่เทียนเหอนั้นชัดเจน เพื่อเร่งให้พวกเขาหย่ากันเร็ว ๆ เลิกลากเรื่องนี้ให้ยืดเยื้อสักที“เข้าใจแล้วค่ะพ่อ” ฉู่เหมียนตอบไปนิ่ง ๆฉู่เหมียนส่งสายตาให้กู้ว่างเชิน เพื่อเป็นการบอกว่าพวกเขาควรออกไปคุยกันข้างนอกกู้ว่างเชินเดินตามฉู่เหมียนไป เธอสวมกระโปรงสายเดี่ยวหลวม ๆ สีดำ และผมยาวสลวยที่ตกลงไปบนไหล่ ผิวผิวเธอขาวราวหิมะ และกระดูกไหปลาร้าก็เซ็กซี่มากข้อมือและหลังมือของเธอนั้นถูกพันด้วยผ้าก๊อซสีขาว นึกถึงอาการบาดเจ็บเหล่านั้นแล้ว กู้ว่างเฉินก็ยังรู้สึกปวดใจอยู่“คุณนี่ดื้อจริง ๆ ตามมาถึงในบ้านเลย ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่โกรธ” ฉู่เหมียนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ใช้มือเด็ดดอกกุหลาบแล้วค่อย ๆ หยิบหนามบนก้านออกอย่างระมัดระวังกู้ว่างเชินสังเกตเห็นกุหลาบเต็มสวนตั้งแต่ที่เดินเข้ามาจึงถาม “หานซือหลี่เป็นคนส่งมาให้เหรอ?”ฉู่เหมียนเหลือบมองเขา พลางสูดกลิ่นหอมของดอกกุหลาบเบา ๆ แล้วตอบไปส่ง ๆ “อืม”เขาพูดว่าใช่ งั้นก็ใช่แล้วกันเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของกู้ว่างเชินก็เข้มขึ้นหานซือหลี่นั้นลงมือจีบเธอเต็มที่จริง ๆฉู่เ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 92
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้!” ฉู่เหมียนปฏิเสธหานซือหลี่“ให้ผมไปกับคุณนะ เอาแบบนี้แหละ” หานซือหลี่ไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธ แล้ววางสายไปฉู่เหมียนทำอะไรไม่ถูก เธอวางโทรศัพท์ลง และเพิ่งรู้ตัวว่ายังถูกกู้ว่างเชินจับไว้“คุณกู้ มันจะหยาบคายมากเกินไปนะถ้าคุณยังจับมือฉันไว้แบบนี้” เธอเตือนเขาอย่างเป็นมิตรพวกเขาเป็นอดีตสามีภรรยากัน ทำไมยังต้องมาแตะเนื้อต้องตัวกันอีก?ถ้าเกิดถูกลู่เจียวเห็นเข้า คงร้องไห้และโวยวายแน่“เธอจริงจังกับหานซือหลี่แล้วเหรอ?” น้ำเสียงของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความไม่พอใจ“สนใจแต่ตัวเองเถอะ จะมาสนใจฉันทำไม?” ฉู่เหมียนจับมือกู้ว่างเชินออกด้วยความรังเกียจเราควรทำยังไงดีถ้าอดีตสามีเข้ามาวุ่นวายมากไป? ใครก็ได้บอกหน่อย!“ฉู่เหมียน เขาไม่ใช่คนดีนะ!” กู้ว่างเชินพยายามเตือนเธอฉู่เหมียนหัวเราะ “คนที่เลวที่สุดในโลกฉันก็เคยรักมาแล้ว ฉันต้องกลัวว่าหานซือหลี่จะไม่ใช่คนดีอีกเหรอ?”กู้ว่างเชินอึ้งเขาเป็นคนเลวที่สุดในโลกงั้นเหรอ?“สนใจเรื่องตัวเองเถอะ!” พูดจบ ฉู่เหมียนก็เดินเข้าบ้านเมื่อมองดูฉู่เหมียนที่เดินจากไป ในใจของกู้ว่างเชินนั้นกลับยิ่งรู้สึกโกรธผู้หญิงคนนี้นี่มันจร
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 93
เธอมุ่งความสนใจไปที่คุณย่า คงเป็นเพราะแนวการปฏิบัติทางการแพทย์ของเธอนั้นคล้ายกับย่า เพราะยังไงฉู่เหมียนได้รับอิทธิพลจากคุณย่ามาตั้งแต่เด็กเชียนลี่จวินรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลูกศิษย์ผู้หญิงเหรอ?ตลอดชีวิตนี้เธอไม่เคยรับลูกศิษย์เลย! คนเดียวที่เธออยากสอนก็คือฉู่เหมียน แต่ฉู่เหมียนไม่เชื่อฟัง ไม่อยากเรียนแพทย์กับเธอ!มันน่าโมโหจริง ๆ“เสี่ยวหลิน ฉันไม่เคยรับลูกศิษย์เลยนะลืมไปแล้วเหรอ?” เชียนลี่จวินถามด้วยสีหน้าจริงจังหลินเฮิงชุยนิ่งไป แล้วคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้“งั้น…” หลินเฮิงชุยเงยหน้าขึ้น อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉู่เหมียน“สวัสดีค่ะคุณลุงหลิน” ฉู่เหมียนยิ้ม ในที่สุดก็มีโอกาสเอ่ยทักทายหลินเฮิงชุยมองไปที่ฉู่เหมียน นี่คือฉู่เหมียน…เธอดูมีรูปร่างคล้าย ๆ กับเด็กสาวในวันนี้หรือจะเป็นฉู่เหมียน?แม้ว่าผู้คนข้างนอกจะบอกว่าฉู่เหมียนไร้ฝีมือทางการแพทย์ แต่เขารู้ว่าฉู่เหมียนนั้นไม่ธรรมดา!แต่เสียงของฉู่เหมียนไม่เหมือนกับคนผู้นั้น เสียงของสาวน้อยคนนั้นแหบห้าวกว่าคิดถึงตรงนี้ หลินเฮิงชุยก็หยิบเข็มออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตนแล้วส่งให้คุณหญิงดู แล้วถาม “อาจารย์ คุณรู้ไหมครับว่าเป็น
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 94
“กู้ว่างเชิน คุณมาที่นี่ทำไม?” ฉู่เหมียนมองคนตรงหน้า สายตาเต็มไปด้วยความสงสัยกู้ว่างเชินใบหน้าเรียบเฉย “คุณไม่ดีใจที่เห็นผมเลยนะ?”ดูจากการแสดงออกของฉู่เหมียน เธอไม่ใช่แค่ไม่ดีใจแต่ยังโมโหอีก เธอผิดหวังเป็นเพราะเขาไม่ใช่หานซือหลี่งั้นเหรอ?ตอนนั้นเองเสียงเซิ่งฉิงก็ดังมาจากในบ้าน “เหมียนเหมียน มีอะไรหรือเปล่า?”“ไม่ค่ะ หานซือหลี่มาแล้ว หนูไปก่อนนะคะ!” ฉู่เหมียนพูด แล้วจับแขนของกู้ว่างเชินมาข้างนอกกู้ว่างเชินขมวดคิ้ว มองใบหน้ารูปไข่แสนสวยของฉู่เหมียนซึ่งไม่แม้แต่จะเปลี่ยนสีเวลาโกหก แล้วถาม “คิดว่าฉันเป็นหานซือหลี่เหรอ?”“ถ้าคุณไม่กลัวพ่อของฉันทุบด้วยไม้กวาด คุณก็พูดเองเลยว่าคุณเป็นใคร!” ฉู่เหมียนถลึงตาใส่กู้ว่างเชิน แล้วมองด้วยสายตารังเกียจกู้ว่างเชิน “…”ฉู่เทียนเหอทำแบบนั้นได้จริง ๆฉู่เหมียนผลักกู้ว่างเชินออกไปที่นอกประตูใหญ่ก่อนที่จะปล่อยมือ “มาทำไมอีก?”“นี่สามวันแล้ว ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผล” เขาขมวดคิ้ว แล้วพูดอย่างใจเย็นเขาจะไม่ยอมให้หานซือหลี่เป็นคนพาฉู่เหมียนไปทำแผลแน่นอนคนในโรงพยาบาลทุกคนรู้ว่าฉู่เหมียนเป็นภรรยาของกู้ว่างเชิน ถ้าหานซือหลี่เป็นคนพาไป คนอ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 95
ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นและเห็นรถของหานซือหลี่ หานซือหลี่นั่งมองพวกเขาอยู่ในรถอย่างเงียบ ๆไม่นาน หานซือหลี่ลงจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขาฉู่เหมียนขยับออกมาสองก้าว เพื่อรักษาระยะห่างจากกู้ว่างเชินการรักษาระยะห่างแบบนี้ทำให้กู้ว่างเชินปวดใจ“เหมียนเหมียน ผมมาสายหรือเปล่า?” หานซือหลี่ถามติดตลก“ไม่เลย” เขาไม่ได้มาสาย แต่เป็นกู้ว่างเชินที่มาถึงก่อน“งั้นผมพาคุณไปตรวจที่โรงพยาบาลดีไหม?” เขาถามอย่างไม่แน่ใจฉู่เหมียนพยักหน้าและพูดอย่างชัดเจน “ได้”พูดจบเธอก็เดินไปกับหานซือหลี่กู้ว่างเชินจับมือของฉู่เหมียนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ใช้แรงมากกว่าที่ผ่านมาใต้ต้นอู๋ถง แสงแดดส่องผ่านลอดกิ่งไม้ ทำให้เกิดเงาทอดกระทบกับทั้งสามคน กู้ว่างเฉินก้มหน้ามองมือที่สั่นเทาของฉู่เหมียน เขากลืนน้ำลาย เสียงของเขาต่ำลงและนิ่ง “แน่ใจนะว่าอยากไปกับเขา?”ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชินเขาเงยมาสบตาเธอพอดี สายตาของเขานั้นยากจะคาดเดา ฉู่เหมียนมองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ไม่ใช่แค่ตอนนี้ที่เธอไม่เข้าใจกู้ว่างเชิน แต่หลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยเข้าใจกู้ว่างเชินเลยจู่ ๆ ฉู่เหมียนก็นึกถึงฤดูร้อนตอนปีสี่ กู้ว่างเชินพาลู่เจี
Latest chapter
