All Chapters of สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: Chapter 91 - Chapter 100

แม้ว่าจะเรียกฉู่เหมียน แต่กู้ว่างเชินรู้ว่าคำพูดนี้หมายถึงเขาด้วยคำพูดของฉู่เทียนเหอนั้นชัดเจน เพื่อเร่งให้พวกเขาหย่ากันเร็ว ๆ เลิกลากเรื่องนี้ให้ยืดเยื้อสักที“เข้าใจแล้วค่ะพ่อ” ฉู่เหมียนตอบไปนิ่ง ๆฉู่เหมียนส่งสายตาให้กู้ว่างเชิน เพื่อเป็นการบอกว่าพวกเขาควรออกไปคุยกันข้างนอกกู้ว่างเชินเดินตามฉู่เหมียนไป เธอสวมกระโปรงสายเดี่ยวหลวม ๆ สีดำ และผมยาวสลวยที่ตกลงไปบนไหล่ ผิวผิวเธอขาวราวหิมะ และกระดูกไหปลาร้าก็เซ็กซี่มากข้อมือและหลังมือของเธอนั้นถูกพันด้วยผ้าก๊อซสีขาว นึกถึงอาการบาดเจ็บเหล่านั้นแล้ว กู้ว่างเฉินก็ยังรู้สึกปวดใจอยู่“คุณนี่ดื้อจริง ๆ ตามมาถึงในบ้านเลย ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่โกรธ” ฉู่เหมียนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ใช้มือเด็ดดอกกุหลาบแล้วค่อย ๆ หยิบหนามบนก้านออกอย่างระมัดระวังกู้ว่างเชินสังเกตเห็นกุหลาบเต็มสวนตั้งแต่ที่เดินเข้ามาจึงถาม “หานซือหลี่เป็นคนส่งมาให้เหรอ?”ฉู่เหมียนเหลือบมองเขา พลางสูดกลิ่นหอมของดอกกุหลาบเบา ๆ แล้วตอบไปส่ง ๆ “อืม”เขาพูดว่าใช่ งั้นก็ใช่แล้วกันเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของกู้ว่างเชินก็เข้มขึ้นหานซือหลี่นั้นลงมือจีบเธอเต็มที่จริง ๆฉู่เ

เธอมุ่งความสนใจไปที่คุณย่า คงเป็นเพราะแนวการปฏิบัติทางการแพทย์ของเธอนั้นคล้ายกับย่า เพราะยังไงฉู่เหมียนได้รับอิทธิพลจากคุณย่ามาตั้งแต่เด็กเชียนลี่จวินรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลูกศิษย์ผู้หญิงเหรอ?ตลอดชีวิตนี้เธอไม่เคยรับลูกศิษย์เลย! คนเดียวที่เธออยากสอนก็คือฉู่เหมียน แต่ฉู่เหมียนไม่เชื่อฟัง ไม่อยากเรียนแพทย์กับเธอ!มันน่าโมโหจริง ๆ“เสี่ยวหลิน ฉันไม่เคยรับลูกศิษย์เลยนะลืมไปแล้วเหรอ?” เชียนลี่จวินถามด้วยสีหน้าจริงจังหลินเฮิงชุยนิ่งไป แล้วคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้“งั้น…” หลินเฮิงชุยเงยหน้าขึ้น อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉู่เหมียน“สวัสดีค่ะคุณลุงหลิน” ฉู่เหมียนยิ้ม ในที่สุดก็มีโอกาสเอ่ยทักทายหลินเฮิงชุยมองไปที่ฉู่เหมียน นี่คือฉู่เหมียน…เธอดูมีรูปร่างคล้าย ๆ กับเด็กสาวในวันนี้หรือจะเป็นฉู่เหมียน?แม้ว่าผู้คนข้างนอกจะบอกว่าฉู่เหมียนไร้ฝีมือทางการแพทย์ แต่เขารู้ว่าฉู่เหมียนนั้นไม่ธรรมดา!แต่เสียงของฉู่เหมียนไม่เหมือนกับคนผู้นั้น เสียงของสาวน้อยคนนั้นแหบห้าวกว่าคิดถึงตรงนี้ หลินเฮิงชุยก็หยิบเข็มออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตนแล้วส่งให้คุณหญิงดู แล้วถาม “อาจารย์ คุณรู้ไหมครับว่าเป็น

ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้นและเห็นรถของหานซือหลี่ หานซือหลี่นั่งมองพวกเขาอยู่ในรถอย่างเงียบ ๆไม่นาน หานซือหลี่ลงจากรถ แล้วเดินมาหาพวกเขาฉู่เหมียนขยับออกมาสองก้าว เพื่อรักษาระยะห่างจากกู้ว่างเชินการรักษาระยะห่างแบบนี้ทำให้กู้ว่างเชินปวดใจ“เหมียนเหมียน ผมมาสายหรือเปล่า?” หานซือหลี่ถามติดตลก“ไม่เลย” เขาไม่ได้มาสาย แต่เป็นกู้ว่างเชินที่มาถึงก่อน“งั้นผมพาคุณไปตรวจที่โรงพยาบาลดีไหม?” เขาถามอย่างไม่แน่ใจฉู่เหมียนพยักหน้าและพูดอย่างชัดเจน “ได้”พูดจบเธอก็เดินไปกับหานซือหลี่กู้ว่างเชินจับมือของฉู่เหมียนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ใช้แรงมากกว่าที่ผ่านมาใต้ต้นอู๋ถง แสงแดดส่องผ่านลอดกิ่งไม้ ทำให้เกิดเงาทอดกระทบกับทั้งสามคน กู้ว่างเฉินก้มหน้ามองมือที่สั่นเทาของฉู่เหมียน เขากลืนน้ำลาย เสียงของเขาต่ำลงและนิ่ง “แน่ใจนะว่าอยากไปกับเขา?”ฉู่เหมียนมองกู้ว่างเชินเขาเงยมาสบตาเธอพอดี สายตาของเขานั้นยากจะคาดเดา ฉู่เหมียนมองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ไม่ใช่แค่ตอนนี้ที่เธอไม่เข้าใจกู้ว่างเชิน แต่หลายปีที่ผ่านมาเธอไม่เคยเข้าใจกู้ว่างเชินเลยจู่ ๆ ฉู่เหมียนก็นึกถึงฤดูร้อนตอนปีสี่ กู้ว่างเชินพาลู่เจี

หานซือหลี่ยังไม่ไปไหนยิ่งฉู่เหมียนขัดขืน กู้ว่างเชินยิ่งไม่ยอมปล่อยให้เธอลงจากรถ“นั่งดี ๆ” เขาเตือนเสียงเย็น หลังจากนั้นก็เหยียบคันเร่งรถสปอร์ตวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นการท้าทายหานซือหลี่ฉู่เหมียนโมโห ทำได้แค่ส่งข้อความไปขอโทษหานซือหลี่หานซือหลี่ตอบกลับอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไร ผมมาสายเอง”เห็นแบบนี้แล้ว ฉู่เหมียนยิ่งรู้สึกผิดหานซือหลี่นั้นเป็นคนมีความมั่นคงทางอารมณ์ คนแบบนี้แหละเหมาะจะเป็นอีกคู่ชีวิตแต่หัวใจของเธอนั้นกลับยากที่จะรักคนอื่นอีกฉู่เหมียนอดไม่ได้ที่จะมองกู้ว่างเชินเขาขับรถด้วยสีหน้าบูดบึ้ง อาจเป็นเพราะสายตาที่ร้อนแรงของเธอที่มองเขา เขาจึงหันมามองเธอฉู่เหมียนรีบมองออกไปนอกหน้าต่าง ใจของเธอนั้นว้าวุ่น ปลายนิ้วของเธอจับกันแน่นอย่างกระวนกระวายจนแทบจะมัดเป็นปมได้ตอนนี้เหมือนความรู้สึกของเธอที่มีต่อกู้ว่างเชินยิ่งเหมือนจะกลายเป็นปมที่ยากจะแก้ไขรถหยุดตรงหน้าประตูโรงพยาบาลกู้ว่างเชินเปิดประตูให้เธอ ฉู่เหมียนเหลือบมองเขานิดหน่อยแล้วก้าวเท้าไปที่ห้องฉุกเฉินกู้ว่างเชินเดินตามหลังเธอไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึมฉู่เหมียนรู้สึกอึดอัด หันไปมองเขาเป็นระยะกู้ว่

ทุกคนสวมเสื้อกาวน์สีขาว พวกเขาดูกระฉับกระเฉง ผู้นำกลุ่มเป็นผู้หญิงอายุสามสิบกว่าปี เธอคือหัวหน้าแผนกศัลยกรรมหัวใจของโรงพยาบาลซึ่งมาร่วมทีมเมื่อปีที่แล้ว เธอมีนิสัยเย็นชาและมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจนถูกขนาดนามว่า “สตรีปีศาจ”... ชูหลานนี่คืออาจารย์ที่ฉู่เหมียนต้องติดตามชูหลานกำลังเปิดดูแฟ้มคนไข้ เมื่อหันมาเห็นฉู่เหมียน ฉู่เหมียนพยักหน้าทักทาย “คุณหมอชู”ชูหลานตอบรับสั้น ๆ แล้วถามว่า “มาใหม่ใช่ไหม? ไปรอฉันที่ห้องทำงาน”พูดจบเธอก็เดินต่อไป โดยไม่หันกลับมามองกลุ่มคนนั้นก็เดินไป ฉู่เหมียนยืนอยู่ด้านข้างเงียบ ๆ มองดูทุกคนเดินไปหมอฝึกหัดสองสามคนที่อยู่ด้านหลังมองไปที่ฉู่เหมียน แล้วพูดเสียงเบา ”นี่ไม่ใช่คุณหนูใหญ่ตระกูลฉู่เหรอ?”“ตระกูลฉู่มีชื่อเสียงด้านการแพทย์ มีแค่ฉู่เหมียนเท่านั้นที่ไม่ได้เรื่อง ใช่เธอจริงเหรอ?”“ใช่ ๆ คือเธอนั่นแหละ ได้ยินว่าเธอไม่รู้อะไรสักอย่าง…ได้เข้าโรงเรียนแพทย์เพราะใช้เส้นสาย ตอนนี้ก็มาที่แผนกศัลยกรรมหัวใจด้วยวิธีเดียวกันล่ะมั้ง?”“โอ๊ย มีเส้นสายนี่มันดีจริง ๆ! พวกเราเหนื่อยมาหลายปีกว่าจะเข้ามาในโรงพยาบาลนี้ได้ แต่เธอมีเส้นสายก็เข้ามาได้ง่าย ๆ!”