บททั้งหมดของ สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ: บทที่ 61 - บทที่ 70

“พวกสมุนไพรที่มีค่ามากอาจจะคล้ายกัน พวกคุณบอกว่ามันเหมือนกับโสม แต่มันไม่เหมือนซะทีเดียวนะ!”“คุณดูตรงราก มันต่างจากโสมมากนะ ของอันนี้รากหนากว่า!”“บัวหิมะไม่ใช่บัวเหรอ? ฉันนึกว่าบัวหิมะพันปีเป็นบัวประเภทหนึ่ง…”ทุกคนแสดงความคิดเห็นกับสิ่งที่คล้ายโสมไม่หยุดฉู่เหมียนเม้มปาก มือหนึ่งข้างจับคางจากนั้นก็เลื่อนไปปิดครึ่งใบหน้า เธอพยายามห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมานี่ใช่บัวหิมะพันปีที่ไหน? นี่ก็แค่โสมที่ถูกดัดแปลงมาไม่ใช่เหรอไง?แค่ทาสีโสมแล้วทำให้รากหนาขึ้น ทำให้มันดูแปลกตาไปลู่เจียวพูดโอ้อวดว่าตนเองนั้นได้บัวหิมะพันปีมา ที่แท้ก็ทำของปลอมขึ้นมาเท่านั้น!ในงานเลี้ยงวันเกิดใหญ่โตขนาดนี้ แถมยังเป็นงานของคุณย่ากู้ที่เป็นคนห่วงหน้าตาชื่อเสียงมาก ลู่เจียวกล้าทำแบบนี้ได้ยังไงกัน? หากมีคนเปิดเผยว่ามันเป็นของปลอม นอกจากจะทำให้ตระกูลลู่ขายหน้าแล้ว ยังกระทบชื่อเสียงคุณหญิงกู้อีกมอบของปลอมให้ คุณหญิงกู้จะไม่โมโหได้ยังไง?“ตระกูลลู่นี่สุดยอดจริง ๆ พวกเราหาบัวหิมะพันปีอย่างบ้าคลั่ง แต่กลับเอาชนะตระกูลลู่ไม่ได้!”“ใช่ ฉันจ่ายไปตั้งเป็นพันล้าน แต่ก็ไม่ได้มาครอง ตระกูลลู่มีเส้นสายใหญ่โตแน่น

คำพูดของฉู่เหมียน ทำให้ทุกคนต่างฮือฮาอย่างไม่พอใจ!“พูดบ้าอะไรกัน? บัวหิมะพันปีที่เป็นของขวัญของตระลู่แถมคุณหญิงกู้ก็ชื่นชมมัน! ทำไมถึงเป็นของปลอมได้?”“นั่นสิ! ทุกคนไม่เคยเห็นบัวหิมะพันปีมาก่อน คุณมีสิทธิ์อะไรมาพูดว่ามันเป็นของปลอม?!”“ตอนนี้ข้างนอกก็พูดกันว่าคุณเตรียมจะหย่ากับกู้ว่างเชิน! คงไม่ใช่ว่าวันนี้ตั้งใจมาก่อกวนใช่ไหม?”“ฉันก็ว่าอย่างนั้น คำอวยพรนั้นเป็นของปลอม ความแค้นนั้นก็มีอยู่จริง!”การตั้งคำถามและคำดูถูกของทุกคนทำให้ฉู่เหมียนกำหมัดแน่นหลินไห่เม่ยขมวดคิ้วแน่น จริง ๆ เธอไม่อยากให้งานเลี้ยงนี้เกิดข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย!วันนี้คนที่มานั้นล้วนมีชื่อเสียง แล้วตอนนี้ยังถ่ายทอดสดอยู่!ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าจะกลายเป็นเรื่องตลกให้ชาวบ้านหัวเราะเยาะหรอกเหรอ? แต่สิ่งที่คุณหญิงกู้ไม่รู้คือตอนนี้ในอินเทอร์เน็ตนั้นฮือฮาขึ้นมาอีกครั้ง“ลู่เจียวมอบของปลอมให้เหรอ?!”“นั่นคงไม่ใช่โสมปลอมหรอกใช่ไหม?!”“ตกลงบัวหิมะพันปีที่ตระกูลลู่มอบให้เป็นของจริงหรือของปลอมกันแน่?”ฉู่เหมียนมองไปที่หลินไห่เม่ย ในใจก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเธอจะหย่ากับกู้ว่างเชินจริง ๆ แต่ไม่ได้จะปลุกปั

แม้ลู่เจียวจะรู้สึกกังวล แต่เธอก็ยังคงรักษาท่าทางสงบนิ่งและพูดว่า “เอาสิ อยากตรวจสอบก็เอาเลย!”“ฉันซื้อบัวหิมะพันปีมาในราคาหมื่นล้านบาท คิดว่าฉันจะไม่รู้เหรอว่ามันเป็นของจริงหรือของปลอม นอกจากนี้? อีกอย่างฉันจะกล้าให้บัวหิมะพันปีของปลอมแก่คุณหญิงได้ยังไง?” ลู่เจียวโยนกระเป๋าและดึงเก้าอี้มานั่งลงทำท่าราวกับว่าไม่สนใจว่าโม่อี้จะตรวจสอบมันละเอียดแค่ไหน“คุณฉู่ ถ้าวันนี้คุณใส่ความฉัน ถึงคุณจะคุกเข่าขอโทษฉันก็ไม่มีทางให้อภัยแน่!” ลู่เจียวแค่นเสียงเย็นคิดว่าเธอไม่โมโหเหรอ?ทำไมฉู่เหมียนถึงบอกว่าของที่เธอมีมันเป็นของปลอม!“แล้วถ้าฉันไม่ได้กล่าวหาคุณล่ะ?” ฉู่เหมียนเอียงหัวลู่เจียวยิ้มเยาะ เธอชี้ไปที่รองเท้าส้นสูงของฉู่เหมียน พลางกัดฟันพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะคุกเข่าเช็ดรองเท้าให้คุณเองเลย!”ทุกคนในกลุ่มผู้ชมต่างเขย่งเท้าชูคอมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับฉากอันน่าขำเรื่องเกี่ยวกับ ‘บัวหิมะพันปีของจริงและของปลอม’ นี่ตระกูลฉู่ด้อยกว่าตระกูลลู่มากเสียขนาดนั้น แล้วตระกูลฉู่จะคว้าบัวหิมะพันปีของจริงมาได้ยังไง?ตระกูลลู่ป่าวประกาศไปแล้วว่าพวกเขาจะมอบบัวหิมะพันปีให้แก่คุณหญิง ถ้าน

หลินไห่เม่ยที่ได้ยินดังนั้นก็มองไปที่ลู่เจียวมอบบัวหิมะพันปีปลอมให้เธอแบบนี้นี่คิดจะดูถูกกันเหรอ?ใบหน้าของลู่เจียวซีดเผือด เธอรีบส่ายหัวแล้วพูดกับหลินไห่เม่ยว่า “คุณย่าคะ อย่าไปฟังที่เขาโกหกนะคะ ตระกูลลู่ภักดีต่อตระกูลกู้ และหนูก็เคารพท่านมาก! หนูไม่มีทางดูถูกท่านแน่ ๆ ค่ะ!”เธออยากเข้าตระกูลกู้จะตาย เธอจะไปดูถูกตระกูลกู้ได้ยังไง?ลู่เจียวกัดริมฝีปากล่างพลางชี้ไปที่เครื่องทดสอบในมือของฉู่เหมียนแล้วพูดว่า “ของฉันคือบัวหิมะพันปีของจริง ไม่มีทางเป็นของปลอม! ต้องมีบางอย่างผิดปกติกับเครื่องทดสอบที่ ฉู่เหมียนนำมาแน่นอน!”ใช่! เครื่องทดสอบต้องมีปัญหาแน่ ๆ เธอไม่ได้บัวหิมะพันปีของจริงมา แต่นางคนไร้ค่าอย่างฉู่เหมียนกลับได้มันไปอย่างนั้นน่ะเหรอ?!เมื่อคิดได้ดังนั้น ลู่เจียวก็รีบหันไปหาฉู่เหมียนอย่างรวดเร็วและตะโกนว่า “เธอทำบางอย่างกับเครื่องทดสอบสินะ!”เธอไม่เชื่อว่าฉู่เหมียนจะหาบัวหิมะพันปีมาได้จริง ๆ !หลายวันมานี้เธอบอกฉู่เหมียนต่อหน้าอยู่เสมอว่าเธอได้บัวหิมะพันปีมาแล้ว แต่ตอนนี้บัวหิมะพันปีกลับอยู่ในมือของฉู่เหมียน!ฉู่เหมียนได้บัวหิมะพันปีมาตั้งนานแล้วเหรอ? แสดงว่าหลายวันนี้เธอ

ฉู่เหมียนเลิกคิ้ว เธอเข้ามาหาโจวซิ่วหยาและจงใจแสร้งทำตัวใสซื่อ เธอพูดอย่างอ่อนโยนและมีจริต “แม่คะ ช่างมันเถอะค่ะ หนูก็แค่พูดเล่น ๆ เท่านั้นเอง! คุณลู่อาจจะถูกหลอกจริง ๆ ก็ได้นะคะ!”“ช่างมัน? จะช่างมันได้ยังไง! ไม่ได้! กล้าเดิมพันก็ต้องกล้ายอมรับความพ่ายแพ้!” โจวซิ่วหยาไม่พอใจพวกเขาจะปล่อยให้ฉู่เหมียนถูกรังแกในงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลกู้ได้อย่างไร?อีกอย่างนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่ก็อ่อยกู้ว่างเชินทุกวัน จนทำให้ครอบครัวของกู้ว่างเชินต้องแตกแยก เธอต้องสั่งสอนลู่เจียวให้ได้!เมื่อเห็นโจวซิ่วหยาค้านหัวชนฝา ฉู่เหมียนก็มองไปที่ลู่เจียวอย่างทำอะไรไม่ได้เหมือนกันกำลังพูดว่า ‘ฉันพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว’เป็นครั้งแรกที่ฉู่เหมียนรู้สึกว่าการรับบทคนใสซื่อกลายเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีขนาดนี้!ลู่เจียวกลืนน้ำลายพลางจับกระโปรงของตัวเองแน่นด้วยมือทั้งสองข้างการคุกเข่าเช็ดรองเท้าให้ฉู่เหมียนจะต่างอะไรกับการเปลื้องผ้าให้คนอื่นดูล่ะ?!ปากบอกว่ากล้าเดิมพันก็ต้องกล้ายอมรับความพ่ายแพ้ แต่นี่มันจงใจทำให้เธอขายหน้าชัด ๆ !ฉู่เหมียนนางคนชั่ว นางคนสารเลว!!เธอไม่ควรขอร้องโอกาสให้ตัวเอง ไม่เช่นนั้นเ