Share
บทที่ 69
Related chapter
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 70
ฉู่เหมียนเลิกคิ้ว เธอเข้ามาหาโจวซิ่วหยาและจงใจแสร้งทำตัวใสซื่อ เธอพูดอย่างอ่อนโยนและมีจริต “แม่คะ ช่างมันเถอะค่ะ หนูก็แค่พูดเล่น ๆ เท่านั้นเอง! คุณลู่อาจจะถูกหลอกจริง ๆ ก็ได้นะคะ!”“ช่างมัน? จะช่างมันได้ยังไง! ไม่ได้! กล้าเดิมพันก็ต้องกล้ายอมรับความพ่ายแพ้!” โจวซิ่วหยาไม่พอใจพวกเขาจะปล่อยให้ฉู่เหมียนถูกรังแกในงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลกู้ได้อย่างไร?อีกอย่างนางจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นี่ก็อ่อยกู้ว่างเชินทุกวัน จนทำให้ครอบครัวของกู้ว่างเชินต้องแตกแยก เธอต้องสั่งสอนลู่เจียวให้ได้!เมื่อเห็นโจวซิ่วหยาค้านหัวชนฝา ฉู่เหมียนก็มองไปที่ลู่เจียวอย่างทำอะไรไม่ได้เหมือนกันกำลังพูดว่า ‘ฉันพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว’เป็นครั้งแรกที่ฉู่เหมียนรู้สึกว่าการรับบทคนใสซื่อกลายเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีขนาดนี้!ลู่เจียวกลืนน้ำลายพลางจับกระโปรงของตัวเองแน่นด้วยมือทั้งสองข้างการคุกเข่าเช็ดรองเท้าให้ฉู่เหมียนจะต่างอะไรกับการเปลื้องผ้าให้คนอื่นดูล่ะ?!ปากบอกว่ากล้าเดิมพันก็ต้องกล้ายอมรับความพ่ายแพ้ แต่นี่มันจงใจทำให้เธอขายหน้าชัด ๆ !ฉู่เหมียนนางคนชั่ว นางคนสารเลว!!เธอไม่ควรขอร้องโอกาสให้ตัวเอง ไม่เช่นนั้นเ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 71
โจวซิ่วหยาเดินไปยืนบังฉู่เหมียนและเอ่ยตำหนิ “กู้ว่างเชิน แกจะมาทำตัวบ้าบออะไรที่นี่? แกรู้เรื่องทุกอย่างแล้วเหรอถึงได้มาด่าคนอื่นเขาแบบนี้?”“ไม่รู้หรอกครับมันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉู่เหมียนก็ผิดที่สั่งให้ลู่เจียวคุกเข่าต่อหน้าคนตั้งมากมาย!” กู้ว่างเชิน กดเสียงต่ำและโกรธอย่างสุดขีดฉู่เหมียนมองเข้าไปในดวงตาของกู้ว่างเชิน และเห็นความเกลียดชังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในดวงตาคู่นั้นเขาเกลียดเธอมากกว่าเมื่อก่อนเสียอีก!ฉู่เหมียนก้มหน้าลง รู้สึกเศร้าและเจ็บปวดในใจจนบรรยายไม่ออกเขาไม่เคยเชื่อหรือปกป้องเธออย่างหนักแน่นขนาดนี้เลย แต่นี่เพื่อปกป้องลู่เจียวแล้ว เขาถึงขั้นต่อว่าและทำให้เธออับอายอย่างดุดันขนาดนี้!“พี่อาเชิน...”ดวงตาของลู่เจียวแดงก่ำ ยามที่กู้ว่างเชินคอยประคองเธอไว้ น้ำตาของเธอก็พาลไหลลงมาด้วยรู้สึกเจ็บใจเหลือเกิน!ในสถานที่ที่เธออยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยวขณะนี้ ในที่สุดกู้ว่างเชินที่เธอเฝ้ารอก็มาออกหน้าแทนเธอและสนับสนุนเธอ!“ไม่เป็นไรนะเจียวเจียว” กู้ว่างเชินหลุบตาลงและปลอบใจลู่เจียวอย่างอ่อนโยนจริง ๆ แล้วเขาไม่แนะนำให้ลู่เจียวมางานเลี้ยงวันเกิด แต่ลู่เจียวตั้งใจจะมาให้ได้เพื
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 72
ดวงตาของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความประหลาดใจเขารู้มาว่าช่วงนี้ฉู่เหมียนกำลังทำตัวบ้าคลั่ง แต่เขาไม่คิดว่าฉู่เหมียนจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา!“ฉู่เหมียน เธอรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา?” กู้ว่างเชินก้าวไปข้างหน้าและจับข้อมือของฉู่เหมียนไว้แน่นด้วยมือเดียวฉู่เหมียนกัดริมฝีปากเพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อมือเธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านิ้วของเขาเต็มไปด้วยแรงโทสะเพราะเธอพูดว่า ‘อยากให้ลู่เจียวตาย’ถ้าลู่เจียวตายขึ้นมาจริง ๆ เธอก็คงหนีไม่พ้นสินะฉู่เหมียนเงยหน้าจ้องมองชายที่เธอรักมานานหลายปี ดวงตาของเธอไม่มีความรักอันอ่อนโยนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเฉยชาเธอเคยคิดว่าหากวันหนึ่งเธอไม่รักกู้ว่างเซินแล้ว ชีวิตของเธอก็คงจะไม่มีหลักค้ำจุนอีกต่อไปแต่ตอนนี้กลับพบว่าหากเลิกรักกู้ว่างเชิน เธอก็จะมีแต่ชีวิตที่มีสีสันมากขึ้นฉู่เหมียนยิ้มมุมปากและค่อย ๆ ตวัดดวงตาลูกกวางของเธอขึ้นอย่างเชื่องช้า ทันใดนั้นปลายนิ้วของเธอก็เกี่ยวเข้ากับคอเสื้อของกู้ว่างเชินและดึงเขาเข้ามาหาในทางเดินสลัวที่ไร้แสงสว่างบนใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเธอมีเงาสลัวมีความคลุมเครืออย่างอธิบายไม่ได้กู้ว่างเชินขมวดคิ้วและเอนตัวไปหาเธอพลางเท้
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 73
จากนั้นลู่เจียวก็ยื่นมือออกไปจับแขนของฉู่เหมียนแล้วพูดว่า “เธอพอใจรึยัง?”ฉู่เหมียนอดไม่ได้ที่จะหันมามองเธอ ไม่แปลกที่เธอจะเป็นผู้หญิงที่กู้ว่างเชินรัก เพราะคำถามของเธอเหมือนกันกับกู้ว่างเชินเลย“ฉู่เหมียน เธออยากเห็นฉันกลายเป็นตัวตลกเหรอ?” ลู่เจียวกัดริมฝีปากล่างพลางจ้องมองฉู่เหมียนฉู่เหมียนจับมือลู่เจียวแล้วพูดว่า “มันก็ไม่ถูกอยู่แล้วที่คุณเอาบัวหิมะพันปีของปลอมมาหลอกคุณย่า ในเมื่อคุณกลัวที่จะกลายเป็นตัวตลกก็อย่าเอาของปลอมมาสิ”“มันอยู่ที่เธอจริง ๆ ด้วยสินะ แล้วทำไมไม่บอกฉัน!” ลู่เจียวสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของเธอทันทีถ้าฉู่เหมียนพูด เธอจะเอาของปลอมมาไหมล่ะ?!“ก็คุณไม่ได้ถามนี่?” ฉู่เหมียนยิ้มพลางพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยลู่เจียวกัดริมฝีปากของเธอแล้วสำลักออกมาทุกครั้งที่เจอกันเธอเอาแต่บอกว่ามีบัวหิมะพันปีอยู่ฝ่ายเดียว จริง ๆ แล้วเธอไม่เคยถามฉู่เหมียนเลย!เพราะในใจของเธอคิดว่าคนอย่างฉู่เหมียนไม่คู่ควรที่จะได้บัวหิมะพันปีไปครอบครอง ทำได้แค่มองก็ถือว่าบุญมากแล้ว!“ฉู่เหมียน เธอคิดว่าถ้าเอาชนะฉันได้แล้วกู้ว่างเชินจะรักเธอเหรอ?” ลู่เจียวเชิดหน้ามองอีกฝ่าย ถึงจะเกทับฉู่เหมียนไม่
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 74
ฉู่เหมียนที่อยู่ในอาการงุนงงก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาแล้วเรียบร้อยเธอเงยหน้าขึ้นและริมฝีปากของเธอก็เฉี่ยวแก้มของชายคนนั้นเบา ๆ จนเขาตกใจไปชั่วขณะฉู่เหมียนกลืนน้ำลาย มือของเธอโอบรอบคอของชายหนุ่มโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็ก้มหน้าลง“อาเชิน รีบพาเหมียนเหมียนไปโรงพยาบาลสิ!” โจวซิ่วหยารีบเตือนกู้ว่างเชินลูกกระเดือกของกู้ว่างเชินขยับ หลังจากตอบรับเขาก็อุ้มฉู่เหมียนแน่นหานซือหลี่ขมวดคิ้วและกำลังจะตามไป แต่กู้ว่างเชินก็เหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา “คุณไม่วางใจที่ผมดูแลเธอเหรอ?”หานซือหลี่หยุดชะงักและพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานกู้อย่าเข้าใจผิดเลยครับ”เลือดจากข้อมือของฉู่เหมียนไหลลงไปที่คอของกู้ว่างเชิน ความรู้สึกที่กำลังเปื้อนเลือดเหนียวเหนอะหนะทำให้กู้ว่างเชินรู้สึกตื่นตระหนกและไม่สบายใจ!เขารีบมองฉู่เหมียนด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน และฝีเท้าของเขาก็ก้าวเร็วขึ้นฉู่เหมียนเงยหน้ามองใบหน้าด้านข้างของเขา เธอไม่รู้ว่าตัวเองมองผิดไปหรือเปล่าด้านลู่เจียวนั้นจะตามไปด้วย แต่ก็ถูกต้วนจิ่นเหนียนขวางเอาไว้“คุณลู่ คุณอย่าไปยุ่งเรื่องของสามีภรรยาเขาเลย” ต้วนจิ่นเหนียนยิ้มอย่างเป็นมิตรแต่ลู่เจียวมองเขาอย่างไม่เป็น
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 75
หมอพวกนั้นไม่ได้เรื่องเลย! เขาทำเอง!“ไม่” ฉู่เหมียนเขยิบถอยหลัง“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!” กู้ว่างเชินพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมฉู่เหมียนถอยหลังจนชนกับราวเหล็กกั้นเตียง และอดไม่ได้ที่จะหายใจเฮือกออกมากู้ว่างเชินสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติกับฉู่เหมียน เขารับยาทาแผลกับคีมปากนกแก้วมา ลดเสียงลงแล้วถามว่า “เจ็บตรงไหน?”ฉู่เหมียนมองไปที่กู่ว่างเชินด้วยดวงตาแดงก่ำ ดวงตาของเธอสูญเสียความเฉียบคม เหลือเพียงความสิ้นหวังเท่านั้นหัวใจของกู้ว่างเชินดูเหมือนจะถูกฟาดด้วยบางสิ่งบางอย่าง เขาร้อนใจและหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ได้ “ฉันถามว่าเธอเจ็บตรงไหน!”นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย!ทำไมเขาเห็นฉู่เหมียนได้รับบาดเจ็บแล้วถึงอารมณ์เสียขนาดนี้? ใจเขาไม่เป็นสุขแม้แต่เศษเสี้ยวนาทีเลย!ยิ่งเมื่อเห็นฉู่เหมียนมองเขาแบบนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกคนที่ทำให้ฉู่เหมียนเป็นแบบนี้ไม่ใช่เขาสักหน่อย! แล้วอะไรกันที่คอยรบกวนใจเขาไม่หยุด?ฉู่เหมียนหลุบตาลงพลางชี้นิ้วไปที่ด้านหลังกู้ว่างเชินเดินมาตรงด้านหลังของฉู่เหมียนใต้รอยสักรูปผีเสื้อ มีเศษแก้วเล็ก ๆ สองชิ้นปักติดอยู่ผิวของฉู่เหมียนขาวเนียนและบอบบาง เมื่อเศษแก้ว
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 76
ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว ไม่พอใจกับการหยอกล้อของกู้ว่างเชินและกำลังจะผลักเขาออกไปทว่ากู้ว่างเชินกลับยังกอดเธอไว้ในอ้อมแขน โดยจงใจวางคางไว้บนไหล่ของเธอ จากนั้นก็พูดอย่างคลุมเครือ “ก็ไม่ใช่ว่าฉันทำให้เธอพอใจไม่ได้นะ”ฉู่เหมียน “…”ผู้ชายคนนี้ช่างไร้ยางอายจริง ๆทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงไม่สังเกตเห็นว่ากู้ว่างเชินเป็นคนหน้าหนาขนาดนี้ฉู่เหมียนเหยียบหลังเท้าของกู้ว่างเชินเขาไม่ถอยหลัง แต่ปล่อยฉู่เหมียนไปฉู่เหมียนจ้องมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง และขณะที่กำลังจะหันหลังจากไป กู้ว่างเชินก็ขมวดคิ้วถาม “เดินได้แล้วเหรอ? อย่าล้มอีกล่ะ”ฉู่เหมียนแสร้งยิ้มและพูดว่า “คุณกู้ไม่ต้องเป็นห่วง!”หลังจากพูดจบเธอก็ยกขาขึ้น แต่ใครจะคาดคิดว่าเธอจะล้มลงอีกครั้งหลังจากก้าวไปได้แค่ก้าวเดียว!กู้ว่างเชินรีบก้าวไปจะประคองเธอ แต่เธอก็พยุงตัวเองขึ้นมาบนขอบเตียงแล้วฉู่เหมียนก้มหน้าลงและเห็นว่าชายกระโปรงเกี่ยวกับขอบเตียง!กู้ว่างเชินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงทุ้มเหมือนเสียงเชลโลที่หนักหน่วงแต่น่าอภิรมย์เขาเข้ามาช่วยแกะกระโปรงของฉู่เหมียนออกฉู่เหมียนกับเขามองหน้ากัน และฉู่เหมียนก็รู้สึกอายมากจนอยากจะบ้าตายเธอร
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 77
นี่เขา มีเรื่องอะไรจะขอเธอรึเปล่า?ฉู่เหมียนหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่ทันสังเกตเห็นขั้นบันไดตรงหน้าทันใดนั้นเท้าของเธอก็ก้าวพลาดและเธอก็พุ่งไปหากู่ว่างเซินอย่างควบคุมไม่ได้“อึ่ก...” ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอแนบไปกับแผ่นหลังของกู้ว่างเชิน ทำเอาลมหายใจของเธอร้อนผ่าวกู้ว่างเชินรีบหันกลับมา ใช้แขนโอบรอบเอวของฉู่เหมียน แล้วพยุงเธอเอาไว้ “เป็นอะไรอีกคราวนี้?”ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว “ฉันไม่ทันได้มองบันได”“ฉู่เหมียน เธอนี่ซุ่มซ่ามอยู่เรื่อย” เขาพูดอย่างเหลืออดฉู่เหมียนจ้องมองเขาเธอแค่ชนเขา เขาก็รู้สึกเหลืออดขึ้นมาแล้วถ้าเธอเป็นลู่เจียว เขาคงจะจูบและกอดปลอบเธออย่างลึกซึ้งเลยใช่ไหม?แต่คาดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมา จู่ ๆ ฉู่เหมียนก็ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขน!เขาพูดเสียงทุ้มว่า “เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้าน”ฉู่เหมียนเกาะไหล่และคอของกู้ว่างเชินแล้วมองเขาด้วยดวงตาลูกกวางของเธอ ซึ่งสายตาตอนนี้เหมือนกับกวางที่กำลังหวาดกลัว เธอไม่เคยสับสนขนาดนี้มาก่อนกู้ว่างเชินที่สังเกตเห็นสายตาของฉู่เหมียน เขามองไปข้างหน้าและพูดอย่างไร้อารมณ์ “อย่ามองฉันแบบนั้น”“กู้ว่างเชิน” จู่ ๆ ฉู่เหมียนก็เรียกชื่อ
Latest chapter
