Share
บทที่ 71
Related chapter
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 72
ดวงตาของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความประหลาดใจเขารู้มาว่าช่วงนี้ฉู่เหมียนกำลังทำตัวบ้าคลั่ง แต่เขาไม่คิดว่าฉู่เหมียนจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา!“ฉู่เหมียน เธอรู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา?” กู้ว่างเชินก้าวไปข้างหน้าและจับข้อมือของฉู่เหมียนไว้แน่นด้วยมือเดียวฉู่เหมียนกัดริมฝีปากเพราะรู้สึกเจ็บที่ข้อมือเธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่านิ้วของเขาเต็มไปด้วยแรงโทสะเพราะเธอพูดว่า ‘อยากให้ลู่เจียวตาย’ถ้าลู่เจียวตายขึ้นมาจริง ๆ เธอก็คงหนีไม่พ้นสินะฉู่เหมียนเงยหน้าจ้องมองชายที่เธอรักมานานหลายปี ดวงตาของเธอไม่มีความรักอันอ่อนโยนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความเฉยชาเธอเคยคิดว่าหากวันหนึ่งเธอไม่รักกู้ว่างเซินแล้ว ชีวิตของเธอก็คงจะไม่มีหลักค้ำจุนอีกต่อไปแต่ตอนนี้กลับพบว่าหากเลิกรักกู้ว่างเชิน เธอก็จะมีแต่ชีวิตที่มีสีสันมากขึ้นฉู่เหมียนยิ้มมุมปากและค่อย ๆ ตวัดดวงตาลูกกวางของเธอขึ้นอย่างเชื่องช้า ทันใดนั้นปลายนิ้วของเธอก็เกี่ยวเข้ากับคอเสื้อของกู้ว่างเชินและดึงเขาเข้ามาหาในทางเดินสลัวที่ไร้แสงสว่างบนใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเธอมีเงาสลัวมีความคลุมเครืออย่างอธิบายไม่ได้กู้ว่างเชินขมวดคิ้วและเอนตัวไปหาเธอพลางเท้
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 73
จากนั้นลู่เจียวก็ยื่นมือออกไปจับแขนของฉู่เหมียนแล้วพูดว่า “เธอพอใจรึยัง?”ฉู่เหมียนอดไม่ได้ที่จะหันมามองเธอ ไม่แปลกที่เธอจะเป็นผู้หญิงที่กู้ว่างเชินรัก เพราะคำถามของเธอเหมือนกันกับกู้ว่างเชินเลย“ฉู่เหมียน เธออยากเห็นฉันกลายเป็นตัวตลกเหรอ?” ลู่เจียวกัดริมฝีปากล่างพลางจ้องมองฉู่เหมียนฉู่เหมียนจับมือลู่เจียวแล้วพูดว่า “มันก็ไม่ถูกอยู่แล้วที่คุณเอาบัวหิมะพันปีของปลอมมาหลอกคุณย่า ในเมื่อคุณกลัวที่จะกลายเป็นตัวตลกก็อย่าเอาของปลอมมาสิ”“มันอยู่ที่เธอจริง ๆ ด้วยสินะ แล้วทำไมไม่บอกฉัน!” ลู่เจียวสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของเธอทันทีถ้าฉู่เหมียนพูด เธอจะเอาของปลอมมาไหมล่ะ?!“ก็คุณไม่ได้ถามนี่?” ฉู่เหมียนยิ้มพลางพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยลู่เจียวกัดริมฝีปากของเธอแล้วสำลักออกมาทุกครั้งที่เจอกันเธอเอาแต่บอกว่ามีบัวหิมะพันปีอยู่ฝ่ายเดียว จริง ๆ แล้วเธอไม่เคยถามฉู่เหมียนเลย!เพราะในใจของเธอคิดว่าคนอย่างฉู่เหมียนไม่คู่ควรที่จะได้บัวหิมะพันปีไปครอบครอง ทำได้แค่มองก็ถือว่าบุญมากแล้ว!“ฉู่เหมียน เธอคิดว่าถ้าเอาชนะฉันได้แล้วกู้ว่างเชินจะรักเธอเหรอ?” ลู่เจียวเชิดหน้ามองอีกฝ่าย ถึงจะเกทับฉู่เหมียนไม่
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 74
ฉู่เหมียนที่อยู่ในอาการงุนงงก็ถูกเขาอุ้มขึ้นมาแล้วเรียบร้อยเธอเงยหน้าขึ้นและริมฝีปากของเธอก็เฉี่ยวแก้มของชายคนนั้นเบา ๆ จนเขาตกใจไปชั่วขณะฉู่เหมียนกลืนน้ำลาย มือของเธอโอบรอบคอของชายหนุ่มโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็ก้มหน้าลง“อาเชิน รีบพาเหมียนเหมียนไปโรงพยาบาลสิ!” โจวซิ่วหยารีบเตือนกู้ว่างเชินลูกกระเดือกของกู้ว่างเชินขยับ หลังจากตอบรับเขาก็อุ้มฉู่เหมียนแน่นหานซือหลี่ขมวดคิ้วและกำลังจะตามไป แต่กู้ว่างเชินก็เหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา “คุณไม่วางใจที่ผมดูแลเธอเหรอ?”หานซือหลี่หยุดชะงักและพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานกู้อย่าเข้าใจผิดเลยครับ”เลือดจากข้อมือของฉู่เหมียนไหลลงไปที่คอของกู้ว่างเชิน ความรู้สึกที่กำลังเปื้อนเลือดเหนียวเหนอะหนะทำให้กู้ว่างเชินรู้สึกตื่นตระหนกและไม่สบายใจ!เขารีบมองฉู่เหมียนด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน และฝีเท้าของเขาก็ก้าวเร็วขึ้นฉู่เหมียนเงยหน้ามองใบหน้าด้านข้างของเขา เธอไม่รู้ว่าตัวเองมองผิดไปหรือเปล่าด้านลู่เจียวนั้นจะตามไปด้วย แต่ก็ถูกต้วนจิ่นเหนียนขวางเอาไว้“คุณลู่ คุณอย่าไปยุ่งเรื่องของสามีภรรยาเขาเลย” ต้วนจิ่นเหนียนยิ้มอย่างเป็นมิตรแต่ลู่เจียวมองเขาอย่างไม่เป็น
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 75
หมอพวกนั้นไม่ได้เรื่องเลย! เขาทำเอง!“ไม่” ฉู่เหมียนเขยิบถอยหลัง“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ!” กู้ว่างเชินพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมฉู่เหมียนถอยหลังจนชนกับราวเหล็กกั้นเตียง และอดไม่ได้ที่จะหายใจเฮือกออกมากู้ว่างเชินสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติกับฉู่เหมียน เขารับยาทาแผลกับคีมปากนกแก้วมา ลดเสียงลงแล้วถามว่า “เจ็บตรงไหน?”ฉู่เหมียนมองไปที่กู่ว่างเชินด้วยดวงตาแดงก่ำ ดวงตาของเธอสูญเสียความเฉียบคม เหลือเพียงความสิ้นหวังเท่านั้นหัวใจของกู้ว่างเชินดูเหมือนจะถูกฟาดด้วยบางสิ่งบางอย่าง เขาร้อนใจและหงุดหงิดอย่างอธิบายไม่ได้ “ฉันถามว่าเธอเจ็บตรงไหน!”นี่มันบ้าอะไรวะเนี่ย!ทำไมเขาเห็นฉู่เหมียนได้รับบาดเจ็บแล้วถึงอารมณ์เสียขนาดนี้? ใจเขาไม่เป็นสุขแม้แต่เศษเสี้ยวนาทีเลย!ยิ่งเมื่อเห็นฉู่เหมียนมองเขาแบบนี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีกคนที่ทำให้ฉู่เหมียนเป็นแบบนี้ไม่ใช่เขาสักหน่อย! แล้วอะไรกันที่คอยรบกวนใจเขาไม่หยุด?ฉู่เหมียนหลุบตาลงพลางชี้นิ้วไปที่ด้านหลังกู้ว่างเชินเดินมาตรงด้านหลังของฉู่เหมียนใต้รอยสักรูปผีเสื้อ มีเศษแก้วเล็ก ๆ สองชิ้นปักติดอยู่ผิวของฉู่เหมียนขาวเนียนและบอบบาง เมื่อเศษแก้ว
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 76
ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว ไม่พอใจกับการหยอกล้อของกู้ว่างเชินและกำลังจะผลักเขาออกไปทว่ากู้ว่างเชินกลับยังกอดเธอไว้ในอ้อมแขน โดยจงใจวางคางไว้บนไหล่ของเธอ จากนั้นก็พูดอย่างคลุมเครือ “ก็ไม่ใช่ว่าฉันทำให้เธอพอใจไม่ได้นะ”ฉู่เหมียน “…”ผู้ชายคนนี้ช่างไร้ยางอายจริง ๆทำไมก่อนหน้านี้เธอถึงไม่สังเกตเห็นว่ากู้ว่างเชินเป็นคนหน้าหนาขนาดนี้ฉู่เหมียนเหยียบหลังเท้าของกู้ว่างเชินเขาไม่ถอยหลัง แต่ปล่อยฉู่เหมียนไปฉู่เหมียนจ้องมองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง และขณะที่กำลังจะหันหลังจากไป กู้ว่างเชินก็ขมวดคิ้วถาม “เดินได้แล้วเหรอ? อย่าล้มอีกล่ะ”ฉู่เหมียนแสร้งยิ้มและพูดว่า “คุณกู้ไม่ต้องเป็นห่วง!”หลังจากพูดจบเธอก็ยกขาขึ้น แต่ใครจะคาดคิดว่าเธอจะล้มลงอีกครั้งหลังจากก้าวไปได้แค่ก้าวเดียว!กู้ว่างเชินรีบก้าวไปจะประคองเธอ แต่เธอก็พยุงตัวเองขึ้นมาบนขอบเตียงแล้วฉู่เหมียนก้มหน้าลงและเห็นว่าชายกระโปรงเกี่ยวกับขอบเตียง!กู้ว่างเชินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงทุ้มเหมือนเสียงเชลโลที่หนักหน่วงแต่น่าอภิรมย์เขาเข้ามาช่วยแกะกระโปรงของฉู่เหมียนออกฉู่เหมียนกับเขามองหน้ากัน และฉู่เหมียนก็รู้สึกอายมากจนอยากจะบ้าตายเธอร
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 77
นี่เขา มีเรื่องอะไรจะขอเธอรึเปล่า?ฉู่เหมียนหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่ทันสังเกตเห็นขั้นบันไดตรงหน้าทันใดนั้นเท้าของเธอก็ก้าวพลาดและเธอก็พุ่งไปหากู่ว่างเซินอย่างควบคุมไม่ได้“อึ่ก...” ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอแนบไปกับแผ่นหลังของกู้ว่างเชิน ทำเอาลมหายใจของเธอร้อนผ่าวกู้ว่างเชินรีบหันกลับมา ใช้แขนโอบรอบเอวของฉู่เหมียน แล้วพยุงเธอเอาไว้ “เป็นอะไรอีกคราวนี้?”ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว “ฉันไม่ทันได้มองบันได”“ฉู่เหมียน เธอนี่ซุ่มซ่ามอยู่เรื่อย” เขาพูดอย่างเหลืออดฉู่เหมียนจ้องมองเขาเธอแค่ชนเขา เขาก็รู้สึกเหลืออดขึ้นมาแล้วถ้าเธอเป็นลู่เจียว เขาคงจะจูบและกอดปลอบเธออย่างลึกซึ้งเลยใช่ไหม?แต่คาดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมา จู่ ๆ ฉู่เหมียนก็ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขน!เขาพูดเสียงทุ้มว่า “เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้าน”ฉู่เหมียนเกาะไหล่และคอของกู้ว่างเชินแล้วมองเขาด้วยดวงตาลูกกวางของเธอ ซึ่งสายตาตอนนี้เหมือนกับกวางที่กำลังหวาดกลัว เธอไม่เคยสับสนขนาดนี้มาก่อนกู้ว่างเชินที่สังเกตเห็นสายตาของฉู่เหมียน เขามองไปข้างหน้าและพูดอย่างไร้อารมณ์ “อย่ามองฉันแบบนั้น”“กู้ว่างเชิน” จู่ ๆ ฉู่เหมียนก็เรียกชื่อ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 78
กู้ว่างเฉินเปิดประตูรถ ก้มวางฉู่เหมียนลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย “อืม ขึ้นรถก่อน”แขนของฉู่เหมียนโอบรอบคอของเขา และเขาไม่สามารถแกะออกไปได้เขารู้ดีว่าถ้าเขาไม่ยอมให้เธอถามตอนนี้เธอก็จะไม่ปล่อยเขาแน่ฉู่เหมียนเป็นคนหัวแข็งดื้อมากและเขาก็รู้เรื่องนี้ดีเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากก้มลง คงท่าเดิมเอาไว้และพูดอย่างจนใจ “ถามมา”ฉู่เหมียนเงยหน้าขึ้น เธอมองตรงไปที่เขา กะพริบตาช้า ๆ และถามด้วยเสียงแผ่วเบา “ถ้าไม่มีลู่เจียว คุณจะรักฉันไหม?”…ถ้าไม่มีลู่เจียว คุณจะรักฉันไหม?ตลอดสามปีมานี้ นี่เป็นคำถามที่เธออยากถามเขาจนแทบบ้ากู้ว่างเชินจ้องหน้าเธอ ความซับซ้อนค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในม่านตาสีเข้มของเขาสายตาของฉู่เหมียนจริงจังมากจนทำให้เขาไม่สามารถตอบไปส่ง ๆ ได้เขาควรจะพูดว่า “ไม่” อย่างหนักแน่น แต่ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อมองฉู่เหมียน เขากลับไม่สามารถพูดคำนั้นออกมาได้ฉู่เหมียนเห็นความลังเลในแววตาและสีหน้าสับสนของกู้ว่างเซิน เธอรู้คำตอบของเขาว่าแม้จะไม่มีลู่เจียว เขาก็ไม่รักเธอที่เขาไม่ตอบคำถามนี้ไม่ใช่เพราะลังเล แต่เขาอยากจะไว้หน้าและไม่อยากให้เธอเสียใจไปมากกว่านี้ฉู่เหมียนชักแ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 79
จู่ ๆ ในหัวของเขาก็เกิดความคิดบ้า ๆ ที่จะครอบครองฉู่เหมียนไว้เป็นของตัวเองวะที่นี่ตอนนี้เลยปลายนิ้วของกู้ว่างเชินกดแรงขึ้น ดวงตาของเขาขรึมลง และเขาทำให้ลิปสติกของฉู่เหมียนเปื้อนอีกด้วยแสงจาง ๆ ตกกระทบบนใบหน้าที่งดงามของเธอ ฉู่เหมียนขมวดคิ้วและส่งเสียงเบา ๆ “อืม…”เสียงที่แผ่วเบาและนุ่มนวลนี้ทำให้กู้ว่างเชิน สูญเสียความยับยั้งชั่งใจไปอย่างสมบูรณ์กู้ว่างเชินก้มหน้าจูบเธออย่างเร่าร้อนเขาควบคุมตนเองได้ดีอยู่เสมอ แต่หลังจากการจูบกันที่บาร์ในวันนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับฉู่เหมียนเกราะป้องกันของเขาก็พังทลายลงหลังกู้ว่างเชินบีบคางของฉู่เหมียน คิดอยากจะจูบเธออย่างดูดดื่มมากขึ้นแต่เขากลัวว่าจะเผลอไปปลุกฉู่เหมียนเข้า แล้วสถานการณ์นี้ช่างอธิบายยากจริง ๆกู้ว่างเชินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องปล่อยฉู่เหมียนไปอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นจึงแตะริมฝีปากของเธอและจูบเธอเบา ๆ อีกครั้งเหมือนกับแมลงปอที่ร่อนแตะผิวน้ำเมื่อเธอพิงไหล่ของกู้ว่างเชิน เขาก็เริ่มหายใจหนักและเห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขามีปฏิกิริยาตอบสนองเขาระงับความปรารถนาของตัวเองและเงยหน้ามองอี้เซิน “อี้เซิน กลับไปที่วิลล่า!”อี้เซินหยุดชะงัก
Latest chapter
