จู่ ๆ ในหัวของเขาก็เกิดความคิดบ้า ๆ ที่จะครอบครองฉู่เหมียนไว้เป็นของตัวเองวะที่นี่ตอนนี้เลยปลายนิ้วของกู้ว่างเชินกดแรงขึ้น ดวงตาของเขาขรึมลง และเขาทำให้ลิปสติกของฉู่เหมียนเปื้อนอีกด้วยแสงจาง ๆ ตกกระทบบนใบหน้าที่งดงามของเธอ ฉู่เหมียนขมวดคิ้วและส่งเสียงเบา ๆ “อืม…”เสียงที่แผ่วเบาและนุ่มนวลนี้ทำให้กู้ว่างเชิน สูญเสียความยับยั้งชั่งใจไปอย่างสมบูรณ์กู้ว่างเชินก้มหน้าจูบเธออย่างเร่าร้อนเขาควบคุมตนเองได้ดีอยู่เสมอ แต่หลังจากการจูบกันที่บาร์ในวันนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับฉู่เหมียนเกราะป้องกันของเขาก็พังทลายลงหลังกู้ว่างเชินบีบคางของฉู่เหมียน คิดอยากจะจูบเธออย่างดูดดื่มมากขึ้นแต่เขากลัวว่าจะเผลอไปปลุกฉู่เหมียนเข้า แล้วสถานการณ์นี้ช่างอธิบายยากจริง ๆกู้ว่างเชินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องปล่อยฉู่เหมียนไปอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นจึงแตะริมฝีปากของเธอและจูบเธอเบา ๆ อีกครั้งเหมือนกับแมลงปอที่ร่อนแตะผิวน้ำเมื่อเธอพิงไหล่ของกู้ว่างเชิน เขาก็เริ่มหายใจหนักและเห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขามีปฏิกิริยาตอบสนองเขาระงับความปรารถนาของตัวเองและเงยหน้ามองอี้เซิน “อี้เซิน กลับไปที่วิลล่า!”อี้เซินหยุดชะงัก
รถได้แล่นมาจอดที่หน้าวิลล่ากู้ว่างเชินอุ้มฉู่เหมียนลงจากรถเมื่อประตูถูกเปิด ฉู่เหมียนก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นด้วยถามด้วยเสียงงัวเงีย “ถึงบ้านรึยัง?”กู้ว่างเชินหลุบตามองเธอ ฉู่เหมียนขมวดคิ้วและมีสีหน้าเจ็บปวด อาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเธอที่ทำให้เธอต้องทรมาน“อืม” กู้ว่างเชินตอบอย่างเคร่งขรึม พลางเดินขึ้นไปชั้นบนโดยมีฉู่เหมียนอยู่ในอ้อมแขนของเขาฉู่เหมียนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยและหลับไปอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นว่าเธอง่หลับสนิทมากแค่ไหน ดวงตาของกู้ว่างเชินก็ฉายแววจนใจยัยผู้หญิงบื้อหลับไปอย่างสบายใจเฉิบได้ยังไง? โชคดีที่วันนี้เขาเป็นคนส่งฉู่เหมียนไปโรงพยาบาล จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนนั้นเป็นหานซือหลี่?ถ้าสมมติว่าหานซือหลี่พาเธอกลับบ้าน กู้ว่างเชินไม่กล้าคิดถึงเรื่องนี้เลย!กู้ว่างเชินผลักประตูห้องนอนและเปิดไฟ ความว่างเปล่าในห้องนอนทำให้หัวใจของกู้ว่างเชินสั่นสะท้านหลังจากที่ฉู่เหมียนจากไป เขาก็ไม่เคยเข้ามาในห้องนี้อีกเลย พอได้กลับมาอีกครั้ง ทุกอย่างก็ดูแปลกไปหมดกู้ว่างเชินเลิกผ้าห่มแล้ววางฉู่เหมียนลงบนเตียงอย่างช้า ๆฉู่เหมียนพลิกตัวอย่างรวดเร็ว เธอกอดผ้าห่มแน่นแล้วบ่นว่า “
พูดจบ กู้ว่างเชินก็วางสายไปไม่ว่ากู้ว่างเชินจะเป็นคนยังไง ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะหานซือลี่จะมาวิพากษ์วิจารณ์ได้!เขาโยนโทรศัพท์ไปที่โต๊ะข้างเตียง แล้วมองฉู่เหมียนที่อยู่บนเตียงอีกครั้ง สิ่งที่หานซือหลี่พูดเมื่อกี้ยังคงดังก้องอยู่ในหู… “ผู้ชายที่ไร้ศีลธรรมแบบนี้ทำให้ผู้ชายอย่างพวกผมขายหน้าจริง ๆ”กู้ว่างเชินยิ่งหงุดหงิด เขาหยิกแก้มของฉู่เหมียนแล้วบ่น “หว่านเสน่ห์ไปทั่ว!”ในขณะนั้น โทรศัพท์ของกู้ว่างเชินก็ดังขึ้นมาอีกรอบคนที่โทรมาคือ…เจียวเจียวกู้ว่างเชินกำลังจะกดรับสาย แต่มือกลับกดวางสายไปโดยไม่รู้ตัว!กู้ว่างเชินรู้สึกรำคาญ ไม่อยากมานั่งปลอบลู่เจียว ก็เลยกดปิดเสียงโทรศัพท์แล้วโยนไปไว้ด้านข้าง ตอนกลางดึกฉู่เหมียนนอนไม่ค่อยสบายและรู้สึกตัวขึ้นมาเพราะความเจ็บปวดเป็นระยะตอนเช้าเมื่อเธอตื่นมาพบว่าเพิ่งจะหกโมงเช้า ข้างนอกยังอากาศมัวซัว แสงในห้องนั้นมืดสลัวฉู่เหมียนบีบนวดศีรษะตนเอง รู้สึกว่าร่างกายนั้นเจ็บปวดไปหมดเมื่อฉู่เหมียนพลิกตัวกำลังจะลุกออกจากเตียง จู่ ๆ ก็เห็นใบหน้าของชายที่นอนหลับอยู่ข้างเธอลู่เจียวนิ่งอึ้งไปคนที่ตอนหลับอยู่ตรงหน้าเธอ ถ้าไม่ใช่กู้ว่างเชินแล้วจะเ
ฉู่เหมียนรู้สึกแปลกใจมากที่กู้ว่างเชินอยากให้เธอทานข้าวเช้าด้วยกันแต่ฉู่เหมียนไม่ได้อยากจะอยู่ต่อ“ไม่ล่ะ ทำให้คุณกู้ลำบากมามากแล้ว” ฉู่เหมียนส่ายหัว ดึงมือกู้ว่างเชินออกแล้วปฏิเสธไปมือของกู้ว่างเชินตกลงข้างตัว เขามองดูฉู่เหมียนเดินออกไป อดไม่ได้ที่จะตามไป“ฉู่เหมียน ฉันรู้ว่าสามปีมานี้เธอไม่ได้รับความเป็นธรรม หลังจากหย่ากันฉันหวังว่าพวกเราจะยังให้เกียรติกันบ้าง ไม่จำเป็นต้องตัดขาดไม่ติดต่อกันแล้วทำเป็นคนแปลกหน้าหรอก“เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เมื่อฉู่เหมียนได้ฟังก็รู้สึกรำคาญสามปีมานี้ เขาไม่เคยให้อะไรเลยและไม่รู้ว่าความเจ็บปวดใจมันเป็นยังไงแน่นอนว่าเขาสามารถให้เกียรติกันและทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้แต่เธอทำไม่ได้เธอเจ็บปวด ถูกทำร้าย ถูกใส่ร้ายมามากมาย สามีของเธอนอกใจไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นขณะที่ยังแต่งงานกันอยู่ แล้วเขาต้องการจะให้เธอให้เกียรติกันงั้นเหรอ? เธอจะไปทำได้ยังไง?ดังนั้นเมื่อวานที่ทำดีกับเธอ แค่หวังว่าหลังจากหย่ากันแล้วเธอจะไม่สร้างปัญหาให้เขาสินะ?ก็ดูมีเหตุผล ไม่ว่าอย่างไรเขาก็เป็นประธานบริษัทตระกูลกู้ อย่างน้อยเขาก็ต้องรักษาชื่อเสียงและหน้าตาเอาไว้“
ลู่เจียวร้องหนักขึ้นไปอีก ยิ่งร้องไห้เสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆกู้ว่างเชินใจอ่อนยวบ เขาลูบหัวลู่เจียวแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “อย่าร้องไห้เลย นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”ฉู่เหมียนจ้องมองกู้ว่างเชินด้วยความแปลกใจมอบบัวหิมะพันปีปลอมต่อหน้าคนมากมายในงานวันเกิดคุณย่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้ยังไง?ฉู่เหมียนมองไปที่ลู่เจียว ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจคำว่า “เด็กที่ร้องไห้จะได้ขนม”บางทีคนที่มีคนรักใครหนุนหลังคงมีความมั่นใจมาก“ฉันไปล่ะ” ฉู่เหมียนไม่อยากดูอีกต่อไป“ฉู่เหมียน…” กู้ว่างเชินเรียกเธอ ใจเขาอยากจะเดินตามไป แต่ลู่เจียวกอดเขาแน่น “อาเชิน ในงานเลี้ยงเมื่อคืนทุกคนต่างสงสัยในตัวฉัน ฉันอับอายมากจริง ๆ” ฉู่เหมียนไม่หันกลับไปมองและเดินออกไปกู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ทำได้แค่ยอมแพ้ที่จะตามฉู่เหมียนไปเพราะถูกลู่เจียวขวางไว้“ในงานเลี้ยงวันเกิดเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” กู้ว่างเชินพาลู่เจียวเข้าไปในวิลล่าจู่ ๆ ลู่เจียวก็สะอึกสะอื้นและถามทันที “อาเชิน รหัสวิลล่าเปลี่ยนแล้วเหรอ?”เมื่อกี้เธอลองหลายครั้งแต่รหัสก็ไม่ถูก ถ้าเกิดลองอีกครั้งระบบคงส่งเสียงเตือน ดังนั้นเธอเลยไม่กล้าลองอีก“อืม เปลี่ยนแล้ว” น้ำเสีย
ร้านชาอันเย่ฉู่เหมียนกับเสิ่นเหราเดินเข้าไปที่ห้องส่วนตัว เสิ่นเหราถามขึ้น “แล้วเธอจะเลือกยังไง?”“แน่นอนว่าต้องไปโรงพยาบาล! การหย่าของฉันกับกู้ว่างเชินไม่ได้จะหย่ากันได้ง่าย ๆ นะ คุณหญิงกู้จับตามองอยู่แบบนั้น!” ฉู่เหมียนถอนหายใจ“ที่รักของฉันช่างน่าสงสารจริง ๆ เพิ่งหลุดออกมาจากการแต่งงานที่แสนขมขื่นได้ ไม่นานก็ต้องทำงานแล้ว!” เสิ่นเหราอดหัวเราะไม่ได้ ฉู่เหมียนปิดประตูห้องส่วนตัว พ่นลมหายใจ แล้วจู่ ๆ ก็ทำท่าทางเป็นเหมือนตาแก่หื่นกาม ยิ้มตาหยีแล้วชูกระเป๋ายาเล็ก ๆ ที่อยู่ในมือ “มานี่สิแม่ดาราดัง ให้ป๋าได้ดูแลเธอหน่อย!”เสิ่นเหรา “…อี๋! ขนลุก!”เสิ่นเหราเพิ่งกลับมาจากการถ่ายทำภาพยนตร์ มีอาการปวดหลังและตะคริวที่ขา ทำให้รู้สึกไม่สบายตัวมาก ๆ!เมื่อฉู่เหมียนได้ยิน เธอก็รีบมาหาพร้อมเข็มและแก้วสำหรับครอบแก้ว วางแผนที่จะฝังเข็มและครอบแก้วให้เสิ่นเหราเพื่อคลายความเหนื่อยล้า!“รีบถอด ๆ สิ!” ฉู่เหมียนเปิดกระเป๋าชุดอุปกรณ์ทางการแพทย์และหรี่ตามองเสิ่นเหราไปด้วยใครมันจะไม่ชอบมองผู้หญิงสวยกัน?เสิ่นเหราป
แต่จนถึงวันนี้ไม่มีใครรู้ว่าเทคนิคการฝังเข็มแบบนี้มาจากฉู่เหมียน!“เสร็จแล้ว อีกสี่สิบนาทีฉันจะถอดเข็มให้เธอ” ฉู่เหมียนบอกแล้วใข้ผ้าห่มผืนบางคลุมให้เสิ่นเหราแล้วถามว่า “ช่วงนี้จะมีถ่ายหนังไหม? ฉันจะได้ไม่ต้องครอบแก้วให้”“มี” เสิ่นเหราพยักหน้าทุกครั้งที่ฉู่เหมียนฝังเข็มให้เธอ เธอมักจะรู้สึกง่วงนอนมากเธอรู้ดีว่าฉู่เหมียนนั้นตั้งใจทำแบบนี้ ฉู่เหมียนรู้ว่าปกติเธอนั้นพักผ่อนไม่เพียงพอก็เลยอยากให้เธอนอนหลับลึกเพื่อเป็นการเติมพลังให้ตัวเอง!คนนอกอาจจะมองว่าฉู่เหมียนนั้นไร้ค่า แต่ในสายตาของเสิ่นเหรานั้น ฉู่เหมียนเป็นคนแสนวิเศษที่สามารถรักษาได้ทุกอย่าง!ฉู่เหมียนนอนอยู่บนเก้าอี้โยกด้านข้าง เธอหยิบโทรศัพท์มาดูและเห็นว่าวันนี้ข่าวค่อนข้างเงียบ ไม่มีข่าวแย่ ๆ เกี่ยวกับงานเลี้ยงคุณหญิงกู้เมื่อคืนออกมาเลยแม้แต่ข่าวเดียว!เรื่องที่ลู่เจียวมอบบัวหิมะพันปีปลอมให้กับคุณหญิงไม่มีใครพูดถึงเลยเหรอ?ฉู่เหมียนหรี่ตา เธอค้นหาคำว่า “บัวหิมะพันปี” แต่กลับไม่พบอะไรเลย มีแต่ความว่างเปล่าดูเหมือนว่าจะมีคนจงใจบล็อกคำค้นหานี้ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นตระกูลลู่ที่กลัวขายหน้า ตระกูลกู้หรือไม่ก็เป็นกู้ว่างเชิ
“ผู้อำนวยการหลิน ปกติคุณเป็นตะคริวแบบนี้ประจำใช่ไหม? พวกเราโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว! คุณใจเย็น ไว้นะ…”พนักงานร้านน้ำชาปลอบใจเขาฉู่เหมียนแหวกฝูงชนเดินเข้าไปคนกลุ่มนั้นหันมาจ้องมอง “เบียดเข้ามาทำไม!”“ใช่! คุณสามารถรักษาเขาได้เหรอไงกัน?”“ก็แค่ชาวบ้านอยากมามุง พวกไม่รู้จักมารยาท!”“ดูเธอปิดหน้าปิดตาสิ…นี่อะไร? คนดีที่ไหนจะปิดหน้าปิดตาแบบนี้?”พวกเขาปิดปาก สายตาเต็มไปด้วยความตำหนิ แล้วเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ฉู่เหมียนฉู่เหมียนปรายตามองพวกเขา อดรู้สึกรำคาญไม่ได้คนในสังคมปัจจุบันเต็มไปด้วยความรุนแรงและชอบพูดต่อว่าถากถางคนอื่น!“เจ็บ เจ็บมาก !” หลินเฮิงชุยกัดฟันแน่นที่ผ่านมาเขาเป็นชอบตะคริวอยู่บ่อย ๆ แต่งานของเขายุ่งมากเลยไม่ได้สนใจมันหมอส่วนมาก จะชอบรักษาตนเองและคิดว่าตนเองนั้นไม่เป็นอะไร!ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นอะไร เมื่อเขากำลังลุก อาการมันก็หนักขึ้น!อาการคราวนี้รุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน! ความเจ็บค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นชา เหมือนกับทั้งขานั้นไร้ความรู้สึกฉู่เหมียนสังเกตกล้ามเนื้อที่กระตุกของเขา แผนการฝังเข็มก็ผุดขึ้นมาในหัวเธอมั่นใจมากกว่าหลังจากที่เธอฝังเข็มแล้วเขาจะค่อย ๆ ดี