Share

บทที่ 77

นี่เขา มีเรื่องอะไรจะขอเธอรึเปล่า?

ฉู่เหมียนหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่ทันสังเกตเห็นขั้นบันไดตรงหน้า

ทันใดนั้นเท้าของเธอก็ก้าวพลาดและเธอก็พุ่งไปหากู่ว่างเซินอย่างควบคุมไม่ได้

“อึ่ก...” ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว ใบหน้าของเธอแนบไปกับแผ่นหลังของกู้ว่างเชิน ทำเอาลมหายใจของเธอร้อนผ่าว

กู้ว่างเชินรีบหันกลับมา ใช้แขนโอบรอบเอวของฉู่เหมียน แล้วพยุงเธอเอาไว้ “เป็นอะไรอีกคราวนี้?”

ฉู่เหมียนขมวดคิ้ว “ฉันไม่ทันได้มองบันได”

“ฉู่เหมียน เธอนี่ซุ่มซ่ามอยู่เรื่อย” เขาพูดอย่างเหลืออด

ฉู่เหมียนจ้องมองเขา

เธอแค่ชนเขา เขาก็รู้สึกเหลืออดขึ้นมาแล้ว

ถ้าเธอเป็นลู่เจียว เขาคงจะจูบและกอดปลอบเธออย่างลึกซึ้งเลยใช่ไหม?

แต่คาดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมา จู่ ๆ ฉู่เหมียนก็ถูกอุ้มไว้ในอ้อมแขน!

เขาพูดเสียงทุ้มว่า “เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้าน”

ฉู่เหมียนเกาะไหล่และคอของกู้ว่างเชินแล้วมองเขาด้วยดวงตาลูกกวางของเธอ ซึ่งสายตาตอนนี้เหมือนกับกวางที่กำลังหวาดกลัว เธอไม่เคยสับสนขนาดนี้มาก่อน

กู้ว่างเชินที่สังเกตเห็นสายตาของฉู่เหมียน เขามองไปข้างหน้าและพูดอย่างไร้อารมณ์ “อย่ามองฉันแบบนั้น”

“กู้ว่างเชิน” จู่ ๆ ฉู่เหมียนก็เรียกชื่อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status