Share
บทที่ 85
Related chapters
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 86
“ผู้อำนวยการหลิน ปกติคุณเป็นตะคริวแบบนี้ประจำใช่ไหม? พวกเราโทรเรียกรถพยาบาลแล้ว! คุณใจเย็น ไว้นะ…”พนักงานร้านน้ำชาปลอบใจเขาฉู่เหมียนแหวกฝูงชนเดินเข้าไปคนกลุ่มนั้นหันมาจ้องมอง “เบียดเข้ามาทำไม!”“ใช่! คุณสามารถรักษาเขาได้เหรอไงกัน?”“ก็แค่ชาวบ้านอยากมามุง พวกไม่รู้จักมารยาท!”“ดูเธอปิดหน้าปิดตาสิ…นี่อะไร? คนดีที่ไหนจะปิดหน้าปิดตาแบบนี้?”พวกเขาปิดปาก สายตาเต็มไปด้วยความตำหนิ แล้วเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ฉู่เหมียนฉู่เหมียนปรายตามองพวกเขา อดรู้สึกรำคาญไม่ได้คนในสังคมปัจจุบันเต็มไปด้วยความรุนแรงและชอบพูดต่อว่าถากถางคนอื่น!“เจ็บ เจ็บมาก !” หลินเฮิงชุยกัดฟันแน่นที่ผ่านมาเขาเป็นชอบตะคริวอยู่บ่อย ๆ แต่งานของเขายุ่งมากเลยไม่ได้สนใจมันหมอส่วนมาก จะชอบรักษาตนเองและคิดว่าตนเองนั้นไม่เป็นอะไร!ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นอะไร เมื่อเขากำลังลุก อาการมันก็หนักขึ้น!อาการคราวนี้รุนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน! ความเจ็บค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นชา เหมือนกับทั้งขานั้นไร้ความรู้สึกฉู่เหมียนสังเกตกล้ามเนื้อที่กระตุกของเขา แผนการฝังเข็มก็ผุดขึ้นมาในหัวเธอมั่นใจมากกว่าหลังจากที่เธอฝังเข็มแล้วเขาจะค่อย ๆ ดี
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 87
ยิ่งไปกว่านั้น ฉู่เหมียนไม่ใช่พนักงานของร้านชา ถ้าเกิดฉู่เหมียนทำอะไรที่เกิดปัญหา ร้านน้ำชาของพวกเขาจะไม่รับผิดชอบแน่“ถ้าเกิดปัญหาอะไร ฉันจะรับผิดชอบเอง!” หลินเฮิงชุยพูดอย่างจริงจังฉู่เหมียนอดยิ้มออกมาไม่ได้ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลคนนี้เชื่อใจเธอจริง ๆ ถ้างั้นเธอจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง!พอพูดจบฉู่เหมียนจัดการเตรียมเข็มเข็มของเธอดูจริงจังและน่ากลัวหลินเฮิงชุยสังเกตเห็นเข็มในมือของฉู่เหมียนอย่างพินิจพิจารณา เข็มนี้…ทำไมถึงดูคุ้น ๆ นัก?ฉู่เหมียนหันไปมองหลินเฮิงชุย จากนั้นวางมือไปบนขาของเขาที่บวมแล้วม่วงขึ้น “คุณคะ ฉันจะเริ่มแล้วนะคะ”หลินเฮิงชุยพยักหน้าฉู่เหมียนไม่พูดอะไรแล้วลงเข็มทันทีหลินเฮิงชุยคิดว่ามันจะเจ็บมาก แต่แปลกที่เขาไม่รู้สึกเจ็บเลยเขาคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ แต่คิดไม่ถึงเมื่อฉู่เหมียนลงเข็มไปกี่สิบเข็ม ไม่มีเข็มไหนเลยที่เจ็บ!นี่มันน่าทึ่งมาก! แม้แต่อาจารย์แพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลที่มีประสบการณ์หลายสิบปียังไม่สามารถทำให้ไม่เจ็บเลยได้!เด็กสาวคนนี้ ทำได้ยังไงกัน?“ยังเจ็บอยู่ไหมคะ?” ฉู่เหมียนหันไปถามหลินเฮิงชุยหลินเฮิงชุยพยักหน้า แล้วตอบตามจริง “มันยังไม่ดี
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 88
เสิ่นเหรานอนอยู่บนเตียง แล้วโทรหาฉู่เหมียน “คุณหนูฉู่ หายไปไหนมาตั้งนาน?”ทันทีที่พูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกเสิ่นเหรามองออกไป ก็เห็นฉู่เหมียนกลับสู่สภาพเดิม“ดาราของฉัน ฉันมาถอนเข็มให้เธอแล้ว” ฉู่เหมียนเดินไปหา ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นข้างนอก“หมวกล่ะ?” เสิ่นเหราถามเธอ“ฉันชอบก็เลยเก็บไว้เอง เธอไม่ต้องใส่แล้ว ไม่งั้นถ้าออกไปไหนพวกเขาจะคิดว่าฉันเป็นเธอ!” ฉู่เหมียนหาเหตุผลมาพูดแบบส่ง ๆเสิ่นเหราไม่ได้ถามอะไรต่อมากมายหลังจากที่ฉู่เหมียนฝังเข็มให้กับเสิ่นเหราแล้ว ร่างกายของเสิ่นเหราก็ผ่อนคลายลง ไม่รู้สึกล้าเลยสักนิดเมื่อเดินออกไป ฉู่เหมียนได้ยินผู้จัดการพูดที่ล็อบบี้ “แปลกจริง ๆ ทำไมคลิปจากกล้องวงจรปิดช่วงนั้นถึงหายไปได้?”“คุณหลินขอร้องให้ฉันตามแขกคนหนึ่ง นี่มันกลายเรื่องยุ่งยากไปแล้ว!”“โอ๊ย ก็ไม่รู้เลยว่าสาวน้อยคนนั้นมาจากไหน! แปลกมากจริง ๆ!”ฉู่เหมียนก้มหน้าดูโทรศัพท์ แล้วบ่นพึมพำ “ดูสิ พวกเราจะไปกินอะไรดี?”“เหมียนเหมียน!” มีมือมาแตะแขนเธอฉู่เหมียนหันไปกำลังจะถามเสิ่นเหราว่ามีอะไร ก็เห็นสองคนที่เดินเข้าประตูมากู้ว่างเชินกับลู่เจียวในมือของกู้ว่างเชินมีของขวัญอยู
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 89
ทีแรกเธอไม่อยากจะด่ากู้ว่างเชิน เพราะฉู่เหมียนยังรักกู้ว่างเชินอยู่ หากเธอด่ากู้ว่างเชินฉู่เหมียนคงเสียใจ แต่เขาดันเสนอหน้ามาให้เธอด่าเอง!ใบหน้าของกู้ว่างเชินนั้นเปลี่ยนเป็นเย็นชา เขาพูดเสียงต่ำ “เสิ่นเหรา!”เสิ่นเหราไม่ใช่ฉู่เหมียนไม่เคยทนยอมให้ใครมาเหยียบย่ำ เธอถลึงตาใส่กู้ว่างเชินและพูดอย่างไม่แยแส “เรียกอะไรหนักหนา คิดว่าเรียกหมาเหรอ”กู้ว่างเชินขมวดคิ้วแน่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาคนอื่นที่อยู่ในร้านน้ำชาต่างมองมา เมื่อผู้จัดการร้านเห็นกู้ว่างเชิน ก็รีบขอให้คนมาจัดการกับผู้มุงอยู่เพื่อไม่ให้รอบ ๆ มีคนมากเกินไปลู่เจียวมองดูสถานการณ์ ก็ไปยืนขวางหน้ากู้ว่างเชิน “พอเถอะ! เสิ่นเหรา ถ้าเธอมีปัญหาอะไรกับฉันก็มาลงที่ฉัน เธอจะด่าอาเชินทำไม?”“เธอคิดว่าฉันไม่กล้าเหรอ?” เสิ่นเหราจ้องลู่เจียวลู่เจียวคิดว่าตัวเองเป็นใคร?“เธอก็เป็นเมียน้อย คิดจะมาสร้างเรื่องอะไรต่อหน้าเมียหลวงเหรอ?”ลู่เจียวได้ยินตัวก็สั่นไปหมด เสิ่นเหราด่าว่าเธอเป็นเมียน้อยงั้นเหรอ?“เสิ่นเหรา เธอพูดแรงเกินไปหรือเปล่า?”เสิ่นเหราหัวเราะ แรงงั้นเหรอ? เธอสามารถพูดได้แรงกว่านี้อีกนะไม่รู้ลู่เจียวจะอยากฟัง
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 90
ตอนนี้ตระกูลฉู่เต็มไปด้วยดอกไม้ เสิ่นเหราเกือบซื้อดอกกุหลาบที่มีในเมืองอวิ๋นทั้งหมดให้ฉู่เหมียนฉู่เหมียนยืนอยู่ตรงระเบียงมองดูดอกกุหลาบที่อยู่เต็มสนามหญ้าทั้งด้านหน้าและด้านหลัง และคิดในใจว่ามีเพื่อนซี้ที่ดีขนาดนี้จะมีแฟนไปทำไมกัน?“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” ข้างล่าง ฉู่เทียนเหอที่กำลังเลิกงานกลับมารู้สึกงุนงง “ลูกมีหนุ่มคนใหม่มาจีบเหรอ? โอ้โห ทุ่มเทชะมัดเลย?!”“โอ๊ยลูกสาวฉัน อย่าให้คนใช้สวนดอกกุหลาบนี้มาหลอกเอาล่ะ!” ฉู่เทียนเหอเงยหน้าเตือนฉู่เหมียนฉู่เหมียนยิ้มเศร้าติ๊งจู่ ๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นฉู่เหมียนหันกลับไปแล้วพิงราวระเบียงไว้ ปรากฏว่าเป็นกู้ว่างเชินที่โทรมาหาฉู่เหมียนลังเลอยู่สักครู่แล้วกดรับสาย เธอยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแล้วก้มหน้าลง น้ำเสียงนั้นเย็นชาและห่างเหิน ”คุณกู้”“ออกมาสิ ฉันอยู่หน้าบ้านเธอ” น้ำเสียงออกคำสั่งของเขานั้นชัดเจนและเข้มงวดฉู่เหมียนนิ่งไปสักพัก หา?เธอรีบหันกลับไปมองที่ประตูบ้าน มองผ่านสวนกุหลาบไปก็เห็นซุปเปอร์คาร์สีเทาเงินจอดอยู่ใต้ต้นไม้ซึ่งอยู่ไม่ไกล“มีเรื่องอะไร?” ฉู่เหมียนสงสัยเขามาที่ตระกูลฉู่น้อยมาก ทำไมช่วงนี้ถึงมาที่นี่เสียบ่อย?“ลู่เจีย
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 91
แม้ว่าจะเรียกฉู่เหมียน แต่กู้ว่างเชินรู้ว่าคำพูดนี้หมายถึงเขาด้วยคำพูดของฉู่เทียนเหอนั้นชัดเจน เพื่อเร่งให้พวกเขาหย่ากันเร็ว ๆ เลิกลากเรื่องนี้ให้ยืดเยื้อสักที“เข้าใจแล้วค่ะพ่อ” ฉู่เหมียนตอบไปนิ่ง ๆฉู่เหมียนส่งสายตาให้กู้ว่างเชิน เพื่อเป็นการบอกว่าพวกเขาควรออกไปคุยกันข้างนอกกู้ว่างเชินเดินตามฉู่เหมียนไป เธอสวมกระโปรงสายเดี่ยวหลวม ๆ สีดำ และผมยาวสลวยที่ตกลงไปบนไหล่ ผิวผิวเธอขาวราวหิมะ และกระดูกไหปลาร้าก็เซ็กซี่มากข้อมือและหลังมือของเธอนั้นถูกพันด้วยผ้าก๊อซสีขาว นึกถึงอาการบาดเจ็บเหล่านั้นแล้ว กู้ว่างเฉินก็ยังรู้สึกปวดใจอยู่“คุณนี่ดื้อจริง ๆ ตามมาถึงในบ้านเลย ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่โกรธ” ฉู่เหมียนพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ใช้มือเด็ดดอกกุหลาบแล้วค่อย ๆ หยิบหนามบนก้านออกอย่างระมัดระวังกู้ว่างเชินสังเกตเห็นกุหลาบเต็มสวนตั้งแต่ที่เดินเข้ามาจึงถาม “หานซือหลี่เป็นคนส่งมาให้เหรอ?”ฉู่เหมียนเหลือบมองเขา พลางสูดกลิ่นหอมของดอกกุหลาบเบา ๆ แล้วตอบไปส่ง ๆ “อืม”เขาพูดว่าใช่ งั้นก็ใช่แล้วกันเมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของกู้ว่างเชินก็เข้มขึ้นหานซือหลี่นั้นลงมือจีบเธอเต็มที่จริง ๆฉู่เ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 92
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไปเองได้!” ฉู่เหมียนปฏิเสธหานซือหลี่“ให้ผมไปกับคุณนะ เอาแบบนี้แหละ” หานซือหลี่ไม่ให้โอกาสเธอปฏิเสธ แล้ววางสายไปฉู่เหมียนทำอะไรไม่ถูก เธอวางโทรศัพท์ลง และเพิ่งรู้ตัวว่ายังถูกกู้ว่างเชินจับไว้“คุณกู้ มันจะหยาบคายมากเกินไปนะถ้าคุณยังจับมือฉันไว้แบบนี้” เธอเตือนเขาอย่างเป็นมิตรพวกเขาเป็นอดีตสามีภรรยากัน ทำไมยังต้องมาแตะเนื้อต้องตัวกันอีก?ถ้าเกิดถูกลู่เจียวเห็นเข้า คงร้องไห้และโวยวายแน่“เธอจริงจังกับหานซือหลี่แล้วเหรอ?” น้ำเสียงของกู้ว่างเชินเต็มไปด้วยความไม่พอใจ“สนใจแต่ตัวเองเถอะ จะมาสนใจฉันทำไม?” ฉู่เหมียนจับมือกู้ว่างเชินออกด้วยความรังเกียจเราควรทำยังไงดีถ้าอดีตสามีเข้ามาวุ่นวายมากไป? ใครก็ได้บอกหน่อย!“ฉู่เหมียน เขาไม่ใช่คนดีนะ!” กู้ว่างเชินพยายามเตือนเธอฉู่เหมียนหัวเราะ “คนที่เลวที่สุดในโลกฉันก็เคยรักมาแล้ว ฉันต้องกลัวว่าหานซือหลี่จะไม่ใช่คนดีอีกเหรอ?”กู้ว่างเชินอึ้งเขาเป็นคนเลวที่สุดในโลกงั้นเหรอ?“สนใจเรื่องตัวเองเถอะ!” พูดจบ ฉู่เหมียนก็เดินเข้าบ้านเมื่อมองดูฉู่เหมียนที่เดินจากไป ในใจของกู้ว่างเชินนั้นกลับยิ่งรู้สึกโกรธผู้หญิงคนนี้นี่มันจร
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ บทที่ 93
เธอมุ่งความสนใจไปที่คุณย่า คงเป็นเพราะแนวการปฏิบัติทางการแพทย์ของเธอนั้นคล้ายกับย่า เพราะยังไงฉู่เหมียนได้รับอิทธิพลจากคุณย่ามาตั้งแต่เด็กเชียนลี่จวินรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลูกศิษย์ผู้หญิงเหรอ?ตลอดชีวิตนี้เธอไม่เคยรับลูกศิษย์เลย! คนเดียวที่เธออยากสอนก็คือฉู่เหมียน แต่ฉู่เหมียนไม่เชื่อฟัง ไม่อยากเรียนแพทย์กับเธอ!มันน่าโมโหจริง ๆ“เสี่ยวหลิน ฉันไม่เคยรับลูกศิษย์เลยนะลืมไปแล้วเหรอ?” เชียนลี่จวินถามด้วยสีหน้าจริงจังหลินเฮิงชุยนิ่งไป แล้วคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้“งั้น…” หลินเฮิงชุยเงยหน้าขึ้น อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ฉู่เหมียน“สวัสดีค่ะคุณลุงหลิน” ฉู่เหมียนยิ้ม ในที่สุดก็มีโอกาสเอ่ยทักทายหลินเฮิงชุยมองไปที่ฉู่เหมียน นี่คือฉู่เหมียน…เธอดูมีรูปร่างคล้าย ๆ กับเด็กสาวในวันนี้หรือจะเป็นฉู่เหมียน?แม้ว่าผู้คนข้างนอกจะบอกว่าฉู่เหมียนไร้ฝีมือทางการแพทย์ แต่เขารู้ว่าฉู่เหมียนนั้นไม่ธรรมดา!แต่เสียงของฉู่เหมียนไม่เหมือนกับคนผู้นั้น เสียงของสาวน้อยคนนั้นแหบห้าวกว่าคิดถึงตรงนี้ หลินเฮิงชุยก็หยิบเข็มออกมาจากกระเป๋าเสื้อของตนแล้วส่งให้คุณหญิงดู แล้วถาม “อาจารย์ คุณรู้ไหมครับว่าเป็น
Latest chapter
