Share

บทที่ 83

ลู่เจียวร้องหนักขึ้นไปอีก ยิ่งร้องไห้เสียงก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อย ๆ

กู้ว่างเชินใจอ่อนยวบ เขาลูบหัวลู่เจียวแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “อย่าร้องไห้เลย นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

ฉู่เหมียนจ้องมองกู้ว่างเชินด้วยความแปลกใจ

มอบบัวหิมะพันปีปลอมต่อหน้าคนมากมายในงานวันเกิดคุณย่าจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ได้ยังไง?

ฉู่เหมียนมองไปที่ลู่เจียว ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจคำว่า “เด็กที่ร้องไห้จะได้ขนม”

บางทีคนที่มีคนรักใครหนุนหลังคงมีความมั่นใจมาก

“ฉันไปล่ะ” ฉู่เหมียนไม่อยากดูอีกต่อไป

“ฉู่เหมียน…” กู้ว่างเชินเรียกเธอ ใจเขาอยากจะเดินตามไป แต่ลู่เจียวกอดเขาแน่น “อาเชิน ในงานเลี้ยงเมื่อคืนทุกคนต่างสงสัยในตัวฉัน ฉันอับอายมากจริง ๆ”

ฉู่เหมียนไม่หันกลับไปมองและเดินออกไป

กู้ว่างเชินขมวดคิ้ว ทำได้แค่ยอมแพ้ที่จะตามฉู่เหมียนไปเพราะถูกลู่เจียวขวางไว้

“ในงานเลี้ยงวันเกิดเกิดเรื่องอะไรขึ้น?” กู้ว่างเชินพาลู่เจียวเข้าไปในวิลล่า

จู่ ๆ ลู่เจียวก็สะอึกสะอื้นและถามทันที “อาเชิน รหัสวิลล่าเปลี่ยนแล้วเหรอ?”

เมื่อกี้เธอลองหลายครั้งแต่รหัสก็ไม่ถูก ถ้าเกิดลองอีกครั้งระบบคงส่งเสียงเตือน ดังนั้นเธอเลยไม่กล้าลองอีก

“อืม เปลี่ยนแล้ว” น้ำเสีย
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status