All Chapters of ENTANGLED HEARTS: Chapter 61 - Chapter 70

Niyakap ko ang aking anak. Ayaw kong kontrahin ang sinasabi niya. Ayaw kong i-invalidate ang kaniyang nararamdaman kaya hahayaan ko na munang humupa ang kaniyang emosyon. Pinalitan ko siya ng damit at nahiga na din muna kami sa kama. Pagod na siya at kanina pa din siya umiiyak. Nag-aalala ako dahil baka mamaya ay mapaano siya. "Mommy loves you, anak."Nakapikit na ang kaniyang mga mata habang nakayakap ng mahigpit sa akin. Nang masiguro na malalim na ang kaniyang tulog, bumangon na din ako.Naupo ako at sa pagpa-practice na lang ng paglalagay ng eyebrows tinuon ang atensyon ko. Nang matapos ako ay saktong padilim na din. Tulog pa si Drix. Maya-maya ay gigising na din ito at kakain na. Magluluto na ako ng hapunan namin. Nadatnan ko si Hendrix sa may living room. Nakaupo siya sa sofa pero nakapikit ang mga mata. Hindi pa siya nagpapalit ng damit. Mukhang mula kanina ay hindi pa ito pumapasok ng kaniyang kuwarto. Nagdilat siya ng mga mata nang maramdaman niya ako. "Tulog pa siya?"

At hindi lang sina Ranna at Tita ang narito. Nandito din si Dina. May mga dala pa siyang pasalubong para sa anak ko. "Kumain na tayo," aya ni Hendrix sa mga kasama namin. Dumulog din sa mesa si Dina. Feel at home na feel at home siya. Ako naman ay nakaramdam ng pagkailang. Pakiramdam ko ay nakagawa ako ng isang malaking pagkakamali. Bakit ko ba nakalimutan na mayroon ng nobya si Hendrix? Dapat kahit magdikit ang mga balat namin ay hindi ko hinahayaan. Nag-uusap sina Dina, Ranna at Hendrix patungkol sa work. Mas lalo pa tuloy akong nakaramdam ng pagkailang. I feel like I don't belong. Siguro dahil na din sa aking status ngayon, hindi na mayaman, hindi nakapag-aral at wala ding maayos na trabaho. Habang kumakain, tumunog ang aking celphone. Text ito galing sa wedding coordinator na nakausap ko nang nakaraan. Ako sana ang mag-aayos ng bride sa isang weeding bukas pero bigla daw nag-back out ang bride. May nakuha na daw itong ibang hair and make up artist. Malaki pa man din sana ang k

"Mula noon, hanggang ngayon... Mahal pa din kita." Hindi ako makapagsalita. Hindi ko din alam kung ano ang dapat kong sabihin. Mahal ko pa din siya kahit ilang taon kaming nagkahiwalay. Pero deserve ko pa ba siya? "Kung gusto mong magpakipot muna, ayos lang naman.""A-Ano? Hindi ako nagpapakipot, Hendrix." Nakangisi siya habang nakataas ang isang kilay niya. "Bakit hindi ka nagsasalita kung ganoon?" nang-aasar pa niyang tanong. "Wala naman kasi akong dapat na sabihin. Baka hinahanap na ako ni Drix. Puwede na ba akong lumabas?"Tumango siya. "Mamayang gabi na ulit tayo mag-usap."Mamayang gabi? May ibang pinaplano ata itong lalake na 'to. Akala naman niya hahayaan ko siya sa gusto niyang mangyari. Alam ko naman na ginagawa niya lang ito para sa anak namin. Bata pa si Drix kaya ganoon ang reaksyon niya. Kailangan lang ipaintindi sa kaniya ang sitwasyon. Ayos lang naman kung maghiraman kaming dalawa sa anak namin. Lahat naman madadaan sa usapan. Hindi iyong magbabanta siya na kuku

Tutulong sana ako sa paghahanda ng aming hapunan pero itong si Hendrix, hindi na binibitawan ang kamay ko. Yayakap siya sa akin, hahalik sa aking pisngi, leeg at kung saan-saan pa. Tingin ba niya okay na kami? Nandito kami sa sala na tatlo ngayon. Si Drix ay nanonood ng discovery channel, habang pasulyap-sulyap sa amin ng Daddy niya. May ngiti sa kaniyang mga labi. Makikita mo talaga ang saya sa kaniyang mukha. "Come here, buddy..." tawag sa kaniya ni Hendrix. Pinaupo naman siya ni Hendrix sa kaniyang mga hita. "Are you happy?" masuyong tanong niya sa kaniyang anak, sabay halik sa pisngi nito. "Yes, Daddy," medyo nahihiyang sagot ng bata. "Why?""Because you and mommy are back together. Am I right, Daddy?" Umaasang tanong niya. I can't say no. Hindi ko kayang tanggalin ang kasiyahan sa kaniyang puso. "Yes. That's right, Son. Mommy and Daddy are back together. We've never broke up in the first place." Ngumuso ako. Inakbayan naman ako ni Hendrix sabay halik sa aking pisngi.

"Gusto mo bang mag-aral ulit?" Tulog na si Drix at ako ay inaantok na din, pero nagsalita pa si Hendrix. Tumagilid siya paharap sa akin. "Hindi ko alam." Wala pa kasi iyon sa isip ko. Kung mag-e-enroll man ako, gusto ko iyong course na makakatulong sa akin sa gusto kong simulan na negosyo, kapag may puhunan na ako. "Bakit? Pag-aaralin mo ba ako?" nakangiting tanong ko. Tumango siya. "Yeah. Kahit saang university mo pa gusto."Kaya ko namang tustusan ang pag-aaral ko kung sakali. Hindi ko na kailangang kumayod ng husto ngayon para sa needs ni Drix dahil nandito na siya. "Siguro saka na. Or pag-iisipan ko muna. Nag-t-treatment si Drix. Dapat available ako lagi for him. Gusto ko siyang samahan sa mga check ups niya.""Okay, babe. Wala namang edad ang pag-aaral. It can wait. Basta nandito lang ako nakasuporta sa'yo. Iyong pinagkakakitaan mo pala ngayon, puwede mong gawing business.""Iyon nga din ang plano ko. Soon.""Kung kailangan mo ng puhunan..."Tumawa ako. "Saka na ako magpap