CHAPTER 62

Dinala muna ni Hendrix sa sasakyan ang mga pinamili namin. Kami naman ni Drix ay nagpunta sa arcade upang doon siya hintayin. Nagpalit ako ng one hundred pesos na coins at hinayaan ang aking anak na maglaro. Isang beses pa lang niyang naranasan 'to. Dahil madalas kapos at kung may pera ay napupunta naman sa mga bills, kaya hindi ko siya naipapasyal sa mall. More on sa park kami namamasyal. Sa palengke ko lang din siya binibili ng mga mumurahing laruan. Minsan mayroon ding magagandang laruan sa Japan surplus kaya mayroon siyang maganda at matibay na laruan.

Nakaupo ako habang pinagmamasdan ang anak ko na masayang naglalaro.

"Ayaw mong maglaro?" Nilingon ko ang lalake sa aking tabi.

"Ayaw ko..." wala sa mood na sagot ko, dahil wala talaga ako sa mood. Gusto ko siyang komprontahin ngayon, pero pinigilan ko ang aking sarili.

"Samahan mo na lang ang anak mo. Baka huling beses na 'to na—"

"Shut up!" mariing bulong niya sa aking tenga. Galit siya, pero hindi ko maintindihan kung bakit na