[Knives’ POV] “Hindi ako pwede, Atsi. Nasa malayo ako. Bukas hindi ako aalis, mag-uusap tayo… H’wag kang umiyak,” alo ko sa paghihimutok ni Atsi Olivia sa kabilang linya. Iniiyakan na naman nya ako. Napabuntung-hininga ako. Nagba-bonding daw sila sa pool ng kapatid naming hilaw, but I couldn’t care less. Pinagmamasdan ko ang dalawang nakaupo sa baba na malapit sa exit na madalas nilang pinupuwestuhan, narito na sila kaya lalong hindi pa ako pwedeng umuwi. “Sinayang mo ang bakasyon mo, imbis na makapag-get together man lang tayong magkakapatid nand’yan ka sa… Where the hell are you, anyway??! Napakaingay!” puna nya sa background noise ko. She doesn’t need to know where I am. Mahabang eksplanasyon pa ang gagawin ko, at siguradong hindi rin nya ako maiintindihan. “I gotta go, Atsi, we’ll have breakfast tomorrow, or I'll fetch you at work then we'll eat somewhere, okay?” Pinatay ko ang tawag nang hindi ko na narinig ang boses nya. I took a deep breath, binuhat ko ang basong ini
Magbasa pa