[Kataleia's POV]“Nasa malayo raw sya.” Ibinaba ni Atsi Olivia ang cellphone nya sa wooden table na katabi nya pagkatapos ay binottoms up ang wine sa kanyang wine glass. Nakita ko ang frustration sa mga mata nya, pero wala akong magawa sa kanya. Kung kilala ko lang talaga ‘yung Knives na ‘yon tinawagan ko na tapos pinagmumura ko. Nag-iisa nga lang nyang kapatid na hindi pa nya madalas makita eh hindi pa nya mapagtuunan ng pansin. Pero okay na rin ‘yon kahit hindi sya dumating. Bigla kong naalala ang iyak ni Pearl habang kinukuwento na pinagalitan nito kanina nang dahil lang sa prutas. Itinaga ko na sa bato na sa wedding day na lang kami magkikita. Parating na si Kuya Mike, naaninag ko ang pag-swerve nang mabilis ng kanyang SUV sa driveway. Tumakbo si Yvonne para salubungin sya. Tiningnan ko si Atsi, nakatingin sya sa sasakyan ng asawa pero hindi sya natinag sa pagkakasandal nya sa bench. “Atsi, si Kuya Mike dumating na,” untag ko sa kanya. “Traffic siguro,” sagot lang nya sa ak
[Olivia's POV] I quickly turn on the other side of my bed and pull the blanket up to my head the moment I hear the door squeak open. Napakatanga ko. Maaga sya dumating, kasi alam nya lasing ako. Pero kahit sumusuka man ako sa kalasingan, alam ko kung anong nangyayari sa paligid ko. Tanga lang ako, boba na nga rin siguro. Pero hindi ako manhid. Sinabihan ko sila bago dumating si Knives dito sa mansyon na h’wag naman nilang gabi-gabihin. ‘Dumating ang kapatid ko, be discreet.’ And they agreed. Nagkaroon ng control ng ilang araw. Kaso, napauwi ko nga dito si Knives pero lagi naman syang wala, so bumalik ulit sa nakasanayan na. Tinakpan ko ng unan ang ulo ko, diinan ko pa, para hindi ko marinig ang mga kaluskos at mga ungol nilang dalawa. Pero dahil aware ako, rinig ko pa rin. Iniisip ko nang bumili na lang ulit ng sleeping pills, kaso may bago akong ilalabas na fashion line ngayon for this summer. Kapag nagsi-sleeping pills ako pati sa office nakakatulog ako. I wish I co
[Kataleia's POV] “‘Nak, Kumusta ka naman, kumusta ang trabaho? Nakapag-adjust ka na ba?” malambing na tanong sa akin ni Mama habang hinihilod nya ng malambot na sponge ang likod ko. Inaya nya akong maghottub sa malaki at maganda nilang bathroom, noong nag-aaral palang ako may pagkakataong nagsasabay kaming maligo. Wala naman kaming bathtub noon, umuupo lang kami sa plastic stool sa maliit naming banyo at naghihiluran ng likod; iyon ang pinaka-bonding naming dalawa. Busy kasi sya palagi, lalo na noong dumating sa buhay nya si Tito Miguel. “Okay lang po, ‘Ma. Mababait ang co-teachers ko. May nag-drawing nga ng mukha ko, ang ganda ‘Ma!” bida ko sa kanya. “Talaga? Sino’ng nag-drawing?” “‘Yung Master Teacher po namin. Mamaya ipapakita ko sa ‘yo,” ngiti ko sa kanya habang nilalaro ang bula na umiibabaw sa paggalaw ng tubig. “Eh dito ba sa mansyon, nakapag-adjust ka na?” “Okay lang po ‘Ma, medyo malungkot lang kasi laging walang tao,” pag-amin ko sa kanya. “Makakasanayan
Nagitla ako sa ibinalita nya sa akin. “Bakit ako nadamay?! Hindi naman po nya ako anak eh. At saka teacher ako ‘Ma, hindi po ako negosyante.” “Baka naman may maisip pang ibang paraan si Tito Miguel mo. Pero kahit matagal pa ‘yon, hindi lang iisang taon ang gugugulin mo para matutunan ang lahat lalo na’t malayong-malayo ‘yon sa propesyon mo.” Napatanga ako sa sinabi ni Mama. Education ang kinuha kong kurso sa kolehiyo dahil gusto kong magturo at mahilig ako sa mga bata. Idol ko ang mga teacher ko noong elementary sa ginagawa nilang paglilinang ng mga murang kaisipan. Minsan naiisip kong gusto kong magkaroon ng learning center o kapag napapasarap ang pangangarap ko ay isang eskwelahan. Pero ni isang beses ay hindi sumagi sa hinagap ko ang magpatakbo ng multinational company na tulad na lang ng Rockefeller Industries. “Matagal pa naman ‘yon, napag-usapan lang ngayon dahil ngayon lang sila ulit nagkita-kita after so many years. Sinasabi ko lang ‘to sa ‘yo para handa ka sa kung a
Maaga nga dumating si Orlie, mag-a-alas-kwatro palang pinapa-ring na nya ang cellphone ko; nasa labas na raw sya ng gate. Siguro pag-out nya sa trabaho ay dumiretso na sya dito. Hinaklit ko ang tuwalyang nakasabit sa pinto sa bathroom at isinampay 'yon sa aking balikat para matago ang dibdib kong bakat na bakat sa manipis kong pantulog pagkatapos ay nagkumahog na akong lumabas ng kwarto. Kahit nagmamadali ako pinilit kong hindi makagawa ng ingay. Baka marinig ni Kuya Knives ang kaluskos ko at bigla nya akong singhalan. Gising pa nga siguro sya hanggang ngayon kasi may naririnig akong ugong ng nagsasalita sa kwarto nya. Nanonood siguro sya ng TV, o may kausap sa cellphone. Naaninag ko na agad si bakla sa may gate kaya nagtatakbo na ako, saka palang sya pinapasok ng guard nang makita ako. “Muntik ko na syang jowa-in, bakla! Ansungit, pangit naman!” patutsada ni Orlie sa gwardyang nangangamot ng ulo. Inabot nya sa akin ang plastic bag na pasalubong nya. “Pasensya na kayo, ma’a
“Alam mo beks, kapag nabulag ako kasalanan mo ha!” sita ko kay Orlie. Pa’no, pinapasma si bakla. Bahagyang nanginginig ang kamay nya habang nilalagyan nya ako ng eyeliner. “Sorry naman! Halos hindi kasi ako nakatulog eh, andami-dami kong iniisip! Tsaka kinakabahan kasi ako,” sagot nya sa akin. “Bakit ka ba kasi kinakabahan? Ikaw ba ang ikakasal?” “Basta ‘eto lang ang masasabi ko sa ‘yo ha, malinis na malinis na malinis ang konsensya ko,” inulit na naman nya ‘yung sinabi nya kanina. Mula pagkagising ko ay iyon na ang binabangit nya sa akin. “Oo, malinis na kung malinis pero kapag nasundot mo ang mata ko lagot ka talaga sa ‘kin!” tinitigan ko ang sama ng kanyang mukha, umangat ang gilid ng nguso ko sa kanya. “Sinabi ko na kasing matulog ka, hindi ka natulog!” Naiinis na rin ako sa paulit-ulit na tumatawag sa cellphone ko kaya pinapag-relax ko muna sya at para masagot ko na rin ang kanina pa tumatawag. “Mag-yosi ka nga muna! Buksan mo na lang ang bintana. Kanina pa ‘ko nang
“Hindi po ako galit, Sir Seiji. Pasensya na po kung nagmadali akong umuwi no’n. Kakausapin ko nga dapat si Miss Nori para makahingi ng pasensya sa kanya, hindi lang kasi sya pumasok no’ng Friday kaya tatawagan ko na lang po sya mamaya,” nginitian ko sya ng foolproof kong ngiti. Hihingi talaga ako kay Miss Nori ng pasensya kasi nasungitan ko sya, napakabait pa naman nya sa akin. Pero hindi kay Sir Seiji. Sa tatawa-tawang itsura nya ngayong kausap ko sya mukhang hindi naman nya kailangan ang paghingi ko ng pasensya. Namilipit si bakla na parang naiihi na sa kakasipat nya sa cellphone ko kaya inirapan ko syang muli. “Sige na po, Sir Seiji kung ‘yun lang ang sasabihin nyo. Medyo busy kasi ngayon eh.” Nahiya sya siguro kasi nakita ko ang pagkailang sa mukha nya, napakamot pa sya sa kanyang sintindo. “Okay, pasensya na ulit sa istorbo. Pwedeng, uhm, tumawag ulit mamaya kapag hindi ka na busy?” “Kung importante naman, bakit hindi?” sagot ko naman sa kanya. Nakita kong natuwa sya sa
[Knives' POV] “Almusal nyo po, ser,” I glided to the side of the pool when I saw the maid arrive with my breakfast. “Just leave it there,” nguso ko sa table sa pagitan ng dalawang bench. Ganito madalas ang ginagawa ko kapag maaga-aga ako nagigising dito sa mansyon. I take a quick swim, magsa-shower tapos kakain saka aalis na. Pero ngayon kakain muna ako bago ako gumayak. Kasal na ni Dad mamaya. Pag-alis ko hindi na ako babalik dito dahil uuwi na ako ng Manhattan. I only had a few hours of sleep. I intend to sleep early last night kasi maaga nga ako gigising ngayon, kaso naalimpungatan naman ako sa tawag ni Divine para magtanong ng flight details ko, ewan ko ba do'n. Pwede naman nyang tanungin na lang ang sekretarya kong si Edith kasi ito ang nag-book sa akin, inistorbo pa 'ko. Hindi na ako tuloy nakabalik sa pagtulog. May narinig akong lalake na dumating kaninang madaling-araw na dumiretso sa kwarto ng anak ni Tita Marisa, kaya lalong hindi na ako dinapuan ng antok. Nakir
“Oh, ano naman ang problema mo do’n, Kataleia?! Ganu’n din naman ‘yun eh, bakit patatagalin pa? May naipon naman siguro ‘tong si Seiji, kaya kang pakasalan kahit saang simbahan mo pa gusto,” komento ni Mama. “Ah hindi ‘Ma, sa huwes na lang muna kami. Tapos after two to three years sa simbahan na.” “Smart choice, Mr. Mendoza,” sabat ni Atsi Olivia na kadarating lang. “Good afternoon, Dad.” Hinalikan nya si Tito Miguel sa noo pati na rin kami ni Mama saka naupo sa harapan ko sa lamesa. Nakasunod sa kanya ang asawa nyang nakasuot pa ng shades na parang walang nangyari kagabi na lalong ikinagiba ng mukha ko na hindi ko na lang pinahalata. “Sukob ang kasal n’yo kung ngayong taon din na ‘to kayo ikakasal sa simbahan. Malas ’yun,” dagdag pa nya.“Pwede rin namang sa simbahan na. Hindi naman kailangan pang sumunod sa tradisyon na ‘yan. Malas ang taong naniniwala sa malas,” ani Tito Miguel.“Eh, Seiji,” nguso ko. Hindi ko naiwasang hindi magprotesta. “Hindi naman ganu’n ang sinabi ko eh.”“S
Tumayo sya sa kama at hinawakan ako sa magkabilang bewang. “Para kang Diyosa,” anas pa nya. Napahagikhik na lang ako bigla. “Oh, bakit ka natawa?” ngiti nya. Tila napakalambing naman ngayon ng tinig nya sa aking pandinig. “Kasi ‘kala ko sasabihin mo, ‘para kang multo.’” Hindi sya tumawa o ngumiti man lang. Ito ang pinakaunang pagkakataon na hindi nya sinakyan ang biro ko mula ng magkakilala kami. Naaninag ko ang kaseryosohan ng kanyang mukhang nakatitig sa akin. Binuhat nya ako papunta sa kama at marahang inihiga ako roon. Hindi nya inaalis ang tingin nya sa akin habang hinuhubad nya ang kanyang damit. Nakangiti ang kanyang mga matang kinulumpon ang mahaba at basa ko pang buhok pataas saka marahang dumapa sa ibabaw ko. At doon na nagkatotoo ang matagal na nyang hiling. Sinamba nya nang paulit-ulit ang buong katawan ko hanggang sa pumutok ang bukang-liwayway. +++++ Pinagmamasdan ko sya habang nakadapang natutulog sa tabi ko. Napakaganda ng mga tattoo nya sa likod na umaabot
“Damn, you’re so hot. Hindi ko sila masisisi kung bakit sila nababaliw sa ‘yo,” nakaririmarim ang init ng hininga nya sa tenga ko. Nagtayuan ang lahat ng balahibo ko sa katawan nang hawakan nya ako sa aking tadyang. Inilalapit nya nang husto ang mukha nya sa mukha ko kaya tinulak ko sya nang ubod ng lakas at nagmadaling dumiretso sa bahagyang nakabukas na pinto. “Shobe? Lalabas ka na?” mahinang usal ni Atsi na nakapikit ang mga mata habang inaayos ang kanyang kumot. Napalingon ako kay Kuya Mike na hindi pa rin umaalis sa kinatatayuan nya at pangisi-ngising nakatingin din sa akin. “Opo, Atsi. Nandito na si Kuya Mike, may kasama ka na,” matalim na tingin ko kay Kuya Mike. “Goodnight, Siobe. Thanks for taking care of Olivia,” ngiti nya na tila nang-aasar pa akma syang lalapit na naman kaya nagkumahog na akong lumabas ng pintuan. Mangiyak-ngiyak akong tinakbo ang papunta sa kwarto ni Orlie. Siguro naman nakauwi na ‘yun galing sa bar. Ano bang gagawin nya do’n nang mag-isa? Hind
Napakurap-kurap ako nang nakarinig ako ng mahinang lagitik. Maya-maya ay malinaw na nagsalita ang prompt ng network nya.‘The number you have dialed is not accepting calls at this time.’Laglag ang mga balikat na tin-ap kong muli ang re-dial. Baka naman napatay lang nya ang tawag o kung ano, isip-isip ko. Baka tulad ko, hindi rin nya alam kung ano ang sasabihin nya. Pero hindi naman ako ang alam nyang tumatawag, kundi si Atsi, dahil cellphone nya ito. Binigyan ko ang sarili ko ng pag-asa. Kaso sa kasamaang-palad, hindi na ito muling nag-ring pa. Isang mahaba at matining na tunog na lang aking narinig hudyat na hindi na maaari pang tawagan ang cellphone nya. Inis na inis ako. Kung cellphone ko lang ito naibalibag ko na sa bwisit ko. Hanggang ngayon sarili pa rin lang nya iniisip nya. Ultimo ang nakatatanda nyang kapatid, tinanggal na nya sa utak nya.‘Naka-move on na sya, Kat. Ganu’n talaga ‘yon, lalake eh. Para ka namang bago nang bago. Kapag umayaw ang lalake, ayaw na talaga. Kahit
“Uhm, antayin mo na lang ako sa kwarto, love. Susunod ako sa ‘yo, hihintayin ko lang si Kuya Mike na dumating para meron syang kasama rito. For sure, naglalakad-lakad lang ‘yun sa labas,” binigay ko sa kanya ang susi ng kwarto ko. “Gusto n’yo hanapin ko na lang sya?” naiilang na sinulyapan nya si Atsi. “Hindi mo makikita ang ayaw magpakita,” mahinang tugon ni Atsi habang nakatungo sa sahig. Nangingiwing iginiya ko na sya sa pintuan hanggang sa makalabas na sya na natitilihan pa, “susunod naman ako maya-maya lang. Masama ang pakiramdam kasi,” pagdadahilan ko sa kasungitan ni buntis. Pagkasarado ko ng pinto ni Atsi saka sya pumalahaw ng iyak, nataranta ako sa lakas ng atungal nya na parang napakasakit ng kalooban nya. “Atsi, h’wag kang umiyak. Makakasama ‘yan sa baby mo,” alalang-alalang niyakap ko sya. “Muntik na ‘kong dalhin ni Dad sa doktor kanina. What will I tell if he finds out?! This is out of wedlock, Kat,” hagulgol nya sa balikat ko. “I wanted to tell Knives about this.
“Seiji, anak, sige na, sa kanya ka na matutulog, ha. Baka mamaya biglang makaisip na maglakad-lakad ‘yan ng madaling-araw para sundan ‘yung bakla nyang kaibigan, at least and’yan ka para masamahan mo,” tamang parinig sa akin ni Mama pagbaling nya kay Seiji na napapakamot naman ng ulo. “Si-sige po, ‘Ma, kung gusto nya po, bakit naman hindi?” sabay tawa pa nya. “Swerte mo kasi maginoo ang mapapangasawa mo, Kataleia, kaya nga pinagtitiwalaan ko nang husto eh. Sige na magpahinga na kayo, magkita tayo bukas,” Nabaling ang atensyon namin nang dumuwal si Atsi nang malakas, nakasandal sa dingding na sapo-sapo ng isang kamay ang kanyang bibig at ang isa naman ay ang kanyang tiyan. Agad kaming lumapit ni Seiji para alalayan sya. “Nasa’n ba ang asawa mo, Olivia? Parang hindi ko nakita maghapon,” ani Tito Miguel na may iritasyon sa kanyang tinig. “Baka iba na ‘yan kung kanina ka pa nagsusuka. You need to be checked. My love, pumunta ka sa reception baka may doktor sila rito na pwedeng mag-
Pangisi-ngisi ako sa mga kaharap ko sa lamesa pero ang totoo ay kinakabahan ako. Ang isang tenga ko ay kay Atsi nakatuon na hawak-hawak pa rin ang cellphone nya at sinusubukang tawagan si Knives. Pero hanggang sa malinis ng waiter ang lamesa namin at nagsimula ang malakas na tugtog na pansayaw ng banda ay hindi talaga nya ito nakausap. “Anyare, Atsi? Wala pa rin?” ani Orlie na paindak-indak sa saliw ng tugtog ng banda. “He’s not answering.,” ibinaba nya na ang cellphone nya sa lamesa. “We haven’t talked since he left… Sa ‘yo ba, Shobe, tumawag na si Shoti?” “Hindi rin po,” kinibit ko ang balikat ko. Kahit medyo nakahinga ako nang maluwag-luwag, sa likod ng utak ko ay nagdadamdam ako. Tanggap kong galit sya sa akin at hindi na nya ako patawarin, pero ang hindi nya kausapin si Atsi na wala namang ginagawang masama sa kanya lalo na sa kalagayan nito ngayon ay sobra-sobrang pagpapakita ng katigasan ng loob nya. “Galit pa rin sa ‘kin ang kapatid ko,” nahimigan ko ang lungkot sa bose
Ibinaba ako ni Seiji sa mismong tarangkahan ng first class na bar. “Salamat,” mahinang sabi ko na nahihiya. Paano nakatingin sa amin at nakangiti ‘yung malaking lalake at dalawang babaeng sumalubong sa amin sa pintuan. “Naku, naku! Practice na ba ‘yan?” patutsada ni Orlie na nasa likod namin at kasama si Atsi. “Masama kasi ang pakiramdam nito,” napapakamot sa ulong ngiti ni Seiji. “Ako nga masama rin ang pakiramdam, nagsusuka pa nga ako kanina eh pero hindi man lang ako alalayan nitong ungas na ‘to,” ismid nya kay Orlie. “Kung nagsabi ka kasi na gusto mo palang magpabuhat edi nakahiram sana ako ng stretcher, pinabuhat na kita,” pairap-irap namang sagot ni bakla. “Naimpatso ka lang sa kakakain mo ng mangga eh, magpapabuhat ka na.” Napahalakhak kami ni Seiji sa bangayan nilang dalawa. Hindi ko rin minsan maintindihan ‘tong dalawa na ‘to. Minsan mag-boss sila mag-usap, minsan parang mag-jowa naman sila kung nag-aaway. Pareho na rin sila ng pagsasalita, napansin ko lang. Dati ang
“Eh, ‘Ma, kasi… Hindi ba parang maaga pa masyado para magpakasal? Naisip ko lang… Magsusukob ang kasal natin kung sakali—” “Hindi ka aalis!” pagalit na bulyaw nya. Hinatak nya ako sa braso at kinaladkad papunta sa elevator. “Hayaan n’yo na lang po muna ako, ‘Ma. Ayoko pa po munang magpakasal,” mariing tutol ko habang winawaksi ko ang kamay nyang kapit na kapit sa braso ko. Laking gulat ko nang pagbitaw nya ng hawak sa akin ay agad nya akong binuweluhan ng malakas na sampal sa kaliwang pisngi ko. Nagigitlang nasapo ko ang pisngi ko, muntik pang mahulog ang suot kong salamin sa lakas ng hagupit nya. Tumulo agad ang luha ko. Nilingon ko ang saglit na nanahimik na paligid. Pakiwari ko lulubog na ako sa hiya nang makitang lahat ng tao sa lobby ay nakatingin sa amin. “Ang kinabukasan mo lang ang iniisip ko, Kataleia! Wala nang nangyayari sa ‘yo sa pagtatrabaho mo. Tumatanda ka na lang pero hanggang ganyan ka pa rin. Maski para sa sarili mo wala kang napupundar. Anong gusto mo, uma