[Kataleia's POV] “You ready, Shobe?” tanong ni Atsi nang silipin nya kami ulit ni Orlie sa kwarto. Pinaningkitan ko ng mata ang orasan na nakasabit sa dingding, parang maaga pa naman. Kinakain ko ‘yung donut na dala ni Orlie kaninang umaga. Hindi na kami lumabas ni Orlie ng kwarto kasi nilagyan nya ng nail polish ang mga kuko ko. Dito na nga rin kami nananghalian. Kanina pa sina Mama umalis, sinilip lang nya kami saglit para magpaalam na mauuna na sa hotel kung saan kami magbibihis at magpapaayos ng buhok mamaya. “Kumakain lang po,” inalok ko sya ng donut. Pumasok sya sa kwarto at kumuha ng isang donut. Kumagat lang sya ng isang beses tapos ibinalik na rin nya sa box. Mas nanghihinayang pa syang maagnas ang lipstick nya kesa sa donut na kinagatan nya. Kaya ang payat-payat nya eh. “You’ll make a bulge in your gown. Sa reception ka na kumain nang kumain,” biro nya sa akin. “May dadaanan pa tayo kasi kaya umalis na tayo ngayon. Iwan na natin ang boys dito, mauna na tayo.” +++++
“That’s fine, shobe. Maid of honor ka naman. Okay lang kahit iba ka sa mga bridesmaids. And you can never go wrong with the color white. Ang ganda-ganda nga sa ‘yo, oh!” kumbinsi nya. Okay na rin siguro ‘to. Hindi na ako pwedeng mag-inarte pa kasi late na talaga kami. Kanina pa nagpuntahan sa venue ang mga bridesmaids at groomsmen na nagsipaggayak sa kabilang kwarto. Naroroon na rin sina Tito Miguel. Ni-retouch saglit ni Orlie ang makeup namin ni Mama. Tapos nagpa-retouch din sa kanya si Atsi Olivia kaya lalo kaming natagalan. Mas makapal na nga ang makeup nya pero mas matagal pa rin syang ni-retouch ni bakla. Nakita ko ang pagpa-panic ni Mama sa mga mata nya habang tahimik kaming nakaupo at tinitingnan ang masayang kwentuhan at hagikhikan ng dalawa habang nagme-makeup-an. Pinandilatan ko si bakla nang masagasaan nya ako ng tingin kaya naka-realize ang bruha. “Atsi, okay na. Magandang-maganda ka na talaga. Kabog na lahat ng chinitang artista sa ‘yo!” pang-uuto ni Orlie kay Ats
[Knives' POV] I'm getting really bored. Kanina ko pa sinusulyap-sulyapan ang suot kong Rolex. Nalalasing na ako sa init ng panahon at sa iniinom kong brandy. Isang oras nang atrasado sa schedule ang ceremony dahil hindi pa dumarating ang bride. I make a deep groan habang tinatanggal ko ang aking puting suit jacket. “Filipino time.” My mouth drops to the floor in disgust. Nakita ko si Dad na tensed na tensed sa pagkakatayo nya malapit sa flower arch. “Sisiputin naman sya siguro, no? Kasi ilang taon na rin silang living in ni Tita Marisa eh,”sabi sa akin ni Mike na kaharap ko sa pabilog na lamesa, nakatingin din pala sya kay Dad. Pati sya napapag-isip na rin, natawa na lang ako na naiiling. May bride pa ba na gano’n ang edad na matagal-tagal nang nakikipagsiping sa kinakasama tapos biglang hindi sisipot sa kasal? Huling byahe na ito ng tren. Kapag hindi pa sya sumakay, maiiwan syang natutuyot sa terminal. Kinibit ko ang balikat ko. Pumila kami ni Mike sa tapat ng blower,
“10 minutes, Don Miguel. On the way na sila,” says the woman wearing black slacks and a blue short-sleeved blouse as she hustles past us. Sa wakas dumating na rin ang pinakahihintay. Nakita kong lumiwanag ang mukha ni Dad nang masilayan nya ang puting bridal car na papasok ng gate ng event’s place. Nakahinga sya nang maluwag. I’ve realized, mahal nya talaga si Tita Marisa. I can’t remember how he was when she was with my Mom bago sila maghiwalay. I was too young back then to care. Puro laro lang ako. Wala akong memory na magkasama sila na masaya sila o baka I refuse to remember, kaya nawala na sa isip ko lahat. Pumunta ako sa table kung saan ko iniwan ang suit jacket ko at agad-agad ko iyong isinuot. Hinigpitan ko ang aking tie and took a quick look at my reflection on the glass door na papuntang reception area. Nananalamin akong ganoon nang makita ko ang pamilyar na lalakeng naka-suit na black na naghahanap ng bakanteng mauupuan sa area ng mga guests. “Orlie?” Lumingon ak
[Kataleia's POV] “Sino??!” Napamulagat ako sa sinabi ni Orlie. Tinitigan ko syang lumalakad palayo sa akin kasi mag-uumpisa na kaming lumakad papasok ng garden. Agad din naman akong nakahuma sa joke nyang iyon kaso ang bilis nyang nawala. “Weh? Hehehe!” nasabi ko na lang sa sarili ko. Gumaganti si Orlie kasi inasar ko sya noong nasa kotse kami ni Atsi. “Hahaha!” Tumawa ako nang malakas kahit ako lang mag-isa. Lumapit agad ang medyo chubby na wedding coordinator, inayos nya ang laylayan ng gown ko at inabot sa akin ang maliit na flower bouquet. “You look great, miss. Punta ka na roon, start na tayo,” tumuro sya kung saan ako pupunta tapos yumuko sya sa loob ng bridal car at kinausap si Mama. Hinahanap ng mga mata ko si Orlie kasi na-bother din talaga ako sa sinabi nyang iyon. Parang tanga lang na bigla nyang babanggitin si Chinito na wala namang kinalaman sa kasal ni Mama. Naisip kong kaya nya iyon sinabi para ayusin ko ang rampa ko. ‘Gago talaga ‘tong Orlando na ‘to, ipa-pran
Pünyeta! Bakit sya si Kuya Knives?! Pinarurusahan na yata ako ng langit! “Why? Bakit ka nandito? Bakit? Bakit ikaw ‘yan?” Hindi ko pinansin ang mga bulong nya. Tumingin lang ako sa paglalakad ng mga batang kasama sa entourage. Nako-conscious na akong talaga pero hindi ako nagpahalata. Pareho lang naman kaming gitlang-gitla ngayon sa isa’t isa pero hindi kami dapat umi-eksena dito kasi maraming nakatingin. Nakita kong malapit na sa amin ang ring bearer. Huminto sya harapan namin. “Hello!” nginitian ko ang nahihiyang bata na may dalang maliit na blue na unan at may dalawang singsing sa ibabaw. Yumuko ako at kinalag ang pagkakatali ng wedding ring na para sa groom. Kinalag ko na rin ang isang singsing para kukunin na lang nya kaso hindi sya kumikilos. Nakatingala sa kanya ang batang lalake sa pagkakapatda nya. “Kuya, kunin mo na ‘yung isa,” mahinang sabi ko, pero hindi sya gumalaw. Tiningnan ko syang gano’n pa rin ang itsura nya noong magkatinginan kami, para pa syang naghihi
At dahil wala na syang silbi sa kabuuan ng wedding ceremony ay si Kuya Mike na lang ang humalili sa kanya. Kaming dalawa ang nag-tandem sa pag-a-assist sa ikinakasal. Sinusulyapan ko si Orlie na nakaupo sa ikatlong hilera ng mga upuan para sa guests. Hindi inaalisan si bakla ng ngisi nya. Nang makatapos ang seremonyas ay nag-umpisa na ang photo op na tumagal din nang halos isang oras. Nakita ko sya sa gilid ng mga mata ko na nananalamin sa glass door at ibinabalik sa dating ayos ang kanyang puting suit. Napakaganda ng suit nya sa kanya. Napakapormal. Parang ang bango-bango pa rin nya tingnan kahit na halos maligo sya sa pawis kanina. Mas gwapo pa ngayon ang dating nya kesa noong una at pangalawang pagkikita namin. Napansin ko ang pagbubulungan at pasimpleng hagikhikan ng mga bridesmaid sa gilid ko habang tinitingnan sya sa pag-aayos nya ng sarili. Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pagsulyap nya sa akin habang hinihigpitan ang kanyang neck tie. Nakaramdam ako ng kilig kas
“Ang ganda nyo naman tingnan! Parang kinasal din kayo, veil na lang ang kulang,” komento ng photographer habang sinisipat kami sa camera nya. Feeling ko kanina pa hindi normal ang aking ngiti sa abot-langit na consciousness na nararamdaman. Parang hilaw na naninigas ang mga labi na hindi mawari. Inilalayo ko nang bahagya ang sarili ko sa pagkakadikit nya sa akin. Natatakot akong baka may makapansin sa kanya sa pagiging at ease nya. Bukod tanging si Orlie lang ang nakakaalam na magkakilala kami. At hindi lang basta nagkakilala lang —nagkatikiman pa kami. Pinilit kong pakalmahin ang aking sarili. “Oo nga, no? Hahaha! You look good together,” susog ng wedding coordinator. Natatawang inayos nya ang laylayan ng gown ko at inilatag iyon nang maganda sa sahig. "Relax, miss. Smile. Stepbro mo naman 'yan," untag sa akin ng chubby na wedding coordinator. Pinagdikit nya pa kaming lalo. Narinig ko ang mahinang tawa nya, pinaraanan nya ng kanyang palad ang naka-brush-up nyang buhok. K