Nobela ni Neknek

“Hey, where are you going?! You can’t just leave,” I hold onto her arm firmly to stop her. “Kung wala kang tiwala sa ‘kin, wala na ‘ko magagawa roon. Kung lahat na lang ng ikikilos ko pag-aawayan natin at sasabihin mong malandi ako, mas mabuti pang umuwi na lang ako. Marunong ako mag-commute. Nagko-commute naman talaga ako dati pa.” I quickly realize I’ve no way of winning this argument anytime soon. Napagtanto ko ang punto nya na hindi ko naisip kanina. Pero wala naman ako talagang ibang intensyon, I just couldn’t shake the feeling that something might happen today if I don’t come along with them—or maybe praning lang ako o hindi ko makuhang magtiwala sa kanya at sa mga tao sa paligid nya. Wala akong choice kundi magpakumbaba na lang kundi lalo lang hahaba lang ang pag-aaway namin. “Hindi naman sa walang tiwala, babe. I’m just trying to protect you,” I say softly, not letting go of her. “Please, take your seat. I’m sorry. I didn’t mean to make you uncomfortable or upset or wh

[Knives' POV] “Sorry, baka nagkakamali lang ako,” tucking her loose hair at the back of one of her ears. “Marami po siguro akong kamukha,” ngisi ng waiter. “Sabi nga nila meron daw akong kilalang artista.” I’m frowning as I watch her keep on keeping on the conversation with the waiter. Her head slightly tilted on one side, eyes wide, leaning in with both elbows on the table---clearly, she’s flirting. While the waiter, judging by the way she looks at her with that fascinated grin, seems to be enjoying it. I clear my throat and set the menu down with just enough weight to grab their attention. “Are you going to take our order or her number?” I smirk at the guy; luckily, hindi sya manhid sa pagkairita ko. He straightens his back and returns to his waiter composure. Kataleia snaps her head towards me, giving me a side-eye. “Her number, perhaps,” nangingiting susog ni Divine. “I-I’m sorry, Sir. Nakapili na po ba kayo?” holding out his little notepad upright. “Ito, it

“Hindi ko po alam eh, kayo na lang po ang bahala,” pinakat ko ang magandang ngiti sa aking mga labi. Tinitingnan ko ang pabalik-balik at paulit-ulit na pagba-browse nya nito na tila wala syang mapiling kanta na magandang i-play. Akin pa naman ang playlist na iyon, ako ang gumawa at pumili ng mga kantang nakalagay roon na madalas patugtugin ni Knives kapag magkasama kami. Alam kong kanina pa nya ako sinusulyap-sulyapan sa rearview mirror pero iniiwas ko ang aking tingin. Ayoko syang tingnan kasi naiinis ako sa pagkaka-corner nila sa akin. Naiisip kong i-text si Atsi baka pwedeng i-excuse si Orlie ngayong araw na ito at pasunurin sa amin para may maka-partner ako sa ganoon ay hindi naman ka-awkward-awkward ang sitwasyon ko rito. Ewan ko ba a mga daliri kong ito kung bakit si Orlie ang iniisip ko pero ang message thread namin ni Seiji sa cellphone ko ang pinagmamasdan ko. Hindi naman kalaunan ay ipinarada ni Knives ang SUV sa parking lot ng isang restaurant sa Banawe na dati na

“Hi, babe! How are you?” nakangiting bati nya. “Ah, okay lang po, kakatapos lang ng klase ko,” inayos ko ang nawangi kong salamin sa mata sa pagyakap nya. “You ready? Let’s go, tinawagan ko si Atsi pero sabi nya may konting problema raw sa office so hindi sya makakasama, pero ita-try daw nyang humabol when she can. Okay lang, kasi kasama naman kita. You know the way around, right?” tuluy-tuloy nyang saad habang naglalakad kami nang magka-abresiete pa. “Depende po,” nahihiya kong tugon. “Hindi naman po kasi ako gaanong gumagala.” “Let’s go watch a Tagalog movie, I heard of a movie na showing ngayon. Maganda raw. Let’s go watch it! Mahilig ka ba manood ng cinema? Sa’n kaya maganda manood?” “Uhm, hindi ko po alam. Sa cellphone lang po ako madalas manood ng mga palabas. Marami po kasing ginagawa sa school, hindi na po nakakapaglibot-libot.” Nahihiwagaang minasdan nya ako sa paglalakad namin, “Wow, I gotta say, your life’s kinda boring! I thought my life’s boring enough, may mas

Hindi na sya umimik nang kahit konti mula noon. Mukhang napikon pa yata sa biro ko. Seryosong-seryosong diretso na lang ang kanyang tingin sa kalsada at naka-concentrate sa pagda-drive. Sabi nya kakain daw kami, ilang fastfood restaurants na ang nadaanan namin pero hindi naman sya humihinto. “Galit ka ba?” untag ko nang hindi ako makatagal sa pananahimik nya. Tiningnan ko sya at naghintay ng sagot pero hindi pa rin sya nagsalita, sinulyapan lang nya ako saglit tapos bumuntung-hininga nang malalim. “Galit nga,” bulong ko. Inis na tumaas ang kilay ko sa napagtanto. Na-offend ko nga sya sa sinabi kong iyon. Well, kung hindi na sya iimik, hindi na rin ako iimik. Ibinaling ko ang tingin sa dinaraanan namin. Maganda nga iyang hindi na nya ako imikin habambuhay para tumigil na sya nang kusa sa panliligaw nya para hindi na ako mahirapang bastedin sya sa pangalawang pagkakataon. “Hindi naman ako galit, parang ikaw yata ‘yung nagagalit eh. Sorry na, may iniisip lang ako,” ngumiti sya tap

“Good morning, Kat,” nakangiting bati ni Divine nang madatnan kon syang nag-a-almusal sa comedor nang mag-isa. “Tulog pa si Knives, ewan ko kung saan ‘yun nagsuot kagabi. Umaga na dumating," tuluy-tuloy nyang banggit kahit hindi ko naman sya tinatanong. Although frustrated sya sa kanyang asawa ay ngiting-ngiti pa rin. Kung malalaman lang nyang kasama ko lang naman ang mahal nyang asawa magdamag ay siguradong mabubura ang matamis na ngiti nyang iyon sa kanyang mga labi. Wala na akong balak na mag-almusal pa rito dahil gusto ko nang makaalis agad-agad. Sinabi ko na iyon kay Nanay Myrna kanina paglabas ko nang maka-receive ako ng text mula kay Seiji na susunduin nya ako at ihahatid sa klase. Nakikita ko nga ngayon ang kotse nya na nakaparada sa labas ng gate. Loko talaga ‘tong tao na ‘to, wala naman akong sinabing sunduin nya ako; hindi ko nga sya nire-reply-an eh, pero naroroon sya, kausap ang gwardya at kanina pa naghihintay sa akin. “Magandang umaga rin po, Ate Divine. Aalis na

Kasalukuyan syang nakatayo sa nakabukas na sliding panel door at nakatanaw sa pink na convertible nang malingon sya sa direksyon ng boses ng babaeng bumati sa kanya. “Wow! You’re so dashing, hon! You don’t fail to sweep me off my feet,” puri ng nakangiting babaeng naglalakad na patungo sa kanya na animo’y nasa fashion runway. “Hm, flopped ba ang party? Konti lang ang tao,” puna nya sa iilan-ilang guests na naroroon sa malawak na garden at ini-enjoy ang tugtugan ng Latin band. “Well, today’s Christmas. Most of the people are spending time with their families. But I’m still expecting a few persons on the list na nakapag-RSVP. So we’ll just have to wait a little longer,” ani Jessica habang chini-check ang mga listahan ng mga pangalan sa bitbit nyang iPad. "Your Mamá doesn't care much, kasi masaya na sya sa pakikipagkwentuhan nya sa mga amiga nya na naririto na.” Hindi na sya umimik at ibinaling muli ang tingin sa kotseng nasa labas. Kanina pa nya binubuo sa kanyang isip kung paano

“Lasing ka na agad, Tiyago?” sita nyang napapahalukipkip sa pamumula ng tisoy na mukha at leeg ng bunsong kapatid nina Joaquín. “Hindi pa, ‘no! Konti palang nainom ko, pwede pa nga tayong magsayaw mamaya eh.” Napasigaw sya nang bigla sya nitong buhatin. “Oist! Ano ba?!” hampas nya sa balikat nito kaya ibinaba rin sya nito agad.“Buntis si Ate Abby,” anas ng medyo nagigitlang si Helena sa kakulitan ni Santiago.“I don’t know but I’m kind of skeptical about it,” kinibit pa nito ang balikat.Inirapan lang ang pagdududa ni Santiago at pinuna ang suot nitong gray na ternong university hoodie at jogging pants. “Hindi ka magbihis ng naaayon sa theme ng party? Kapag nakita ka ng Mamá mo baka magalit ‘yun sa ‘yo,” tinapik nya ang kamay ni Santiago nang ang kulitin naman nito ay ang bulaklak sa kanyang buhok.“Magalit na lang sila kung magagalit sila, nagpapakasaya lang ako. ‘Yun naman ang true meaning ng mga party, ‘di ba? Ang mag-enjoy, uminom at sumaya,” Nalubog sya sa jacket nito nang yaka

Pagbukas nya ng pinto ay napaatras sya nang makita si Helena at ang haggard nitong itsura. Agad syang nakaramdam ng guilt na hindi man lang sya nakatulong dito sa pag-aasikaso sa baba.“Helena? Bakit hindi ka kumakatok? Para kang multo d’yan. Halika, pumasok ka.”“Ate, bababa ka na ba? Sorry ha, kakapalan ko na ‘tong mukha ko. Manghihiram sana ako ng lipstick, baka mayroon kang extra. Wala kasi akong dala.” Matamlay pati ang tinig nito. Halatang-halata ang pagod ng asawa ni Iñigo sa maghapong pagtulong sa kusina.“Meron. Marami,” dinala nya si Helena sa 4-seater na lamesa at binuksan sa harap nito ang kanyang makeup box. “Ito oh. Gusto mo makeup-an kita?” “Hindi po. Marunong ako,” sagot nito. “Sige na, help yourself, hihintayin kita makatapos tapos sabay na tayong bumaba,” ngiti nya. Inumpisahan agad ni Helena ang kanyang pagme-makeup. Inabala naman nya ang kanyang sarili sa pagre-reply ng mga text message ng pampaskong pagbati na natanggap nya sa mga kaklase at kaibigan. Ngumuso sy

Marahan nyang hinawakan ang banat na banat na katawan ng eight inches nitong masel at hinalik-halikan ang ulo nito. ‘Parang sumusubo ng lollipop o kumakain ng ice cream na patunaw na. Smooth lang dapat ang hagod. Labi lang at dila. H’wag mong sasamahan ng ngipin kahit gaano ka pa kagigil. H'wag mo ring hihigpitan ng hawak. Hindi mo kelangang isubo lahat, ‘yung kaya mo lang kesa maduwal ka at ma-turnoff,’ naririnig nya sa kanyang isip ang free lecture ng kaklase nyang babae nang minsang nagbida ito tungkol sa ginagawa nito sa kanyang nobyo. At talaga nga namang manggigigil ka, lalo na kung maririnig mo pa sa taong mahal na mahal mo ang mahihinang usal at ang malalalim at sunud-sunod na paghinga nito habang hinahaplos-haplos ang iyong buhok at mataman lang na nakatingin sa iyong ginagawa—tulad na lang ni Joaquín ngayon. “Hm… that feels fucking nice,” bulong ni Joaquín sabay unat ng mga hita nito nang ipasada nya ang kanyang dila ang mula sa puno ng malaki nitong nota hanggang sa

Dapit-hapon na nang magising syang nakaakbay si Joaquín sa kanya at nakaunan sya sa balikat nito. Nangiti sya, kaya siguro ang haba ng naitulog nya kasi kumportable ang pagkakahiga nya. Tiningnan nya ang walang suot na pantaas na lalakeng katabi nya na mahimbing pang natutulog. Hindi man lang nya namalayan ang pagtabi nito sa kanya. Naroroon sa side drawer ang tray ng pagkaing may takip. Nakita nyang nakabukas pa ang Macbook nito sa lamesa katabi ng bestidang iniwan ni Jessica. Siguro’y inusisa ito ni Joaquín nang makita dahil naiba ang pagkakasampay nito sa upuan. Sa tagal ng panahon, ngayon lang si Joaquín natulog ng may araw pa. Paano’y lagi itong busy kaya hindi na nito nagagawang makapag-siesta. Nasa bakasyon naman sya ngayon, kaya okay lang matulog sya maghapon. ‘Ang pogi talaga,’ isip-isip nya. Pinasadahan nya ng daliri ang baba nitong bahagya nang magaspang sa tumubo nang balbas. Siguro’y kung hindi ito magse-shave ay magma-mature nang konti ang itsura nito—pero gwapo pa r

Nakakatulog na sana sya nang maramdaman nya ang paglangitngit pabukas ng pinto ng kwarto. “Mahal ko? Ngayon palang ako nakakaidlip…” bulong nya sabay sipat nya sa gawi ng pintuan. Dagli syang napaupo sa kama nang ang babaeng kinaiinisan nya ngayon ang nakita nyang pumasok sa pinto. Ngiting-ngiti ito sa kanya at may dala pang dalawang box na inilapag nito sa lamesa. “Hi, Abby! Are you sleeping? The door isn't locked kaya pumasok na ‘ko.” Napagdesisyunan nyang magpaka-casual. Pasko ngayon at na-stress na sya nang todo-todo kanina. At isa pa, wala naman talaga itong ginagawang masama sa kanya. Wala syang dapat ikagalit at hinding-hindi rin nya kailangang magselos. Walang rason para magselos. “Ah oo, patulog na sana ako eh... Ano ‘yang dala mo?” “Your flamenco dress and black sandals, pinabili ng Mamá n’yo sa ‘kin sa Manila. Tig-isa kayo ng hipag mo. I hope I got your size correct. This color suits you well since hindi ka naman kaputian,” ipinakita nito ang kabuuan ng kulay puti