[Knives' POV] I'm getting really bored. Kanina ko pa sinusulyap-sulyapan ang suot kong Rolex. Nalalasing na ako sa init ng panahon at sa iniinom kong brandy. Isang oras nang atrasado sa schedule ang ceremony dahil hindi pa dumarating ang bride. I make a deep groan habang tinatanggal ko ang aking puting suit jacket. “Filipino time.” My mouth drops to the floor in disgust. Nakita ko si Dad na tensed na tensed sa pagkakatayo nya malapit sa flower arch. “Sisiputin naman sya siguro, no? Kasi ilang taon na rin silang living in ni Tita Marisa eh,”sabi sa akin ni Mike na kaharap ko sa pabilog na lamesa, nakatingin din pala sya kay Dad. Pati sya napapag-isip na rin, natawa na lang ako na naiiling. May bride pa ba na gano’n ang edad na matagal-tagal nang nakikipagsiping sa kinakasama tapos biglang hindi sisipot sa kasal? Huling byahe na ito ng tren. Kapag hindi pa sya sumakay, maiiwan syang natutuyot sa terminal. Kinibit ko ang balikat ko. Pumila kami ni Mike sa tapat ng blower,
“10 minutes, Don Miguel. On the way na sila,” says the woman wearing black slacks and a blue short-sleeved blouse as she hustles past us. Sa wakas dumating na rin ang pinakahihintay. Nakita kong lumiwanag ang mukha ni Dad nang masilayan nya ang puting bridal car na papasok ng gate ng event’s place. Nakahinga sya nang maluwag. I’ve realized, mahal nya talaga si Tita Marisa. I can’t remember how he was when she was with my Mom bago sila maghiwalay. I was too young back then to care. Puro laro lang ako. Wala akong memory na magkasama sila na masaya sila o baka I refuse to remember, kaya nawala na sa isip ko lahat. Pumunta ako sa table kung saan ko iniwan ang suit jacket ko at agad-agad ko iyong isinuot. Hinigpitan ko ang aking tie and took a quick look at my reflection on the glass door na papuntang reception area. Nananalamin akong ganoon nang makita ko ang pamilyar na lalakeng naka-suit na black na naghahanap ng bakanteng mauupuan sa area ng mga guests. “Orlie?” Lumingon ak
[Kataleia's POV] “Sino??!” Napamulagat ako sa sinabi ni Orlie. Tinitigan ko syang lumalakad palayo sa akin kasi mag-uumpisa na kaming lumakad papasok ng garden. Agad din naman akong nakahuma sa joke nyang iyon kaso ang bilis nyang nawala. “Weh? Hehehe!” nasabi ko na lang sa sarili ko. Gumaganti si Orlie kasi inasar ko sya noong nasa kotse kami ni Atsi. “Hahaha!” Tumawa ako nang malakas kahit ako lang mag-isa. Lumapit agad ang medyo chubby na wedding coordinator, inayos nya ang laylayan ng gown ko at inabot sa akin ang maliit na flower bouquet. “You look great, miss. Punta ka na roon, start na tayo,” tumuro sya kung saan ako pupunta tapos yumuko sya sa loob ng bridal car at kinausap si Mama. Hinahanap ng mga mata ko si Orlie kasi na-bother din talaga ako sa sinabi nyang iyon. Parang tanga lang na bigla nyang babanggitin si Chinito na wala namang kinalaman sa kasal ni Mama. Naisip kong kaya nya iyon sinabi para ayusin ko ang rampa ko. ‘Gago talaga ‘tong Orlando na ‘to, ipa-pran
Pünyeta! Bakit sya si Kuya Knives?! Pinarurusahan na yata ako ng langit! “Why? Bakit ka nandito? Bakit? Bakit ikaw ‘yan?” Hindi ko pinansin ang mga bulong nya. Tumingin lang ako sa paglalakad ng mga batang kasama sa entourage. Nako-conscious na akong talaga pero hindi ako nagpahalata. Pareho lang naman kaming gitlang-gitla ngayon sa isa’t isa pero hindi kami dapat umi-eksena dito kasi maraming nakatingin. Nakita kong malapit na sa amin ang ring bearer. Huminto sya harapan namin. “Hello!” nginitian ko ang nahihiyang bata na may dalang maliit na blue na unan at may dalawang singsing sa ibabaw. Yumuko ako at kinalag ang pagkakatali ng wedding ring na para sa groom. Kinalag ko na rin ang isang singsing para kukunin na lang nya kaso hindi sya kumikilos. Nakatingala sa kanya ang batang lalake sa pagkakapatda nya. “Kuya, kunin mo na ‘yung isa,” mahinang sabi ko, pero hindi sya gumalaw. Tiningnan ko syang gano’n pa rin ang itsura nya noong magkatinginan kami, para pa syang naghihi
At dahil wala na syang silbi sa kabuuan ng wedding ceremony ay si Kuya Mike na lang ang humalili sa kanya. Kaming dalawa ang nag-tandem sa pag-a-assist sa ikinakasal. Sinusulyapan ko si Orlie na nakaupo sa ikatlong hilera ng mga upuan para sa guests. Hindi inaalisan si bakla ng ngisi nya. Nang makatapos ang seremonyas ay nag-umpisa na ang photo op na tumagal din nang halos isang oras. Nakita ko sya sa gilid ng mga mata ko na nananalamin sa glass door at ibinabalik sa dating ayos ang kanyang puting suit. Napakaganda ng suit nya sa kanya. Napakapormal. Parang ang bango-bango pa rin nya tingnan kahit na halos maligo sya sa pawis kanina. Mas gwapo pa ngayon ang dating nya kesa noong una at pangalawang pagkikita namin. Napansin ko ang pagbubulungan at pasimpleng hagikhikan ng mga bridesmaid sa gilid ko habang tinitingnan sya sa pag-aayos nya ng sarili. Nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang pagsulyap nya sa akin habang hinihigpitan ang kanyang neck tie. Nakaramdam ako ng kilig kas
“Ang ganda nyo naman tingnan! Parang kinasal din kayo, veil na lang ang kulang,” komento ng photographer habang sinisipat kami sa camera nya. Feeling ko kanina pa hindi normal ang aking ngiti sa abot-langit na consciousness na nararamdaman. Parang hilaw na naninigas ang mga labi na hindi mawari. Inilalayo ko nang bahagya ang sarili ko sa pagkakadikit nya sa akin. Natatakot akong baka may makapansin sa kanya sa pagiging at ease nya. Bukod tanging si Orlie lang ang nakakaalam na magkakilala kami. At hindi lang basta nagkakilala lang —nagkatikiman pa kami. Pinilit kong pakalmahin ang aking sarili. “Oo nga, no? Hahaha! You look good together,” susog ng wedding coordinator. Natatawang inayos nya ang laylayan ng gown ko at inilatag iyon nang maganda sa sahig. "Relax, miss. Smile. Stepbro mo naman 'yan," untag sa akin ng chubby na wedding coordinator. Pinagdikit nya pa kaming lalo. Narinig ko ang mahinang tawa nya, pinaraanan nya ng kanyang palad ang naka-brush-up nyang buhok. K
"Excuse me po, magsi-CR lang po ako.” Tumayo ako sa kinauupuan ko. Gumawa ako ng konting distraction para maputol na ang masayang kwentuhan nila tungkol sa exotic na ibon. Hindi na kaya ng tenga kong marinig pa ang tungkol sa ‘ibon’ nyang iyon. Alam ko namang ako ang pinariringgan nya sa kwento nya. Baka ang mismong dila ko lang tuloy ang dumulas sa sobrang inis ko. Tumayo na rin sina Mama at Tito Miguel pag-alis ko sa table dahil sinenyasan sila ng wedding coordinator para sa kanilang table hopping na may kasamang picture taking. Nakahinga ako nang maluwag kanina papaano. Kung ipagpapatuloy pa rin nina Atsi at ng kapatid nya ang kwentuhan nila, at least sila-sila na lang, hindi na maririnig pa nina Mama. Nakita kong lumapit ang driver nina Tito Miguel sa presidential table at kinakausap sya. Siguro’y nagtatanong na 'yong driver kung magpapahatid na sya sa airport. Ngayon na ring gabi na ito ang alis nya sa pagkakaalam ko. Medyo nakaramdam ako ng lungkot. Hinanap ko ng tingin
“Oh my God! Tumirik pa ako nang dahil sa ‘yo kanina!” Nahilamos nya ang mukha nya ng kanyang palad nang maalala nya ang kahihiyang dinanas ng kapogi-an nya kanina sa wedding ceremony. “Akala ko mamamatay na ‘ko, alam mo ba ‘yon?!” “Bakit sa ‘kin mo sinisisi ang pagpa-panic attack mo?! Kasalanan ko bang naka-suit ka at mainit?! Sisihin mo si Atsi, sya ang nakaisip n’yan!” mabilis pa sa alas-kwatro akong nakaisip ng rebuttal sa paninisi nya. ‘Kasalanan mo ‘yon! I was freaking shocked! Startled, confused, upset! Lahat na! Kung in-approach mo lang sana ako beforehand at least alam ko kung ano’ng i-e-expect ko!” Hindi afford ng kagandahan ko ang makipag-komprontahan. Wala naman akong naiisip na kasalanan sa kanya dahil pareho lang kaming walang alam. Pinilit kong lumusot sa gilid nya pero sa laki ng katawan nya at sa bilis nyang humarang ay nabigo ako. Hinawakan nya ang magkabilaan kong braso. “Teka, teka, teka! Saan ka pupunta? Tatakbo ka na naman ba?!? Hindi ba sabi mo kanina ma
“Don’t you fucking dare,” nagngingitngit na bulong ko sa nakakaloko nyang ngisi. “Manyakis kang hayop ka.”“Woah! Matinding akusasyon ‘yan, Knives,” he laughs sarcastically. “Nagpapamasahe lang ako, manyakis na ba ‘yun agad?!”“Please, whatever you’re up to, galangin mo si Atsi at si Shobe sa loob ng bahay nila,” I mutter through my gritted teeth.“Talking about respect, Knives? I can’t believe I’d hear that from you. Alam mo, I know what you two are doing. Kung manhid ang kapatid mo, ibahin mo ako. Malakas ang pakiramdam ko sa mga ganyan, kaya wala kang matatago sa ‘kin. Catching her sneaking out of your room one too many times at the crack of dawn, I couldn’t help but wonder what exactly she was doing with you all night—bukod sa, you know, magpatirintas ng mahaba nyang buhok sa ‘yo.”I got so fucking furious. Agad na kumawala ang lumulukob na galit sa dibdib ko at umigkas nang malakas ang kamao ko sa panga nya. Napaupo sya sa sofa syang nakahawak sa baba nya sa gulat nya. “Hindi ko
[Knives’ POV] I can’t believe everything that’s happened today. The first one was how ridiculous Divine was nang umatungal sya sa akin dahil lang sa ayokong makipag-sex. Lumabas sya at inistorbo ang ibon ko sa paggawa nya ng homeworks para makipag-inuman. Nagpaalalay pa sya kay Kataleia hanggang sa kwarto pagkatapos nyang magkukuwento ng kung anu-ano. Nahulaan ko na agad ‘yun kahit hindi ko naririnig ang usapan nila, halata ko sa mukha ni Kataleia mula sa balcony kung saan ko sila pinanonood ang awkwardness na nararamdaman nya kahit na tumatawa sya. Para saan? Para kiligin si Kataleia sa pagiging ‘perfect couple’ namin? O para kaawaan sya ni Kataleia kasi wala akong kwentang asawa? Kung ang purpose nya ay para maghanap ng karamay sa disappointments nya sa buhay ay hindi lang nya alam baka sumaya pa ‘kamo ang ibon ko sa mga pinagsasabi nya dahil napatunayan ko sa kanyang totoo lahat ng mga sinasabi ko. The second was Atsi. May pagkakataon naman talagang nakikita ko syang tumat
“Ubusin mo muna ‘yan. Mamaya mo na sya ipagtimpla kapag aakyat ka na… O baka naman naiilang ka nga sa ‘kin eh kuya mo rin naman ako, ‘di ba?” tinaasan nya ako ng kilay sabay kumportableng sumandal sa sofa na nakaunat pa ang mga braso sa sandalan. Nagsisi ako bigla na naupo sa pinakagilid ng sofa, wala na tuloy akong maurungan. “Hindi po ako naiilang. Sus! Bakit naman ako maiilang?” sagot ko rin sa kanya, tinaasan ko rin sya ng kilay sabay hampas ko sa braso nya para ipakita na hindi totoo ang sinasabi nya. Ano nga ba ang dahilan ko bakit kailangan kong mailang? Hindi naman ako nakakanti ng mga malalagkit nyang tingin. Noon naman nakikipaglabanan talaga ako ng tingin sa mga lalakeng gano’n kung makatitig, kaso hindi sya iba sa akin; asawa sya ni Atsi at malaki ang paggalang ko sa kanya. Bukod sa layo ng agwat ng edad namin ay parang bata pa talaga ako kung ituring nya minsan; gaya ng turing sa akin ni Atsi at ni Knives na rin kapag nakaharap kami sa ibang tao. Hindi ko sya dapat pinag
Nasinghot ko agad ang nakakahilong tapang ng pabango nya sa kanyang damit na kaamoy ng loob ng kotse nya sa pagkakadikit ng mukha ko sa kanyang dibdib.“Watch where you’re going, little miss,” bulong ni Kuya Mike pagtingala ko, titig na titig sya sa akin na nakahawak sa mga balikat ko. Napatda ako nang ilang segundo sa gulat ko na kasunuran ko pala sya sa paglalakad. Hindi ko man lang napansin dahil lumilipad ang isip ko. Inalihan ako ng pagkailang lalo na nang dumausdos ang mga kamay nya mula sa balikat ko hanggang sa aking siko kaya napaatras ako, saka nya lang ako binitawan. “Naiilang ka ba sa ‘kin?” nakangiting tanong nya. “Hi-hindi po, kuya, sorry po. Nagulat lang ako,” napapangiting aso na sagot ko pagtungo ko saka inaayos-ayos ang salamin ko sa mata.Lalo akong naasiwa nang tumawa sya nang malakas. Sinulyapan ko ang likuran nya kasi baka nakasilip si Knives sa pintuan at makita kami, nakahinga ako nang maluwag nang nakapinid pa rin ang pinto ng kwarto nya.“Sa’n ka ba dapat
Napaka-sexy nang suot nya sa ilalim ng pula nyang satin na bathrobe. Kulay itim na negligee na may ternong itim na thong na halos pinakagitna lang ang may takip. Hulmang-hulma ang mapipintog at malalaki nyang suso na may maliliit na utong sa napakanipis na tela ng suot nya. Mas makapal pa talaga ang pantyhose na ginagamit ni Miss Nori. Nag-abala pang magdamit, sana hindi na lang!So siguro ita-try nya ngayon na akitin ang kanyang asawa, hinanap nya ang lakas ng loob nya sa alak kaya nakipag-inuman sya sa akin. Dinamay pa nya ako talaga. Napaismid ako. Sumulyap akong muli sa balcony pero wala si Knives doon.“Kat, ihatid mo naman ako sa room, please. Nahihilo na kasi ako talaga, baka hindi ako umabot sa stairs,” pakiusap nya habang ginagagap ng isang kamay ang kabilang dulo ng bathrobe para sumara itong muli. Tumayo ako sa kinauupuan ko at maingat ko syang inalalayan sa paglalakad. Mula sa pool area hanggang sa makaakyat kami ng hagdan ay magkaakbay kaming dalawa at pinagtatawanan ang
Tawa ako nang tawa sa mga nakakatuwang moments nila bilang mag-asawa. Na-i-imagine kong para silang mag-asawa sa isang TV sitcom. Um-akting akong ganyak na ganyak sa kanyang pagkukuwento pero ang totoo ay gustung-gusto ko nang tumulo ng mga luha ko sa bigat ng nararamdaman ko sa aking dibdib. Ang sakit-sakit! Iniisip ko nga kanina pa kung ano ang pwedeng kong i-alibi para makapag-walkout at maputol ang pagkukuwento nya ng mga istorya tungkol sa kanilang dalawa na kahindik-hindik sa akin. Hindi ako pwedeng magdahilan na pupunta na sa kwarto ko dahil masyado pang maaga at paniguradong hahanapin ako ni Knives, magagalit na naman ‘yun kapag nagkulong ako sa kwarto. Malaking kabastusan naman kung iiwan ko sya rito at lilipat na lang sa ibang puwesto dahil wala naman ibang available na makakakwentuhan ngayon dito sa mansyon kundi ako lang at ayoko rin namang magpaka-obvious na naaapektuhan kahit kahit tila ba may paulit-ulit na tumutusok sa puso ko kahit panay ang hagikhik ko. “Hindi sigu
[Kataleia’s POV] Kahit medyo malamok ay dito ko sa pool area piniling maupo ngayon para mabilis akong masisilip ng chinito ko mula sa balcony. Gusto kasi nya nakikita nya ako palagi. Sa katunayan nga, sa halos wala pang thirty minutes na pag-upo ko rito sa pool area ay dalawang beses na nya akong sinilip. Naglagay na lang ako ng rechargeable na electric fan sa paanan ko para hindi ubusin ng mga lamok ang mga binti ko. Binawalan nya kasi akong tumambay sa kwarto ko nang matagal kung hindi pa naman oras ng pagtulog. Lalong-lalo na kapag naririto si Seiji. Wala naman na nga raw kasi akong sakit para dalaw-dalawin ako sa mismong kwarto ko at napakaraming ibang lugar na pwedeng pagtambayan na may makakakita sa amin at sa kung anong ginagawa namin.Nagpunta nga rito si Seiji kanina, pero pinauwi ko na rin bago magtakipsilim. Parang ayaw pa nga nyang umuwi eh, napilitan na lang kasi nagdahilan akong masakit ang ulo at inaantok. Ayaw kasi ni Knives na nagpapaabot si Seiji ng gabi rito sa ba
Malakas na tili ang pumailanlang sa buong kwarto ko sa pagsadlak nya pahiga sa sahig. Tumilapon ang ilang patak ng dugo galing sa kanyang sugatan nang bibig sa carpeted flooring ng kwarto ko. “Tumayo ka kasi d’yan!” singhal ko nang malakas. “Pinatatayo ka na nga eh, ayaw mo pa!” “Tuwing uuwi ka na lang lagi mo ‘kong binubugbog! Kasalanan ko bang hindi ka mahalin ng babaeng gusto mo?! Demonyo ka kase!” nagtataas-baba ang nanginig nyang boses nang sigawan nya ako. Nagpapanting ang tenga kong nasuntok kong muli ang matabil nyang bibig kaya lalong lumakas ang hagulgol nya. Tuwing uuwi ako galing kina Kataleia ay talagang naiinis ako na hindi ko lang masabi. Gustong kong matulog do’n na katabi sya, gusto ko syang yakapin, gusto ko pa syang makasama, kaso kapag feeling ko okay na kami ay mahihimigan ko na sa kanyang kailangan ko nang umuwi. Wala akong choice; kahit pigilan ako ng ate nyang patay na patay sa akin ay sinusunod ko sya. Pag-uwi ko sa bahay ay mainit ang ulo ko at depres
[Sieji’s POV] Nalamukos ko nang matindi ang hawak kong papel habang pinagmamasdan ang kulay green na kotseng iyon na kaka-park lang sa gilid ng building sa kabilang banda ng kalsada. “Hi, love! Bakit maingay? Nasa’n ka? Sinong kasama mo?” tanong ko agad nang sagutin nya ang tawag ko. Pinilit ko ang ngiti sa aking nagdidilim na mukha para hindi mahalata ang galit ko sa aking boses. “Uhm, andito ako sa office ni Atsi. Papunta ka na ba?” Tama naman ang sinagot nya. Hindi sya nagsisinungaling. Hindi lang nya sinabi kung sino’ng kasama nya sa mga oras na ito. “Hindi pa, nandito pa ‘ko sa University. Hinihintay ko pa ‘yung ibibigay na papel ng Prof mo.” Ako ang nagsinungaling, kasi hindi naman talaga ako nagpunta sa MA class nya at kanina ko pa hawak ang papel na ibibigay ko sa kanya na hindi naman talaga galing sa Prof. Heto nga at lukot-lukot na sa mga kamay ko. “Ay sige, kasi baka gabihin ako. Kung mauna ka, please, pakibigay mo na lang sa guard ‘yung papel. Bukas ka na lang p