All Chapters of เรื่องรักฉบับร้อน (คุณใหญ่/คุณคิงส์/คุณยักษ์): Chapter 31 - Chapter 40

ลลินขมวดคิ้ว เมื่อก่อนเธอชอบคำพูดคะ-ขาของปุณณภพ เขาเป็นผู้ชายพูดจาไพเราะหวานหู เคยทะเลาะขึ้นเสียงกันบ้างแต่ไม่เคยทำร้ายร่างกาย นั้นนับว่าเป็นเรื่องดีของเขา “พี่ภพจะทำแบบนี้ทำไมคะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว เราต่างก็มีทางเดินของตัวเอง” ลลินถอนหายใจหนักๆ “แต่พี่ยังรักน้องลินอยู่นะคะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะค่ะ พี่พร้อมปรับปรุงตัวเอง ขอให้น้องลินยังอยู่เคียงข้างพี่ ให้โอกาสพี่อีกครั้ง” “แต่ลินรักพี่ภพอีกไม่ได้แล้วค่ะ” เธอจ้องตาเขาด้วยความแน่วแน่ “เมื่อก่อนลินเคยรักพี่ภพมาก มากจนเคยคิดว่าไม่อาจรักใครได้มากไปกว่านี้อีก แต่เมื่อพี่ภพทำร้ายหัวใจและความรักของลิน ลินก็รู้แล้วว่า ลิน กลับไปรักพี่ภพ หรือใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็นมาไม่ได้อีกแล้ว” “น้องลิน” เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นช่วยชีวิตหญิงสาว ลลินดันปุณณภพออกแล้วเบี่ยงตัวเดินออกมาจากลิฟต์ ปุณณภพรีบก้าวเท้าเดินตามออกมา แต่ต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นจากเก้าอี้รับแขกของโถงกลางหน้าจุดประชาสัมพันธ์ของบริษัท เพียงเจ้าของร่างสูงใหญ่กำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้มถอดแว่นกันแดดออก

“ผมบอกแล้วไง ผมมั่นใจว่าผมทำให้คุณรักผมได้” เขาใช้นิ้วเรียวเร่งเร้าจนร่างบางอ่อนระทวย “ผมอยากให้คุณรู้จักผม อยากให้คุณเจอคนในครอบครัวของผม เราคบกันแบบนี้ก็เหมือนอยู่ก่อนแต่ง คุณได้ศึกษาดูนิสัยใจคอผม ผมได้รู้จักคุณมากขึ้น กิจการทั้งหมดของผม คุณช่วยดูแล หรือคุณอยากลองทำอะไร ผมก็จะสนับสนุนสุดแรง” “อ๊า!” ลลินหลุดเสียงหวีดร้องออกมาเมื่อถูกนิ้วร้ายกายนำพาไปถึงจุดสุดยอด เขาถอนนิ้วออกจากร่องรัก แล้วส่งนิ้วที่เปื้อนคราบน้ำหวานวาววับเข้าปากดูดกลืนน้ำหวานจากกายสาวของเธอ “ครอบครัวผมเป็นครอบครัวใหญ่ แต่เราไม่ถือสาเรื่องพวกนี้ คุณตาคุณยายมีลูกชายสองคน แต่มีลูกสาวคนเดียวคือแม่ของผมที่จากไปแล้ว ตอนเป็นวัยรุ่นผมค่อนข้างเกเร มีเฮียใหญ่กับอาปกรณ์ไม่ใช่ญาติแต่ก็เหมือนญาติ เป็นครอบครัวที่สนิทสนมกับครอบครัวเรา เฮียใหญ่กับอาปกรณ์คอยจิกหัวให้กลับมาเข้าร่องเข้ารอยไม่เสียคนไม่เสียก่อน ส่วนไอ้ยักษ์มันเป็นลูกของคุณลุงของผม-พี่ชายแม่ แต่มันอายุน้อยกว่าผม น่าจะเท่าคุณนี่แหละ ไอ้นี้มันก็ร้ายไม่เบา คงทำอะไรไว้จนคุณตาต้องบังคับให้แต่งงาน” “แล้ว...คุณคิดว่า คุณตาท่านจะยอมรับลินได้

“ใช่” เขาทำหน้าจริงจัง “แบบนี้คุณต้องเลี้ยงผมแล้วล่ะ” ลลินหัวเราะเสียงใส เดินไปคล้องแขนเขาอย่างเอาใจ “ใครนะที่บอกว่าจะสนับสนุนลินทำทุกอย่าง” “นั้นสิใครกัน” ราชันยื่นหน้าไปจูบริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีชมพูมันวาว “คุณเข้าไปรอที่ห้องทำงานก่อน ผมของคุยกับผู้จัดการร้านสักประเดี๋ยวจะตามเข้าไป” “รับทราบค่ะ” ลลินใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบลิปสติกที่เปื้อนริมฝีปากเขา “ห้ามเถลไถลนะคะ” “รับทราบครับ” ราชันมองร่างของคนรักเดินตรงไปที่ชั้นบนของผับ ใบหน้าระบายยิ้มเมื่อครู่กลายเป็นเงียบขรึม เด็กเสิร์ฟไม่กล้าเข้าใกล้ คนในร้านต่างชอบที่ลลินเข้ามาพร้อมกับราชันเพราะทุกคนกลัวราชันมาก แต่เมื่อมีลลินอยู่ ราชันจะเก็บรังสีอำมหิตของตัวเองไว้มิดชิด และตอนนี้ทุกคนรู้ว่าราชันต้องการพบผู้จัดการร้านก็คือ ‘เอ็มเจย์’ “เอ็มเจย์เข้ามาหรือยัง” “ยังไม่เห็นเลยครับ” เด็กเสิร์ฟตอบเสียงสั่น “เปิดเบียร์มาหน่อย” “ครับ” เด็กเสิร์ฟกุลีกุจอนำเบียร์ขวดเล็กมาเสิร์ฟ ราชันหยิบขวดขึ้นกระดกแล้วกวาดสายตามองทั่วร้าน ขณะที่กำลังคิดว่าจะขึ้น

ลลินกลับเข้ามาที่คอนโด ในห้องเงียบสนิทจนรู้สึกใจคอไม่ดี แต่เธอมั่นใจว่าเขาอยู่ที่นี่ ไม่ได้หลบหน้าเธอไปที่อื่น ลลินกวาดตามองในห้องเห็นแก้วเหล้าวางไว้ มือเรียวหยิบขึ้นมาดูและมองเลยไปชั้นวางเครื่องดื่ม ราชันชอบคราฟท์เบียร์ (Craft Beer) แต่ในครัวมีบรั่นดีชั้นดีอยู่ติดบ้าน หญิงสามกัดริมฝีปากครุ่นคิด ล้างแก้วเหล้าแล้วจึงเดินไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าสวมชุดนอนแล้วเดินไปห้องนอน ลมหายใจระบายออกมาอย่างพอใจที่เจ้าของห้องไม่ได้ล็อกไว้ เธอเปิดประตูห้องเบาๆ เกรงจะรบกวนคนที่นอนตะแคงหันหลังอยู่บนเตียงหนานุ่ม ร่างบางขยับตัวขึ้นเตียง ยื่นหน้ามองเสี้ยวหน้าที่ปิดเปลือกตาอยู่ เธอยื่นมือแตะหน้าผากของเขา “หลับเร็วจัง ไม่สบายหรือเปล่าคะ” อุณหภูมิร่างกายของเขาปกติ ลลินสบายใจไปเปราะหนึ่ง เขาไม่ขานรับและทำเป็นไม่ได้ยินแต่ดวงตาหลังเปลือกตานั้นมีการเคลื่อนไหว หญิงสาวเผลอยิ้มออกมาแล้วมองแผ่นหลังของเขา เวลานอนราชันจะสวมเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว ทำไมเธอถึงคุ้นชินกับผู้ชายคนหนึ่งได้เร็วถึงเพียงนี้นะ หรือเพราะเขามาเปิดหัวใจที่ปิดตายของเธอ มาทำลายกำแพง

เดหลีเห็นมังกรกัณฐ์หันหลังเดินไปเก็บอะไรสักอย่างบนโต๊ะทำงาน เธอลอบถอนหายใจโล่งอก ปกติเธอไม่ใช่คนพูดมาก หรือปากร้ายใส่คนอื่น แต่บางครั้งก็จำเป็น และเธอก็อดแลบลิ้นใส่คนตัวโตไม่ได้ เพราะเขานั้นแหละ ทำให้คนอื่นมองว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจแบบนี้ “ไปเถอะ” “ค่ะ” เดหลีเดินตามชายหนุ่ม เขาวาดวงแขนมาโอบไหล่บังคับให้เธออยู่ใกล้เขา ร่างกายของเดหลีเกร็งขึ้นมาทันที แต่พอเห็นสายตายั่วล้อของเขาแล้ว เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แม้ว่าปลายนิ้วของเขาจะลูบไหล่ของเธอเบาๆ เธอรู้ว่าเขาแค่อยากแกล้งปั่นหัวเธอเล่น ถ้าเห็นเธอร้อนใจเมื่อไหร่นั้นคือชัยชนะของเขาการแต่งงานครั้งนี้มันเกิดขึ้นด้วยความจำเป็นที่เธอต้องรับเงื่อนไขบางอย่างและเขาก็จำใจต้องทำเพื่อเงื่อนไขบางสิ่งเช่นกันปีนี้เดหลีอายุยี่สิบเอ็ด เธอเพิ่งแต่งงานจดทะเบียนกับผู้ชายที่ชื่อมังกรกัณฐ์เมื่อสองเดือนที่แล้ว ความจริงเธอรู้จักมังกรกัณฐ์มานานหลายปี เพราะเธอทำงานที่บ้านคุณท่านหรือคุณบุรินทร์ของคุณมังกรกัณฐ์ แต่เดิมทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาล ดูแลคุณยายลออ ตอนนั้นครอบครัวของเธอมีปัญหา ต้องออกจากโรงเรียนกลางคันทั้งที่เพ