บททั้งหมดของ เรื่องรักฉบับร้อน (คุณใหญ่/คุณคิงส์/คุณยักษ์): บทที่ 41 - บทที่ 50

“ก็อยากมาเจอหน้าด้วย” ลลินยิ้มกว้าง เธอเองก็รู้สึกเอ็นดูเดหลี ยิ่งรู้เรื่องราวชีวิตของเดหลีแล้วก็อดชื่นชมไม่ได้ หากเธอเป็นเดหลี ก็ไม่รู้จะเข้มแข็งได้เท่าเดหลีหรือเปล่าเดหลียิ้มยกมือขึ้นเกี่ยวไรผมทัดใบหูแก้เขิน ใบหน้ายามยิ้มอ่อนโยนน่ามอง เล่นเอาพนักงานหนุ่มๆ ที่เดินผ่านถึงกับสะดุดลมหายใจตัวเอง อดหยุดมองมาทางสาวสวยที่ใครๆ ต่างเข้าใจไปว่าเป็นเลขาคนใหม่ของบอสราชันส่ายหน้าไปมา เมื่อไหร่ ‘ไอ้ยักษ์’ ของเขาจะตาสว่างเสียที เขาถอนหายใจเบาๆ ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลส่งให้เดหลี หญิงสาวรับแล้วเปิดออกดู ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น“มะยมได้เข้าร่วมทีมเหรอคะ ยอดเลยค่ะ ขอบคุณพี่คิงส์มากค่ะ”“มะยมเป็นเด็กมีความสามารถต่างหากล่ะ” ลลินพูดเสริม‘มะยม’ เป็นน้องชายคนเดียวของ ‘เดหลี’ ปีนี้อายุสิบเจ็ดแล้ว เขาเป็นออทิสติกประเภท Mildly autistic group หรือบางครั้งเรียกกลุ่ม Autistic ที่มีศักยภาพสูง (High – functioningautism) มีระดับสติปัญญาปกติหรือสูงกว่าปกติ มีพัฒนาการทางภาษาดี แต่ยังมีความบกพร่องในทักษะด้านสังคม การรับรู้อารมณ์ และความรู้สึกของบุคคลอื่น มีความสามารถพิเศษในสิ่งที่เขาสนใจและมีควา

งานเลี้ยงหรูหราที่แจ้งไว้ว่าจำกัดคนเข้าร่วมงาน แต่ความหรูเลิศอลังการไม่ด้อยลงเลย แสงแฟลชถ่ายภาพจากกองทัพนักข่าวที่อยู่จุดถ่ายภาพทางเข้างานเลี้ยงวูบวาบ โดยเฉพาะเมื่อCEOหนุ่มควงแขนไฮโซสาวเข้ามาในงานพร้อมกัน มังกรกัณฐ์ออกงานสังคมตั้งแต่วัยรุ่น โดยติดตามมารดามาร่วมงานบ่อยๆ เขาจึงไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นอะไรนัก ระยะหลังบิดามารดาไม่ค่อยออกงานบ่อยนัก และให้เหตุผลง่ายๆ ว่าถึงเวลาของเด็กรุ่นใหม่แล้ว เขาและพี่น้องคนอื่นต่างคุ้นชินกับเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เด็ก คุณปู่บุรินทร์มาจากตระกูลผู้ดีเก่าสืบทอดมานับร้อยปี เมื่อมาถึงรุ่นคุณปู่ ท่านมีบุตรชายสองคนและบุตรสาวหนึ่ง แต่หนีตามคนรักไปและขาดการติดต่อหลายปีจนกระทั่งทราบข่าวว่าประสบอุบัติเสียชีวิตพร้อมสามี โดยทิ้งลูกชายไว้นั้นก็คือราชัน แต่ถึงจะเป็นลูกของอาหญิงแต่อายุมากกว่าเขา มังกรกัณฐ์จึงต้องเรียกพี่ แรกๆ ไม่สนิทกันนัก แต่ด้วยนิสัยชอบชกต่อยของเขาและราชันทำให้สนิทกันได้รวดเร็ว เบลล่ายิ้มกว้างควงแขนมังกรกัณฐ์แบบไม่ยอมปล่อย เกือบๆ จะกลายเป็นลากพาทักทายคนโน้นที คนนี้ที เดิมทีเธอสนิทสนมกับมังกรกัณฐ์พอสมควร หากไม่เพราะเกิดเรื่องฉาวเมื

คำพูดของมังกรกัณฐ์ทำให้หญิงสาวนอนไม่หลับ หรือสมองเขากระทบกระเทือน?เขาควรดีใจที่คุณบุรินทร์อนุญาตให้หย่ากันได้แล้วนี่ เธอเองก็เตรียมรับมือกับเรื่องพวกนี้ไว้แล้ว ทำงานที่คฤหาสน์หลังนั้นมาห้าปี ผูกพันเหมือนบ้านแต่ไม่ใช่บ้าน ฐานะของเธอดีกว่าคนรับใช้นิดหน่อย เงินเดือนมากกว่า การอยู่ในคฤหสาน์นั้นสุขสบายมาก แต่เธอตั้งใจไว้แล้ว การทำงานที่นั้นก็เพื่อเก็บเงินสักก้อน ดูแลน้องชายและแม่ เธอเรียนจบแล้ว และต้องการทำงานประจำเพื่อเลี้ยงครอบครัวของเธอ การที่คุณบุรินทร์รับปากจะดูแลน้องมะยมจนบรรลุนิติภาวะ คือเงือนไขหลักที่เธอยอมเล่นเกมจดทะเบียนสมรสกับมังกรกัณฐ์ เขาควรดีใขไม่ใช่หรือ? หัวฟัดหัวเหวี่ยงที่เธอพูดเรื่องหย่ากับเขา? เดหลีพลิกตัวไปมา คว้าโทรศัพท์มือถือมาดูเวลาแล้วก็ถอนหายใจ ‘อยากกลับบ้าน’แม้ที่นั้นจะไม่ใช่บ้าน แต่เธอก็ไม่มีที่อื่นให้ไป ก็ไม่เชิงว่าเธอไม่มีที่ให้ไป อย่างน้อยก็บ้านของป้าที่แม่อาศัยอยู่ด้วยในเวลานี้ เธอไปเยี่ยมทุกเดือน ซื้อของกินของใช้เข้าบ้าน เอาเงินไว้ให้ ส่วนมะยมอยู่โรงเรียนประจำสำหรับเด็กพิเศษ เธอจึงไม่ค่อยกังวลนัก มีคนดูแลตลอด 24. ชั่วโมง และที่สำ

“ไม่เห็นเป็นไร หรือเธอจะไม่ใส่อะไรเลยก็ได้” เขายักไหล่ “ผมจะลงไปรับอาหารก่อน คุณก็ทำตัวดีๆ อย่าดื้อนัก” เพราะถูกน้ำเสียงที่นุ่มนวลทำให้ตะลึงงัน เขาหันหลังเดินออกไปแล้วทิ้งเธอไว้ในห้องเพียงลำพัง เมื่อครู่เธออาจฟังผิดไป หรือเขาคงลืมตัว ปกติเขาพูดจากับเธอไม่ใช่ ‘ผม’ กับ ‘คุณ’ เดหลีส่ายหน้าไปมา บางเขาอาจจะลืมตัวก็ได้ ไม่ได้ตั้งใจพูดดีๆ กับเธอหรอก หญิงสาวค้นดูตู้เสื้อผ้าของเขา ไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิง แต่ถ้ามี เธอคงไม่กล้าหยิบมาใส่ แค่พยายามหาพวกกางเกงขาสั้น แต่รูปร่างเธอเขาต่างกันมาก เอาเถอะ เสื้อยืดของเขาก็ตัวยาวพอจะคลุมปิดก้นเลยทีเดียว มังกรกัณฐ์เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมอาหารหลายอย่าง และน้ำผลไม้ แต่เมื่อเข้ามาในห้องไม่เห็นร่างของคนที่เขาสั่งให้รอ “เดหลี” เขาเรียกแล้วเอาถุงอาหารไปวางบนโต๊ะที่เคาน์เตอร์ครัว หางตารับรู้การเคลื่อนไหวจึงหันไปมอง แล้วเขาก็กวาดตามองทั่วร่างของหญิงสาวที่สวมเพียงเสื้อยืดของเขา มือเล็กดึงชายเสื้อลงมาให้มากที่สุด “เดี๋ยวเสื้อผมก็ยืดหมดหรอก” เขาหัวเราะแล้วพยักหน้าเรียก “มาจัดโต๊ะนี่ ผมจะไปอาบน้ำบ้าง หิวก็กินก่อนเลย อ

“อย่าพยายามเปลี่ยนเรื่องเลยครับ” มังกรกัณฐ์รู้ทัน “ถ้าอาไม่พูดมา ผมลงมือเองก็ได้” “ไม่น่ารักเลย ไม่รู้หนูเดหลีชอบคนแบบนี้ได้ไง” ปกรณ์บ่นอุบอิบแล้วรีบพูดขึ้น “ถ้ารู้ความจริงแล้วจะรับได้เหรอ” มังกรกัณฐ์นิ่งงันไปครู่หนึ่ง “ผมไม่คิดอะไรเกินเลยจริงๆ” “อืม...แล้วจะทำไงต่อ” มังกรกัณฐ์ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม “เรื่องนี้ผมจัดการได้ แต่ผมมีเรื่องสำคัญกว่าอยากให้อาช่วยสืบให้ผมหน่อย” “เรื่องอะไร” “พ่อแม่ของเดหลี” “หือ? ทำไมอยู่ๆ ก็สนใจ” “ก็...พ่อตาแม่ยายไม่สนใจได้เหรอ” เขาพูดน้ำเสียงเก้อเขิน “เหมือนเดหลีจะไม่ค่อยชอบพ่อกับแม่มาก” “ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกแต่ผิดหวังและเสียใจมากกว่า” ปกรณ์พยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะตัวเองเป็นคนดูแลเรื่องการศึกษาและการเงินของเดหลี เด็กคนนี้เรียนเก่ง ถ้าไม่เพราะมีครอบครัวแบบนี้ คงมีอนาคตไกลกว่าที่เป็นอยู่ “ยังไงล่ะครับ” “นี่ไม่มีงานมีการทำหรือไงถึงมาคาดคั้นถามเรื่องนี้” “นี่แหละงานสำคัญของผม” เขาจ้องอีกฝ่ายแล้วพูดเสียงอ่อน “ผมขอร