Chapter45.คิดจะหย่าเรอะ!ฝันไปเถอะ!

ครู่เดียวรถเก๋งสกุลอังกฤษปราดเข้ามาจอด มังกรกัณฐ์เปิดประตูรถจากัวร์สีดำมันวาวของตนแล้วจับไหล่ของหญิงสาวกึ่งบังคับให้เข้าไปในรถ เดหลีไม่อยากเป็นเป้าสายตาจึงยอมเข้าไปนั่งแต่โดยดี เธอรู้ว่ารถคันนี้เป็นรถคันโปรดของเขา เดหลีมองหาเข็มขัดนิรภัย เป็นจังหวะที่มังกรกัณฐ์เปิดประตูฝั่งคนขับแล้ว ชายหนุ่มหงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่พอเห็นเลขาคนเก่งกลับทำอะไรงกๆ เงิ่นๆ ก็หงุดหงิดขึ้นไปอีก โน้มตัวไปชัดรัดเข็มขัดนิรภัยให้

“ขะ...ขอบคุณ...” ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี รถก็พุ่งทะยานออกไปอย่างเร็วจนหลังของเธอกระแทกกับเบาะรถ พูดออกไปแล้วจะเก็บคำ ‘ขอบคุณ’ กลับคืนก็ไม่ได้ จึงได้แต่กัดฟันข่มความโกรธไว้

ชายหนุ่มปรายตามองเสี้ยวหน้าที่ดื้อรั้น ยามราตรีถนนค่อนข้างโล่ง เขาจึงเพิ่มความเร็วได้สมใจอยาก

“ถนนหลวงนะคะ ไม่ใช่สนามแข่งรถ” เดหลีพูดขึ้น “ระวังมอ’ไซค์ด้วยค่ะ”

“ไม่เชื่อฉันหรือไง” เขาขยับพวงมาลัยเล็กน้อยก็แซงรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง สี่แยกไฟแดงอยู่เบื้องหน้าเขาจึงลดความเร็วลงจนรถมาจอดที่สัญญาณไฟแดงพอดี “ทำไมไม่ปากดีให้ตลอดล่ะ”

“ฉันปากดีอะไรคะ” เธอหันไปพูดใส่หน้าเขา “คุณอธิบายให้ฉันเข้าใจหน่อยได้ไหมคะ”

“โธ่! ฉ