Chapter 47.ฉันติดสินใจเอง

หญิงสาวยิ้มดีใจ ได้กินเพิ่มอีกครึ่งชิ้นก็ยังดี เอาเถอะ เขาอาจจะแค่รู้สึกผิดที่ทำให้เธอเจ็บตัวก็ได้ ถึงได้ทำดีแบบนี้ หรือไม่ก็ดีใจที่จะได้หย่ากันเสียที เธอไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ต้องหย่ากับเขา แต่คิดว่าอย่างน้อย เขาอาจจะมองเธอดีขึ้นมาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่พูดจากระแทกแดกดันใส่กันทุกครั้ง

หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ เขาถามสถานที่จัดงานแล้วพาหญิงสาวไปที่หมาย สตูดิโอถ่ายทำรายการโทรทัศน์แห่งหนึ่ง เพราะจำกัดคนเข้าชม ผู้คนจึงไม่มากนัก แต่ทุกคนก็มาเชียร์คนของตัวเอง

“ไอ้ยักษ์มาด้วยเหรอ” ราชันเอ่ยทักแล้วส่งยิ้มให้เดหลี “ได้ข่าวว่ารถชน นึกว่าไม่มาแล้ว “

“ยังไงก็ต้องมาให้ได้ค่ะ” เธอชะเง้อไปหน้าเวที แต่ราชันกระดิกนิ้วเรียกลูกทีมอีกคนมา เขายื่นเสื้อยืดส่งให้เดหลี

“อะไรคะ” เดหลีรับมาอย่างงงๆ เป็นเสื้อยืดสีขาวธรรมดา สกรีนชื่อวงดนตรีที่ราชันดูแลอยู่ ราชันเปิดค่ายเพลงขนาดเล็ก แต่รวบรวมนักดนตรีอินดี้ไว้ในสังกัดมากมาย รวมทั้งสนับสนุนคนรุ่นใหม่ที่มีพรสวรรค์ด้านนี้

“ขึ้นเวที”

“หา!”

“มะยมฝันมาตลอดว่าจะได้เล่นดนตรีพร้อมพี่สาว” รา