All Chapters of เรื่องรักฉบับร้อน (คุณใหญ่/คุณคิงส์/คุณยักษ์): Chapter 11 - Chapter 20

59 Chapters

Chapter 11. เปียกชุ่ม

ทั้งที่ทั้งสองยังเปียกชุ่มแต่ร่างกายกับเร่าร้อนขยับกายเข้าหากัน บัวชมพูหลงใหลที่ร่างกายได้แนบชิดกันถึงเพียงนี้ เขาพรมจูบที่หน้าท้อง ลากเรียวลิ้นลงไปถึงกึ่งกลางของกายสาว แยกสองขาออกกว้างแล้วแทรกลิ้นร้อนไปแทนนิ้วกร้าน “อ๊า! คุณใหญ่! คุณใหญ่ขา!” บัวชมพูเสียวซ่านได้แต่พร่ำเรียกชื่อของเขา หยัดสะโพกเข้าหาเรียวลิ้นที่ทำให้เธอแทบคลั่ง “หอม” เขาพูดเสียงแหบพร่า “หวานมาก ฉ่ำไปทั้งตัว” เขาเร่งเร้าด้วยปากและนิ้วร้าย มือเล็กขยุ้มเส้นผมของเขาอย่างไม่รู้ตัว เหงื่อไหลโทรมกายแอ่นตัวขึ้นอย่างอดไม่อยู่ ส่งตัวเองเข้าไปในปากอันร้ายกาจของเขาจนกระทั่งร่างกายเกร็งกระตุกและหวีดร้องออกมาด้วยไปถึงจุดสุขสม อลังการไม่รอให้ร่างกายเธอได้หยุดพัก เขาหยัดตัวขึ้นแล้วคุกเข่าบนเตียง แยกเรียวขาสวยออกกว้างกว่าเดิม จับแก่นกายที่แข็งขันราวเสาหินเข้าไปในช่องรักที่หลั่งน้ำหวานจนฉ่ำชื้น “อร๊ายยย ...อึก...คุณใหญ่ขา..ลึก...มันลึก...” “ซี๊ดดด เก่งมาก หนูรับของฉันได้หมด อ่า แน่นมาก หนูบัวรัดของฉันแน่นมาก” อลังการครางอย่างพอใจ เขาดุนดันเข้าไปที่ละนิด ถอยอ
Read more

Chapter 12.   รังแก

“ผู้ใหญ่รังแกเด็ก” เธอต่อว่าเขาแล้วเอนตัวพิงแผ่นอกอย่างไร้เรี่ยวแรง ถ้าเขาไม่ประคองไว้เธอคงลงไปกองกับพื้นแล้ว “ฉันไม่ได้รังแก” เขาหัวเราะในลำคอแล้วจับแก่นกายที่แข็งขันคลอเคลียเนื้ออ่อนนุ่มที่ฉ่ำแฉะ “ฉันเอาจริง” “อร๊ายยย” บัวชมพูหวีดร้องเมื่อท่อนเนื้อร้อนระอุมุดเข้ามาในร่องรัก เขายกขาข้างหนึ่งของเธอเกี่ยวเอวเขาไว้แล้วขยับดุนดันแก่นกายเข้ามาที่ละนิดจนสุดโคน “โอ้ว!ชิบ! แน่นจริงๆ” เขาคำรามเสียงทุ่มต่ำกดแก่นกายไว้ในร่องรักที่โอบรัดจนเขาหายใจลำบาก มือใหญ่เลื่อนมาเคล้นคลึงทรวงอก สะกดปลายยอดสีชมพูจนหญิงสาวสะบัดหน้าไปมาเพราะเสียวซ่าน “คุณใหญ่” เธอเรียกเขาเสียงพร่าไม่แพ้กัน ร่างกายร้อนผ่าว เธอขยับสะโพกเข้าหาอย่างเรียกร้องแต่เขินอายเกินกว่าจะพูดสิ่งที่ต้องการออกมา “บอกฉันสิว่าเธออยากได้มัน” เขายังคงฝืนแข็งใจไม่ขยับตัว ท่อนเอ็นเต้นตุบๆ ในร่องรักของหญิงสาว ความเสียวซ่านวาบหวิวก่อตัวขึ้นมาอีกระลอก เดิมทีคิดว่าจะมาดูแล แต่พอเห็นร่างเปลือยเปล่าแล้วก็อดใจไม่ได้ “หนู...หนู...” เธอรู้ว่าต้องการเขามากแค่ไหน แต่ปากคอสั่นไปหมดได้แต
Read more

Chapter 13. ยังไม่ชินอีกเหรอ

“ยังไม่ชินอีกเหรอ” เขาถามเสียงพร่า หน้าอกกลมกลึงดุนดันผ้ากันเปื้อนลายลูกไม้ เขาวางมือลงบนทรวงอกของหญิงสาวเพียงนวดเบาๆ ก็เรียกเสียงครางหวานออกมาได้ “อื้อ...คุณใหญ่...” “น่ารักจริงๆ”เขาชมแล้วจูบริมฝีปากที่เผยอขึ้น คราวนี้ไม่มีจูบเงอะงะอีกแล้ว เพียงริมฝีปากทาบทับ ลิ้นน้อยๆ ก็พร้อมเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขา บางครั้งเธอเป็นฝ่ายขบกัดริมฝีปากของเขา แทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากดูดกลืนเสียงครางของเขา สะโพกสวยขยับกระสับกระส่ายบนตัก ส่วนที่แข็งแกร่งที่สุดแข็งขึ้นขึ้นชูชันจนกางเกงผ้าฝ้ายที่เขาสวมอยู่โป่งนูน มือนุ่มแตะที่แผ่นอกกำยำ สะกิดยอดอกของเขาอย่างหยอกล้อแต่เรียกเสียงครางซี๊ดออกมา ทำให้บัวชมพูหัวเราะคิกคัก“กล้าแกล้งฉันเหรอ” เขาคำราม“เปล่าเสียหน่อย” บัวชมพูแลบลิ้นทะเล้นใส่ แสร้งบดเนิ่นเนื้อกับส่วนที่อยากโผล่ออกจากกางเกงเต็มทีแล้ว เขาไม่ได้สวมเสื้อ สวมเพียงกางเกงผ้าฝ้ายเบาสบาย แต่ยามนี้กลับกลายเป็นสิ่งที่เขาอยากกำจัดออกไปจากตัวเองให้เร็วที่สุด “เด็กดื้อต้องถูกทำโทษ” เขาจับร่างเธอนอนคว่ำลงไป ก้นงามงอนอวดสายตา แผ่นหลังเนียนมีเพียงสายเชือกผ้ากันเปื้อนผูกไว้ เขาฟาดฝ่ามือใส่
Read more

Chapter 14. คนอย่างเขานะหรือจะบอกรักใคร

“ดูสิ หนูบัวของฉันน่ารักขนาดไหน”“ไม่เอา” เธอส่ายหน้าไปมา อับอายจนหน้าแดงไปหมด“โอ้ววว เสียวลำ”“คุณใหญ่ อย่ากระแทก อร๊ายยย หนูจุก”“จุกหรือเสียวเอาให้แน่” เขาโยกร่างเล็กรัวแรงอย่างลืมตัวว่าร่องก้นของเธอมีหางจิ้งจอกเสียบอยู่ ตอนนี้เธอเสียวคูณสอง น้ำรักไหลอาบลำเอ็น เหงื่อไหลโทรมกายทั้งที่อยู่ในห้องแอร์บัวชมพูเห็นตัวเองถูกกระแทกกระทั้น เจ้าหางสีขาวสั่นไหว เธอขมิบมันไว้อย่างไม่รู้ตัวและทำให้อลังการยิ่งเสียวซ่านขยับโยกสะโพกสอบเร็วขึ้น “โอ้ว! ชิป! แน่นอะไรอย่างนี้ เสียวมากหรือหนูบัว”“คุณใหญ่ขา เสร็จเถอะ หนูไม่ไหวแล้ว” เธออ้อนวอนเขา หัวใจเต้นรัว เขากระแทกเธอหนักขึ้น แรงขึ้น และถี่กระชั้น สองร่างสอดประสานล้ำลึก ร่างเล็กสั่นสะท้าน ความเร้าร้อนรุนแรงทำให้หญิงสาวหวีดร้องอีกครั้งร่างเกร็งกระตุกทำให้ช่องรักขมิบรัดรึงแก่นกายร้อนที่ปลดปล่อยตัวเองเมื่อถึงขีดสุด“อา...ยอดเยี่ยมเลย หนูบัวของฉัน”บัวชมพูหมดเรี่ยวแรง ได้แต่หอบหายใจปล่อยให้เขาอุ้มเธอลงมานอนบนเตียง เธอครางออกมาเมื่อเขาถอนแก่นกายออกพร้อมกับดึงเจ้าหางจิ้งจอกออกจากร่องก้นของเธอริมฝีปากหนาพรมจูบทั่วใบหน้า หญิงสาวได้แต่ระบายลมหายใจเบาๆ แ
Read more

Chapter15. ฉันยังไม่อิ่ม

“ฉันดูเป็นคนเลวนักหรือไง” เขาพึมพำ เคาะปลายนิ้วกับพวงมาลัยรถ“ใครไปว่าอะไรคุณใหญ่คะ” บัวชมพูถามกลับ“แล้วฉันเป็นคนดีพอให้ใครสักคนรักได้ไหม”บัวชมพูไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงเรื่องอะไร ระหว่างเขากับเธอ? คงไม่ใช่ละมั้ง เพราะเขาแค่...จ้างเธอเป็นเมียปลอมๆ ส่วนความสัมพันธ์ที่มันเกินเลย ก็ถือเสียว่าเธอยินยอมพร้อมใจเองหรือว่า...เขาจะเจอคนถูกใจแล้วจริงๆ“ถ้าคุณบอกหนูว่าจะมาพาห้าง หนูไม่ซื้อขนมเค้กมาหรอก” เธอเปลี่ยนเรื่อง อลังการถอนหายใจเบาๆ เธอคงไม่คิดอะไรกับเขาจริงๆ ขนาดเพื่อนสนิทของเขายังการันตีว่าบัวชมพูเป็นเด็กดี บัวชมพูอายุแค่ยี่สิบ ยังมีอนาคตอีกไกล ยังได้มีโอกาสเจอผู้คนอีกมาก เอาตามจริงเขาก็รู้สึกว่าบัวชมพูเป็นคนฉลาด และรู้ว่าทำอะไรอยู่ ความฉลาดของเธอทำให้เขาสบายใจ แต่ที่ทุกข์ใจคือเขาอยากได้เด็กคนนี้เป็นเมียจริงๆบัวชมพูลอบมองอลังการที่มีท่าทีเหนื่อยๆ “ถ้าคุณใหญ่เหนื่อย เรากลับบ้านกันเถอะค่ะ”“กลับบ้าน”“อืม” บัวชมพูพยักหน้ารับ รู้สึกว่าอีกฝ่ายผิดปกติ ยื่นหลังมือไปแตะหน้าผากของอลังการ “ตัวก็ไม่ร้อนนี่ หรือคุณใหญ่ปวดหัวไมเกรนหรือเปล่าคะ”แต่ก่อนคำว่า ‘บ้าน’ของอลังการคือที่ซุกหัวนอน แต่พ
Read more

Chapter16.เอาอยู่

หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีครีมเรียบง่ายแต่ขับเน้นให้ดูงดงามน่ามอง ผมยาวที่มักถูกรวบเป็นหางม้า เวลานี้ปล่อยยาวสลายประดับด้วยกิ๊ปติดผมทำจากไข่มุกสวยหรูเข้ากับต่างหูและสร้อยคอ บัวชมพูเผลอยกมือแตะที่สร้อยคอบ่อยๆ ทำเอาอลังการอดหัวเราะไม่ได้ “เส้นเล็กไปเหรอ คราวหน้าจะเลือกให้ใหม่” “เปล่าค่ะ หนูกลัวทำสร้อยคุณใหญ่หาย ไม่มีตังค์มาใช้หนี้คุณ” หญิงสาวพูดไปตามที่คิด เธอชอบเครื่องประดับชุดนี้มาก รวมทั้งสร้อยข้อมือ อลังการสวมให้เธอเอง แม้เขาจะบอกว่า “ให้” แต่เธอก็กังวลอยู่ดี “ก็ฉันบอกว่าให้ไง” เขาทำเสียงหงุดหงิด ประสานมือกับหญิงสาวแล้วบีบเบาๆ “ตื่นเต้นหรือเปล่า” บัวชมพูมองใบหน้าคมเข้ม อันที่จริงเธอไม่เข้าใจความหมายของคำถามนี้เท่าไหร่นัก ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอครอบครัวของเขานะหรือ? หรือตื่นเต้นที่ต้องเล่นเป็นเมียกำมะลอ เรื่องให้เตรียมใจมาพบคนในครอบครัวเขาในฐานะเมียก็เตรียมใจมาเป็นเดือนแล้ว จนเผลอคิดไปว่าเขาคงไม่ต้องการให้เธอเล่นเป็นเมียของเขาอีก เธอไม่ได้เรียกร้องเรื่องเงินกับเขาอีก แต่เขาโอนเงินให้เธออยู่เรื่อยๆ นับๆ ดูก็หลักแสนเข้าไปแล้ว
Read more

Chapter 17. อย่าดื้อ

มือเล็กอยู่ในอุ้งมือใหญ่ทำให้บัวชมพูไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเกินไปนัก ทุกอย่างดีไปหมดจนเหมือนเป็นแค่ความฝัน ปกรณ์เปิดไวน์แดงแล้วรินให้ทุกคนด้วยตัวเอง อลังการส่งแก้วไวน์ให้บัวชมพู “ดื่มเป็นไหม ค่อยๆจิบไม่เมาหรอก” “เป็นค่ะ” เธอแอบแลบลิ้นใส่ อลังการเห็นหญิงสาวอารมณ์ดีขึ้นไม่เกร็งเหมือนตอนกินข้าวก็โล่งใจ โน้มหน้าลงจูบหน้าผากของเธอเบาๆ โดยไม่สนใจสายตาของคนในครอบครัว บัวชมพูผงะถอยหลังยกมือขึ้นแตะหน้าผากราวกับโดนของร้อนเข้าให้ เธอขึงตาดุคนตัวโตแต่เขากลับหัวเราะออกมา “เห็นไหม ยัยหนูนี่ปราบตาใหญ่อยู่” ปกรณ์พูดกับพี่ชาย มารดาของอลังการที่มองอยู่ก็ยิ้มกว้าง ดีใจที่ลูกชายมีคนดูแลเสียที “เจอกันยังไงละนี่” พ่อของอลังการถาม ไม่ได้ร่วมดื่มไวน์กับลูกๆ แต่จิบน้ำขิงร้อนแทน อลังการมองบัวชมพู ไม่เตรียมตัวกับคำถามนี้ แต่บัวชมพูกลับยิ้มแววตาหวานทั้งที่เพิ่งจิบไวน์ไปเล็กน้อยเท่านั้น “คุณใหญ่เคยมาบรรยายพิเศษที่มหา’ลัยค่ะ ในชั่วโมงเรียนของอาจารย์วิชิต” เธอพูดแต่สายตาจับจ้องที่อลังการ“ตอนนั้นอาจารย์วิชิตให้นักศึกษาที่สนใจมาเข้าฟังได้ ไม่จำก
Read more

Chapter 18.คุณใหญ่ก็กอดหนูบัวแบบนี้ตลอดไปนะคะ

“เด็กโง่ แค่นี้ฉันก็หลงเธอจะตายอยู่แล้ว” เขากัดยอดอกสีชมพูของหญิงสาวอย่างมันเขี้ยว“ฉันอยากมีหนูบัวเป็นคนสุดท้ายของชีวิต เราอาจเริ่มต้นกันเร็วไป แต่ฉันอยากให้หนูบัวตัดสินใจว่าฉันเป็นคนที่ใช่สำหรับหนูบัว ที่ผ่านมามันไม่ใช่แผนการ แต่ฉันตั้งใจให้เธอเป็นเมียจริงๆ ฉันชอบความรู้สึกที่มีหนูบัวอยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียงหัวเราะ หรือต่อปากต่อคำ ฉันไม่รู้จะรู้อยู่ยังไงถ้าไม่มีหนูบัว”อลังการไม่ได้ยินถ้อยคำของหญิงสาว แต่รับรู้ได้ว่าร่างกายของเธอผ่อนคลายและไม่ต่อต้านอีก เขาหยิบผ้าผืนหนึ่งออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วทาบทับปิดดวงตาคู่สวยของหญิงสาว“ฉันจะทำให้หนูบัวรู้ว่าฉันหลงใหลหนูมากแค่ไหน”บัวชมพูสั่นสะท้านด้วยเสียงกระซิบของเขา อลังการพรมจูบที่หน้าท้องแบนราบ ร่างนุ่มนิ่มเริ่มกระสับกระส่ายอีกครั้ง จนกระทั้งเขาฝั่งหน้ากับเนิ่นเนื้ออ่อนไหวแทรกเรียวลิ้นเข้าไปกวาดชิมน้ำหวานที่เอ่อล้น เสียงหวีดร้องครางเสียวซ่านก็ดังขึ้นพร้อมกับหยัดสะโพกเข้าหา บัวชมพูสั่นระริกเพราะลิ้นร้อนปลุกเร้ากลีบดอกไม้ ทั้งขบเม้มและดูดดึงจนเสียวซ่าน ปรารถนาให้เขากลืนกินทั้งตัว สองมือรั้งสะโพกของเธอไว้มั่น เพื่อบรรจงมอบความเสียวซ่าน เรียกร้
Read more

Chapter 19.คุณคิงส์ ผู้หญิงของราชัน

ราชันย์ หรือ คิงส์ อายุ32 เพลย์บอยตัวพ่อ ประสบอุบัติเหตุ(?) ตื่นมาในบ้านสวนของหญิงสาวคนหนึ่งลลินลาออกจากงานที่ทำอยู่กลับมาพลิกฟื้นสวนเพาะพันธุ์ไม้ของของพ่อแม่ซึ่งเป็นสมบัติที่ทั้งสองทิ้งไว้ให้ หญิงสาวพยายามที่จะใช้ชีวิตหลังการหย่าร้างให้ดีที่สุดบังเอิญลลินได้พบกับราชันย์ที่หมดสติ แรกทีเดียว เธอจะพาเขาไปโรงพยาบาล แต่วันนั้นฝนตกหนัก จึงได้แต่รักษาเขาเท่าที่พอทำได้ แต่โชคดีที่เขาไม่เป็นอะไรมาก ราชันต้องการหลบซ่อนตัวชั่วคราวเพื่อสืบว่าใครทำร้ายเขา ความใกล้ชิดทำให้เขาอยากตอบแทนเธอมากกว่า ‘ผู้มีพระคุณ’ แต่หัวใจที่ปิดตายเพราะความบอบช้ำ จากอดีตของลลินทำให้ราชันต้องใช้ความสามารถและงัดกลเม็ดมามัดใจสาวเรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้ ถ้าอดีตสามีของเธอไม่พยายามกลับมาง้อขอคืนดีรถกระบะสีน้ำเงินเข้มเลี้ยวออกจากปั้มน้ำมันขับฝ่าสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างหนัก หญิงสาวประคองพวงมาลัยด้วยความระมัดระวัง อีกไม่กี่กิโลเมตรก็จะถึงบ้านสวนแล้ว เธอยังอยากกลับบ้านอย่างปลอดภัย รู้สึกว่า คืนนั้นก็ฝนตกหนักเหมือนคืนนี้ ลลินพยายามไม่คิดถึงอดีตอันเจ็บปวดอีก แต่ผ่านมาห้าปีแล้ว เหตุการณ์ในคืนนั้นยังคง
Read more

Chapter 20. คุณเป็นใครกันแน่

“บ้านนี้ไม่มีเสื้อผ้าผู้ชาย ฉันซื้อมาให้ใหม่แล้วก็ของใช้ที่คิดว่าจำเป็น” เธอยื่นถุงส่งให้ “มือถือคุณดับสนิท ฉันเอาไดร์เป่าผมเป่าไล่ความชื้นแล้วไม่รู้ว่ามันใช้ได้หรือเปล่า แต่ฉันมีสายชาจที่น่าจะใช้กับรุ่นของคุณได้ บนตัวคุณไม่มีกระเป๋าสตางค์ ท้ายรถก็ไม่มี ฉันจะบอกฉันไม่ได้เอาไป” “คุณ..เป็นใครกันแน่” ชายหนุ่มถามอย่างประหลาดใจ ช่างเป็นผู้หญิงที่แปลกจริงๆ “ก่อนจะถามฉัน คุณควรแนะนำตัวเองก่อนนะ” ลลินเบ้ปากใส่ กวาดตามองแผ่นอกแน่นปึกของอีกฝ่าย “คิง?” “หือ? คุณรู้ชื่อผม?” หญิงสาวกระตุกยิ้มที่มุมปาก ใช้นิ้วเรียวชี้ที่แผ่นอกซึ่งมีรอยสักสีดำชัดเจน “K-I-N-G จะให้อ่านว่าอะไรคะ?” คราวนี้ชายหนุ่มแหงนหน้าหัวเราะ แต่หัวเราะแรงไปจนสะเทือนเจ็บซี่โครงจนต้องยกมือขึ้นแตะส่วนที่เจ็บ “ขำอะไรนักหนา ถ้าซี่โครงหักมันคงทิ่มปอดคุณแล้ว” “คุณดูไม่ออกหรือว่ามันหักหรือเปล่า ขนาดแผลที่แขนคุณยังเย็บให้ผมได้เลย” “ฉันไม่ใช่เครื่องเอ็กซ์เรย์ ดูไม่ออกหรอก” เธอกลอกตามองบน “เอ้า!ตกลงจะให้เรียกคุณว่าอะไร” “คิงส์” เขาตอบแ
Read more
PREV
123456
DMCA.com Protection Status