Chapter16.เอาอยู่

หญิงสาวอยู่ในชุดเดรสสีครีมเรียบง่ายแต่ขับเน้นให้ดูงดงามน่ามอง ผมยาวที่มักถูกรวบเป็นหางม้า เวลานี้ปล่อยยาวสลายประดับด้วยกิ๊ปติดผมทำจากไข่มุกสวยหรูเข้ากับต่างหูและสร้อยคอ บัวชมพูเผลอยกมือแตะที่สร้อยคอบ่อยๆ ทำเอาอลังการอดหัวเราะไม่ได้

“เส้นเล็กไปเหรอ คราวหน้าจะเลือกให้ใหม่”

“เปล่าค่ะ หนูกลัวทำสร้อยคุณใหญ่หาย ไม่มีตังค์มาใช้หนี้คุณ” หญิงสาวพูดไปตามที่คิด เธอชอบเครื่องประดับชุดนี้มาก รวมทั้งสร้อยข้อมือ อลังการสวมให้เธอเอง แม้เขาจะบอกว่า “ให้” แต่เธอก็กังวลอยู่ดี

“ก็ฉันบอกว่าให้ไง” เขาทำเสียงหงุดหงิด ประสานมือกับหญิงสาวแล้วบีบเบาๆ “ตื่นเต้นหรือเปล่า”

บัวชมพูมองใบหน้าคมเข้ม อันที่จริงเธอไม่เข้าใจความหมายของคำถามนี้เท่าไหร่นัก ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอครอบครัวของเขานะหรือ? หรือตื่นเต้นที่ต้องเล่นเป็นเมียกำมะลอ

เรื่องให้เตรียมใจมาพบคนในครอบครัวเขาในฐานะเมียก็เตรียมใจมาเป็นเดือนแล้ว จนเผลอคิดไปว่าเขาคงไม่ต้องการให้เธอเล่นเป็นเมียของเขาอีก เธอไม่ได้เรียกร้องเรื่องเงินกับเขาอีก แต่เขาโอนเงินให้เธออยู่เรื่อยๆ นับๆ ดูก็หลักแสนเข้าไปแล้ว