Chapter 21. คนเก่าของความรัก

“คุณปุณณภพ? จำเป็นต้องเรียกกันห่างเหินอย่างนี้ด้วยเหรอครับน้องลิน”

ลลินสูดลมหายใจลึก จากที่คิดว่าตัวเองเข้มแข็งมาตลอดนั้น ความจริงมันตรงข้าม หัวใจของเธอยังเจ็บแปลบได้ยินน้ำเสียงอ่อนโยนปนน้อยใจ มือที่จับบานประตูสั่นน้อยๆ

ปุณณภพคว้ามือเรียวเล็กขึ้นมากุมไว้ด้วยความเคยชิน “ไม่เอาสิคะ อย่าทำแบบนี้ พี่ปวดใจมากนะคะ”

“มาที่นี่ทำไมคะ” ลลินจะชักมือกลับแต่อีกฝ่ายกลับจับแน่นไม่ยอมปล่อย

“พี่ขับรถมาจากกรุงเทพฯ นะ ไม่คิดจะเชิญพี่เข้าบ้านเหรอคะ” เขายังคงดึงดันจะเข้ามาในบ้าน แต่ลลินได้สติดันเขาไว้

“ฉันไม่ได้ขอให้คุณมาที่นี่” ลลินเรียกกำลังใจทั้งหมดของตัวเอง เธอจะอ่อนแอต่อหน้าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เด็ดขาด “ที่นี่บ้านของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามา ถ้าคุณยังพยายามเข้ามา ฉันจะแจ้งตำรวจข้อหาบุกรุก!”

“น้องลิน ...น้องลินให้โอกาสพี่อีกสักครั้งเถอะนะ”

“ฉันก็ให้โอกาสคุณแล้วไงคะ” ลลินขึงตาใส่ ข้างในยังคงหวั่นไหวกับท่าทีของเขา แต่เธอกลับไปเป็นเช่นวันวานไม่ได้อีกแล้ว “ฉันให้โอกาสคุณได้เริ่มต้นใหม่แล้ว”

“แต่พี่ต้องการน้องลิน