Chapter 12.   รังแก

“ผู้ใหญ่รังแกเด็ก” เธอต่อว่าเขาแล้วเอนตัวพิงแผ่นอกอย่างไร้เรี่ยวแรง ถ้าเขาไม่ประคองไว้เธอคงลงไปกองกับพื้นแล้ว

“ฉันไม่ได้รังแก” เขาหัวเราะในลำคอแล้วจับแก่นกายที่แข็งขันคลอเคลียเนื้ออ่อนนุ่มที่ฉ่ำแฉะ “ฉันเอาจริง”

“อร๊ายยย” บัวชมพูหวีดร้องเมื่อท่อนเนื้อร้อนระอุมุดเข้ามาในร่องรัก เขายกขาข้างหนึ่งของเธอเกี่ยวเอวเขาไว้แล้วขยับดุนดันแก่นกายเข้ามาที่ละนิดจนสุดโคน

“โอ้ว!ชิบ! แน่นจริงๆ” เขาคำรามเสียงทุ่มต่ำกดแก่นกายไว้ในร่องรักที่โอบรัดจนเขาหายใจลำบาก มือใหญ่เลื่อนมาเคล้นคลึงทรวงอก สะกดปลายยอดสีชมพูจนหญิงสาวสะบัดหน้าไปมาเพราะเสียวซ่าน

“คุณใหญ่” เธอเรียกเขาเสียงพร่าไม่แพ้กัน ร่างกายร้อนผ่าว เธอขยับสะโพกเข้าหาอย่างเรียกร้องแต่เขินอายเกินกว่าจะพูดสิ่งที่ต้องการออกมา

“บอกฉันสิว่าเธออยากได้มัน” เขายังคงฝืนแข็งใจไม่ขยับตัว ท่อนเอ็นเต้นตุบๆ ในร่องรักของหญิงสาว ความเสียวซ่านวาบหวิวก่อตัวขึ้นมาอีกระลอก เดิมทีคิดว่าจะมาดูแล แต่พอเห็นร่างเปลือยเปล่าแล้วก็อดใจไม่ได้

“หนู...หนู...” เธอรู้ว่าต้องการเขามากแค่ไหน แต่ปากคอสั่นไปหมดได้แต