แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเดหลีไม่หิวแสง ไม่แสดงตัวต่อหน้าคนในบริษัท แม้ว่ามีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเดหลีคือภรรยาของเขาก็ตาม และหนึ่งในคนที่รู้คือเลขาคนเก่งที่คุณพ่อมอบมาให้ช่วยงานเขา แต่ตอนนี้ลาคลอด... เวลานี้เดหลีจึงเข้ามาดูแลงานแทนที่เลขา เขาแกล้งหญิงสาวสารพัด แต่ไม่คิดว่าเดหลีจะทนได้ คิดว่าสักวันเดหลีต้องแสดงธาตุแท้ออกมา กรีดร้อง โวยวาย ทำลายข้าวของ แล้วเขาจะเอาเรื่องเหล่านั้นมาฟ้องคุณปู่ ให้คุณปู่ได้รู้ว่าผู้หญิงที่คุณปูยัดเยียดให้เขานั้นแท้จริงเป็นอย่างไร แต่ผ่านมานานนับเดือน เขายังไม่เห็นเธอแสดงสิ่งที่เขาต้องการเห็นเลยสักนิด เธอยังคงทำงานในส่วนของเธอ รวมถึงงานของเขาที่แกล้งทิ้งๆขวางๆ ไม่ใส่ใจ ยังไม่นับถึงการที่เขาควงผู้หญิงมาเย้ยต่อหน้าต่อตาอีก เธอต้องการอะไรกันแน่ เดหลี เดหลีเงยหน้าขึ้นถอดแว่นสายตาออกแล้วนวดคลึงเบ้าตาเบาๆ เมื่อความเหนื่อยล้าผ่อนคลายลง เธอจึงเห็นว่ามีชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยืนพิงกรอบประตูอยู่“คุณยักษ์?” “หือ?” มังกรกัณฐ์ตื่นจากภวังค์ เห็นแววตาของหญิงสาวที่มองเขาฉายแววฉงนทำให้เขาแสร้งกระแอมไอ ยกข้อมือขึ้นดูเวลาจากนาฬิกา
เดหลีเดินกลับเข้ามาพร้อมกาแฟร้อนและแซนวิชด์หน้าตาน่ากิน ต่อให้มังกรกัณฐ์ไม่หิวก็ทำให้เขาน้ำลายสอได้ “วันนี้มีประชุมตอนสิบโมงเช้านะคะ เอกสารตรงนี้คุณช่วยตรวจอีกรอบและถ้าไม่มีอะไรคัดค้านรบกวนเซ็นอนุมัติภายในวันนี้ให้ด้วยค่ะ” เดหลีเห็นเขาพยักหน้ารับรู้จึงเอ่ยต่อ “ตอนเที่ยงคุณจะกินอาหารที่นี่หรือไปกินข้างนอกคะ ฉันจะได้สั่งไว้ให้ค่ะ” มังกรกัณฐ์รับกาแฟร้อนมาจิบแล้วเงยหน้าสบตากับหญิงสาว “งานกองท่วมโต๊ะขนาดนี้ กินที่นี่ก็ได้” “ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะสั่งอาหารชุดไว้ให้คุณนะคะ” เธอทำหน้าพอใจกับคำตอบของเขา “ประชุมผู้ถือหุ้นตกลงเป็นวันพรุ่งนี้นะคะ” ชายหนุ่มหยิบแซนด์วิชส่งเข้าปากแล้วเคี้ยวคำโต “ได้! ตามคุณบัญชาเลย” หญิงสาวเลิกคิ้วกับคำประชดประชันของเขา เธอโน้มหน้าเข้าไปใกล้หรี่ตามองอย่างประเมิน ท่าทางของเธอทำให้บอสหนุ่มเอนหลังถอยจนแผ่นหลังชิดพนักเก้าอี้ “อะ...อะไร” แทนคำตอบ มือเรียวยื่นไปปัดมุมปากของเขาเบาๆ แล้วดึงตัวเองกลับมายืนหลังตรง “ไม่ต้องรีบกินก็ได้ค่ะ ถ้าไม่อิ่ม ฉันจะเอามาเพิ่มให้” “พอแล้ว!
“ก็อยากมาเจอหน้าด้วย” ลลินยิ้มกว้าง เธอเองก็รู้สึกเอ็นดูเดหลี ยิ่งรู้เรื่องราวชีวิตของเดหลีแล้วก็อดชื่นชมไม่ได้ หากเธอเป็นเดหลี ก็ไม่รู้จะเข้มแข็งได้เท่าเดหลีหรือเปล่าเดหลียิ้มยกมือขึ้นเกี่ยวไรผมทัดใบหูแก้เขิน ใบหน้ายามยิ้มอ่อนโยนน่ามอง เล่นเอาพนักงานหนุ่มๆ ที่เดินผ่านถึงกับสะดุดลมหายใจตัวเอง อดหยุดมองมาทางสาวสวยที่ใครๆ ต่างเข้าใจไปว่าเป็นเลขาคนใหม่ของบอสราชันส่ายหน้าไปมา เมื่อไหร่ ‘ไอ้ยักษ์’ ของเขาจะตาสว่างเสียที เขาถอนหายใจเบาๆ ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลส่งให้เดหลี หญิงสาวรับแล้วเปิดออกดู ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น“มะยมได้เข้าร่วมทีมเหรอคะ ยอดเลยค่ะ ขอบคุณพี่คิงส์มากค่ะ”“มะยมเป็นเด็กมีความสามารถต่างหากล่ะ” ลลินพูดเสริม‘มะยม’ เป็นน้องชายคนเดียวของ ‘เดหลี’ ปีนี้อายุสิบเจ็ดแล้ว เขาเป็นออทิสติกประเภท Mildly autistic group หรือบางครั้งเรียกกลุ่ม Autistic ที่มีศักยภาพสูง (High – functioningautism) มีระดับสติปัญญาปกติหรือสูงกว่าปกติ มีพัฒนาการทางภาษาดี แต่ยังมีความบกพร่องในทักษะด้านสังคม การรับรู้อารมณ์ และความรู้สึกของบุคคลอื่น มีความสามารถพิเศษในสิ่งที่เขาสนใจและมีควา
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะชอบเธอขึ้นมาเหรอ” เขาถามจ้องเขม็งอย่างจับผิด แต่หญิงสาวกลับเงยหน้าขึ้นแล้วขมวดคิ้วใส่ “หลงตัวเองไปแล้วค่ะ” เดหลีส่ายหน้าไปมา “ที่ฉันทำก็เผื่อบริษัททั้งนั้น แต่ถ้าบริษัทนี้เจ๊งขึ้นมาคนที่ลำบากก็คือพนักงานลูกจ้างอย่างเราๆ คุณรวยอยู่แล้วบริษัทปิดไปก็ไม่เดือดร้อนอะไร อาจจะแค่เสียหน้านิดหน่อยแค่นั้นเอง แต่คนอื่นเขามีครอบครัวที่ต้องดูแล ลูกเต้ายังเรียนหนังสือ ถ้าตกงานไปก็ลำบาก เพราะฉะนั้นสิ่งที่ฉันทำก็แค่เอาใจผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทเท่านั้นเอง” “นั้นปากเรอะ ใครบอกว่าบริษัทนี้จะเจ๊ง!” เขาแยกเขี้ยวใส่สาวเท้าเข้าไปหา แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวใด “ก็ใช้ปากพูดนี่แหละค่ะ” เดหลีฉีกยิ้มด้วยท่าทีกวนประสาท “อันที่จริงฉันก็ไม่เดือดร้อนว่าบริษัทนี่จะอยู่หรือไป เพราะยังไง เงินที่คุณท่านโอนเข้าบัญชีให้ใช้มันก็ทำให้ฉันไม่ต้องดิ้นรนทำงานเหมือนคนอื่นแล้วค่ะ” “นี่! พูดออกมานี้ไม่อายเลยหรือไง” ผู้หญิงอะไรหน้าด้านเหลือเกิน เฮียคิงส์ก็ยังไง เอะอะก็บอกว่าเดหลีดียังนั้น เดหลีดีอย่างนี้ ให้เขาดูแลเดหลีให้ดี “เอ๋? ขอเหตุ
งานเลี้ยงหรูหราที่แจ้งไว้ว่าจำกัดคนเข้าร่วมงาน แต่ความหรูเลิศอลังการไม่ด้อยลงเลย แสงแฟลชถ่ายภาพจากกองทัพนักข่าวที่อยู่จุดถ่ายภาพทางเข้างานเลี้ยงวูบวาบ โดยเฉพาะเมื่อCEOหนุ่มควงแขนไฮโซสาวเข้ามาในงานพร้อมกัน มังกรกัณฐ์ออกงานสังคมตั้งแต่วัยรุ่น โดยติดตามมารดามาร่วมงานบ่อยๆ เขาจึงไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นอะไรนัก ระยะหลังบิดามารดาไม่ค่อยออกงานบ่อยนัก และให้เหตุผลง่ายๆ ว่าถึงเวลาของเด็กรุ่นใหม่แล้ว เขาและพี่น้องคนอื่นต่างคุ้นชินกับเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เด็ก คุณปู่บุรินทร์มาจากตระกูลผู้ดีเก่าสืบทอดมานับร้อยปี เมื่อมาถึงรุ่นคุณปู่ ท่านมีบุตรชายสองคนและบุตรสาวหนึ่ง แต่หนีตามคนรักไปและขาดการติดต่อหลายปีจนกระทั่งทราบข่าวว่าประสบอุบัติเสียชีวิตพร้อมสามี โดยทิ้งลูกชายไว้นั้นก็คือราชัน แต่ถึงจะเป็นลูกของอาหญิงแต่อายุมากกว่าเขา มังกรกัณฐ์จึงต้องเรียกพี่ แรกๆ ไม่สนิทกันนัก แต่ด้วยนิสัยชอบชกต่อยของเขาและราชันทำให้สนิทกันได้รวดเร็ว เบลล่ายิ้มกว้างควงแขนมังกรกัณฐ์แบบไม่ยอมปล่อย เกือบๆ จะกลายเป็นลากพาทักทายคนโน้นที คนนี้ที เดิมทีเธอสนิทสนมกับมังกรกัณฐ์พอสมควร หากไม่เพราะเกิดเรื่องฉาวเมื
ครู่เดียวรถเก๋งสกุลอังกฤษปราดเข้ามาจอด มังกรกัณฐ์เปิดประตูรถจากัวร์สีดำมันวาวของตนแล้วจับไหล่ของหญิงสาวกึ่งบังคับให้เข้าไปในรถ เดหลีไม่อยากเป็นเป้าสายตาจึงยอมเข้าไปนั่งแต่โดยดี เธอรู้ว่ารถคันนี้เป็นรถคันโปรดของเขา เดหลีมองหาเข็มขัดนิรภัย เป็นจังหวะที่มังกรกัณฐ์เปิดประตูฝั่งคนขับแล้ว ชายหนุ่มหงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่พอเห็นเลขาคนเก่งกลับทำอะไรงกๆ เงิ่นๆ ก็หงุดหงิดขึ้นไปอีก โน้มตัวไปชัดรัดเข็มขัดนิรภัยให้“ขะ...ขอบคุณ...” ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี รถก็พุ่งทะยานออกไปอย่างเร็วจนหลังของเธอกระแทกกับเบาะรถ พูดออกไปแล้วจะเก็บคำ ‘ขอบคุณ’ กลับคืนก็ไม่ได้ จึงได้แต่กัดฟันข่มความโกรธไว้ชายหนุ่มปรายตามองเสี้ยวหน้าที่ดื้อรั้น ยามราตรีถนนค่อนข้างโล่ง เขาจึงเพิ่มความเร็วได้สมใจอยาก“ถนนหลวงนะคะ ไม่ใช่สนามแข่งรถ” เดหลีพูดขึ้น “ระวังมอ’ไซค์ด้วยค่ะ”“ไม่เชื่อฉันหรือไง” เขาขยับพวงมาลัยเล็กน้อยก็แซงรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง สี่แยกไฟแดงอยู่เบื้องหน้าเขาจึงลดความเร็วลงจนรถมาจอดที่สัญญาณไฟแดงพอดี “ทำไมไม่ปากดีให้ตลอดล่ะ”“ฉันปากดีอะไรคะ” เธอหันไปพูดใส่หน้าเขา “คุณอธิบายให้ฉันเข้าใจหน่อยได้ไหมคะ”“โธ่! ฉ
คำพูดของมังกรกัณฐ์ทำให้หญิงสาวนอนไม่หลับ หรือสมองเขากระทบกระเทือน?เขาควรดีใจที่คุณบุรินทร์อนุญาตให้หย่ากันได้แล้วนี่ เธอเองก็เตรียมรับมือกับเรื่องพวกนี้ไว้แล้ว ทำงานที่คฤหาสน์หลังนั้นมาห้าปี ผูกพันเหมือนบ้านแต่ไม่ใช่บ้าน ฐานะของเธอดีกว่าคนรับใช้นิดหน่อย เงินเดือนมากกว่า การอยู่ในคฤหสาน์นั้นสุขสบายมาก แต่เธอตั้งใจไว้แล้ว การทำงานที่นั้นก็เพื่อเก็บเงินสักก้อน ดูแลน้องชายและแม่ เธอเรียนจบแล้ว และต้องการทำงานประจำเพื่อเลี้ยงครอบครัวของเธอ การที่คุณบุรินทร์รับปากจะดูแลน้องมะยมจนบรรลุนิติภาวะ คือเงือนไขหลักที่เธอยอมเล่นเกมจดทะเบียนสมรสกับมังกรกัณฐ์ เขาควรดีใขไม่ใช่หรือ? หัวฟัดหัวเหวี่ยงที่เธอพูดเรื่องหย่ากับเขา? เดหลีพลิกตัวไปมา คว้าโทรศัพท์มือถือมาดูเวลาแล้วก็ถอนหายใจ ‘อยากกลับบ้าน’แม้ที่นั้นจะไม่ใช่บ้าน แต่เธอก็ไม่มีที่อื่นให้ไป ก็ไม่เชิงว่าเธอไม่มีที่ให้ไป อย่างน้อยก็บ้านของป้าที่แม่อาศัยอยู่ด้วยในเวลานี้ เธอไปเยี่ยมทุกเดือน ซื้อของกินของใช้เข้าบ้าน เอาเงินไว้ให้ ส่วนมะยมอยู่โรงเรียนประจำสำหรับเด็กพิเศษ เธอจึงไม่ค่อยกังวลนัก มีคนดูแลตลอด 24. ชั่วโมง และที่สำ
หญิงสาวยิ้มดีใจ ได้กินเพิ่มอีกครึ่งชิ้นก็ยังดี เอาเถอะ เขาอาจจะแค่รู้สึกผิดที่ทำให้เธอเจ็บตัวก็ได้ ถึงได้ทำดีแบบนี้ หรือไม่ก็ดีใจที่จะได้หย่ากันเสียที เธอไม่ได้รู้สึกเสียใจที่ต้องหย่ากับเขา แต่คิดว่าอย่างน้อย เขาอาจจะมองเธอดีขึ้นมาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่พูดจากระแทกแดกดันใส่กันทุกครั้ง หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ เขาถามสถานที่จัดงานแล้วพาหญิงสาวไปที่หมาย สตูดิโอถ่ายทำรายการโทรทัศน์แห่งหนึ่ง เพราะจำกัดคนเข้าชม ผู้คนจึงไม่มากนัก แต่ทุกคนก็มาเชียร์คนของตัวเอง “ไอ้ยักษ์มาด้วยเหรอ” ราชันเอ่ยทักแล้วส่งยิ้มให้เดหลี “ได้ข่าวว่ารถชน นึกว่าไม่มาแล้ว “ “ยังไงก็ต้องมาให้ได้ค่ะ” เธอชะเง้อไปหน้าเวที แต่ราชันกระดิกนิ้วเรียกลูกทีมอีกคนมา เขายื่นเสื้อยืดส่งให้เดหลี “อะไรคะ” เดหลีรับมาอย่างงงๆ เป็นเสื้อยืดสีขาวธรรมดา สกรีนชื่อวงดนตรีที่ราชันดูแลอยู่ ราชันเปิดค่ายเพลงขนาดเล็ก แต่รวบรวมนักดนตรีอินดี้ไว้ในสังกัดมากมาย รวมทั้งสนับสนุนคนรุ่นใหม่ที่มีพรสวรรค์ด้านนี้ “ขึ้นเวที” “หา!” “มะยมฝันมาตลอดว่าจะได้เล่นดนตรีพร้อมพี่สาว” รา