เดหลีเห็นมังกรกัณฐ์หันหลังเดินไปเก็บอะไรสักอย่างบนโต๊ะทำงาน เธอลอบถอนหายใจโล่งอก ปกติเธอไม่ใช่คนพูดมาก หรือปากร้ายใส่คนอื่น แต่บางครั้งก็จำเป็น และเธอก็อดแลบลิ้นใส่คนตัวโตไม่ได้ เพราะเขานั้นแหละ ทำให้คนอื่นมองว่าเธอเป็นผู้หญิงร้ายกาจแบบนี้ “ไปเถอะ” “ค่ะ” เดหลีเดินตามชายหนุ่ม เขาวาดวงแขนมาโอบไหล่บังคับให้เธออยู่ใกล้เขา ร่างกายของเดหลีเกร็งขึ้นมาทันที แต่พอเห็นสายตายั่วล้อของเขาแล้ว เธอแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แม้ว่าปลายนิ้วของเขาจะลูบไหล่ของเธอเบาๆ เธอรู้ว่าเขาแค่อยากแกล้งปั่นหัวเธอเล่น ถ้าเห็นเธอร้อนใจเมื่อไหร่นั้นคือชัยชนะของเขาการแต่งงานครั้งนี้มันเกิดขึ้นด้วยความจำเป็นที่เธอต้องรับเงื่อนไขบางอย่างและเขาก็จำใจต้องทำเพื่อเงื่อนไขบางสิ่งเช่นกันปีนี้เดหลีอายุยี่สิบเอ็ด เธอเพิ่งแต่งงานจดทะเบียนกับผู้ชายที่ชื่อมังกรกัณฐ์เมื่อสองเดือนที่แล้ว ความจริงเธอรู้จักมังกรกัณฐ์มานานหลายปี เพราะเธอทำงานที่บ้านคุณท่านหรือคุณบุรินทร์ของคุณมังกรกัณฐ์ แต่เดิมทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาล ดูแลคุณยายลออ ตอนนั้นครอบครัวของเธอมีปัญหา ต้องออกจากโรงเรียนกลางคันทั้งที่เพ
แต่มันคงจะดีกว่านี้ถ้าเดหลีไม่หิวแสง ไม่แสดงตัวต่อหน้าคนในบริษัท แม้ว่ามีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเดหลีคือภรรยาของเขาก็ตาม และหนึ่งในคนที่รู้คือเลขาคนเก่งที่คุณพ่อมอบมาให้ช่วยงานเขา แต่ตอนนี้ลาคลอด... เวลานี้เดหลีจึงเข้ามาดูแลงานแทนที่เลขา เขาแกล้งหญิงสาวสารพัด แต่ไม่คิดว่าเดหลีจะทนได้ คิดว่าสักวันเดหลีต้องแสดงธาตุแท้ออกมา กรีดร้อง โวยวาย ทำลายข้าวของ แล้วเขาจะเอาเรื่องเหล่านั้นมาฟ้องคุณปู่ ให้คุณปู่ได้รู้ว่าผู้หญิงที่คุณปูยัดเยียดให้เขานั้นแท้จริงเป็นอย่างไร แต่ผ่านมานานนับเดือน เขายังไม่เห็นเธอแสดงสิ่งที่เขาต้องการเห็นเลยสักนิด เธอยังคงทำงานในส่วนของเธอ รวมถึงงานของเขาที่แกล้งทิ้งๆขวางๆ ไม่ใส่ใจ ยังไม่นับถึงการที่เขาควงผู้หญิงมาเย้ยต่อหน้าต่อตาอีก เธอต้องการอะไรกันแน่ เดหลี เดหลีเงยหน้าขึ้นถอดแว่นสายตาออกแล้วนวดคลึงเบ้าตาเบาๆ เมื่อความเหนื่อยล้าผ่อนคลายลง เธอจึงเห็นว่ามีชายหนุ่มร่างสูงโปร่งยืนพิงกรอบประตูอยู่“คุณยักษ์?” “หือ?” มังกรกัณฐ์ตื่นจากภวังค์ เห็นแววตาของหญิงสาวที่มองเขาฉายแววฉงนทำให้เขาแสร้งกระแอมไอ ยกข้อมือขึ้นดูเวลาจากนาฬิกา
เดหลีเดินกลับเข้ามาพร้อมกาแฟร้อนและแซนวิชด์หน้าตาน่ากิน ต่อให้มังกรกัณฐ์ไม่หิวก็ทำให้เขาน้ำลายสอได้ “วันนี้มีประชุมตอนสิบโมงเช้านะคะ เอกสารตรงนี้คุณช่วยตรวจอีกรอบและถ้าไม่มีอะไรคัดค้านรบกวนเซ็นอนุมัติภายในวันนี้ให้ด้วยค่ะ” เดหลีเห็นเขาพยักหน้ารับรู้จึงเอ่ยต่อ “ตอนเที่ยงคุณจะกินอาหารที่นี่หรือไปกินข้างนอกคะ ฉันจะได้สั่งไว้ให้ค่ะ” มังกรกัณฐ์รับกาแฟร้อนมาจิบแล้วเงยหน้าสบตากับหญิงสาว “งานกองท่วมโต๊ะขนาดนี้ กินที่นี่ก็ได้” “ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะสั่งอาหารชุดไว้ให้คุณนะคะ” เธอทำหน้าพอใจกับคำตอบของเขา “ประชุมผู้ถือหุ้นตกลงเป็นวันพรุ่งนี้นะคะ” ชายหนุ่มหยิบแซนด์วิชส่งเข้าปากแล้วเคี้ยวคำโต “ได้! ตามคุณบัญชาเลย” หญิงสาวเลิกคิ้วกับคำประชดประชันของเขา เธอโน้มหน้าเข้าไปใกล้หรี่ตามองอย่างประเมิน ท่าทางของเธอทำให้บอสหนุ่มเอนหลังถอยจนแผ่นหลังชิดพนักเก้าอี้ “อะ...อะไร” แทนคำตอบ มือเรียวยื่นไปปัดมุมปากของเขาเบาๆ แล้วดึงตัวเองกลับมายืนหลังตรง “ไม่ต้องรีบกินก็ได้ค่ะ ถ้าไม่อิ่ม ฉันจะเอามาเพิ่มให้” “พอแล้ว!
“ก็อยากมาเจอหน้าด้วย” ลลินยิ้มกว้าง เธอเองก็รู้สึกเอ็นดูเดหลี ยิ่งรู้เรื่องราวชีวิตของเดหลีแล้วก็อดชื่นชมไม่ได้ หากเธอเป็นเดหลี ก็ไม่รู้จะเข้มแข็งได้เท่าเดหลีหรือเปล่าเดหลียิ้มยกมือขึ้นเกี่ยวไรผมทัดใบหูแก้เขิน ใบหน้ายามยิ้มอ่อนโยนน่ามอง เล่นเอาพนักงานหนุ่มๆ ที่เดินผ่านถึงกับสะดุดลมหายใจตัวเอง อดหยุดมองมาทางสาวสวยที่ใครๆ ต่างเข้าใจไปว่าเป็นเลขาคนใหม่ของบอสราชันส่ายหน้าไปมา เมื่อไหร่ ‘ไอ้ยักษ์’ ของเขาจะตาสว่างเสียที เขาถอนหายใจเบาๆ ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลส่งให้เดหลี หญิงสาวรับแล้วเปิดออกดู ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น“มะยมได้เข้าร่วมทีมเหรอคะ ยอดเลยค่ะ ขอบคุณพี่คิงส์มากค่ะ”“มะยมเป็นเด็กมีความสามารถต่างหากล่ะ” ลลินพูดเสริม‘มะยม’ เป็นน้องชายคนเดียวของ ‘เดหลี’ ปีนี้อายุสิบเจ็ดแล้ว เขาเป็นออทิสติกประเภท Mildly autistic group หรือบางครั้งเรียกกลุ่ม Autistic ที่มีศักยภาพสูง (High – functioningautism) มีระดับสติปัญญาปกติหรือสูงกว่าปกติ มีพัฒนาการทางภาษาดี แต่ยังมีความบกพร่องในทักษะด้านสังคม การรับรู้อารมณ์ และความรู้สึกของบุคคลอื่น มีความสามารถพิเศษในสิ่งที่เขาสนใจและมีควา
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะชอบเธอขึ้นมาเหรอ” เขาถามจ้องเขม็งอย่างจับผิด แต่หญิงสาวกลับเงยหน้าขึ้นแล้วขมวดคิ้วใส่ “หลงตัวเองไปแล้วค่ะ” เดหลีส่ายหน้าไปมา “ที่ฉันทำก็เผื่อบริษัททั้งนั้น แต่ถ้าบริษัทนี้เจ๊งขึ้นมาคนที่ลำบากก็คือพนักงานลูกจ้างอย่างเราๆ คุณรวยอยู่แล้วบริษัทปิดไปก็ไม่เดือดร้อนอะไร อาจจะแค่เสียหน้านิดหน่อยแค่นั้นเอง แต่คนอื่นเขามีครอบครัวที่ต้องดูแล ลูกเต้ายังเรียนหนังสือ ถ้าตกงานไปก็ลำบาก เพราะฉะนั้นสิ่งที่ฉันทำก็แค่เอาใจผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทเท่านั้นเอง” “นั้นปากเรอะ ใครบอกว่าบริษัทนี้จะเจ๊ง!” เขาแยกเขี้ยวใส่สาวเท้าเข้าไปหา แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีท่าทีหวาดกลัวใด “ก็ใช้ปากพูดนี่แหละค่ะ” เดหลีฉีกยิ้มด้วยท่าทีกวนประสาท “อันที่จริงฉันก็ไม่เดือดร้อนว่าบริษัทนี่จะอยู่หรือไป เพราะยังไง เงินที่คุณท่านโอนเข้าบัญชีให้ใช้มันก็ทำให้ฉันไม่ต้องดิ้นรนทำงานเหมือนคนอื่นแล้วค่ะ” “นี่! พูดออกมานี้ไม่อายเลยหรือไง” ผู้หญิงอะไรหน้าด้านเหลือเกิน เฮียคิงส์ก็ยังไง เอะอะก็บอกว่าเดหลีดียังนั้น เดหลีดีอย่างนี้ ให้เขาดูแลเดหลีให้ดี “เอ๋? ขอเหตุ
งานเลี้ยงหรูหราที่แจ้งไว้ว่าจำกัดคนเข้าร่วมงาน แต่ความหรูเลิศอลังการไม่ด้อยลงเลย แสงแฟลชถ่ายภาพจากกองทัพนักข่าวที่อยู่จุดถ่ายภาพทางเข้างานเลี้ยงวูบวาบ โดยเฉพาะเมื่อCEOหนุ่มควงแขนไฮโซสาวเข้ามาในงานพร้อมกัน มังกรกัณฐ์ออกงานสังคมตั้งแต่วัยรุ่น โดยติดตามมารดามาร่วมงานบ่อยๆ เขาจึงไม่ค่อยรู้สึกตื่นเต้นอะไรนัก ระยะหลังบิดามารดาไม่ค่อยออกงานบ่อยนัก และให้เหตุผลง่ายๆ ว่าถึงเวลาของเด็กรุ่นใหม่แล้ว เขาและพี่น้องคนอื่นต่างคุ้นชินกับเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เด็ก คุณปู่บุรินทร์มาจากตระกูลผู้ดีเก่าสืบทอดมานับร้อยปี เมื่อมาถึงรุ่นคุณปู่ ท่านมีบุตรชายสองคนและบุตรสาวหนึ่ง แต่หนีตามคนรักไปและขาดการติดต่อหลายปีจนกระทั่งทราบข่าวว่าประสบอุบัติเสียชีวิตพร้อมสามี โดยทิ้งลูกชายไว้นั้นก็คือราชัน แต่ถึงจะเป็นลูกของอาหญิงแต่อายุมากกว่าเขา มังกรกัณฐ์จึงต้องเรียกพี่ แรกๆ ไม่สนิทกันนัก แต่ด้วยนิสัยชอบชกต่อยของเขาและราชันทำให้สนิทกันได้รวดเร็ว เบลล่ายิ้มกว้างควงแขนมังกรกัณฐ์แบบไม่ยอมปล่อย เกือบๆ จะกลายเป็นลากพาทักทายคนโน้นที คนนี้ที เดิมทีเธอสนิทสนมกับมังกรกัณฐ์พอสมควร หากไม่เพราะเกิดเรื่องฉาวเมื
ครู่เดียวรถเก๋งสกุลอังกฤษปราดเข้ามาจอด มังกรกัณฐ์เปิดประตูรถจากัวร์สีดำมันวาวของตนแล้วจับไหล่ของหญิงสาวกึ่งบังคับให้เข้าไปในรถ เดหลีไม่อยากเป็นเป้าสายตาจึงยอมเข้าไปนั่งแต่โดยดี เธอรู้ว่ารถคันนี้เป็นรถคันโปรดของเขา เดหลีมองหาเข็มขัดนิรภัย เป็นจังหวะที่มังกรกัณฐ์เปิดประตูฝั่งคนขับแล้ว ชายหนุ่มหงุดหงิดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว แต่พอเห็นเลขาคนเก่งกลับทำอะไรงกๆ เงิ่นๆ ก็หงุดหงิดขึ้นไปอีก โน้มตัวไปชัดรัดเข็มขัดนิรภัยให้“ขะ...ขอบคุณ...” ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี รถก็พุ่งทะยานออกไปอย่างเร็วจนหลังของเธอกระแทกกับเบาะรถ พูดออกไปแล้วจะเก็บคำ ‘ขอบคุณ’ กลับคืนก็ไม่ได้ จึงได้แต่กัดฟันข่มความโกรธไว้ชายหนุ่มปรายตามองเสี้ยวหน้าที่ดื้อรั้น ยามราตรีถนนค่อนข้างโล่ง เขาจึงเพิ่มความเร็วได้สมใจอยาก“ถนนหลวงนะคะ ไม่ใช่สนามแข่งรถ” เดหลีพูดขึ้น “ระวังมอ’ไซค์ด้วยค่ะ”“ไม่เชื่อฉันหรือไง” เขาขยับพวงมาลัยเล็กน้อยก็แซงรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง สี่แยกไฟแดงอยู่เบื้องหน้าเขาจึงลดความเร็วลงจนรถมาจอดที่สัญญาณไฟแดงพอดี “ทำไมไม่ปากดีให้ตลอดล่ะ”“ฉันปากดีอะไรคะ” เธอหันไปพูดใส่หน้าเขา “คุณอธิบายให้ฉันเข้าใจหน่อยได้ไหมคะ”“โธ่! ฉ
คำพูดของมังกรกัณฐ์ทำให้หญิงสาวนอนไม่หลับ หรือสมองเขากระทบกระเทือน?เขาควรดีใจที่คุณบุรินทร์อนุญาตให้หย่ากันได้แล้วนี่ เธอเองก็เตรียมรับมือกับเรื่องพวกนี้ไว้แล้ว ทำงานที่คฤหาสน์หลังนั้นมาห้าปี ผูกพันเหมือนบ้านแต่ไม่ใช่บ้าน ฐานะของเธอดีกว่าคนรับใช้นิดหน่อย เงินเดือนมากกว่า การอยู่ในคฤหสาน์นั้นสุขสบายมาก แต่เธอตั้งใจไว้แล้ว การทำงานที่นั้นก็เพื่อเก็บเงินสักก้อน ดูแลน้องชายและแม่ เธอเรียนจบแล้ว และต้องการทำงานประจำเพื่อเลี้ยงครอบครัวของเธอ การที่คุณบุรินทร์รับปากจะดูแลน้องมะยมจนบรรลุนิติภาวะ คือเงือนไขหลักที่เธอยอมเล่นเกมจดทะเบียนสมรสกับมังกรกัณฐ์ เขาควรดีใขไม่ใช่หรือ? หัวฟัดหัวเหวี่ยงที่เธอพูดเรื่องหย่ากับเขา? เดหลีพลิกตัวไปมา คว้าโทรศัพท์มือถือมาดูเวลาแล้วก็ถอนหายใจ ‘อยากกลับบ้าน’แม้ที่นั้นจะไม่ใช่บ้าน แต่เธอก็ไม่มีที่อื่นให้ไป ก็ไม่เชิงว่าเธอไม่มีที่ให้ไป อย่างน้อยก็บ้านของป้าที่แม่อาศัยอยู่ด้วยในเวลานี้ เธอไปเยี่ยมทุกเดือน ซื้อของกินของใช้เข้าบ้าน เอาเงินไว้ให้ ส่วนมะยมอยู่โรงเรียนประจำสำหรับเด็กพิเศษ เธอจึงไม่ค่อยกังวลนัก มีคนดูแลตลอด 24. ชั่วโมง และที่สำ