Chapter 32. ชอบจังเวลาเมียเรียกแบบนี้

“จะไปไหนก็ไป อย่ามายืนเกะกะลูกตา”

พนักงานเสิร์ฟโชคร้ายได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินออกมา เอ็มเจย์ปรายตามองลูกขาสาวที่ติดหนี้เขาอยู่ก็กวาดตามองเรือนร่างของผู้หญิงตรงหน้าแล้วเอ่ย

“อยากกินขนมไหม ออกไปด้วยกันสิ”

“ได้” แพรวาโปรยยิ้มหวานเดินเข้าไปคล้องแขนเอ็มเจย์ด้วยท่าทีสนิทสนม ทั้งสองเดินออกไปที่ลานจอดรถ เขาเปิดประตูรถเก๋งคันหรูให้แพรวาขึ้นไปนั่งแล้วเดินอ้อมมาฝั่งคนขับ

“เธอยังติดเงินฉันอยู่นะ”

“รู้น่า” แพรวายื่นมือไปลูบเป้ากางเกงของอีกฝ่าย “เงินไม่กี่หมื่นเอง อย่าซีเรียสสิ”

“เห็นฉันใจดีหรือไง” เอ็มเจย์หลุบตามองมือเรียวปลดเข็มขัดแล้วรูดซิปกางเกงเขาลง “ได้ยินว่าเป็นหนี้บาคาร่าหลักแสนแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ถึงมั้ง” แพรวาส่งยิ้มยั่วยวน “ใช้งานฉันบ่อยๆ หน่อยสิ จะได้มีเงินใช้หนี้”

เอ็มเจย์ยื่นมือไปจับท้ายทอยของแพรวาที่กำลังใช้มือกำรูดแท่งเอ็นของเขาจนมันตั้งเป็นเสาหิน แต่เขาก็ยังไม่ลืมเรื่องหนี้สินที่แพรวาติดค้างเขาไว้

“เมื้อกี้เธอถามฉันเรื่องผู้ชายคนนั้น อยากได้มันมากนักเหรอ”