Chapter 31.คนที่ใช่

ลลินขมวดคิ้ว เมื่อก่อนเธอชอบคำพูดคะ-ขาของปุณณภพ เขาเป็นผู้ชายพูดจาไพเราะหวานหู เคยทะเลาะขึ้นเสียงกันบ้างแต่ไม่เคยทำร้ายร่างกาย นั้นนับว่าเป็นเรื่องดีของเขา

“พี่ภพจะทำแบบนี้ทำไมคะ เรื่องของเรามันจบไปแล้ว เราต่างก็มีทางเดินของตัวเอง” ลลินถอนหายใจหนักๆ

“แต่พี่ยังรักน้องลินอยู่นะคะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะค่ะ พี่พร้อมปรับปรุงตัวเอง ขอให้น้องลินยังอยู่เคียงข้างพี่ ให้โอกาสพี่อีกครั้ง”

“แต่ลินรักพี่ภพอีกไม่ได้แล้วค่ะ” เธอจ้องตาเขาด้วยความแน่วแน่ “เมื่อก่อนลินเคยรักพี่ภพมาก มากจนเคยคิดว่าไม่อาจรักใครได้มากไปกว่านี้อีก แต่เมื่อพี่ภพทำร้ายหัวใจและความรักของลิน ลินก็รู้แล้วว่า ลิน กลับไปรักพี่ภพ หรือใช้ชีวิตอย่างที่เคยเป็นมาไม่ได้อีกแล้ว”

“น้องลิน”

เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นช่วยชีวิตหญิงสาว ลลินดันปุณณภพออกแล้วเบี่ยงตัวเดินออกมาจากลิฟต์ ปุณณภพรีบก้าวเท้าเดินตามออกมา แต่ต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นผู้ชายคนหนึ่งลุกขึ้นจากเก้าอี้รับแขกของโถงกลางหน้าจุดประชาสัมพันธ์ของบริษัท เพียงเจ้าของร่างสูงใหญ่กำยำในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้มถอดแว่นกันแดดออก